Günaydınlar hanımlar. Şimdi anlatacağım konu ile ilgili fikirlerinizi çok merak ediyorum. Geçen hafta benim doğum günümdü. Bende evli olarak ilk doğum günüm olduğu için biraz beklentimi yükseltmiştim. Çünkü her doğum günümde evlene dek eşimle başka şehirlerdeydik. Doğum günümde çok kar yağdığı için okullar tatil oldu bende evdeydim. Eşimde işten erken çıkmış pastasını hediyesini almış sade bir iyiki doğdun ile doğum günümü kutladı. Ben hiç bozuntuya vermedim. Sarıldım teşekkür ettim. Sonrasında akşama yemek yapma dışarıya çıkalım dedi. Tamam nereye gidiyoruz dedim. Nereye gidelim dedi. O an inanılmaz değersiz hissettim kendimi bir plan bile yapmamış oturup düşünmemiş diye. Benimde hemen yüzüme yansır zaten anladı tabi. Ne olduğunu sordu bende anlattım. Daha özel hissetmek isterdim benim yerime düşünmüş olmanı isterdim dedim. Sonra tarıstık. Havanın nasıl olacağını kestiremedim sana pastayı verirken kusura bakma dedim kafamdaki bu değildi dedim(maalesef tartışma öncesi ben buraları hiç hatırlamadım)canının istediği bir yer vardır belki diye düşündüm dedi. Neyse sonradan üzüldüm tabi. Kendimi de haksız buldum. Ama tartışırken ettiği konudan bağımsız sözler beni çok üzdü. Bende ben senin kişiliğine birleyen demiyorum bu konu özelinde konuşuyorum ama sen sürekli benim kişiliğime konudan alakasız şeyler söylüyorsun dedim. Sonra doğum günümde gece 11 e kadar eve gelmedi öyle tek başıma evde bıraktı. Bende gururuma yediremedim. Geri adım atamadım. Onu da çok özledim. Ama aynı sözleri söyleme cesaretini vermek istemediğimden bir haftadır aramız böyle.
Dün gece Kandil sebebiyle ailesine gittik. Her doğum gününü bize haber veren hediyeler pastalar havada uçuşan insanlar bir telefonla kutlayıp hava kötü dediler. Halbuki eşimi arasalar arabamız var gider alır 15 dakikalık mesafe. Ona da biraz bozulmuştum. Dün gece hediyelerimi verdiler. Seni çağırdık hasta idin gelemem demiştin(eşimle aramız limoni iken gitmek istemedim) dediler. Bende siz gelseydiniz dedim. Hastasın rahatsız etmeyelim dediler. Onlarada hak verdim.
Ben değer görmemekten korkuyorum ve bu panikle her şeyi mahvediyorum sanırım
Böyle zamanlarda kafamda bunu sana nasıl yaparlar diye bir ses yankılanıyor hooop savunmaya geçiyorum( yok ya ben bir psikoloğa gideyim) Velhasıl ben bir halt yedim. Özel günümü de kendi elimle mahvettim. Ama toparlama cesaretini gösteremiyorum en azından bir özür bir öyle söylememeliydim’ i bekliyorum. Siz olsanız napardınız?
Not: Bir önceki doğum günümde de alacağı hediyeyi bana sormuştu. O zamanda böyle bir güzel tartıştık. Az ders al dimi anla işte böyle yapma bir daha da beni de vicdan azabına sürükleme