- 4 Aralık 2010
- 3.386
- 6.088
- 35
Merhaba hanımlar
Bizim bı bakici ablamiz vardi. Bir buçuk yıldır birlikte çalıştık. Genel olarak memnundum, çocuklarım onu seviyordu o da çocuklarıma oldukça merhametli bir teyze olmuştu. Bizim çok muhabbetimiz olmazdı çünkü o gelirdi ben cikardim, ben gelirdim o çıkardı. O yüzden çok iyi tanidigimi söyleyemem sessiz sakin kendi halinde bir ablaydi. Memnunduk yani.
İlk başladığı zaman konustugumuzdan daha yüksek maaşla başlattım. Her yıl Ocak ve temmuz da da zam yaptım. Asgari ücret zammına eş şekilde. 3 buçuk gün geliyordu. 3 gün 8-16, bir günde 8-13 şeklinde. Kalan bir günü çok zor idare ettim. Resmi tatillerde, okulların tatil olduğu zamanlarda gelmezdi, ben ücretini yine tam verirdim. Hatta yazın 1 buçuk ay yarım gün geldi 1 ay hiç gelmedi yine de tam verdim parasını. Bayramlarda hep ayrıca ödeme yaptım. Evime aldigim özel birşey olsa ona da aldim. Şehir dışına çıksam mutlaka hediye getirdim. Ailemden biri gibi gördüm.
Dedim ki bir gün abla o bir boş gününde ben çok zorlanıyorum o günde yarım gelsen ücretini de 3 bin daha arttirsam dedim istemedi.
Seneye için artık kreş düşünüyordum abla da biliyordu. Kreş icin erken kayıtlarına gidince bu yıl içinde yarım gün hesabıyla haftada 3 gün gelebilirler dendi benim için de daha uygun oluyordu yarım günden de bu yıla kayıt yaptırdım. Ablaya da ayıp olmasın diye 3 gün kreşe gitme hakları olduğu halde 2 gün kreş 3 tam gün senle halledelim ücretin yine aynı kalsın demistim. Onun için oldukça avantajlı bir teklifti. Böyle düşündüm en azından.
Son günlerde çocukların (ikiz bizimkiler) oyunlarında bir farklılık gördüm. YouTube videolarında ki çocukların çekimlerin deki tarzda kovalamaca kaçmaca ve tepki değişiklikleri. Bazı korku öğeleri vs. Büyük oğlumda anne abla senin izin vermedigin videoları izletiyor demişti zaten. Ben de ablaya ilk kez çocukların eğitimiyle ilgili benim yolladığım videoları izlesinler sadece olur mu dedim. O da izlettiklerini gösterdi ve evet benim asla olur vermeyeceğim tarzdaydi. İnanın başka birşey demedim. Sadece benim yolladiklarim olsun olur mu dedim. O da bana sen kreşe 5 tam gün ver beni dert etme çocuklar için daha iyi olur dedi. Ben de abla biz sözleştik seninle ,çocuklarda küçük daha 5 tam gün zor olur dedim konu kapandı sandim. Bu konuşma cuma günü oldu. O günde ikizlerden biri onu yanina çağırdı gelemem çok yorgunum dedi. Ben de bozuldum ama yorulmuştur ramazan da sonuçta diye düşündüm. Ben ilgilendim.
Bu sabah hazirladim evden cikcam abla gelmedi. Aradım uykudan uyanmış şekilde açtı. Abla hayırdır bir sorun yok ins evden cikcaktim seni bekliyordum dedim. Ben san 5 gün kreşe ver dedim ya dedi. Ya hu biz ne böyle birşey konuştuk ne vedalaştık pat diye çekti gitti kadın. Abla sen şimdi ben gelmiyorum mu diyorsun yani dedim. E yani dedi. Peki bu şimdi mi denir ise gitmem gerek giyindim seni bekliyordum aşkolsun yani ne diyeyim yolun açık olsun deyip kapattım telefonu. Şok oldum ya şok.
Annemi aradım geldi şükür ben de çıktım. Ama o kadar üzüldüm ki. Genelde önemli konusmalarda konuşulanları eksik hatirlayabiliyorum o yüzden de konuşmamızı kaydetmiştim. Açtım dinledim. Asla öyle birşey yok yani. Asla... Zaten öyle olsa vedalasilir. Çocuklar ben giderken hala daha ablanın adının söyleyip agliyorlardi. Çok seviyorlardı.
Şimdi ben ikilemdeyim. Çocukları mecbur 5 gün kreşe vereceğim. Ve büyük oğlum okuluna babasıyla giderken artık ikizleri eşim birakmak zorunda olacağı için oglum komşuyla okula gidecek. Kendi hazirlanacak saati gelince çıkacak ama yaşı 9
Diyorum ki bir düzen oturtup ablayı arayıp böyle bitmesin çocuklarım seni seviyir en azindan bayramlar da seni görsünler saysinlar diyeyim. Eşim de asla arama sorma kendi bilir o vaz geçti bunu da en olmayacak şekilde dedi, diyor.
Keske devam edemiyorum deseydi. Böyle olmazdı kendimi sırtımdan vurulmuş, kandırılmış hissettim resmen
Sizce eşim mi haklı yoksa çocuklarımın çok sevdiği bir insanı hayatlarindan tamamen cikartmalarini istemeyen ben mi? Tabiki asla geri dönsün istemiyorum. Sadece bağları birden kopmasın. Çocuklar cidden çok seviyordu
Çok uzun oldu. Kusura bakmayın. O kadar üzgünüm ki...
Bizim bı bakici ablamiz vardi. Bir buçuk yıldır birlikte çalıştık. Genel olarak memnundum, çocuklarım onu seviyordu o da çocuklarıma oldukça merhametli bir teyze olmuştu. Bizim çok muhabbetimiz olmazdı çünkü o gelirdi ben cikardim, ben gelirdim o çıkardı. O yüzden çok iyi tanidigimi söyleyemem sessiz sakin kendi halinde bir ablaydi. Memnunduk yani.
İlk başladığı zaman konustugumuzdan daha yüksek maaşla başlattım. Her yıl Ocak ve temmuz da da zam yaptım. Asgari ücret zammına eş şekilde. 3 buçuk gün geliyordu. 3 gün 8-16, bir günde 8-13 şeklinde. Kalan bir günü çok zor idare ettim. Resmi tatillerde, okulların tatil olduğu zamanlarda gelmezdi, ben ücretini yine tam verirdim. Hatta yazın 1 buçuk ay yarım gün geldi 1 ay hiç gelmedi yine de tam verdim parasını. Bayramlarda hep ayrıca ödeme yaptım. Evime aldigim özel birşey olsa ona da aldim. Şehir dışına çıksam mutlaka hediye getirdim. Ailemden biri gibi gördüm.
Dedim ki bir gün abla o bir boş gününde ben çok zorlanıyorum o günde yarım gelsen ücretini de 3 bin daha arttirsam dedim istemedi.
Seneye için artık kreş düşünüyordum abla da biliyordu. Kreş icin erken kayıtlarına gidince bu yıl içinde yarım gün hesabıyla haftada 3 gün gelebilirler dendi benim için de daha uygun oluyordu yarım günden de bu yıla kayıt yaptırdım. Ablaya da ayıp olmasın diye 3 gün kreşe gitme hakları olduğu halde 2 gün kreş 3 tam gün senle halledelim ücretin yine aynı kalsın demistim. Onun için oldukça avantajlı bir teklifti. Böyle düşündüm en azından.
Son günlerde çocukların (ikiz bizimkiler) oyunlarında bir farklılık gördüm. YouTube videolarında ki çocukların çekimlerin deki tarzda kovalamaca kaçmaca ve tepki değişiklikleri. Bazı korku öğeleri vs. Büyük oğlumda anne abla senin izin vermedigin videoları izletiyor demişti zaten. Ben de ablaya ilk kez çocukların eğitimiyle ilgili benim yolladığım videoları izlesinler sadece olur mu dedim. O da izlettiklerini gösterdi ve evet benim asla olur vermeyeceğim tarzdaydi. İnanın başka birşey demedim. Sadece benim yolladiklarim olsun olur mu dedim. O da bana sen kreşe 5 tam gün ver beni dert etme çocuklar için daha iyi olur dedi. Ben de abla biz sözleştik seninle ,çocuklarda küçük daha 5 tam gün zor olur dedim konu kapandı sandim. Bu konuşma cuma günü oldu. O günde ikizlerden biri onu yanina çağırdı gelemem çok yorgunum dedi. Ben de bozuldum ama yorulmuştur ramazan da sonuçta diye düşündüm. Ben ilgilendim.
Bu sabah hazirladim evden cikcam abla gelmedi. Aradım uykudan uyanmış şekilde açtı. Abla hayırdır bir sorun yok ins evden cikcaktim seni bekliyordum dedim. Ben san 5 gün kreşe ver dedim ya dedi. Ya hu biz ne böyle birşey konuştuk ne vedalaştık pat diye çekti gitti kadın. Abla sen şimdi ben gelmiyorum mu diyorsun yani dedim. E yani dedi. Peki bu şimdi mi denir ise gitmem gerek giyindim seni bekliyordum aşkolsun yani ne diyeyim yolun açık olsun deyip kapattım telefonu. Şok oldum ya şok.
Annemi aradım geldi şükür ben de çıktım. Ama o kadar üzüldüm ki. Genelde önemli konusmalarda konuşulanları eksik hatirlayabiliyorum o yüzden de konuşmamızı kaydetmiştim. Açtım dinledim. Asla öyle birşey yok yani. Asla... Zaten öyle olsa vedalasilir. Çocuklar ben giderken hala daha ablanın adının söyleyip agliyorlardi. Çok seviyorlardı.
Şimdi ben ikilemdeyim. Çocukları mecbur 5 gün kreşe vereceğim. Ve büyük oğlum okuluna babasıyla giderken artık ikizleri eşim birakmak zorunda olacağı için oglum komşuyla okula gidecek. Kendi hazirlanacak saati gelince çıkacak ama yaşı 9
Diyorum ki bir düzen oturtup ablayı arayıp böyle bitmesin çocuklarım seni seviyir en azindan bayramlar da seni görsünler saysinlar diyeyim. Eşim de asla arama sorma kendi bilir o vaz geçti bunu da en olmayacak şekilde dedi, diyor.
Keske devam edemiyorum deseydi. Böyle olmazdı kendimi sırtımdan vurulmuş, kandırılmış hissettim resmen
Sizce eşim mi haklı yoksa çocuklarımın çok sevdiği bir insanı hayatlarindan tamamen cikartmalarini istemeyen ben mi? Tabiki asla geri dönsün istemiyorum. Sadece bağları birden kopmasın. Çocuklar cidden çok seviyordu
Çok uzun oldu. Kusura bakmayın. O kadar üzgünüm ki...