- 26 Ağustos 2024
- 14
- 12
-
- Konu Sahibi ZebraDeseni1
- #41
Artık tek maaşla geçinilmiyor. Eşinize sınava hazırlanacağınızı söyleyin zil takıp oynar merak etmeyin. Burada okuyoruz her gün eşini küçücük bebeği olmasına rağmen işe yollamak isteyen adamları. Ayrıca kimsenin desteğine ihtiyacınız yok, yeterince istiyorsanız başarırsınız. Sadece kendinize güvenin ve kimsenin sizin hayatınıza müdahale etmesine izin vermeyin. Soran olursa "o gün istemiyordum ve bugün istiyorum, kendi hayatım, kendi kararım" deyip geçin.
Evet, eksik olduğum kısım gyk bölümü. Eğitim ve ÖABT'de temelim sağlam ama mutlaka tekrar bakmam gerekir tabi.Eksik olduğunuz konu genel kültür ise halledersiniz. Öabt iyiyse hızlı tekrar yaparsınız. Diğer iyi olduğunuz kısımda da deneme çözüp eksik konulara odaklanırsınız. Gece gündüz çalışmanıza gerek yok bence. Bir deneyin bu sene derim.
Büyük bir hata olarak da görmeyin. Belki tercihte bulunacağınız yerde mutlu olamayacaktınız. Şimdi daha güzeli denk gelir.
Öabt'nin iyi olmasına da mutlu oldum. Atanmış öğretmenlerin bazısı bile alana hakim değil
Bölüm neydi hocam?
Mutlaka çalışın, çıkmış soruları çözün.
Telegramda bazı soru kitaplarının pdfini paylaşıyorlar onlara bakın.
Bir miktar paramız varsa sanal dersane alabilirsiniz, 30 soruda 30 d çok iyi. Mutlaka çalışın bırakmayın ama madem bu kadar hassssınız kimseye söylemeyin. Sonucunuz iyi gelirse söylersiniz
Merhabalar,
Ben de sizin gibi fırsatları tepmiş biriyim. Eşimin işi nedeniyle geçici bir süre Ankarada idik. Memur ve eğitim sürecinde idi eşim. Benim Kpss P3 puanım 89 puandi. Aynı zamanda kurum sınavlarına giriyordum. Mülakatı olan sınavlar bunlar. Mülakatlardan elendim, düz memur olmayı kendime yakıştıramadım, eşim de kaç farklı düzenimiz olacak dedi. Çünkü isim Kocaelide, serbest meslek erbabıyım. Eşim Ankarada ve başka bir ile de arada gidiyordu. Ben de tercih yapsam düz memur olsam sonra unvan değişikliği sınavı ile kendi işime gecebilirdim. Ama yapmadım. Sonra Nisan ayında hamile kaldım, düşük riskim vardı. Doktor sırf yat dedi. Eşim çok destek oldu. Çalışabilirdim ama çalışmadım. 1.5 aylık çalışma ile 86.5 puan aldım bu defa da P3 puani olarak. Ama bir halta yaramaz sanıyorum. Şimdi 2 sene sonraki Kpss'ye girmek istesem bebeğim olacak nasil çalışacağım bilmiyorum. Kendi alanımdan ilk 120'ye girdim ama bu defa da yine kurum sınavlarına girmem gerekecek ve uzmanlıklar hep Ankarada eşim tayinci uymayacak. Bir yandan bencil olup çok sıkıldığım serbest meslekten kurtulmak istiyorum bir yandan da aile düzenini korumak istiyorum. Kpss 2026 zaten muamma, mülakatlardan derece ile eleniyorum.Hamile iken yine sınava girmek istiyorum 5 kez elenmeme rağmen. Çok yoruldum. Hem başarılı bir insan olup hem de hak ettiğim gibi yasamamaktan. Sizi anlıyorum bence eşiniz de anlayacaktır. Çalışın ve girin kurtulun bence. Ben de korksam da bebekle bir şekilde çalışacağım.
Alan en çok etkileyeni. Ben şimdi derece yapanlarla netlerimi karşılaştırıyorum neredeyse gkgy aynı ama alan az fark olmasına rağmen baya arayı açmış.Online Eğitim alsam da katılamam diye düşünüyorum. Çünkü çalışma saatlerini bebeğime göre ayarlamam gerekir. Aslında ilk hazırlandığım zamanda böyle dershane, eğitim vs almamıştım. Evde tek başıma halletmiştim. Tabi o zaman bir bebek sorumluluğu olmadığı için gün içinde uzun saatler ders çalışıyordum. Şimdi bebekle sadece gece çalışabilirim . Alan ve Eğitimde iyiydim, hala oralarda temelim sağlam ama gyk bayağı bir eksik haldeyim. Hızlıca eğitim ve alanı halledip, gyk yüklenmek, gyk çalışırken eğitim ve alandan soru çözmeye devam etmek mi gerek bilemiyorum. Bilemiyorum nasıl ilerlesem. Hem korkuyorum, gözümde büyüyor , kendime çok kızıyorum. Neden bu kadar hassas bir insanım, ah ah.
Deneyin ama psikolojik olarak tamamen buna odaklanmalıyım düşüncesini kafanızdan çıkarın . Bu insana yük bindiriyor hele ki bebeğiniz varken . Zaten temeliniz varmış branşınız ne bilmiyorum fakat bitek öabt ye hazırlanmak çok zor olmaz diğerlerini az çok biliyorsunuz . Eşiniz o dönem sizin için fedakarlık yapmış şimdi yapmak istemeyebilir ona çok yük bindirmeden çalışın . Kendinizi de suçlamayın psikoloji öyle bi şey ki insan o an her şeyden kopabilir . Böyle olması gerekiyormuş böyle olmuş . Vardır bunda da bir hayır deyip yeniden deneyin.Merhaba arkadaşlar.
Konuya nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Hata üstüne hata yapmış bir insanım ben. Aptallık, korkaklık, tembellik adına ne derseniz deyin artık. Tüm linç girişimlerine hazırım, çünkü hepsini hak ediyorum...
Ben evliliğimin ilk yıllarında, henüz bir çocuğum yokken, eşimin de ciddi desteği ile KPSS'ye hazırlandım.Gece gündüz tabiri caizse eşsek gibi çalıştım ve karşılığında yüksek bir puan alarak kontenjana girdim. Tabii bu durumu da herkese duyurdum. Ancak tercih döneminde çok yakın bir insanımı kaybettim ve psikolojik olarak ciddi anlamda etkilendim. Nasıl ifade edebilirim bilmiyorum, gerçekten kalbim yerinden çıkacak gibi aylar geçirdim. Bu yoğun duygular içinde , açılan tüm okullarda Doğu'da olduğu için gitmek istemedim. Böyle yazınca anlam verilmesi zor olacak biliyorum ama gerçekten sağlıklı düşünemedim ve beni bu durumdan kurtarmak isteyen tüm yakınlarımın desteğini reddettim. Herkes tabii ki hem şaşırdı , hem üzüldü. Haklılardı da... Ama ben KPSS işini tamamen hayattan silmiştim.
Tabi üzerinden zaman geçti , kendimi toparladım, bir bebeğim oldu bu süreçte. Hayata bakış açım farklılaştı. Ve o dönem için, herkesin dediği gibi pişman oldum, kimseye diyemiyorum. Zaten ne fayda ? İş işten geçti..
Son günlerde, acaba yeniden sınava hazırlansam mı diye düşünüp düşünüp, vazgeçiyorum. Yani bu kararı eşime bile paylaşmaya utanıyorum. Adam benim için zamanında o kadar emek ve destek vermişti, ben onu da yarı yolda bırakmış oldum , çünkü sonuca vardıramadım. Şuan bana o desteği sunacağını sanmıyorum ama yoluma taş koyacak değildir. Ben öğretmenim. Biliyorsunuz öğretmenlikte 3 ayrı sınav kademesi var, bunlardan 2sine hala hakim olduğumu düşünüyorum ama birinde ciddi derecede eksiğim var. Az önce branşımın 2024 ÖABT sorularına baktım, sadece ilk 30 soruya baktım ve ilk 30 soruyu doğru yaptım. Temelim var yani. Ama artık benim gece gündüz çalışacak vaktim yok. Çünkü 13 aylık bir oğlum var. Cesaretim çok kırılıyor. Hem oğlumdan ötürü gündüz ders çalışamam diyorum, hem eşim artık o psikolojik sürece girmez diyorum hem de sonucu olumsuz olabilir artık diyorum. Herkesten de utanıyorum.
Şimdi size şunu sormak istiyorum, ben her şeye rağmen tekrar geceleri ders çalışıp, önümüzdeki yıl sınava çalışmalı mıyım? Yoksa bebeğimin birkaç sene daha falan büyümesini mi beklemeliyim ?
Tekrar bu yola çıkmaktan korkuyorum ama içimde başaracağıma dair de umut var.
Lütfen bana en gerçekçi duygularınız ile yorum yapın.
Teşekkür ediyorum.
Deneyin ama psikolojik olarak tamamen buna odaklanmalıyım düşüncesini kafanızdan çıkarın . Bu insana yük bindiriyor hele ki bebeğiniz varken . Zaten temeliniz varmış branşınız ne bilmiyorum fakat bitek öabt ye hazırlanmak çok zor olmaz diğerlerini az çok biliyorsunuz . Eşiniz o dönem sizin için fedakarlık yapmış şimdi yapmak istemeyebilir ona çok yük bindirmeden çalışın . Kendinizi de suçlamayın psikoloji öyle bi şey ki insan o an her şeyden kopabilir . Böyle olması gerekiyormuş böyle olmuş . Vardır bunda da bir hayır deyip yeniden deneyin.
Evet ÖABT çok etkiliyor. Ancak alımlar az, sınava giren kişi fazla. Dolayısıyla artık her kademede başarılı olmak gerekiyor.Alan en çok etkileyeni. Ben şimdi derece yapanlarla netlerimi karşılaştırıyorum neredeyse gkgy aynı ama alan az fark olmasına rağmen baya arayı açmış.
Hocam çoğu site canlı ders yapıyor ama dersi kaydediyor. Ben de o şekilde çalışmıştım, saatlerini kendime uydurdum.
Gruptan da öyle çok arkadaş var, hamile olan bebeği olan, herkes kendine göre ayarlıyor dersleri
Hem içinizdeki pişmanlık gider hem eşinizin o fedakarlığını boşa çıkarmamış olursunuz . Bana göre en zoru Öabt diğerleri daha kolay geliyor hele gkgy inanın halledilir hiç dert etmeyin . Çokça video var onları izleseniz dahi halledersiniz .Çok haklısınız. Sınava çalışmak insanın omzuna bir yük bindiriyor. Hani halledilmesi gereken bir iş olur, parça parça yaparım dersiniz ama sınav öyle bir şey ki.. Hiç bitmeyen bir iş gibi. Ne kadar çalışılsa , o kadar iyi. Eskiden gece gündüz çalışırdım. Şimdi bebekle bayağı bir zor olacak , belli.
Eğitim ve ÖABT'de iyiyim. Kötü olan gyk maalesef. O da epeyce uzun konular, uzun ezberler gerekiyor. Geceden geceye çalışmayla altından kalkabilir miyim bilmiyorum.
Eşim konusu aynen dediğiniz gibi. O dönem çok ciddi fedakarlık yaptı. Şimdi yapacağını sanmıyorum. Ama bilgilerim de tazeyken, birkaç yıla unutmadan tekrar deneyeyim diyorum..
Eğer niyetiniz varsa bilgileriniz tazeyken hazırlanmanız daha doğru olur. En azından bir yerden başlamak gerekir. Arayı soğutmayın. Herkes travmalarla farklı şekilde başeder kendinize fazla yüklenmeyin ve yüklenilmesine de izin vermeyin. Kimse kimsenin ne yaşadığını bilemez.Valla çok haklısınız.
Evet haberim var. Kontenjanlar eskisi gibi değil, farkındayım. Ayrıca bebeğimin de olmuş olması, acaba birkaç yıl ertelesem mi diye de düşündürüyor. Ama bir yandan da şuan hala temelim var diyorum. Birkaç yıla kadar uçar gider bilgilerim. Konular derya deniz. :/
Hiç bekleme başla. Babam normal bir sağlık memuruydu. Ben 7 yaşlarımdayken deli gibi ders çalışıyordu ve ben o çalışırken beline çıkıp zıplıyordumMerhaba arkadaşlar.
Konuya nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Hata üstüne hata yapmış bir insanım ben. Aptallık, korkaklık, tembellik adına ne derseniz deyin artık. Tüm linç girişimlerine hazırım, çünkü hepsini hak ediyorum...
Ben evliliğimin ilk yıllarında, henüz bir çocuğum yokken, eşimin de ciddi desteği ile KPSS'ye hazırlandım.Gece gündüz tabiri caizse eşsek gibi çalıştım ve karşılığında yüksek bir puan alarak kontenjana girdim. Tabii bu durumu da herkese duyurdum. Ancak tercih döneminde çok yakın bir insanımı kaybettim ve psikolojik olarak ciddi anlamda etkilendim. Nasıl ifade edebilirim bilmiyorum, gerçekten kalbim yerinden çıkacak gibi aylar geçirdim. Bu yoğun duygular içinde , açılan tüm okullarda Doğu'da olduğu için gitmek istemedim. Böyle yazınca anlam verilmesi zor olacak biliyorum ama gerçekten sağlıklı düşünemedim ve beni bu durumdan kurtarmak isteyen tüm yakınlarımın desteğini reddettim. Herkes tabii ki hem şaşırdı , hem üzüldü. Haklılardı da... Ama ben KPSS işini tamamen hayattan silmiştim.
Tabi üzerinden zaman geçti , kendimi toparladım, bir bebeğim oldu bu süreçte. Hayata bakış açım farklılaştı. Ve o dönem için, herkesin dediği gibi pişman oldum, kimseye diyemiyorum. Zaten ne fayda ? İş işten geçti..
Son günlerde, acaba yeniden sınava hazırlansam mı diye düşünüp düşünüp, vazgeçiyorum. Yani bu kararı eşime bile paylaşmaya utanıyorum. Adam benim için zamanında o kadar emek ve destek vermişti, ben onu da yarı yolda bırakmış oldum , çünkü sonuca vardıramadım. Şuan bana o desteği sunacağını sanmıyorum ama yoluma taş koyacak değildir. Ben öğretmenim. Biliyorsunuz öğretmenlikte 3 ayrı sınav kademesi var, bunlardan 2sine hala hakim olduğumu düşünüyorum ama birinde ciddi derecede eksiğim var. Az önce branşımın 2024 ÖABT sorularına baktım, sadece ilk 30 soruya baktım ve ilk 30 soruyu doğru yaptım. Temelim var yani. Ama artık benim gece gündüz çalışacak vaktim yok. Çünkü 13 aylık bir oğlum var. Cesaretim çok kırılıyor. Hem oğlumdan ötürü gündüz ders çalışamam diyorum, hem eşim artık o psikolojik sürece girmez diyorum hem de sonucu olumsuz olabilir artık diyorum. Herkesten de utanıyorum.
Şimdi size şunu sormak istiyorum, ben her şeye rağmen tekrar geceleri ders çalışıp, önümüzdeki yıl sınava çalışmalı mıyım? Yoksa bebeğimin birkaç sene daha falan büyümesini mi beklemeliyim ?
Tekrar bu yola çıkmaktan korkuyorum ama içimde başaracağıma dair de umut var.
Lütfen bana en gerçekçi duygularınız ile yorum yapın.
Teşekkür ediyorum.
Kesinlikle sizde yaparsınız bende oğlum 3 yaşındayken kazanıp yerleşmiştim. Bir yandan onu uyutmaya çalışıp bir yandan soru çözüyordum hey gidi günler hey..Ben bebeğimden öncede sonrada sınava girdim olmadı seneye bir daha giricem. 2 yaşında bebeğimle bırakmadan çabalayacağım. O kadar sene okuduk pes etmek yok. Hatta bebeğimin doğduğu sene sınava girdiğimde sütüm akmış kıyafetimden belli olmuştu. Çok zor keşke çocuktan önce halledebilseydim diye kendime çok kızıyorum ama yapacak birşey yok. Umudunuzu diri tutun lütfen.
kpss kazanmak sorun değil o yapılır da
akademi ne olacak
3 kuruşa aileden ayrı bir şehirde nasıl kalacaksınız küçük bebekle
ama burası türkiye yarın her şey değişir akademi kalkar belli olmaz
branş ne
nispeten ataması fazlaysa peşini bırakmayın
Allah askina bu sans tepilirmi? Ulke zaten belli gidisat yani cocugunun gelecegi icin gece gunduz calis zaten temeli varmis duyurmak istemiyosanda gizli sakli calis sinav gunu gor sessiz sedasiz bekle sonucu. Kazanirsan ne ala kazanmassan en azindan kimse duymaz. Allahim keske bana su kadar akil verseydin. Koca aile ev mev dinlemez cocugumu yavrumu sirtima yukler dag tepe dogu bati demez giderdim duzenli bir maas ogretmen sartlari. Sirnakta uc arkadasim ogretmen. Bir resimler atiyorlar norvec gibi manzara var. Zaten doneceksiniz birgun orda kalici degilsiniz ki. Varsa vallahi devam ediyorsa alt yapin hic durmaMerhaba arkadaşlar.
Konuya nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Hata üstüne hata yapmış bir insanım ben. Aptallık, korkaklık, tembellik adına ne derseniz deyin artık. Tüm linç girişimlerine hazırım, çünkü hepsini hak ediyorum...
Ben evliliğimin ilk yıllarında, henüz bir çocuğum yokken, eşimin de ciddi desteği ile KPSS'ye hazırlandım.Gece gündüz tabiri caizse eşsek gibi çalıştım ve karşılığında yüksek bir puan alarak kontenjana girdim. Tabii bu durumu da herkese duyurdum. Ancak tercih döneminde çok yakın bir insanımı kaybettim ve psikolojik olarak ciddi anlamda etkilendim. Nasıl ifade edebilirim bilmiyorum, gerçekten kalbim yerinden çıkacak gibi aylar geçirdim. Bu yoğun duygular içinde , açılan tüm okullarda Doğu'da olduğu için gitmek istemedim. Böyle yazınca anlam verilmesi zor olacak biliyorum ama gerçekten sağlıklı düşünemedim ve beni bu durumdan kurtarmak isteyen tüm yakınlarımın desteğini reddettim. Herkes tabii ki hem şaşırdı , hem üzüldü. Haklılardı da... Ama ben KPSS işini tamamen hayattan silmiştim.
Tabi üzerinden zaman geçti , kendimi toparladım, bir bebeğim oldu bu süreçte. Hayata bakış açım farklılaştı. Ve o dönem için, herkesin dediği gibi pişman oldum, kimseye diyemiyorum. Zaten ne fayda ? İş işten geçti..
Son günlerde, acaba yeniden sınava hazırlansam mı diye düşünüp düşünüp, vazgeçiyorum. Yani bu kararı eşime bile paylaşmaya utanıyorum. Adam benim için zamanında o kadar emek ve destek vermişti, ben onu da yarı yolda bırakmış oldum , çünkü sonuca vardıramadım. Şuan bana o desteği sunacağını sanmıyorum ama yoluma taş koyacak değildir. Ben öğretmenim. Biliyorsunuz öğretmenlikte 3 ayrı sınav kademesi var, bunlardan 2sine hala hakim olduğumu düşünüyorum ama birinde ciddi derecede eksiğim var. Az önce branşımın 2024 ÖABT sorularına baktım, sadece ilk 30 soruya baktım ve ilk 30 soruyu doğru yaptım. Temelim var yani. Ama artık benim gece gündüz çalışacak vaktim yok. Çünkü 13 aylık bir oğlum var. Cesaretim çok kırılıyor. Hem oğlumdan ötürü gündüz ders çalışamam diyorum, hem eşim artık o psikolojik sürece girmez diyorum hem de sonucu olumsuz olabilir artık diyorum. Herkesten de utanıyorum.
Şimdi size şunu sormak istiyorum, ben her şeye rağmen tekrar geceleri ders çalışıp, önümüzdeki yıl sınava çalışmalı mıyım? Yoksa bebeğimin birkaç sene daha falan büyümesini mi beklemeliyim ?
Tekrar bu yola çıkmaktan korkuyorum ama içimde başaracağıma dair de umut var.
Lütfen bana en gerçekçi duygularınız ile yorum yapın.
Teşekkür ediyorum.