Bir hata yaptım, ömür boyu çekeceğim sanırım. Buyrun, okuyun.

ZebraDeseni1 .!.:

Merhaba arkadaşlar.
Konuya nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Hata üstüne hata yapmış bir insanım ben. Aptallık, korkaklık, tembellik adına ne derseniz deyin artık. Tüm linç girişimlerine hazırım, çünkü hepsini hak ediyorum...
Ben evliliğimin ilk yıllarında, henüz bir çocuğum yokken, eşimin de ciddi desteği ile KPSS'ye hazırlandım.Gece gündüz tabiri caizse eşsek gibi çalıştım ve karşılığında yüksek bir puan alarak kontenjana girdim. Tabii bu durumu da herkese duyurdum. Ancak tercih döneminde çok yakın bir insanımı kaybettim ve psikolojik olarak ciddi anlamda etkilendim. Nasıl ifade edebilirim bilmiyorum, gerçekten kalbim yerinden çıkacak gibi aylar geçirdim. Bu yoğun duygular içinde , açılan tüm okullarda Doğu'da olduğu için gitmek istemedim. Böyle yazınca anlam verilmesi zor olacak biliyorum ama gerçekten sağlıklı düşünemedim ve beni bu durumdan kurtarmak isteyen tüm yakınlarımın desteğini reddettim. Herkes tabii ki hem şaşırdı , hem üzüldü. Haklılardı da... Ama ben KPSS işini tamamen hayattan silmiştim.

Tabi üzerinden zaman geçti , kendimi toparladım, bir bebeğim oldu bu süreçte. Hayata bakış açım farklılaştı. Ve o dönem için, herkesin dediği gibi pişman oldum, kimseye diyemiyorum. Zaten ne fayda ? İş işten geçti..
Son günlerde, acaba yeniden sınava hazırlansam mı diye düşünüp düşünüp, vazgeçiyorum. Yani bu kararı eşime bile paylaşmaya utanıyorum. Adam benim için zamanında o kadar emek ve destek vermişti, ben onu da yarı yolda bırakmış oldum , çünkü sonuca vardıramadım. Şuan bana o desteği sunacağını sanmıyorum ama yoluma taş koyacak değildir. Ben öğretmenim. Biliyorsunuz öğretmenlikte 3 ayrı sınav kademesi var, bunlardan 2sine hala hakim olduğumu düşünüyorum ama birinde ciddi derecede eksiğim var. Az önce branşımın 2024 ÖABT sorularına baktım, sadece ilk 30 soruya baktım ve ilk 30 soruyu doğru yaptım. Temelim var yani. Ama artık benim gece gündüz çalışacak vaktim yok. Çünkü 13 aylık bir oğlum var. Cesaretim çok kırılıyor. Hem oğlumdan ötürü gündüz ders çalışamam diyorum, hem eşim artık o psikolojik sürece girmez diyorum hem de sonucu olumsuz olabilir artık diyorum. Herkesten de utanıyorum.
Şimdi size şunu sormak istiyorum, ben her şeye rağmen tekrar geceleri ders çalışıp, önümüzdeki yıl sınava çalışmalı mıyım? Yoksa bebeğimin birkaç sene daha falan büyümesini mi beklemeliyim ?
Tekrar bu yola çıkmaktan korkuyorum ama içimde başaracağıma dair de umut var.
Lütfen bana en gerçekçi duygularınız ile yorum yapın.
Teşekkür ediyorum.

Genişletmek için tıkla...

ZebraDeseni1 .!.:

Merhaba arkadaşlar.
Konuya nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Hata üstüne hata yapmış bir insanım ben. Aptallık, korkaklık, tembellik adına ne derseniz deyin artık. Tüm linç girişimlerine hazırım, çünkü hepsini hak ediyorum...
Ben evliliğimin ilk yıllarında, henüz bir çocuğum yokken, eşimin de ciddi desteği ile KPSS'ye hazırlandım.Gece gündüz tabiri caizse eşsek gibi çalıştım ve karşılığında yüksek bir puan alarak kontenjana girdim. Tabii bu durumu da herkese duyurdum. Ancak tercih döneminde çok yakın bir insanımı kaybettim ve psikolojik olarak ciddi anlamda etkilendim. Nasıl ifade edebilirim bilmiyorum, gerçekten kalbim yerinden çıkacak gibi aylar geçirdim. Bu yoğun duygular içinde , açılan tüm okullarda Doğu'da olduğu için gitmek istemedim. Böyle yazınca anlam verilmesi zor olacak biliyorum ama gerçekten sağlıklı düşünemedim ve beni bu durumdan kurtarmak isteyen tüm yakınlarımın desteğini reddettim. Herkes tabii ki hem şaşırdı , hem üzüldü. Haklılardı da... Ama ben KPSS işini tamamen hayattan silmiştim.

Tabi üzerinden zaman geçti , kendimi toparladım, bir bebeğim oldu bu süreçte. Hayata bakış açım farklılaştı. Ve o dönem için, herkesin dediği gibi pişman oldum, kimseye diyemiyorum. Zaten ne fayda ? İş işten geçti..
Son günlerde, acaba yeniden sınava hazırlansam mı diye düşünüp düşünüp, vazgeçiyorum. Yani bu kararı eşime bile paylaşmaya utanıyorum. Adam benim için zamanında o kadar emek ve destek vermişti, ben onu da yarı yolda bırakmış oldum , çünkü sonuca vardıramadım. Şuan bana o desteği sunacağını sanmıyorum ama yoluma taş koyacak değildir. Ben öğretmenim. Biliyorsunuz öğretmenlikte 3 ayrı sınav kademesi var, bunlardan 2sine hala hakim olduğumu düşünüyorum ama birinde ciddi derecede eksiğim var. Az önce branşımın 2024 ÖABT sorularına baktım, sadece ilk 30 soruya baktım ve ilk 30 soruyu doğru yaptım. Temelim var yani. Ama artık benim gece gündüz çalışacak vaktim yok. Çünkü 13 aylık bir oğlum var. Cesaretim çok kırılıyor. Hem oğlumdan ötürü gündüz ders çalışamam diyorum, hem eşim artık o psikolojik sürece girmez diyorum hem de sonucu olumsuz olabilir artık diyorum. Herkesten de utanıyorum.
Şimdi size şunu sormak istiyorum, ben her şeye rağmen tekrar geceleri ders çalışıp, önümüzdeki yıl sınava çalışmalı mıyım? Yoksa bebeğimin birkaç sene daha falan büyümesini mi beklemeliyim ?
Tekrar bu yola çıkmaktan korkuyorum ama içimde başaracağıma dair de umut var.
Lütfen bana en gerçekçi duygularınız ile yorum yapın.
Teşekkür ediyorum.

Genişletmek için tıkla...

ZebraDeseni1 .!.:

Merhaba arkadaşlar.
Konuya nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Hata üstüne hata yapmış bir insanım ben. Aptallık, korkaklık, tembellik adına ne derseniz deyin artık. Tüm linç girişimlerine hazırım, çünkü hepsini hak ediyorum...
Ben evliliğimin ilk yıllarında, henüz bir çocuğum yokken, eşimin de ciddi desteği ile KPSS'ye hazırlandım.Gece gündüz tabiri caizse eşsek gibi çalıştım ve karşılığında yüksek bir puan alarak kontenjana girdim. Tabii bu durumu da herkese duyurdum. Ancak tercih döneminde çok yakın bir insanımı kaybettim ve psikolojik olarak ciddi anlamda etkilendim. Nasıl ifade edebilirim bilmiyorum, gerçekten kalbim yerinden çıkacak gibi aylar geçirdim. Bu yoğun duygular içinde , açılan tüm okullarda Doğu'da olduğu için gitmek istemedim. Böyle yazınca anlam verilmesi zor olacak biliyorum ama gerçekten sağlıklı düşünemedim ve beni bu durumdan kurtarmak isteyen tüm yakınlarımın desteğini reddettim. Herkes tabii ki hem şaşırdı , hem üzüldü. Haklılardı da... Ama ben KPSS işini tamamen hayattan silmiştim.

Tabi üzerinden zaman geçti , kendimi toparladım, bir bebeğim oldu bu süreçte. Hayata bakış açım farklılaştı. Ve o dönem için, herkesin dediği gibi pişman oldum, kimseye diyemiyorum. Zaten ne fayda ? İş işten geçti..
Son günlerde, acaba yeniden sınava hazırlansam mı diye düşünüp düşünüp, vazgeçiyorum. Yani bu kararı eşime bile paylaşmaya utanıyorum. Adam benim için zamanında o kadar emek ve destek vermişti, ben onu da yarı yolda bırakmış oldum , çünkü sonuca vardıramadım. Şuan bana o desteği sunacağını sanmıyorum ama yoluma taş koyacak değildir. Ben öğretmenim. Biliyorsunuz öğretmenlikte 3 ayrı sınav kademesi var, bunlardan 2sine hala hakim olduğumu düşünüyorum ama birinde ciddi derecede eksiğim var. Az önce branşımın 2024 ÖABT sorularına baktım, sadece ilk 30 soruya baktım ve ilk 30 soruyu doğru yaptım. Temelim var yani. Ama artık benim gece gündüz çalışacak vaktim yok. Çünkü 13 aylık bir oğlum var. Cesaretim çok kırılıyor. Hem oğlumdan ötürü gündüz ders çalışamam diyorum, hem eşim artık o psikolojik sürece girmez diyorum hem de sonucu olumsuz olabilir artık diyorum. Herkesten de utanıyorum.
Şimdi size şunu sormak istiyorum, ben her şeye rağmen tekrar geceleri ders çalışıp, önümüzdeki yıl sınava çalışmalı mıyım? Yoksa bebeğimin birkaç sene daha falan büyümesini mi beklemeliyim ?
Tekrar bu yola çıkmaktan korkuyorum ama içimde başaracağıma dair de umut var.
Lütfen bana en gerçekçi duygularınız ile yorum yapın.
Teşekkür ediyorum.

Genişletmek için tıkla...

Marianihal .!.:

Hayatınızin hatası diyebilirim, bu devirde insanlar atanmak için ölüyor resmen. Doğu diye burun kiviranlar var sanki doğulular insan değil oralar da yaşanmayacak yerler gibi.
Haberiniz var mı bilmiyorum, devlet tasarrufa gidiyor emekli sayısı kadar öğretmen alınacak, yani bransinizin kontenjanı ne kadarsa onun üçte birini baz alıp kararınızı verin. Üstelik mülakat da var. Eskisi kadar şansiniz olmayabilir yani sizin durumunuzda ben olsam seçim dönemine kadar sınava girmezdim. Bebek de varmış bence yormayın kendinizi.

Genişletmek için tıkla...

girlinred .!.:

Eşin o zaman seni zorlamadı mı, ölenle ölünmez demedi mi…tekrar denemeye niyetin varsa eşini ikna etmen yeterli, elalemden falan utanmana gerek yok. Ama bu sefer 41’i açmadan bırakma benden sana tavsiye

Genişletmek için tıkla...