- 15 Haziran 2016
- 7.705
- 20.407
- 38
Ben yalnızca piknik için olan tutumlarından bahsettim.o yedi kat el muzurluk sinsilik yapmiyor arsizca çöreklenmiyor evli iki kisinin arasina fitne sokup huzursuzluk cikarmiyor ondan olmasin yedi kat ele ikram edilenin fitneciden esirgeniyor olmasi. Kadina neler yaptiklarini okumadin heralde konu sadece piknikten ibaret degil.
Konu sahibi hatanız o kadar cok kiEşimin memleketinde yaşıyoruz. Ailem uzakta. Annemler misafirliğe geldiler. Onlar gelir gelmez kv bana mesaj attı dedi ki yarın size gelcez. Bizde eşimle plan yapmıştık öncesinde. Yarın pikniğe gideceğiz biz anne, öbür gün müsait bir zamanda ben sana haber vericem çağırıcam dedim. Tamam yazdı. Arkasından bir on dk sonra aradı. Pikniğe perşembe gidin bizde gelelim dedi. Eşimin tek bir izin günü olduğunu diğer günler çalıştığını dolayısıyla perşembe gidemeyeceğimizi ve piknik hazırlığını ona göre yaptığımızı söyledim. (Önceden etleri falan her şeyi ayarladık) bunları derken de eşim yanımda. Onada soruyorum. Böyle böyle de diyor kendisi bende söylüyorum. Tamam dedi kapattık teli. Arkasından on dk sonra mesaj attı, baban da pikniğe gitmek istedi bizde gelcez yarın dedi. Mesajı eşime gösterdim ne diyim diye. Hazırlığımızı ona göre yaptık eğer gelmek istiyorlarsa kendileride bir şeyler getirsin o zaman yaz dedi. Anne hazırlığımızı ona göre yaptık yapacak bir şey yok gelecekseniz bir şeyler getirin dedim. Kv neyse gelmiyoruz yazdı. Bende yanlış anladın heralde yazdım durumu açıklamaya çalıştım. Cevap vermedi. Ardından durum paylaştı bana laf soktu. Sonraki gün görümcemi arattırıp eşime beni şikayet etti. Eşim de bana annem sana kırılmış ara gönlünü al dedi. Ben artık patladım. Annen neden bize bir sormuyor planınız nedir falan diye emrivaki yapıp duruyor yeter artık dedim. Kırk yılın başı annemler gelmiş şu yaptığına bak. Ben ona defalarca müsait zamanda çağıracağımı söylüyorum o hala ısrar ısrar. Ki zaten eşimin ailesiyle aramızda problemler var içli dışlı değiliz ne onlar çağırır doğru dürüst ne ben giderim. Gittiğimiz zaman doğru düzgün konuşmuyoruz bile. Laf sokmaktan başka yaptıkları bir şey yok. Sürekli beni evliliğimizi yönetmeye çalıştıkları için olaylar yaşadık ve mesafeliyiz. Şimdi sanki aramız çok iyiymiş gibi bide annemler geldi diye bu samimiyet nerden oluştu acaba birden kaprisler falan. Eşimin annemi ara gönlünü al demesine moralim bozulduğu için suratım düştü ve annemler anladı bir şey olduğunu. Ne oldu diye sordular bende anlattım. Eşim de onlara, annem kırılmış bir arayın onu dedi. Ailem eşime dedi ki bu işler böyle olmaz. Biz buraya gelmişiz önce annenin bizi bir arayıp hoşgeldiniz demesi konuşması gerek. Planınız nedir ne yapalım diye bir sorması gerek dediler. Eşim de bunun üstüne gidip annesini aradı heralde ki kv annemi arayıp hoşgeldiniz ne yapalım falan diye sordu. Annem de sonraki gün buyrun gelin akşam yemeğe dedi. Sonrasında geldiler. Normal bir gün yaşandı bu konular açılmadı. Masada yemek yerken sürekli benimle alakalı konular açıldı. Mauve bunu yemiyor şöyle yapmıyor böyle yapmıyor. Konu sürekli benim üzerimde dönüyor. Onlara göre benim yanlışlarım konuşuluyor. Sustum her zamanki gibi. En son kapıda uğurlarken küçük görümcem eşimle ve ailemle olan fotoğrafların olduğu çerçeveyi gördü. Görümcem annemlere döndü ve tavırlı bir şekilde dedi ki, bizim resmimizi koymamış. Babam da dedi ki onu ben kızıma hediye yaptırdım. Babamın bana yaptırıp gönderdiği bir hediye o. Yani bu tavrı çok saçmaydı. Gün böyle bitti gitti annemler kaldı gitti biz onlara gittik derken eşimin ailesinin bu hareketlerinden dolayı artık çok soğudum. Artık çağırdıklarında aradıklarında gitmemeye konuşmamaya karar verdim. Çünkü bardağın son damlası oldu. Yaptıklarından sonra mesafeliydik fakat her zaman gittim yardım ettim, kv zamanında temizliğe çağırdı gittim. Samimi olmasam da saygılı seviyeli konuştum yeri geldi güldüm hoş sohbet ettim. Laf sokmalarını duymazdan geldim. Küçük görümcem bile bana ahkam kesti durdu. Aman huzurumuz kaçmasın dedikçe onlar bu nasılsa biz ne yapsak yine tıpış tıpış geliyor dediğimizide yapıyor diyip beni bir şeye tutmamaya, laf sokmalarına ve emrivakilerine devam ettiler. Bu yüzden her olan olay sonrasında tepkimi saklayıp hiçbir şey olmamış gibi onlara gitmekten vazgeçmeye karar verdim. Anladım ki ben böyle yaptıkça ardı arkası kesilmeyecek. Eşim dün annem yemeğe çağırdı dedi. Bende gitmek istemiyorum dedim. İlk defa dedim böyle bir şeyi. Eşim de bu dediğin doğru mu o zaman bende senin annenlere hiç gitmem dedi. Neymiş ailesine gitmemem benim hesabıma geliyormuş zaten. Sülalesinde kaç kişiyi aramışım da bir sormuşum. Biz bir aileymişiz (annesi babası ve kardeşleriyle birlikte) böyle yapmam yanlışmış. Sigara yaktım. Sigara falan da yok sana beş dk da bir yakıyorsun dedi. Bende açtım ağzımı yumdum gözümü. Senin sülalen beni çok mu arayıp soruyor sanki dedim. Bak sen busun işte dedi. Ne diyorsun sen asıl önce biz bir aileyiz bunun farkına var benim ailem sana ne yaptı da gitmem diyorsun dedim. Ailem her zaman maddi manevi yanımızda olup destek oldular. Eşimin bitmek bilmeyen borçları var. Sustum hep üzerine gitmeyeyim diye ama artık dayanamıyorum çünkü bunlara rağmen babama laf edebiliyor. Evlenmeden önce çalışan bir insandım şimdi de çalışmak istiyorum ama bulunduğum şehirde iş yok. Alanıma göre bulamasamda gider başka bir işte yaparım ama onu istemiyor. Aile ortamlarında sürekli beni kötülüyor. Sanki beceriksizim, her şeyi yanlış yapıyormuşum gibi. Her zaman diyorum insanların içinde bana düzgün davran. Kırdığında sözde geliyor bide gönlümü alıyor öpüyor sarılıyor hep alttan alan oymuş. Konuşamıyoruz ki sorunlarımızı. Ona göre ben lak lak ediyorum sadece. Konu o istediğinde açılacak o istemediğinde kapanacak. Bu umursamaz ve rahat tavırları ağzına geleni konuşması beni çileden çıkarıyor artık. Sigara yok sana diyebiliyor bide sanki her şeyi yapıyor gibi. En sonunda o zaman sana da çamaşır ütü yemek yok diyecem o olacak. Daha bir tabağını bile kaldırmıyor masadan. Aman boş laflara cevap vermeyeyim o üzülmesin bu kırılmasın bana yakışmaz dedim diye mi oluyor bunlar. İlla kırıcı mı olmam gerek benimde ? Aramızda ne yaşanırsa yaşansın eşimin ailesine gitmek zorundamıyım ?
Bana demek istedikleri şey onlar ne yapsa da siz onlara gel demek zorundasınız. Açık açık bunu diyemiyorlar boş yerlerden saldırıyorlar. Hayır gel demek zorunda değilim. Onca olanlardan sonra kimsenin gönlünüde yapmak zorunda değilim. Adap bilmesem eşimede hiç sormadan gelmeyin istemiyoruz derdim. Ama neymiş gelmeyin yazsam daha iyiymiş. Gelmeyin dedim deseydim buradaki yorumlar değişecekti sanki. Şimdi bize böyle diyeceğine eşine beni muhatap etme niye diyemiyorsun yazarlar ne alakaysa. O an istemeden muhatap oldum diye bir şey yok ki. Ama sonradan yanlış olduğunun farkına vardım. Yani bide zaten eşime gitmek istemiyorum dedim artık. Daha ne söyleyeyim bilmiyorumbu zamana kadar sustum zaten ama adap bilmeyen benim. Evet salaklık ettim doğru. Artık susmamak gerek demekki diye kafama dank etti zaten. Boş yere nefes tükettim. Sağolun
Konu sahibine o kadar haksizlik yapilmis o kadar çirkince davranilmis ama konu boyunca yorumlardaki odak noktasi konu sahibinin yemeginizi getirin demesi olmus. Bu da ayri bir haksizlik. Kadina söyle deseydin böyle deseydin deniliyor. Kadin anlatiyor söyledim israr etti laftan anlamadi diyor ama dinleyen kim. Gercekten uzuluyorum ya konu sahibi bir turlu derdini anlatamadi şurda. Hayirdan kibarliktan anlamayan bir kadin var ortada. Siz hiç bu tur seylere sistematik olarak surekli maruz kaldiniz mi ne kadar psikolojik olarak yipratici oldugunu biliyor musunuz ? Insan tiksiniyor nefret ediyor ayibi dusunecek hal mi birakiyorlar. Neyse ben bu konudan cikiyorum sinirlerim bozuluyor bazi seyleri yasamayanlara anlatmak mümkûn degil. Belli ki hic yasamamissiniz umarim bundan sonra da yasamazsiniz.Ben yalnızca piknik için olan tutumlarından bahsettim.
Onun dışında illa gelelim diye ısrarları,görümcenin hadsiz lafları,gelinin ailesiyle geçireceği zamanı burnundan getirme çabaları,3yaşında çocuk gibi oğullarına gelinlerini şikayet edip ara bozma oğullarına da kendilerini mağdur masum gösterme tavırları,kendilerini dünürlerinden üstün göstermeye çalışmaları hadsizce gelinlerini ana babasına kötülemeleri vs vs daha niceleri...
Herkesin ne olduğu ortada.ben kayınpeder kayınvalide görümce melaike konu sahibi kötü insan demedim ki.
Şunu söylemek istedim:herkes kendine yakışanı yapar.ben karşımdaki ne yaparsa yapsın soframa almaya reddetmeyi kendime yakıştırmam mesela anlıyor musunuz.illa geleceksen kendi yiyeceğini kendin getir demeyi kendime yakıştırmam.ki konu sahibi ve eşi bunu hazırlıkları kendilerine kadar olduğu için demiş.ben bunu çok ayıp buluyorum.herkes kendi yaptığından yada yapmadığından mesuldür.örneğin karşımdaki bana küfür etti ve bence iğrenç bir insan oldu karşılığında bende ona küfür ettim onun bunu hakettiğini düşündüm ama hop bak bende iğrenç bir insana dönüştüm noldu bana yakışmadı.sana taş atana sen Gül at kafasında asla değilim ama konu bir anne babanın yiyeceği iki lokma için biz lokanta işletmiyoruz madem gelmek için ısrar ediyorlar kendi yiyeceklerini getirsinler ise ha bunu demiş ha zıkkım yiyin demiş benim için aynı kapıya çıkıyor.şimdi anlatabildim mi arkadaşım
Sormuşsunuz insanlar değer verip cevap vermişlerAramızda ne yaşanırsa yaşansın eşimin ailesine gitmek zorundamıyım ?
Konu sahibine o kadar haksizlik yapilmis o kadar çirkince davranilmis ama konu boyunca yorumlardaki odak noktasi konu sahibinin yemeginizi getirin demesi olmus. Bu da ayri bir haksizlik. Kadina söyle deseydin böyle deseydin deniliyor. Kadin anlatiyor söyledim israr etti laftan anlamadi diyor ama dinleyen kim. Gercekten uzuluyorum ya konu sahibi bir turlu derdini anlatamadi şurda. Hayirdan kibarliktan anlamayan bir kadin var ortada. Siz hiç bu tur seylere sistematik olarak surekli maruz kaldiniz mi ne kadar psikolojik olarak yipratici oldugunu biliyor musunuz ? Insan tiksiniyor nefret ediyor ayibi dusunecek hal mi birakiyorlar. Neyse ben bu konudan cikiyorum sinirlerim bozuluyor bazi seyleri yasamayanlara anlatmak mümkûn degil. Belli ki hic yasamamissiniz umarim bundan sonra da yasamazsiniz.
Kv ile şu anki iliski dereceniz ne peki bu kadar dusukken ?Bu yaşamayanlara ben dahil değilim yalnız
Ben benimkini anlatsam konudaki kvyi yılın en iyi kvsi seçersiniz.
Benim kv babamla aramdaki sevgiye ilişkiye iğrenç imalar yapacak kadar düşkün haysiyetsiz bir kadın. Bu kadar örnek vereyim.
Kv ile şu anki iliski dereceniz ne peki bu kadar dusukken ?
Ben de hayatimdan çikardim zaten. Hamile kaldim diye dunyanin lafini söyleyen, dûsük yapayim diye beddualar eden, daha dogmamis minicik bebegime beddua eden kadinin hayatimda yeri olamaz da. Simdi de duygu sömúrúsu yapiyor uzuluyormus küs olmamiza her gun agliyormus oglunun vicdanina oynuyor iki yuzlu !Hayatımızdan çıkardık.
Konu sahibi de hayatından çıkarabilir
Siz de.
Başlığa cevabımda hayır asla gitmek zorunda değilsiniz.
Kimse kimsenin ailesini her Cuma aramak zorunda değil. Sevmek zorunda değil.
Anlaşılmayan şu: Ben olay bazında değerlendirme yaptım. Yorumum buna göreydi. Kv-gelin ilişkisine yorum yapmadım. Ortada bana ayıp gelen bir olay vardı, bunu söyledim.
O zaman sanada çamaşır ütü Güleryüz Tatlıdil yok bundan sonra hodri meydan demenin zamanı gelmiş ve geçmişEşimin memleketinde yaşıyoruz. Ailem uzakta. Annemler misafirliğe geldiler. Onlar gelir gelmez kv bana mesaj attı dedi ki yarın size gelcez. Bizde eşimle plan yapmıştık öncesinde. Yarın pikniğe gideceğiz biz anne, öbür gün müsait bir zamanda ben sana haber vericem çağırıcam dedim. Tamam yazdı. Arkasından bir on dk sonra aradı. Pikniğe perşembe gidin bizde gelelim dedi. Eşimin tek bir izin günü olduğunu diğer günler çalıştığını dolayısıyla perşembe gidemeyeceğimizi ve piknik hazırlığını ona göre yaptığımızı söyledim. (Önceden etleri falan her şeyi ayarladık) bunları derken de eşim yanımda. Onada soruyorum. Böyle böyle de diyor kendisi bende söylüyorum. Tamam dedi kapattık teli. Arkasından on dk sonra mesaj attı, baban da pikniğe gitmek istedi bizde gelcez yarın dedi. Mesajı eşime gösterdim ne diyim diye. Hazırlığımızı ona göre yaptık eğer gelmek istiyorlarsa kendileride bir şeyler getirsin o zaman yaz dedi. Anne hazırlığımızı ona göre yaptık yapacak bir şey yok gelecekseniz bir şeyler getirin dedim. Kv neyse gelmiyoruz yazdı. Bende yanlış anladın heralde yazdım durumu açıklamaya çalıştım. Cevap vermedi. Ardından durum paylaştı bana laf soktu. Sonraki gün görümcemi arattırıp eşime beni şikayet etti. Eşim de bana annem sana kırılmış ara gönlünü al dedi. Ben artık patladım. Annen neden bize bir sormuyor planınız nedir falan diye emrivaki yapıp duruyor yeter artık dedim. Kırk yılın başı annemler gelmiş şu yaptığına bak. Ben ona defalarca müsait zamanda çağıracağımı söylüyorum o hala ısrar ısrar. Ki zaten eşimin ailesiyle aramızda problemler var içli dışlı değiliz ne onlar çağırır doğru dürüst ne ben giderim. Gittiğimiz zaman doğru düzgün konuşmuyoruz bile. Laf sokmaktan başka yaptıkları bir şey yok. Sürekli beni evliliğimizi yönetmeye çalıştıkları için olaylar yaşadık ve mesafeliyiz. Şimdi sanki aramız çok iyiymiş gibi bide annemler geldi diye bu samimiyet nerden oluştu acaba birden kaprisler falan. Eşimin annemi ara gönlünü al demesine moralim bozulduğu için suratım düştü ve annemler anladı bir şey olduğunu. Ne oldu diye sordular bende anlattım. Eşim de onlara, annem kırılmış bir arayın onu dedi. Ailem eşime dedi ki bu işler böyle olmaz. Biz buraya gelmişiz önce annenin bizi bir arayıp hoşgeldiniz demesi konuşması gerek. Planınız nedir ne yapalım diye bir sorması gerek dediler. Eşim de bunun üstüne gidip annesini aradı heralde ki kv annemi arayıp hoşgeldiniz ne yapalım falan diye sordu. Annem de sonraki gün buyrun gelin akşam yemeğe dedi. Sonrasında geldiler. Normal bir gün yaşandı bu konular açılmadı. Masada yemek yerken sürekli benimle alakalı konular açıldı. Mauve bunu yemiyor şöyle yapmıyor böyle yapmıyor. Konu sürekli benim üzerimde dönüyor. Onlara göre benim yanlışlarım konuşuluyor. Sustum her zamanki gibi. En son kapıda uğurlarken küçük görümcem eşimle ve ailemle olan fotoğrafların olduğu çerçeveyi gördü. Görümcem annemlere döndü ve tavırlı bir şekilde dedi ki, bizim resmimizi koymamış. Babam da dedi ki onu ben kızıma hediye yaptırdım. Babamın bana yaptırıp gönderdiği bir hediye o. Yani bu tavrı çok saçmaydı. Gün böyle bitti gitti annemler kaldı gitti biz onlara gittik derken eşimin ailesinin bu hareketlerinden dolayı artık çok soğudum. Artık çağırdıklarında aradıklarında gitmemeye konuşmamaya karar verdim. Çünkü bardağın son damlası oldu. Yaptıklarından sonra mesafeliydik fakat her zaman gittim yardım ettim, kv zamanında temizliğe çağırdı gittim. Samimi olmasam da saygılı seviyeli konuştum yeri geldi güldüm hoş sohbet ettim. Laf sokmalarını duymazdan geldim. Küçük görümcem bile bana ahkam kesti durdu. Aman huzurumuz kaçmasın dedikçe onlar bu nasılsa biz ne yapsak yine tıpış tıpış geliyor dediğimizide yapıyor diyip beni bir şeye tutmamaya, laf sokmalarına ve emrivakilerine devam ettiler. Bu yüzden her olan olay sonrasında tepkimi saklayıp hiçbir şey olmamış gibi onlara gitmekten vazgeçmeye karar verdim. Anladım ki ben böyle yaptıkça ardı arkası kesilmeyecek. Eşim dün annem yemeğe çağırdı dedi. Bende gitmek istemiyorum dedim. İlk defa dedim böyle bir şeyi. Eşim de bu dediğin doğru mu o zaman bende senin annenlere hiç gitmem dedi. Neymiş ailesine gitmemem benim hesabıma geliyormuş zaten. Sülalesinde kaç kişiyi aramışım da bir sormuşum. Biz bir aileymişiz (annesi babası ve kardeşleriyle birlikte) böyle yapmam yanlışmış. Sigara yaktım. Sigara falan da yok sana beş dk da bir yakıyorsun dedi. Bende açtım ağzımı yumdum gözümü. Senin sülalen beni çok mu arayıp soruyor sanki dedim. Bak sen busun işte dedi. Ne diyorsun sen asıl önce biz bir aileyiz bunun farkına var benim ailem sana ne yaptı da gitmem diyorsun dedim. Ailem her zaman maddi manevi yanımızda olup destek oldular. Eşimin bitmek bilmeyen borçları var. Sustum hep üzerine gitmeyeyim diye ama artık dayanamıyorum çünkü bunlara rağmen babama laf edebiliyor. Evlenmeden önce çalışan bir insandım şimdi de çalışmak istiyorum ama bulunduğum şehirde iş yok. Alanıma göre bulamasamda gider başka bir işte yaparım ama onu istemiyor. Aile ortamlarında sürekli beni kötülüyor. Sanki beceriksizim, her şeyi yanlış yapıyormuşum gibi. Her zaman diyorum insanların içinde bana düzgün davran. Kırdığında sözde geliyor bide gönlümü alıyor öpüyor sarılıyor hep alttan alan oymuş. Konuşamıyoruz ki sorunlarımızı. Ona göre ben lak lak ediyorum sadece. Konu o istediğinde açılacak o istemediğinde kapanacak. Bu umursamaz ve rahat tavırları ağzına geleni konuşması beni çileden çıkarıyor artık. Sigara yok sana diyebiliyor bide sanki her şeyi yapıyor gibi. En sonunda o zaman sana da çamaşır ütü yemek yok diyecem o olacak. Daha bir tabağını bile kaldırmıyor masadan. Aman boş laflara cevap vermeyeyim o üzülmesin bu kırılmasın bana yakışmaz dedim diye mi oluyor bunlar. İlla kırıcı mı olmam gerek benimde ? Aramızda ne yaşanırsa yaşansın eşimin ailesine gitmek zorundamıyım ?
Konu sahibini asırı iyi anlıyorumKonu sahibine o kadar haksizlik yapilmis o kadar çirkince davranilmis ama konu boyunca yorumlardaki odak noktasi konu sahibinin yemeginizi getirin demesi olmus. Bu da ayri bir haksizlik. Kadina söyle deseydin böyle deseydin deniliyor. Kadin anlatiyor söyledim israr etti laftan anlamadi diyor ama dinleyen kim. Gercekten uzuluyorum ya konu sahibi bir turlu derdini anlatamadi şurda. Hayirdan kibarliktan anlamayan bir kadin var ortada. Siz hiç bu tur seylere sistematik olarak surekli maruz kaldiniz mi ne kadar psikolojik olarak yipratici oldugunu biliyor musunuz ? Insan tiksiniyor nefret ediyor ayibi dusunecek hal mi birakiyorlar. Neyse ben bu konudan cikiyorum sinirlerim bozuluyor bazi seyleri yasamayanlara anlatmak mümkûn degil. Belli ki hic yasamamissiniz umarim bundan sonra da yasamazsiniz.