- 18 Şubat 2015
- 205
- 89
- 36
İlla ki özendiğin insanlar vardır etrafında. Neyi nasıl yaptıklarına bak. Onları gözlemle. Ben öyle yaptım.Bu arada sen de bir zamanlar benim gibiymissin. Nasil aştın bu sorunu?
Yarim sene falan evli kaldim ve bosancaz canim , simdi de ailemle kaliyorum. Su siralar arkadaslarimla da gorusmeyi erteliyorum cunku onlarin haberi yok ayrildigimdan. Bi ortama alismam zor oluyor. Daha fazla konuskan olmak insanlarla kaynasabilmek istiyorumCanım ben pek sorun etmıyorum ya benım tavrım bu konustugum ıkı tane arkadasım var sadece cok sammıyım oda ılkokuldan berı arkadasız ve bız bırbırımıze yetıyoruz her konuda her ınsanla yıldızın barısmıyordur benım gıbı senınde,
bekarsın heralde evlenınce sende bıraz cevrenden dolayı acılırsın sıkıntı etme yanı
Of insallah ben de aşarım daha once psikologa gittim ama tekrar gitsem iyi olur galiba.İlla ki özendiğin insanlar vardır etrafında. Neyi nasıl yaptıklarına bak. Onları gözlemle. Ben öyle yaptım.
Mesela bir soru sorulduğunda aniden cevap veren bir insan. Ben hep düşünürdüm cümleye başlamaya bile korkardım.
Baktım ki o insan heyecana kapılmıyor. Zaten cevabını bildiği bir soru sorulmuş. İki insanın konuşmasından daha doğal ne olabilir diye düşündüm. (Cevabı bilmiyorsan bile "bilmiyorum" dersin. Bunda tuhaf bir şey yok.)
Sonra ben de birileriyle iletişim kurarken hep kendimi onunla aynı seviyede görmeye çalıştım. Böylece konuşurken heyecanlanmamaya başladım. Aramızda bir fark olmadığını düşündüğüm zaman karşımdaki de "Bu utangaç, konuşamıyor." diye düşünmedi. Böylece sağlıklı bir şekilde iletişim kurmuş oldum.
Bir gün bir grup kadının arasında gündelik sohbetlerden birinde bulundum. Öyle rahattım ki ben bile şaşırmıştım kendime :)
Sonra aralarından iki kişinin "Ne tatlı kız dimi." diye konuştuklarını duydum. Dünyalar benim oldu :)
Böyle işte canım benim kendini sıkma, yoluna girer merak etme. Önemli olan senin bunu yenme isteğin.
Kendindeki problemin farkındasın ve bunu aşmak için çaba gösteriyorsun, yol arıyorsun.
Emin ol aşarsın.
Umarim ben de senin gibi atlatirim. Bir de konustugumda da utangac gibi konusuyorum, ve kendimi ezdirecek gibi. Insanlar da oyle dusunuyor o zaman, ezmeye calisiyor nasilsa kendini ezdirir dusuncesiyle. Oyle bir izlenim verdigimdenBende hic konusmazdim ne cocukken ne ergen zamanlarimda. Unv.de biraz asmaya basladim ama cevremin disina cikmiyordum. Ne zaman ki calismaya basladim isler degisti. İletisimin mecburi kilindigi tek yer isyeri cunku. Tanitim isleribde calisabilirsin bence zaten haftasonlari 1 veya 2gun oluyor. Cesaretini toplayip bi giris yaptiktan sonra urunu anlamaya baslarsin ve ikna kabiliyeti de edinebilirsin farkinda olmadan. İnsanlar dinlenilmeye ac oldugundan sorunlarini kesfedip cozumlerine dair kendince yorum yapar ya da cevp bulursan zaten o samimiyeti yakalarsin diye dusunuyorm. Boyle seyler insanin kendinde biten meseleler. Kwsinlikle ilac falan kullanma doktorun tavsiye dahi etse. Soyledigin sey ne oluraa olsun kime soylemis olursan ol rezil olmazsin bi kere bunu kafandan at. Bi adim atmayi sadece dusunursen hicbir zaman bu durumunu asamazsin bunu da unutma.
Biliyor musun ben aile-akrabalarimla bile cok konusmuyorum. Ailemle otururken bile suskunum ne tuhaf degil mibırde senı acacak boyle gırısken çok konuşkan bir insanla arkadaşlık yap o zaman belkı sende daha kolay ıletısım kurarsın .Aslında ben bıraz kendımı astım bunuda kayınvalıdeme borcluyum cok konusur mubarek hıc susmazda bırde cok sosyal
Canim haklisin ama arkadaslarim da olsa cok guvenmiyorum aslinda. Insanlar oyle garip ki derdine uzulmus gibi yapip arkandan konusuyorlar.arkadaslarınla gorusmeyı erteleme ayrıca sen uzaklastıkca onlarda senden uzaklasır onlarla derdını paylas onlarda senınle paylasır ozaman kımseyle konusmadan kendı kendını sosyellestıremezsın.unutmakı ınsanları bırbırıne yakınlastıran bazen kucuk bır mutluluk bazen buyuk bır mutsuzluktur
Ya haklisin ama aslinda hani sohbet konusu varsa bile, ben soyle birisiyim. Ornek vereyim, okulda bile sinifta bir sey anlatacaksam cok kisa keserim. Ayrintili da anlatamiyorum dogru duzgun. Ve bu sohbet ediliyorsa da boyleyim. Mesela bir konu konusuluyor, ben de fikrimi soyluyorsam birkac kelime diyebiliyorum ancak. Nedsn boyleyim anlamiyorum. Ne demek istedigimi iyi anlatabildim mi bilmiyorum
Belki yasadiklarim beni boyle yapti, kucukken de boyleydim buz gibi. Ama bu kadar da suskun olmak istemiyorum, ben de kolayca sohbet etmek yeni arkadasliklar kurabilmek istiyorum. Okulda bir sunum yapilacaksa ne kadar calissamda cok zorlanirdim konusmakta. Aptal giibydim :s duzgun bi is bulmak da cok zor olacak bu halimle.Toykiz belki sen de boyle bir insansindir, konusmaktan hoslanmayan sessiz sakin bir insan. Bence onu bunu dusun konusmaktan, sohbetten cidden hoslaniyor musun, yapmak istiyor musun ? Yapmak isteyip yapamiyorsan eyvallah, ne dedigini anladim. Ama belki kendin de konusmaktan pek hoslanmiyorsundur ?
Belki yasadiklarim beni boyle yapti, kucukken de boyleydim buz gibi. Ama bu kadar da suskun olmak istemiyorum, ben de kolayca sohbet etmek yeni arkadasliklar kurabilmek istiyorum. Okulda bir sunum yapilacaksa ne kadar calissamda cok zorlanirdim konusmakta. Aptal giibydim :s duzgun bi is bulmak da cok zor olacak bu halimle.
Bu söylediğinizi ben de düşündüm. Kendimden yola çıkıyorum, birkaç kız bir araya gelmiş, bağıra bağıra, kahkahalarla, 1 saniye bile durmadan konudan konuya atlayarak sohbet ediyorlar diyelim. Asla ama asla o tarz bir sohbetten tat alamam. Çünkü öyle bir insan değilim. Onlar öyleler, o şekilde mutlu oluyorlar. Ama ben değilim. Olmaya çalışırsam komik olurum gerçekten de. Benim hoşlanacağım sohbet, biri konuşurken diğerinin dinlediği, lafın lafı açtığı ama sakin sohbet şeklidir mesela.Toykiz belki sen de boyle bir insansindir, konusmaktan hoslanmayan sessiz sakin bir insan. Bence onu bunu dusun konusmaktan, sohbetten cidden hoslaniyor musun, yapmak istiyor musun ? Yapmak isteyip yapamiyorsan eyvallah, ne dedigini anladim. Ama belki kendin de konusmaktan pek hoslanmiyorsundur ?
Evet ama sosyal olamiyorum bi turlu. Sosyal faaliyetlere katildim ettim. Yani oyle imkanlarim oldu cok. Ama yine de kaynasamadim insanlarla. Okulda da boyleydimBu söylediğinizi ben de düşündüm. Kendimden yola çıkıyorum, birkaç kız bir araya gelmiş, bağıra bağıra, kahkahalarla, 1 saniye bile durmadan konudan konuya atlayarak sohbet ediyorlar diyelim. Asla ama asla o tarz bir sohbetten tat alamam. Çünkü öyle bir insan değilim. Onlar öyleler, o şekilde mutlu oluyorlar. Ama ben değilim. Olmaya çalışırsam komik olurum gerçekten de. Benim hoşlanacağım sohbet, biri konuşurken diğerinin dinlediği, lafın lafı açtığı ama sakin sohbet şeklidir mesela.
Burada kilit nokta, toykiz'in neredeyse hiç konuşamıyor olması. Bundan rahatsız olması. Günlük yaşamda edeceği birkaç kelimeden bile korkması. Yani aslında hayati bir konu. Kendi kişiliğinin dışına çıkmasına gerek yok bunu aşması için. Diye düşünüyorum :)
Umarim ben de senin gibi atlatirim. Bir de konustugumda da utangac gibi konusuyorum, ve kendimi ezdirecek gibi. Insanlar da oyle dusunuyor o zaman, ezmeye calisiyor nasilsa kendini ezdirir dusuncesiyle. Oyle bir izlenim verdigimden
Sen ne guzel asmissin rahat muhabbete girebiliyormussun ben hala asamadimAynı ben de böyleydim. Çekinirdim korkardım. Çok samimi olduklarım haricinde sessiz ve yalnızdım. Hep özenirdim çok çok arkadaşı olan insanlara. Liseye başlamak veya sınıf değiştirme olayları varsa başlardı karın ağrılarım günler öncesinden. Bu sene üniye başladım ve her şey kendiliğinden değişti. Hatta ilk dönem ve 2. Dönem sınıflarımızı değiştirdiler. Güle oynaya gittim okula. Onlarında benim gibi insan olduğunu düşündükten sonra değişiyor her şey. Şimdi bunu yendiğim için fazlaca mutluyum. Çok rahat muhabbete girebiliyorum ve hatta esprili biriymişim meselaonlar da insan rahat olun derim çok kasıntı ortamlar hariç tabikii.
Bence çok rahat atlatabilirsiniz. 96 lıyım ben de pek fark yok aslında. Bunu şimdi başarmazsanız gittikçe zorlaşır gibi geliyor. Içinizde fobiyi büyütebilirsiniz çünkü. Kaçmayın insanlardan. Sevgiliniz var mıydı peki?Sen ne guzel asmissin rahat muhabbete girebiliyormussun ben hala asamadim
Bilmiyorum kucuklukten beri buzdolabi gibiyim. Insallah ben de duzelirim. Evlenip ayrildim canimBence çok rahat atlatabilirsiniz. 96 lıyım ben de pek fark yok aslında. Bunu şimdi başarmazsanız gittikçe zorlaşır gibi geliyor. Içinizde fobiyi büyütebilirsiniz çünkü. Kaçmayın insanlardan. Sevgiliniz var mıydı peki?
Anaam evlendin ayrıldın mı. Pek hızlıyız. sevgilinizle beraber bi ortama girdiğiniz de daha rahat mısınız diye soracaktım da. Halledebilirsiniz diye düşünüyorum.Bilmiyorum kucuklukten beri buzdolabi gibiyim. Insallah ben de duzelirim. Evlenip ayrildim canim