Ailem Küçük bir ilçede yaşıyor. Bundan bir,bir buçuk sene önce mülakatlara vs ilde olmam gerektiğinden, hazırlanırken bir ay kadar teyzemlerde kaldim. Aslında dayımda kalacaktım ama yeni evli olduğundan teyzem bizde kal dedi. Yapım gereği sakin biriyimdir zaten. O bir ayda teyzemlerde kalırken çok fazla evde durmamaya çalışıyordum. Kursum haftada 5 gündü, diğer iki gün kursum olmasa bile evde durmamak için çıkıp dışarda vakit geçiriyordum. Teyzemin 4 kızı var hepsiyle de çok iyi anlaşırız. Teyzem bana sen kızlarla anlaşamazsın sanıyordum çok sakin bir kızmışsın seni fena sanıyorduk varlığın yoklugun bellisiz diye benle dalga geçiyorlardi. Asıl konuya gelelim dayımlar da teyzemlere çok yakın bir yerde oturuyor sürekli gelip gittikleri için birbirimizi çok sık görmeye başladık. Yapısı gereği zaten dalgacı biridir büyüklerine bile. Ama bazen dozunu ayarlayamaz. Beni evlerine davet etti birgün kalmaya gittim. Herşey iyi hoş. Öğlen de çıkıp kursuma gittim. Sonra birgün yine davet ettiler. Bende büyük kuzenimle çok iyi anlaşırım o da gelsin beraber kalalım dedim. Beraber gittik akşam herşey iyi güzeldi sohbetler çaylar kahveler içildi. Beni fazla görmedikleri için o kuzenimle daha içli dışlılar. Sabah yengem kahvaltı hazırlamıştı. Bende oturdum o sırada telefonu elime aldım. Dayı denen şahıs bir anda bağırmaya başladı, telefonla çok uğraştığımla ilgili bir sürü laf söyledi. Kuzenim ve yengem de vardı rencide oldum kendimi çok kötü hissettim. Ağlamaya başladım o an. Sonra kahvaltı yapmadan ağlaya ağlaya çıkıp gittim. Teyzemlerde birşeyler atıştırıp kursa gittim. Eve geldiğimde teyzemle eniştem çok ilgilendi. Dayıma da baya kızmişlar. Akşam kuzenim işten geldi yengem kahvaltı yapmadan çıktığım için alınmış hanımefendi. Kocasının terbiyesizliğini gözü görmemiş heralde. Ondan sonra ne doğru düzgün gittim onlara ne de oturup konuştum. Aradan zaman geçti. Başka bir dayımın düğününde yine sataşmaya çalıştı bende tersledim en sevmediğim yeğenim sensin dedi herkesin içinde. Güya şaka yapmış oldu ama bunu söylerken içindeki nefreti hissettim.
Velhasıl sonrasında kendime düzen kurdum bir işimde vardı. Koronadan dolayı ilçedeyim onlar da köyde. Bize gelip gidiyorlar geldiklerinde yanına çıkmak yüzünü görmek konuşmak istemiyorum onun da yengemin de. Muhattap olmak istemiyorum annem zorluyor ama istemiyorum. Zaten farketmiş, erkek kardeşimle de polemiğe girmiş o da konuşmak istemiyordu. Zaten neredeyse bir çok yeğeniyle polemiğe girmişliği var
Yeğenlerim neden yanıma gelmiyor arada ne var ki diyormuş. Ama bende soğukluk oldu. Artık ağzıyla kuş da tutsa sanırım yüzüne bakmayacağım biri oldu. Beni sevmediğini de hissediyorum ayrıca. Annem geldiklerinde illa yanlarına çık diye ısrar ediyor bi hoşgeldiniz diyip odama çekiliyorum. Çocuğu oldu çok tatlı onu bile sevemiyorum tavırlarından dolayı.
Siz olsaniz nasıl davranırdiniz Sizce tavrımda hakli miyim çok mu abartıyorum