- 10 Ekim 2014
- 31.847
- 142.625
- 798
- Konu Sahibi bikitapkahve
-
- #41
:) İşte siz bulmuşsunuz kendinize göresini.
Ama emsal kocaların geneli, konfor alanı istiyor niyeyse. Ama onların konfor alanı benimkini öldürüyor.
Ya buradaki konulara bakıyorum, kayın aile gelip 1-4 hafta belki de daha fazla yatılı kalabiliyor. E evlatlarını özlemişler, normaldir yılda bir ay denebiliyor. İşte ben bunu düşününce içim kıyılıyor. Evimde 2+ kişinin haftalarca kalması fikri beni basıyor. Çünkü benim hayatım kolektif değil, hiç olmadı.
Yani ben haftalarca her gün kahvaltı hazırlayabileceğimi sanmıyorum. Ya ben çeyrek ekmeğin içine hindi füme basıp kahvaltı yapan biriyim. Olacak iş mi?
Ya rahat olun sanki erkekler çok erkek erkekler de. Evde hanzo gibi gezene kadın kadın olmanın mantığı nedir zatenBen de 30'da evlendim,şu anda sizin için dönüm noktası diyebiliriz.O kadınlık kısmını ben hiçbir zaman beceremedim ama,24 saat haşofmanla gezen bir tipim.İşve,cilve deseniz 0,rahatlığımdan asla taviz veremem .
Ya el becerisi diyorum aslında biraz da. Hani 3 malzemeyle şaheser çıkaranlar var. Bir sofralar kuruyorlar uuuu...Ben de 30'da evlendim,şu anda sizin için dönüm noktası diyebiliriz.O kadınlık kısmını ben hiçbir zaman beceremedim ama,24 saat haşofmanla gezen bir tipim.İşve,cilve deseniz 0,rahatlığımdan asla taviz veremem .
O kadar rahat bir insanım ama o mutfak var ya,her zaman cillop gibi olmak zorunda,hatta kimseyi mutfağa sokmama gibi tuhaf takıntılarım var.Daha çok takıntım var da,neyse onları sonra anlatırımYa el becerisi diyorum aslında biraz da. Hani 3 malzemeyle şaheser çıkaranlar var. Bir sofralar kuruyorlar uuuu...
Benim orada gördüğüm şey onca bulaşık ne olacak? Kim yıkayacak? O tabakları kim yerleştirecek oluyor.
İşve cilve tamam, yoldan saptırma, ikna etmede vs. iyiyimdir.Küçük bir şeytan olduğumu söylüyorlar. Diyetteysen mesela, günün sonunda beraber pasta gömüyor olabiliriz.
Allah'ım nasip et.İşte o yuzden eşim cikmasa karsima ben uzzzunnn sure dusunmezdim aklimda yoktu. Ben de yapamam devamli misafir agirla, yatiya al bilmem ne. Yeni evliyken eşimin ailesi emrivaki bizim eve gelip duruyorlardi bazen, biraz kiyametler kopmuştu o donem. Ama kökten kurtuldum yoksa cidden boşanirdim çekemem oyle şeyler ki o yuzden evlenirken 6252626 defa emin misin diye sordum boşuna evlenmeyelim diye
Ben en çok iki cesit yemek yaparim bazen de tek cesit ama doyurucu saglikli şeyler olur icerigi boldur. Misafir agirlarken de yine disardan guzel ev yemegi yapan sevdigim yerlerden yardim aliyorum.Eve zaten zirt pirt misafir gelmez bizim.
Çocuğunuz olduktan sonra öyle pat diye ayrılmak mümkün olmuyor, ama cocuğunuz yoksa ayrılırsınız yani, sizi tutan bir şey yok. Ha kağıt üstünde olmuş ha olmamış. Boşanınca kağıt üstündeki de bitiyor, bir mahkemeye bakar. Dünyaya bir daha gelsem tekrar evlenir miyim bilmiyorum ama evlenmek zorunda olsam yine şimdiki eşimi seçerdim her şeye rağmen; bir çok konuda uyumsuz olmamıza rağmen seviyoruz birbirimizi.
güncelleme: şimdi yorumlara az bir göz attım da, kayın ailesinden yakınanlar olmuş. Ah evet bazen içimden şöyle bir hayal kuruyorum : Biz eşimle boşanalım ya da boşandık diye yalan atalım sonra gizlice oturalım yine beraber (kayın ailemden gizli) Yanlış anlaşılmasın severim kendilerini, yani insan olarak severim ama bazen beklentiler gerçekten yorup yıpratıyor.
"Dünyada sevmediği insanlara nasıl davranıyor? Ben artık sevgilisi olmadığımda bana en kötü ne davranış sergiler" sorularınız ve yaklaşımınız çok mantıklı geldi. Keşke bu sorular çok daha önce aklıma gelseydi. Ya da bana bu aklı verecek bir büyüğüm olmuş olsaydı yıllar önceEvlenirdim. Ama bu salaklıkla değil.
Ve evet ailen dünyadaki en büyük destek olsa da, modern olsa da, çalışsan da kısacası hiçbir zorlama olmasa da boşanmak çok zor.
Ben bu adamdan bir gün sevgim bitse ayrılabilir miyim? Dünyada sevmediği insanlara nasıl davranıyor? Ben artık sevgilisi olmadığımda bana en kötü ne davranış sergiler sorularının cevabı konusunda müsterih olmadan evlenmezdim.
Elalem baskı yapar, konuşur ama bir sorun olduğunda da ilk onlar toz olur.
Zamanla soğumadan ya da şekil değiştirmeden devam diye bir şey yok şayet olaylar kötüyse.
okuyunca gülümsedim kendimi hatırladım ben de 29 30 yaşında bile aynı senin gibiydim.evim çöp ev olsa çeker kapıyı gezmeye giderdim.yemek ister yapardım ister yapmazdım .iş yoksa o gün yatakdan çıkmadığım gün boyu film kitap takıldığım bile olurdu.çocuklarla sek sek oynardım valla bazen.ama yaş 32 de evlendimm hoppp hayat aniden değiştiii.temizlik yemek misafirler baş işim oluverdiiii.sen de yaşayacaksın bu kaderii kaçışın yohhhhhhhh demeye geldimmm
Böyle bir hayatı evliyken yaşıyorum. Bekarken de böyleydi. Canım isterse modundan bir türlü çıkamadım. Ama azıcık değişmeyi istiyorum. Umarım anneliğin buna bir katkısı olur.29 yaşındayım ve bekarım. Hiç yetişkin gibi hissetmiyorum. Hiç büyüyemedim ya, hani benden dört beş yaş küçük evli kadınlara bakıyorum. Çoluk çocuk, ev işleri, kayın aile ilişkileri vs. çok zor şeyler gibi geliyor. Bunları yapabilirmişim gibi gelmiyor.
Canım istemezse kahvaltı bile hazırlamam, hani öyle ekmek arası falan da değil, bayağı hiçbir şey yapmam koskoca bir gün. Giyinir kuşanır, süslenir çıkarım. Odam arkamdan yıkılır, umrumda olmaz. Ortalık yıkılıyordur, ama ben oje sürüyorumdur. Ben iyi görüneyim yeterdir çünkü, canım isteyince toplarım. Hayat felsefem bundan ibaret, her şeyi canım isterse modunda yaşıyorum. Sıkılırsam okumam o kitabı, filmi bitirmem, yemeği yemem. Hemen sıradakine geçerim. Çile çekecek bir yapım yok. Anaç değilim bir kere, "kadın kadın" da değilim, sorumsuz bir kız çocuğu gibiyim.
Şimdi böyle biriyken sanırım kendim gibisini bulamazsam evlenmemeliyim. Yoksa boşanmak kaçınılmaz olur bence. Sizce?
Yani eğer ben ben olarak tekrar geleceksem durum bu.
Ben de deneyerek öğrendim. O yüzden bunu önerdim."Dünyada sevmediği insanlara nasıl davranıyor? Ben artık sevgilisi olmadığımda bana en kötü ne davranış sergiler" sorularınız ve yaklaşımınız çok mantıklı geldi. Keşke bu sorular çok daha önce aklıma gelseydi. Ya da bana bu aklı verecek bir büyüğüm olmuş olsaydı yıllar önce
Bu soğuma işi nasıl oluyor ben anlamadım. Henüz soğumadığımı düşünüyorum sanırım. 10 senedir evliyiz eşimle. Aramızda aşktan tutkudan büyük bağlar var. Sadakat, güven, arkadaşlık gibi. Sağlam kurulmuş bir ilişkide öyle eften püften şeyler ilişkinizi bozamaz.Bir daha dünyaya gelseniz yine evlenir miydiniz?
Keşke evlenmeseydim diyenler var mı?
Evlenmek zorundaymışım gibi bir algı var çevremde. Yaş da ilerleyince bu muhabbet kaçınılmaz oluyor haliyle. Mesela önceki ilişkimde gayet güzel anlaşıyorduk fakat bir yalanından ötürü ayrıldım. Anında soğuyorum. Bir şeye kırılınca mesela yüzünü göresim bile gelmezdi, inanılmaz gıcık olurdum. Evli olsaydık hiç düşünemiyorum aynı evin içindeBelki gerçek sevgi olmadığından böyle düşünüyorumdur bilemiyorum. Ama evlilikte tabi ki pat diye ayrılamıyorsunuz. Ayrılıyorum ben demek elbette çok daha zor. Peki bu durumlarda nasıl devam edebiliyorsunuz, en azından soğumadan? (yalanlar,ses yükselmeleri, hatalar vs)
Gerçekten merak ettiğim konular bunlar. Cevaplayanlara şimdiden teşekkür ederim.
İki ayrı ev kafası bende de hakim, yalnız değilsin.Eşimle rahat rahat gezip, yatıp, görüşelim diye evlendik biz. Babam tersti çünkü biraz.
Böyle olmasaydı evlenmezdik sanırım, beraber yaşardık gibime geliyor. Belki çoğunlukla beraber kalsak da 2 ayrı ev olurdu ne bileyim. Çocuk düşünürsek bir gün ancak o zaman bi nikah kıyıverirdik işte.
Paralel evrende ne yapıyorum acaba
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?