Bir daha dünyaya gelseniz yine de evlenir miydiniz?

Ikimizde evdeyiz ve biz bu duruma aliskîn degiliz
Butun gun kedi kopek gibi bir kavga gibi bisey ediyoruz geri hemen barisiyoruz ajajjajaj demin de birbirimize laf soktuk simdi uyumaya gitti ama ben gene bu adamla evlenirdim ya

Şuan evli olduğum eşimle evlenmezdim hayatta bu kadar umursamaz bir insanla başa çıkabileceğimi düşünmüyorum.

Evet evlenirdim.
Hatta daha erken evlenirdim. (eşimle uzun süre nişanlı kaldık, o sürecin olmasını istemezdim hiç)

Ancak bu tamamen göreceli bir durum.
Eğer doğru insanla beraberseniz tabii...

İşte bu insan demediğimiz sürece yaş geldi diye de evlenilmemeli.

Ben evlenirdim ama kocamın evleneceğini sanmıyorum
Şaka bi yana asla evlenmezdim. Evlilik bana göre değilmiş. Ama analık güzelmiş. Bu güzel bebişkom için evlenebilirdim sanırım. Yine kafam karışık

Eşimle evlenirim. Yine 35 yaşımda evlenirim
O zaman hiç birşeyi çokta takmiyorsunuz. Olduğu kadar olmadığı kader modunda geziyorsunuz

bikitapkahve .!.:

Bir daha dünyaya gelseniz yine evlenir miydiniz?
Keşke evlenmeseydim diyenler var mı?

Evlenmek zorundaymışım gibi bir algı var çevremde. Yaş da ilerleyince bu muhabbet kaçınılmaz oluyor haliyle. Mesela önceki ilişkimde gayet güzel anlaşıyorduk fakat bir yalanından ötürü ayrıldım. Anında soğuyorum. Bir şeye kırılınca mesela yüzünü göresim bile gelmezdi, inanılmaz gıcık olurdum. Evli olsaydık hiç düşünemiyorum aynı evin içinde Belki gerçek sevgi olmadığından böyle düşünüyorumdur bilemiyorum. Ama evlilikte tabi ki pat diye ayrılamıyorsunuz. Ayrılıyorum ben demek elbette çok daha zor. Peki bu durumlarda nasıl devam edebiliyorsunuz, en azından soğumadan? (yalanlar,ses yükselmeleri, hatalar vs)

Gerçekten merak ettiğim konular bunlar. Cevaplayanlara şimdiden teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Evlenirdim. Hiç düşünmeden yine eşimle evlenirdim. Gerçekten o bana bir hediye. Hatta dua ediyorum öbür dünyada da beraber olalım diye. başınızdan olumsuz bir deneyim geçmiş olabilir. Bu sizi umutsuzluğa sürüklemesin. Gerçekten istediğiniz özellikleri söyleyerek dua edin, içten dualar kabul oluyor. Tecrübeyle sabit. Karşınıza bir gün tam gönlünüzdeki gibi biri çıkar inşallah hatta daha da güzeli
Evlilik çok farklı. Evet sorunlar elbette oluyor. Saçma sapan şeylerden ses yükselebiliyor, ağlayıp ağlattığımız zamanlar olabiliyor (evet erkekler de ağlıyormuş), ama ortada sevgi varsa hepsi aşılıyor. O yolculuğa çıkartacak sevginin farkını hissedebilmek için kalbinizi iyi dinleyin. Sadece eşinizle sorun yaşamaycaksınız çünkü, bunun aileleri var vs. Ama dediğim gibi kavgalardan sonra, sorunların ortasında göz göze gelince hala kalbiniz kıpır kıpır oluyorsa, ona sarılmak istiyorsanız bir şekilde aşılıyor. Sevgi olunca iki taraf da çaba gösteriyor, taşın altına ellerini koyuyor.

-Rosa- .!.:

29 yaşındayım ve bekarım. Hiç yetişkin gibi hissetmiyorum. Hiç büyüyemedim ya, hani benden dört beş yaş küçük evli kadınlara bakıyorum. Çoluk çocuk, ev işleri, kayın aile ilişkileri vs. çok zor şeyler gibi geliyor. Bunları yapabilirmişim gibi gelmiyor.
Canım istemezse kahvaltı bile hazırlamam, hani öyle ekmek arası falan da değil, bayağı hiçbir şey yapmam koskoca bir gün. Giyinir kuşanır, süslenir çıkarım. Odam arkamdan yıkılır, umrumda olmaz. Ortalık yıkılıyordur, ama ben oje sürüyorumdur. Ben iyi görüneyim yeterdir çünkü, canım isteyince toplarım. Hayat felsefem bundan ibaret, her şeyi canım isterse modunda yaşıyorum. Sıkılırsam okumam o kitabı, filmi bitirmem, yemeği yemem. Hemen sıradakine geçerim. Çile çekecek bir yapım yok. Anaç değilim bir kere, "kadın kadın" da değilim, sorumsuz bir kız çocuğu gibiyim.
Şimdi böyle biriyken sanırım kendim gibisini bulamazsam evlenmemeliyim. Yoksa boşanmak kaçınılmaz olur bence. Sizce?
Yani eğer ben ben olarak tekrar geleceksem durum bu.

Genişletmek için tıkla...

Yaa çok tatlısınız. Bir kere kendinizi iyi tanımanız çok hoş. Benim ablam da böyleydi. Sonra çok sevdi evlendi. Abim dalga geçiyordu bunun evi kokar akşam kocasına noodle koyar her gün diyordu, kızdırıyordu. Ablam şuan harika bir anne, evi çekip çeviriyor. Eniştem yemekleri yapıyor ama adam mutfakta tam bir şef. Allah dağına göre kar veriyor ya

ceycey0406 .!.:

ahha bir beceriksiz kadun dahaaa.aramıza hoşgeldinnnn

Genişletmek için tıkla...

Valla öyle diyenler içinde elmas barındırıyor bence, doğru söyleyin nazar değmesin diye mi böyle söylüyorsunuz

Hep yazmışımdır buralara bin kere doğsam yine eşimle evlenirdim diye, 36 da evlendim, çok huzurlu, dingin, çocuksuz, çevremdeki insanın özendiği bir hayatım var, şimdi 44 yaşındayım ama içimde yaşlanmayan yanlarım var ve evlilik o duygulara düşman. Bir daha doğsam eşime yine aşık olurdum muhtemelen ama evlilik kurumunun kendisine inanmazdım sanırım, 8. Yılda böyle hissediyorum, evlilik insanın heyecanlarını yok eden bir kurum, evli insan olmanın getirdiği ciddiyet ve sorumluluklar, aile ve çevre ilişkileri çok yorucu ki ben eşimin ailesiyle hiç bir sorun yaşamadım, severiz birbirimizi ona rağmen zor geliyor bazen. Bundan yıllar evvel bir müdürüm vardı, evlilik insan doğasına aykırı derdi, gülerdim ona şimdilerde haklı olabileceğini düşünüyorum... Aklım karışık aslında bu konuda, evliliğin hayatıma getirdiği güzelliklerde oldu, öncelikle kendi ailemin kaos ortamından uzaklaştım, aşkın güvene, sevgiye, huzura dönüşmesini yaşadım ama diyorum ya renksizleşiyor bir süre sonra ve bir daha o renkler geri gelmiyor, biraz hayattan kopmuş, kısıtlanmış hissediyorum yani

Evlenirdim. Keşke çok daha erken evlenseydim ( 23 yaşımda evlendim )
Doğru insansa neden olmasın

Bende evlenirdim, evlendiğime pişman değilim. Seviyorsanız eğer sarılıp barışınca kızgınlığınız geçiyor tıpkı aile evinde annenize babanıza küsmeniz gibi düşünün. Evlilikte de uzun süreli küslükler olmuyor. Benim tek pişmanlığım eşimle uzun yıllar sevgili kalıp evliliği ertelemiş olmam, keşke diretmeseymişim hazır değilim diye boş yere yıllarca ayrı kalmışız

Evlenmezdim.hayallerimin peşinden koşardım.kimsenin bana karışmasına izin vermezdim.hani belki çoook aşık olur onsuz yapamassam belki düşünürdüm.ama evlilik önceliğim olmazdı.

-Rosa- .!.:

:) İşte siz bulmuşsunuz kendinize göresini.
Ama emsal kocaların geneli, konfor alanı istiyor niyeyse. Ama onların konfor alanı benimkini öldürüyor.
Ya buradaki konulara bakıyorum, kayın aile gelip 1-4 hafta belki de daha fazla yatılı kalabiliyor. E evlatlarını özlemişler, normaldir yılda bir ay denebiliyor. İşte ben bunu düşününce içim kıyılıyor. Evimde 2+ kişinin haftalarca kalması fikri beni basıyor. Çünkü benim hayatım kolektif değil, hiç olmadı.
Yani ben haftalarca her gün kahvaltı hazırlayabileceğimi sanmıyorum. Ya ben çeyrek ekmeğin içine hindi füme basıp kahvaltı yapan biriyim. Olacak iş mi?

Genişletmek için tıkla...

Aah ah benim konfor alanımı ailem, özellikle de abim öldürdü. Evimiz yol geçen hanı gibiydi. Babamın işi gereği hem de geniş aile sebebiyle misafir hiç eksik olmuyordu. 5 çocuktan ortancasıyım. Abim ablam hukuk okuyordu ben küçüktüm. Bir de ikiz kardeşlerim vardı. 13-14 yaşımda annemle mantı kapadığımı sarma sardığımı bilirim. Abim sabahın köründe ayağıyla burnumu sıkıştırıp kalk bana pizza yap derdi. Ablama dese vurur onu. Her yemeği beğenmezdi. Vırt zırt her şeye kulp takardı. Su getir, kahve getir, börek yap bilmem ne. Ben de kendim de yemeyi sevdiğimden yapardım her şeyi. Okula gitmeye üşenirdim pasta böreğe üşenmezdim. Hatta abim erkenden kocaya kaçar bu diyordu, onların arasında yaş olarak en erken ben evlendim bazen hayat sizi hazırlıyor, bazen de çat kendinizi evliliğin içinde bulup siz alışıyorsunuz. Her türlü olur siz rahat olun. Kimse anasının karnından her şeyi yaparak bilerek doğmuyor.

-Rosa- .!.:

29 yaşındayım ve bekarım. Hiç yetişkin gibi hissetmiyorum. Hiç büyüyemedim ya, hani benden dört beş yaş küçük evli kadınlara bakıyorum. Çoluk çocuk, ev işleri, kayın aile ilişkileri vs. çok zor şeyler gibi geliyor. Bunları yapabilirmişim gibi gelmiyor.
Canım istemezse kahvaltı bile hazırlamam, hani öyle ekmek arası falan da değil, bayağı hiçbir şey yapmam koskoca bir gün. Giyinir kuşanır, süslenir çıkarım. Odam arkamdan yıkılır, umrumda olmaz. Ortalık yıkılıyordur, ama ben oje sürüyorumdur. Ben iyi görüneyim yeterdir çünkü, canım isteyince toplarım. Hayat felsefem bundan ibaret, her şeyi canım isterse modunda yaşıyorum. Sıkılırsam okumam o kitabı, filmi bitirmem, yemeği yemem. Hemen sıradakine geçerim. Çile çekecek bir yapım yok. Anaç değilim bir kere, "kadın kadın" da değilim, sorumsuz bir kız çocuğu gibiyim.
Şimdi böyle biriyken sanırım kendim gibisini bulamazsam evlenmemeliyim. Yoksa boşanmak kaçınılmaz olur bence. Sizce?
Yani eğer ben ben olarak tekrar geleceksem durum bu.

Genişletmek için tıkla...

Sen daha kesinlikle evlenme
İlerde belki

eşimle olacaksa evlenirdim
bazı konuları en baştan konuştum ben sigara ihanet şiddet yasaklı maddeye bağımlılık kumar ve ne olursa olsun yalan asla ama asla kabul edeceğim affedeceğim konular değil dedim
düzenli temiz insanımdır kıllı tüylü bakımsız bir insana katlanamam sağdan soldan donunu çorabını toplayamam yani evlilik hizmetçilik değil dedim açık açık konuştum
nişanlılık döneminde de bir yanlışını görmedim o yüzden evlendim

daha öncesinde başka biriyle sözlüydüm aldatmıştı beni

o yüzden bu sefer ince eleyip sık dokudum

yani size göre yanlış olan asla kabul edemeyeceğiniz şeyler varsa en başından konuşun , kriterinize uyan biri olunca sorun da yaşasanız kolay çözülüyor çünkü zaten sizi anlayan biri olmuş oluyor, sizin gibi bakan sizin gibi gören düşünen biriyle hayat daha kolaylaşıyor

ha ama böyle biri yoksa da evlenmeyiverin canım ne olacak herkes evlenmek zorunda değil ,sorana bana hakettiğim değeri yaşatacak olanla evlenirim koca delisi değilim dersiniz, çoğu aman evleneyim hemen çocuğum olsun diye düşünüyor boşverin milleti

o kişilerden evlenince de kurtulamıyorsunuz bu seferde çocuk ne zaman diyorlar
çocukda yapıyorsunuz bu kez2. yap arayı açma diyorlar o yüzden boşverin

Evlenirdim eşim çok iyi anlayışlı bi insan benden yemek ütü hiç bişey beklemez kendide yapmaz ben ne zaman istersem o zaman yaparım
Bende her zaman yaparım evim çok düzenli ve temizdir belkide o yüzden onun istemesine gerek kalmıyordur. Ailesinde de çok memnunum bizim onların çocukları değilde bir biray olduğumuzun farkındalar kayınvalidem çok egosuz bi insandır eğilir yerden ayakkabılarımı bile toplar kayınpederimin ağzı var dili yok allah onlardan razı olsun

Evlenirdim ama cocuk yapmazdım

Evlenirdim ama cocuk yapmazdım

Evlenirdim ama eşimle.
Hatta ilk onu tanıyıp daha erken evlenmek isterdim.
Benim için mucize gibi bir adam.
Zorlukları var mı var evliliğin ama önemli olan zaten kolaylaştırmak, destek olmak.
Aileler işin içine girmezse 2 kişi yürütüyorsanız evlilik daha güzel oluyor