- 15 Ekim 2014
- 809
- 815
Herkese Merhaba ,
Konum biraz uzun olacak.Baştan belirtmek istedim sıkmamak adına..
Öncelikle şimdiden herkese hayırlı bayramlar diliyorum.
5 yıllık evliyim, 1 yaşında çocuğum var. Eşimle severek evlendik. Evlenmeden önce de uzun bir tanışma dönemimiz oldu ama yaşım küçük olduğu için uyumsuz olduğumuz konuların evlendikten sonra değişeceğini düşündüm.
İyi yönlerinden bahsetmek istiyorum önce. Herşeyden önemlisi eşim iyi ve ilgili bir baba,ev işlerinde bana yardımcı. Genellikle birşey yapmak istediğimde beni kırmaz. Olumsuz olanlar bunları lekeliyor ne yazık ki..
Ben kilolu biriyim, evlenirken de zayıf sayılmazdım. Hep böyleydim. Fakat evlendikten sonra eşim tekken ve insan içinde; ailesinin ve akrabalarının yanında görüntümle çok çirkin derecede dalga geçmeye,hayvan ismi benzetmeleri yapmaya başladı. Cinsel hayatımız yok denecek kadar az,bana karşı ilgisi yok telefon hep elinde, sohbet etmeye çalışsam tek kelimeyle kapatıyor, eşimde öfke kontrolü yok, her yerde her şekilde bana bağırıp hakaret etmekten aşağılamaktan çekinmeyen biri.. Hata yaptığında özür dilediği bu zamana kadar bir eldeki parmak sayısını geçmemiştir. Hep kendini haklı görür. Hayatında biri olmadığına eminim bu arada. Bunları halledebilmek için kavga ettik olmadı,tartıştık,konuştum,soğuk davrandım hiç biri fayda sağlamadı.
En son 1 buçuk ay önce ciddi bir konuşma yaptım. Eskisi kadar sevmediğimi,çocuğumuza haksızlık etmek istemediğim için şuan bu evliliği sürdürdüğümü,kendini düzeltmek isterse yürütebileceğimizi ama aksi takdirde kesinlikle gözden çıkardığımı söyledim. Boşanmak istemediğini söyledi.1-2 hafta düzelir gibi oldu ama yine aynı..Değişen pek birşey yok. Yakın zamanda ailesinin yanında tekrar hakaret,aşağılama. Evlilik terapistine gitmeyi teklif ettim kabul etmedi. Ve gerçekten artık eskisi kadar sevmiyorum. Soğuyormuş insan.
Sizce boşanmalı mı? Çocuğuma haksızlık etmiş olur muyum? Artık kadın olduğumu geçtim,insan olduğumu bile hissetmiyorum .Ve farkettim ki birine yapma-etme demekten ömrüm bitiyor..
Konum biraz uzun olacak.Baştan belirtmek istedim sıkmamak adına..
Öncelikle şimdiden herkese hayırlı bayramlar diliyorum.
5 yıllık evliyim, 1 yaşında çocuğum var. Eşimle severek evlendik. Evlenmeden önce de uzun bir tanışma dönemimiz oldu ama yaşım küçük olduğu için uyumsuz olduğumuz konuların evlendikten sonra değişeceğini düşündüm.
İyi yönlerinden bahsetmek istiyorum önce. Herşeyden önemlisi eşim iyi ve ilgili bir baba,ev işlerinde bana yardımcı. Genellikle birşey yapmak istediğimde beni kırmaz. Olumsuz olanlar bunları lekeliyor ne yazık ki..
Ben kilolu biriyim, evlenirken de zayıf sayılmazdım. Hep böyleydim. Fakat evlendikten sonra eşim tekken ve insan içinde; ailesinin ve akrabalarının yanında görüntümle çok çirkin derecede dalga geçmeye,hayvan ismi benzetmeleri yapmaya başladı. Cinsel hayatımız yok denecek kadar az,bana karşı ilgisi yok telefon hep elinde, sohbet etmeye çalışsam tek kelimeyle kapatıyor, eşimde öfke kontrolü yok, her yerde her şekilde bana bağırıp hakaret etmekten aşağılamaktan çekinmeyen biri.. Hata yaptığında özür dilediği bu zamana kadar bir eldeki parmak sayısını geçmemiştir. Hep kendini haklı görür. Hayatında biri olmadığına eminim bu arada. Bunları halledebilmek için kavga ettik olmadı,tartıştık,konuştum,soğuk davrandım hiç biri fayda sağlamadı.
En son 1 buçuk ay önce ciddi bir konuşma yaptım. Eskisi kadar sevmediğimi,çocuğumuza haksızlık etmek istemediğim için şuan bu evliliği sürdürdüğümü,kendini düzeltmek isterse yürütebileceğimizi ama aksi takdirde kesinlikle gözden çıkardığımı söyledim. Boşanmak istemediğini söyledi.1-2 hafta düzelir gibi oldu ama yine aynı..Değişen pek birşey yok. Yakın zamanda ailesinin yanında tekrar hakaret,aşağılama. Evlilik terapistine gitmeyi teklif ettim kabul etmedi. Ve gerçekten artık eskisi kadar sevmiyorum. Soğuyormuş insan.
Sizce boşanmalı mı? Çocuğuma haksızlık etmiş olur muyum? Artık kadın olduğumu geçtim,insan olduğumu bile hissetmiyorum .Ve farkettim ki birine yapma-etme demekten ömrüm bitiyor..