bende dogumdan hemens onra ayrıldım ,
bebegımı ayrılık surecınde 2 kere gordu 19 aylıkken suanda 23 aylık oglum
düşün işte
neden barışmam biliyormusun madem barışacaktık ben neden en güzel günlerimi acılar içinde ailemin yanında gecirmek zorundakaldım anne olmamanın cocugum olmasısnın tadını doya doya yasamayamadım
baska sebeblerımde olurdu
ama ben olsam asla düşünmezdim 1.5 seneme acırdım
haklısınız aslında ben kafamı hiç bulandırmayayım. ben hamileliğimi tek başıma yaşadığımı, doğuma tek gittiğimi, bu zamana kadar tek başıma baktığımı hiç bir zaman unutmicam. içimde kalacak. her tartışmada da tekrar su yüzüne çıkacak. barışmak için bir kez geldi, ama kızını görmeye 2 ayda bir gelio artık. bilmiyorum, kapanmış sayfayı açmaya gerek yok sanırım
peki benimde hatalarim var demissiniz nedir o hatalar ( paylasmak isterseniz tabi )
hiç acma , gerçekten acma
sen belkı bır daha anne olamayacaksın
dogum yaptıgını gule oynaya karsıladınmı
sevındım ama ıcının hep bı tarafı cürük değilmiydi
benim öyleydi yazarkende suanda gözlerim dolu dolu yazıyorum ne zaman bı anne baba cocuk gorsemm çok özeniyorum çok imreniyorum öyle olmak ıstıyorum kucuk bebek goresım gelmıyor babayla bebek grosem dayanamıyorum hanı madem barısacaktık2-3 ay ayrı kalınırdı kafalar toplanılırdı dıye dusunurdum
benımkı gormuyor oglum baba sevgısı almadan buyudu ve oylede buyuyecek babada bıyolojık baba affedersın benım bebegım tüp bebek
ben hakkımı helal etmıyorum degıl herseyı haram edıyorum o adama
sımdı ben evlenmek uzereyım eylulde ınsallah hıc evlenmemıs kalbı hıc kırılmamıs bırıyle evlenecegım ınsallah
oglumda yanımda
boşver hayat cok guzel gerıye dogru bakma ılerı dogru bak kafanı karıstırma
Eşinizi, hayatınızı siz biliyorsunuz ama ben olsam aynı yerde evi kabul ederdim ; tek şart öne sürerdim bana yardımcı tutulacak şartını..
Yani kendinize bir yardımcı tutun hergün gelecek, dolayısıyla hem evinizin işini görür hemde abisiyle ilgili ağır işler olursa yardımcı olur.
Böylece siz hem eşinizle, çocuğunuzla ilgilenirsiniz hemde huzursuz olmazsınız.
Uzaktan konuşmak çok zor ama abisini yalnız bırakmamasında çok haklı eşiniz.Ben olsam bende bırakmazdım..
Annesi biraz toparlasın kendisini.Size huzur versin.Bu konudada konuşun.Kurun yuvanızı, eğer bundan başka sorunlarınız yoksa şimdi ya da önceden.
canim gercekten kafan cok karisik anlamadim ki bende
dün esim verdigi sözü tutar dedin benide ezdirmez dedim bende sana bir nevi ne düsünüyorsun daha dedim
ama bugün asudenin yazdiklarina bakiyorum onada haklisin dönmiyim diyorsun ..
merhaba! ben daha önce bi kaç kez konu açmıştım buraya. kaynanam ve sakat abisiyle aynı evde oturuyorduk. kaynanamla anlaşamadık. eşimde evi ayırmaktan yana değildi. ona göre sebebi abisinin bakımı ve maddi durumdu. bi gece kavga ettik ve ben evi terkettim. o zaman 4-5 aylık hamileydim. kızımı annemin evinde doğurdum. kızım 11 aylıkken de boşanma davamız oldu. yani 1,5 senedir ayrıyız. bu 1,5 sene de eşim barışmak için tek bir kere geldi. o antalyada senin istediğin bi yerde ev tutucam barışalım dedi yalvardı, bende hayır istanbul olacak yoksa barışmam, annenin olduğu yere gitmem dedim. biliyorum benim de çok hatalarım var, ama o an gözüm hiçbir şeyi görmedi. birazda akrabalarımın gazına geldim.
bu yılbaşında eşim (eski eşim) bizim eve kızımızı görmeye geleceğini söyledi. yılbaşında geldi. yemek yedik, ikimiz dışarı çıktık konuşmak için. ağladı, beni bırakıp nasıl gittin dedi, beni hala sevdiğini söyledi. tekrar barışır gibi olduk. annem abime söylemiş bizim durumumuzu. dün abim benimle konuştu. 1,5 senede bu adam senin için ne yaptı ki sen birden dönmeyi düşünüyorsun dedi. kızın şuan babasının uzakta olduğuna alıştı, ama eğer gider yine yapamazsan bu sefer gelemezsin, çünkü kızın babasına alışmış olur, onları ayıramazsın dedi. daha bir sürü şey söyledi.
sonra demin eşimle konuştum. annesinin evinin aynı bahçesinde bi ev daha var. orda otursak olur mu diyo. abisi sakat olduğu için bırakamam onu diyo. ben istemiyorum. tamam abisine bende üzülüyorum ama aynı bahçe içinde ev yine aynı evde oturmak gibi birşey. yemeğe çağıracaklar, yemeğe gelecekler, ne yapıosunuz hadi gelin diyecekler. yine huzurum olmayacak. bende eşime sen bana ilk geldiğinde istediğin yer demiştin, ya uzak bi yer isteseydim dedim. o zaman istemeye istemeye abime bakıcı tutacaktım diyor. şimdi neden yapmıyorsun diyorum. o zaman biz boşanmamıştık, abime yuvamı kurtarıyorum derdim birşey diyemezdi, ama şimdi boşandık diyo. abisi kendini satılmış, terkedilmiş hissedermiş.
bayanlar bana söyleyin. o beni seviyor, ben onu. ama şu aile konusunda anlaşamıyoruz. sizce iş daha da ciddileşmeden önünü kesmeli bitirmeli miyim? ne yapmam gerekiyo
canım saçmalamaya başladım farkındayım. ne dediğimi ne düşüneceğimi bende bilmiyorum artık. normalde gerçekten beni kendi anneme bile ezdirmez. o kavgalarda hiç durun napıosunuz demedi ailesine. sonra yılbaşında buraya geldiğinde, ben o durumda kimseye sen haklısın sen haksızsın diyemezdim olay daha da büyürdü dedi. annem sana birşey dediği zaman ben senin yanında cvp vermiyordum ama tekken çekip konuşurdum dedi. ben bunları bilmediğim için eski paylaşımlarımda beni korumuyo diyordum. büyülüyo bu adam beni, ne dese inandırıyo. kusura bakmayın kafanızı bulandırdım.
ben bu kafayla doğru kararlar veremicem galiba. en iyisi zamana bırakmak. yada psikoloğa gidip olduğu gibi baştan sona anlatsam mı? yabancı bi göz belki daha mantıklı yaklaşmamı sağlar.
senin adına çok sevindim, umarım bundan sonra oğlunla sen güzel bi hayat yaşarsınız.
tabi ki doğuma nasıl gittiğimi bir ben bir Allah biliyor. anne baba çocuk görsem içim gidiyor. 3 yaşında bi yeğenim var, o kızımla oynarken laf arasında "ama onun babası yok ki" dedi. çocuk işte, nerden bilsin. ama ben öldüm resmen duyunca. ben bu kadar kötü olduysam kızım neler yaşayacak diye deli oldum.
şimdi açıkçası annemin evindeyken para konusunda hiçbir sıkıntım yok, Allah razı olsun annem abim babam hep yanımdalar. benim hayatımı nasıl düzene sokarlar onu düşünüyorlar. en basit örneği, ben sadece kızımla ilgileneyim diye, annem günlük yardımcı aldı. evde bi bulaşık bile yıkamıyorum, yatağımı toplamıorum, yemek yapmıyorum. abim desen git ehliyet al, sana dükkan açayım hayatını kur diyor. ama yetmiyor. önüme dünyaları serseler mutlu olamıyorum. hep suratım asık dolaşıyorum. artık annem senin bu suratın yüzünden eve gelmek istemiyorum bazen diyor. yani maddi konu da çok destekler ama manevi yönden eksiğim.
eşe dosta gidemiyorum çünkü onları mutlu görünce (Allah daha da mutlu etsin) ben niye olamadım diyorum. kızım bebeğim garibimin hiçbir şeyden haberi yok. ben ilerde evlensem, öyle bir şansım da yok. kızı başka bi adama baba diyemezmiş. off. artık bende panik atak başladı. haftada bir hastaneye kaldırıolar, diazem vuruluyorum. yarım saatte bayıltan iğneyle ben sabahlara kadar oturuyorum. çok doluyum. orda olmuyo burda olmuyo
merhaba! ben daha önce bi kaç kez konu açmıştım buraya. kaynanam ve sakat abisiyle aynı evde oturuyorduk. kaynanamla anlaşamadık. eşimde evi ayırmaktan yana değildi. ona göre sebebi abisinin bakımı ve maddi durumdu. bi gece kavga ettik ve ben evi terkettim. o zaman 4-5 aylık hamileydim. kızımı annemin evinde doğurdum. kızım 11 aylıkken de boşanma davamız oldu. yani 1,5 senedir ayrıyız. bu 1,5 sene de eşim barışmak için tek bir kere geldi. o antalyada senin istediğin bi yerde ev tutucam barışalım dedi yalvardı, bende hayır istanbul olacak yoksa barışmam, annenin olduğu yere gitmem dedim. biliyorum benim de çok hatalarım var, ama o an gözüm hiçbir şeyi görmedi. birazda akrabalarımın gazına geldim.
bu yılbaşında eşim (eski eşim) bizim eve kızımızı görmeye geleceğini söyledi. yılbaşında geldi. yemek yedik, ikimiz dışarı çıktık konuşmak için. ağladı, beni bırakıp nasıl gittin dedi, beni hala sevdiğini söyledi. tekrar barışır gibi olduk. annem abime söylemiş bizim durumumuzu. dün abim benimle konuştu. 1,5 senede bu adam senin için ne yaptı ki sen birden dönmeyi düşünüyorsun dedi. kızın şuan babasının uzakta olduğuna alıştı, ama eğer gider yine yapamazsan bu sefer gelemezsin, çünkü kızın babasına alışmış olur, onları ayıramazsın dedi. daha bir sürü şey söyledi.
sonra demin eşimle konuştum. annesinin evinin aynı bahçesinde bi ev daha var. orda otursak olur mu diyo. abisi sakat olduğu için bırakamam onu diyo. ben istemiyorum. tamam abisine bende üzülüyorum ama aynı bahçe içinde ev yine aynı evde oturmak gibi birşey. yemeğe çağıracaklar, yemeğe gelecekler, ne yapıosunuz hadi gelin diyecekler. yine huzurum olmayacak. bende eşime sen bana ilk geldiğinde istediğin yer demiştin, ya uzak bi yer isteseydim dedim. o zaman istemeye istemeye abime bakıcı tutacaktım diyor. şimdi neden yapmıyorsun diyorum. o zaman biz boşanmamıştık, abime yuvamı kurtarıyorum derdim birşey diyemezdi, ama şimdi boşandık diyo. abisi kendini satılmış, terkedilmiş hissedermiş.
bayanlar bana söyleyin. o beni seviyor, ben onu. ama şu aile konusunda anlaşamıyoruz. sizce iş daha da ciddileşmeden önünü kesmeli bitirmeli miyim? ne yapmam gerekiyo
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?