Evinizin icinde ve sizin icinizde olup bitenleri biz bilemeyiz ve anliyamayiz. Bende kayinvalidem turkiyede ve ben yurtdisinda olmama ragmen esimle cok tartistik ben evimi birakip ucbucuk ayligina ailemin yanina gittim. Esim den hayatimizi bir duzene sokmayincaya kadar benim donmiycegimi soyledim. Eve dondugumde esimin ailesiyle birbucuk sene gorusmedim,burda bana cok yakin olan gorumcemi evime almadim. Kisaca tavrimi koydum ben sizin pesinizden degil siz benim pesimden geliceksiniz dedim, esim benden uzak durmaya dayanamiyor simdi gidip gelip sen iyiki varsin yanimdasin diyor. Gorumcelerim ve kayinvalidem kocamin bana simdiki duskunlugunun farkinda ne olursa olsun biz birbirimizi cok sevdik halada seviyoruz, Allah bozmasin. Sunu diycem benim cocugum olmamasina ragmen ben tekrar dondum tekrar denedim ve denedigime degdi, eger doneceksen tavrini koy dislerini goster saygini sevgini esirgemeden dengeyi saglamaya bakicaksin.
cooooooooooooooooooooooooooooook üzüldüm cooook ne aci
kac yasindasiniz birilerine muhtac olacaksiniz anneniz size hala bakmak zorunda kalacak bunlarda yetmiyormus gibi kardesinizin bir nevi sizin yüzünüzden daha dogrusu siz engellisiniz diye yuvasi yikilacakicim sizladi ben sadece onun yerine koyuyorum kendimi ve ................
Yapmayin derim sakin kimin ne olacagi hic belli olmaz sakin böyle bir sarti bile koymayin esinize tamam ayni evde kalmak zor olabilir ama Allah askiniza bukadarda bencil olmayalim ayni bahcede ayri evlerde otursaniz arada sirada bir tas yemek fazla koysaniz sofraniza ne olur ki ????
Hani size akil veren sizi savunan size cocugunuza kiyamayan abiniz varya o sizin kardesiniz iste digeride kocanizin kardesi !!
Ne olur kizmayin bana ama böyle bir sebepten dolayi cocugunuzda babasiz büyümeyi hak etmiyo
hele hele bukadar duyarli kocaniz terkedilmeyi hic haketmiyor ne kadar vicdanli negüzel bir insanki birakamiyor kardesini helall olsun böyle insanlar okadar az ki kiymetini bilin derim demekki yarin öbürgün Rabbim göstermesin ama size bisey olsa sizide birakmaz ...
kafam o kadar dolu ki anlatamıyorum yanlış anlaşılıyorum. sorun önlerine koyacağım bi tas çorba değil yemin ediyorum. ben zaten birlik oturmayı en başta abisi engelli diye kabul ettim. aynı durumda benim ailemden biri olsa eşim bakmak istemese zoruma gider dedim, birlik oturdum. ama olmadı annesi yüzünden. açıkcası annesi yüzünden abisi arada kaldı. evet eşim çok merhametli, bu yüzden de annesinin iki ağlamasına bana tavır yapabiliyordu. şimdi seviyoruz birbirimizi diye göze alamıyorum.
canim ben cevap yazarken sen kayinvaliden ile ilgili bir sey yazmamistin..bende yanlis anladim helal et hakkini
eger kayinvaliden öyle ise anlat kocana konus anlasmaya calisin
sen tanirsin esini söz verse tutarmi yada anladimi annesinin yaptiklarini
ne bileyim haklisin diyormu sana anlamismi yani seni
başka şehirde oturup abiyi yanınıza alsanız..
helal olsun canım, gönül koymadım. eşim bi söz verdiyse tutar, beni bile bile ezdirmez o konuda güvenim tam. ama anne iste, ne kadar da olsa etkisinde kalır diye düşünüyorum
Eşinizin aklı şimdiye kadar nerelerdeymiş.
Bence eski kayınvalideniz bu arada oğlu için mutlaka birşeyler yapmaya çalışmıştır.
Ama eşiniz pek talep görevek biri değil.
Boşanmış, annesi ve engelli kardeşiyle oturmak zorunda kalan bir adama rağbet pek olmayacaktır.
Çaresizliğinden geldiğini düşünüyorum.
Eğer öyle olmasaydı bu adam en başından beri sizi ikna etmek için çabalardı.
Kardeşiniz de çok haklı. Düzeninizi kurdunuz.
Ve artık ilk düşünmeniz gereken bir kızınız var. Allah bağışlasın.
O, bu düzene alışmış.
Eğer giderseniz ve işler istediğiniz gibi gitmezse ne size ne eşinize birşey olmaz.
Ancak kızınız çok bocalar. Sonrasında onu kurtarmak için çabalamak zorunda kalabilirsiniz.
merhaba,
benim eşimin 2 erkek kardeşi var engelli.
birisi yatalak durumda.diğeri görme engelli.
ailem başta vermek istemedi.onlara sen bakmak zorunda kalırsın dedi.
tamam biz birlikte oturmuyoruz.kayınvalidemle de çok iyi anlaşırız ama eşinin kardeşine bakmak istemesi gayet normal.kardeşi sonuçta.
inan kayınvalidem 24 yaşına gelmiş kaynımın altını alıyor, banyosunu yaptırıyor, yemeğini yediriyor, haftada 2 kere sırtında fizik tedaviye götürüyor.
küçük kaynım ise (küçük dediysem 22 yaşında) görme engelli.kendi işini yapabiliyor şimdilik.2-3 ay önce doktora götürdüler bel ağrısından.omuriliğinde tümörler var.birkaç seneye o da yatalak olabilir.kendisi durumunu bilmiyor.
kayınvalidem bunları yaparken kaynım utanıyor çekiniyor.baba eli ayağı tutuyor.gönül isterki erkek evlada baba (yoksa erkek kardeş) baksın.
kayınpederim ise dünyaya gelmelerinden başka yardımı dokunmamış, çalışmıyor, emekliliği falan olmayacak haliyle.
bakan için de yatan için de çok çok zor. bizzat şahidim.
yarın öbür gün kayınlarıma eşimle ikimiz bakmak zorunda kalabiliriz.sonuçta artık onlar benim kardeşim oldular.onların yerinde ben de olabilirdim.
şuan sağlıklıysak kıymetini bilelim arkadaşlar.
senin düşünceni yermek için yazmıyorum bunları.biraz içimi döküyorum belkide.
eşin bence doğru olanı yapıyor fakat, seni arayıp sormayarak yanlış yapmış.
doğrular ve yanlışların toplamını sen daha iyi bilirsin. umarım kızın ve kendin için en doğru kararı verirsin.
Öncelikle net söyleyeyim, kesinlikle eski eşinize dönmemelisiniz..
Şimdi neden böyle söylediğimi açıklayayım;
Öncelikle sizin o evde yaşadığınız ve sizi hamile halinizle boşanma kararı almaya iten olayları hatırlayalım..
Eşinizin annesi ve abisinin bakıma muhtaç olduğu ve onlarla yaşanacağı size söylendi, kabul ettiniz tamam. Ama birlikte yaşamaya başlayınca kayınvalidenin sizi rahatsız eden tavırlarından yoruldunuz, sıkıldınız. Bir noktada gitmenizle eşinizi sınayarak, evi ayırmasını sağlamak istediniz..
Bir kere evi terk ettiniz, eşiniz sizi "ayrı ev tutacağı vaadiyle" geri getirdi; ama döndüğünüzde düzen değişmemişti.
İpler gergindi. Artık odanızdan çıkmamaya, yemeği bile kendinize ayrı pişirip bir evin içinde 2 ayrı yaşam kurmaya çalıştınız. Bu durumda eşiniz de hal ve harekatınızdan rahatsız olup, suratsızlığınız yüzünden eve dahi gelmek istemediğini söylüyor, o da sizin yanınızda olmuyordu.
En sonunda annenizin yanında tatil yapma isteğiyle başlayan tartışma, ciddi boyutlara taşındı. Eşinizin abisi sizin ve annenizin üzerine yürürken, size küfürler ederken, eşiniz sadece kavgayı ayırmakla yetindi. Hamile olduğunuz halde size sahip çıkmadı. Hamile bir kadının sinir krizleri içinde bayılmasına, ayıldığında yine hakarete maruz kalmasına duyarsız kaldı.
Bu durumda anneniz, evladına sahip çıkan her anne gibi, yavrusunu kanatlarının altına aldı, yuvasına götürdü..
Eşiniz 1,5 senede sadece 1 kere dön dedi, onda da size güzel vaadlerde bulunmadı. Ayrıca resmi olarak boşanmanın gerçekleşmesine göz yumdu.
Evladınızı öz babasıyla birlikte büyütmek istemenizi anlıyorum. Gönül öyle olmasını ister.. Ama ya mantık?
Bakın eşiniz hala size gelirim İstanbul'a, kendimize yeni bir hayat kurarız demiyor.. Önce Antalya demiş, sonra işi aynı bahçeden eve kadar düşürmüş..
Siz çocuğunuz yokken bile kaynana ve kaynınızla anlaşamayan, onlarla aynı evde yaşayıp aynı tencereden yemeyecek kadar onlara soğuk bir insandınız.. Şimdi aradan 2 sene geçmiş, artık hiç içiniz almaz onları.. Kaldı ki birlikte yaşadığınız dönemde karı koca bir yere çıkarken bile onlardan izin alınıyormuş. 2 sene içinde o insanlar evrim geçirmediğinize göre, sizin 2 sene boyunca ailenizin yanında özgürlüğe alışmış bünyeniz artık hiç kaldırmaz bu durumları..
Açtığınız konularda ısrarla yazdığınız şey, eşinizle birbirinizi çok sevdiğiniz, kayınvalidenizin sizin aranızı bozduğu.. Aslında kayınvalideniz olmasa, eşiniz sizin gözünüze bakarmış falan..
Bakın eşiniz sizi gerçekten çok sevse ve size ciddi ciddi sahip çıksa, kriz anlarında sizin yanınızda olurdu. Sizi hiçbir zaman tercih etmemiş eşiniz. Kavga çıktıysa, ailesini haklı bulmuş, tartışma varsa "dırdır yapma, senin yüzünden eve gelmek istemiyorum" demiş geçmiş..
Yani konu kayınvalidenizin aranızı bozması vs değil; ama siz öyle inanmak istiyorsanız da şunu düşünün: o kayınvalide nefes aldığı müddetçe sizin hayatınızda var olacak eğer eşinize dönerseniz..
Abiniz, bu 2 senede bu adam ne yaptı ki ona döneceksin demiş.. Bence anlamsız.. Bence bu adam sana ne vaad veriyor ki dönesin demeliydi.. Adam hala kaynana-kayınla aynı bahçede yaşamak istiyor..
Engelli birine de, yaşlı bir kadına da bakmak büyük sevaptır. Ama sizde o fedakarlık ve özveriyi araya bu kadar soğukluk girmemişken bile gösterememişsiniz.. Bu saatten sonra imkanı yok..
Ailenizin yanında huzurlusunuz.. Bebeğinizin babası olmasa da dedesini, dayısını bir baba figürü gibi konumlandırabilir kafasında.. Ayrıca belki gerçekten sevebileceğiniz ve gerçekten sizi seven biriyle evlenirsiniz; yavrunuz da o kimseyi babası olarak benimser vs.. Düzeninizi alt üst etmeyin.. Eski eş defterini bir daha açmamak üzere kapatın gitsin..
merhaba,
benim eşimin 2 erkek kardeşi var engelli.
birisi yatalak durumda.diğeri görme engelli.
ailem başta vermek istemedi.onlara sen bakmak zorunda kalırsın dedi.
tamam biz birlikte oturmuyoruz.kayınvalidemle de çok iyi anlaşırız ama eşinin kardeşine bakmak istemesi gayet normal.kardeşi sonuçta.
inan kayınvalidem 24 yaşına gelmiş kaynımın altını alıyor, banyosunu yaptırıyor, yemeğini yediriyor, haftada 2 kere sırtında fizik tedaviye götürüyor.
küçük kaynım ise (küçük dediysem 22 yaşında) görme engelli.kendi işini yapabiliyor şimdilik.2-3 ay önce doktora götürdüler bel ağrısından.omuriliğinde tümörler var.birkaç seneye o da yatalak olabilir.kendisi durumunu bilmiyor.
kayınvalidem bunları yaparken kaynım utanıyor çekiniyor.baba eli ayağı tutuyor.gönül isterki erkek evlada baba (yoksa erkek kardeş) baksın.
kayınpederim ise dünyaya gelmelerinden başka yardımı dokunmamış, çalışmıyor, emekliliği falan olmayacak haliyle.
bakan için de yatan için de çok çok zor. bizzat şahidim.
yarın öbür gün kayınlarıma eşimle ikimiz bakmak zorunda kalabiliriz.sonuçta artık onlar benim kardeşim oldular.onların yerinde ben de olabilirdim.
şuan sağlıklıysak kıymetini bilelim arkadaşlar.
senin düşünceni yermek için yazmıyorum bunları.biraz içimi döküyorum belkide.
eşin bence doğru olanı yapıyor fakat, seni arayıp sormayarak yanlış yapmış.
doğrular ve yanlışların toplamını sen daha iyi bilirsin. umarım kızın ve kendin için en doğru kararı verirsin.
Öncelikle net söyleyeyim, kesinlikle eski eşinize dönmemelisiniz..
Şimdi neden böyle söylediğimi açıklayayım;
Öncelikle sizin o evde yaşadığınız ve sizi hamile halinizle boşanma kararı almaya iten olayları hatırlayalım..
Eşinizin annesi ve abisinin bakıma muhtaç olduğu ve onlarla yaşanacağı size söylendi, kabul ettiniz tamam. Ama birlikte yaşamaya başlayınca kayınvalidenin sizi rahatsız eden tavırlarından yoruldunuz, sıkıldınız. Bir noktada gitmenizle eşinizi sınayarak, evi ayırmasını sağlamak istediniz..
Bir kere evi terk ettiniz, eşiniz sizi "ayrı ev tutacağı vaadiyle" geri getirdi; ama döndüğünüzde düzen değişmemişti.
İpler gergindi. Artık odanızdan çıkmamaya, yemeği bile kendinize ayrı pişirip bir evin içinde 2 ayrı yaşam kurmaya çalıştınız. Bu durumda eşiniz de hal ve harekatınızdan rahatsız olup, suratsızlığınız yüzünden eve dahi gelmek istemediğini söylüyor, o da sizin yanınızda olmuyordu.
En sonunda annenizin yanında tatil yapma isteğiyle başlayan tartışma, ciddi boyutlara taşındı. Eşinizin abisi sizin ve annenizin üzerine yürürken, size küfürler ederken, eşiniz sadece kavgayı ayırmakla yetindi. Hamile olduğunuz halde size sahip çıkmadı. Hamile bir kadının sinir krizleri içinde bayılmasına, ayıldığında yine hakarete maruz kalmasına duyarsız kaldı.
Bu durumda anneniz, evladına sahip çıkan her anne gibi, yavrusunu kanatlarının altına aldı, yuvasına götürdü..
Eşiniz 1,5 senede sadece 1 kere dön dedi, onda da size güzel vaadlerde bulunmadı. Ayrıca resmi olarak boşanmanın gerçekleşmesine göz yumdu.
Evladınızı öz babasıyla birlikte büyütmek istemenizi anlıyorum. Gönül öyle olmasını ister.. Ama ya mantık?
Bakın eşiniz hala size gelirim İstanbul'a, kendimize yeni bir hayat kurarız demiyor.. Önce Antalya demiş, sonra işi aynı bahçeden eve kadar düşürmüş..
Siz çocuğunuz yokken bile kaynana ve kaynınızla anlaşamayan, onlarla aynı evde yaşayıp aynı tencereden yemeyecek kadar onlara soğuk bir insandınız.. Şimdi aradan 2 sene geçmiş, artık hiç içiniz almaz onları.. Kaldı ki birlikte yaşadığınız dönemde karı koca bir yere çıkarken bile onlardan izin alınıyormuş. 2 sene içinde o insanlar evrim geçirmediğinize göre, sizin 2 sene boyunca ailenizin yanında özgürlüğe alışmış bünyeniz artık hiç kaldırmaz bu durumları..
Açtığınız konularda ısrarla yazdığınız şey, eşinizle birbirinizi çok sevdiğiniz, kayınvalidenizin sizin aranızı bozduğu.. Aslında kayınvalideniz olmasa, eşiniz sizin gözünüze bakarmış falan..
Bakın eşiniz sizi gerçekten çok sevse ve size ciddi ciddi sahip çıksa, kriz anlarında sizin yanınızda olurdu. Sizi hiçbir zaman tercih etmemiş eşiniz. Kavga çıktıysa, ailesini haklı bulmuş, tartışma varsa "dırdır yapma, senin yüzünden eve gelmek istemiyorum" demiş geçmiş..
Yani konu kayınvalidenizin aranızı bozması vs değil; ama siz öyle inanmak istiyorsanız da şunu düşünün: o kayınvalide nefes aldığı müddetçe sizin hayatınızda var olacak eğer eşinize dönerseniz..
Abiniz, bu 2 senede bu adam ne yaptı ki ona döneceksin demiş.. Bence anlamsız.. Bence bu adam sana ne vaad veriyor ki dönesin demeliydi.. Adam hala kaynana-kayınla aynı bahçede yaşamak istiyor..
Engelli birine de, yaşlı bir kadına da bakmak büyük sevaptır. Ama sizde o fedakarlık ve özveriyi araya bu kadar soğukluk girmemişken bile gösterememişsiniz.. Bu saatten sonra imkanı yok..
Ailenizin yanında huzurlusunuz.. Bebeğinizin babası olmasa da dedesini, dayısını bir baba figürü gibi konumlandırabilir kafasında.. Ayrıca belki gerçekten sevebileceğiniz ve gerçekten sizi seven biriyle evlenirsiniz; yavrunuz da o kimseyi babası olarak benimser vs.. Düzeninizi alt üst etmeyin.. Eski eş defterini bir daha açmamak üzere kapatın gitsin..
Öncelikle net söyleyeyim, kesinlikle eski eşinize dönmemelisiniz..
Şimdi neden böyle söylediğimi açıklayayım;
Öncelikle sizin o evde yaşadığınız ve sizi hamile halinizle boşanma kararı almaya iten olayları hatırlayalım..
Eşinizin annesi ve abisinin bakıma muhtaç olduğu ve onlarla yaşanacağı size söylendi, kabul ettiniz tamam. Ama birlikte yaşamaya başlayınca kayınvalidenin sizi rahatsız eden tavırlarından yoruldunuz, sıkıldınız. Bir noktada gitmenizle eşinizi sınayarak, evi ayırmasını sağlamak istediniz..
Bir kere evi terk ettiniz, eşiniz sizi "ayrı ev tutacağı vaadiyle" geri getirdi; ama döndüğünüzde düzen değişmemişti.
İpler gergindi. Artık odanızdan çıkmamaya, yemeği bile kendinize ayrı pişirip bir evin içinde 2 ayrı yaşam kurmaya çalıştınız. Bu durumda eşiniz de hal ve harekatınızdan rahatsız olup, suratsızlığınız yüzünden eve dahi gelmek istemediğini söylüyor, o da sizin yanınızda olmuyordu.
En sonunda annenizin yanında tatil yapma isteğiyle başlayan tartışma, ciddi boyutlara taşındı. Eşinizin abisi sizin ve annenizin üzerine yürürken, size küfürler ederken, eşiniz sadece kavgayı ayırmakla yetindi. Hamile olduğunuz halde size sahip çıkmadı. Hamile bir kadının sinir krizleri içinde bayılmasına, ayıldığında yine hakarete maruz kalmasına duyarsız kaldı.
Bu durumda anneniz, evladına sahip çıkan her anne gibi, yavrusunu kanatlarının altına aldı, yuvasına götürdü..
Eşiniz 1,5 senede sadece 1 kere dön dedi, onda da size güzel vaadlerde bulunmadı. Ayrıca resmi olarak boşanmanın gerçekleşmesine göz yumdu.
Evladınızı öz babasıyla birlikte büyütmek istemenizi anlıyorum. Gönül öyle olmasını ister.. Ama ya mantık?
Bakın eşiniz hala size gelirim İstanbul'a, kendimize yeni bir hayat kurarız demiyor.. Önce Antalya demiş, sonra işi aynı bahçeden eve kadar düşürmüş..
Siz çocuğunuz yokken bile kaynana ve kaynınızla anlaşamayan, onlarla aynı evde yaşayıp aynı tencereden yemeyecek kadar onlara soğuk bir insandınız.. Şimdi aradan 2 sene geçmiş, artık hiç içiniz almaz onları.. Kaldı ki birlikte yaşadığınız dönemde karı koca bir yere çıkarken bile onlardan izin alınıyormuş. 2 sene içinde o insanlar evrim geçirmediğinize göre, sizin 2 sene boyunca ailenizin yanında özgürlüğe alışmış bünyeniz artık hiç kaldırmaz bu durumları..
Açtığınız konularda ısrarla yazdığınız şey, eşinizle birbirinizi çok sevdiğiniz, kayınvalidenizin sizin aranızı bozduğu.. Aslında kayınvalideniz olmasa, eşiniz sizin gözünüze bakarmış falan..
Bakın eşiniz sizi gerçekten çok sevse ve size ciddi ciddi sahip çıksa, kriz anlarında sizin yanınızda olurdu. Sizi hiçbir zaman tercih etmemiş eşiniz. Kavga çıktıysa, ailesini haklı bulmuş, tartışma varsa "dırdır yapma, senin yüzünden eve gelmek istemiyorum" demiş geçmiş..
Yani konu kayınvalidenizin aranızı bozması vs değil; ama siz öyle inanmak istiyorsanız da şunu düşünün: o kayınvalide nefes aldığı müddetçe sizin hayatınızda var olacak eğer eşinize dönerseniz..
Abiniz, bu 2 senede bu adam ne yaptı ki ona döneceksin demiş.. Bence anlamsız.. Bence bu adam sana ne vaad veriyor ki dönesin demeliydi.. Adam hala kaynana-kayınla aynı bahçede yaşamak istiyor..
Engelli birine de, yaşlı bir kadına da bakmak büyük sevaptır. Ama sizde o fedakarlık ve özveriyi araya bu kadar soğukluk girmemişken bile gösterememişsiniz.. Bu saatten sonra imkanı yok..
Ailenizin yanında huzurlusunuz.. Bebeğinizin babası olmasa da dedesini, dayısını bir baba figürü gibi konumlandırabilir kafasında.. Ayrıca belki gerçekten sevebileceğiniz ve gerçekten sizi seven biriyle evlenirsiniz; yavrunuz da o kimseyi babası olarak benimser vs.. Düzeninizi alt üst etmeyin.. Eski eş defterini bir daha açmamak üzere kapatın gitsin..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?