Hanımlar merhaba,
Daha önce bakıcı mı kreş mi diye konu açmıştım. Buradan gelen önerilerle bakıcı konusunda karar kıldım. Lakin çok fazla bakıcı değişti. Eşim annem ve arkadaşlarım benim takıntı yaptığımı düşünüyor.
Şimdi sorunu kısaca özetleyeyim.
7 aylık alerjik bebek. Çoklu besin alerjisi var. Haftaya işe başlayacağım. Her şeyi yiyemiyor. Alerjik olmayan bebeklerde bile 3 gün kuralı uygulanırken biz doktora sormadan hiç bir şey yedirmiyoruz. Küçük porsiyonlarla başlayıp devam ediyoruz. Kakada kan vs görürsek başa dönüyoruz. Doktorum anaflaksi olabileceğini çok dikkatli olmamı söyledi.
Şimdi gelen bakıcılarla iletişim sorunu yaşıyorum bu anlamda. Alerjiyi anlatamadım ben bu insanlara. Çorbayı nasıl yaptığımı ve içine ne koyacağını anlatıyorum. Ve her gün içine ne koyacağımı ben söyleyeceğim kafandan hiçbir şey koymayacaksın diyorum. Kadın diyor ki bizim zamanımızda alerji mi vardı. Ya isterse alerji olmasın sonuçta benim dediğim gibi beslemek zorunda değil mi bu kadın ben mi yanılıyorum? Çok mu abartıyorum bu konuyu. Doktoru bu kadar ciddiye alma diyor annem mesela. Kakada kan demek bağırsak yapısında bozulma demek. İleride başka hastalıklarla davetiye demek. Neden bu riski alayım çözümü varken.
Uyutma konusu. Bebeğim kucakta uyuyor biberonla anne sütünü alıp. Kolları ağırıyor bakıcıların genelde kucakta uyutamıyorlar tersleniyor. Hadi alışacak zamanla buna razı geldim.
Ev işi meselesi. ev işi istemiyorum. Ama çocuk mevzu bahis ortalık dağılıyor. Bana da dağınıklık bırakmasın değil mi? Bazısı aşırı ev işi meraklısı oluyor bazısı elini sürmüyor. Dengeyi bulamadım.
Çok yazdım uzattım biliyorum.
Asıl mevzuya şimdi giriyorum kusura bakmayın.
Son gelen bakıcı annemin bana gıcık olması sonucu olaya el atmasıyla bulundu. Akraba. Ben yeni tanıştım. Herkes bana kadını aşırı övdü.
Ben çok heveslendim. Tamam ayrıntılara takılmayacağım akraba güvenilir dedim. Ben yaparım çorbasını da bırakırım dedim.
Kadın geldi ilk görüşmede çok anlamadım kulağı duymuyormuş. 5000 tl ödüyorum maaş. Benim hiçbir dediğimi anlamıyor. Çocuk ağlayan bir çocuk değil ve yanından ayrılmıyor. Onu duymama gibi bir şey söz konusu değil. Ama ben kesinlikle iletişim kuramıyorum. Yaşı 56. Annemle yaşıt. Ama annemin annesi gibi gözüküyor. Her şeyime kaynanam gibi karışıyor akraba olduğumuz için kendinde garip bi hak buluyor. Kuralları eline yazıp verdim. Tuz yok şeker yok un kavurmak yok bal yok cici bebe yok (bakıcıların en sevdiği şeyler genelde özellikle un kavurarak çorba yapmaya bayılırlar ama midemiz hassas yapmıyorum ben)
Kim dedi cici bebe yok diye bana hesap soruyor. Ben dedim bitti. Tamam bir sonraki gün yine aynı şeyi yaşatıyor bana ve diyalog tıkanıyor çünkü duymuyor.
Tv açmasına izin vermiyorum. Çocuklar sever diyor. Ben sevmiyorum izlemesini istemiyorum. Ben açarım sen gidince diyor arkadan lafı uzatıyor. Açamazsın abla bu konu tartışmaya kapalı dedim. Öyle ciddiyetini anladı.
Asla ev işi yapmıyor mutfaktaki 2 bardağı makineye koymuyor. Ben yapmam dedi. Ona da ok dedim. Ama kendi dağıttığını topla. Hayır akşam giderken ev darma dağınık.
Bunun dışında çooook tatlı dilli. Çocukla çok iyi anlaşıyor merhametli vicdanlı. Güler yüzlü. İyi niyetli. Herkes tarafından çok sevilen bir kadın.
Akraba olduğu için bazı şeyleri sert söylemekte zorlanıyorum. Acımasız olmak istemiyorum ama az para da vermiyorum. Ev işi yok. Kulak iyi duymuyor. Çamaşır makinesini kullanamıyor çocuğun eşyalarını yıkayamaz. Çocuğu alıp dışarı çıkamaz. Ben korkarım çıkamam dedi.
Her şeye razıyım. Kulak canımı sıkıyor.
Bunu söylemeliyim bence. Ama nasıl söylemeliyim kırmadan etmeden kızlar ya. 4 günüm kaldı işe gitmeye ve canım çok sıkkın
ama kimi bulucam bu sefer bu kadın en azından tanıdık diyorum. 
