Bir an'ı sil.

Mune · 27 Aralık 2019

turuncupijama .!.:
Küçücükmüşsün
Basın sağolsun.

Ite kaka gidiyorduk ama gidiyorduk mune.
Zaten diğer arkadaşlar biraz benim nazımla görüşüyordu
Gerçekten kendini kaybettiği zamanlar, aşağılayıcı konuşmaları, imkansız bir arkadaşlık yürütmeye çalıştık
Ben de pes ettigimde yalniz kaldi.
Diğer arkadaş dedikleri torbacisi falandır.
Yada parasindan nemalanan garip tipler.
Ölümü de aşırı dozdan oldu
Yada intiharı. Bilmiyoruz.
Yalniz kalmasaydı, vazgeçmeseydim, bırak benim ona gitmemi, O beni aradığında gel deseydim, baska olur muydu?
Ben o telefonu, her şeyi düzeltecek şekilde açmasını bilirdim
O bana kötü bir şey demek için aradıysa bile, lafı ağzına tıkıp, karşılıklı güldüğümüz sekle getirirdim.

Sağol turuncu.
Geçmişi değiştiremezsin, telefonu açsaydın konuşmanın sonu nasıl bitecek onu da bilemezdin fakat hayat insana keşkelere acabalara takılmamak gerektiğini öğretiyor çünkü keşkeyle başlayan cümlelerin, acabayla başlayan soruların sonu yok, içinden çıkamazsın hiçbirimiz içinden çıkamıyoruz çünkü, ölüm acısı insanın kendini sorgulamasına neden oluyor, ben çok canımı toprağa verdim, hepsinde keşkelerim oldu, kendimi suçladım, şöyle yapsaydım dedim ama kafamda dolaşanlar yalnız beni yedi bitirdi, ölenleri geri getiremedim.

Sende kendine yapma bunu, açmadığın telefona değil güzel anılara sarıl zira ne yaparsan yap ölüme engel olamıyorsun.

Idrakyollariiltihabi · 27 Aralık 2019

Yabanelma .!.:
Allah rahmet eylesin hepsine ☹

Yengemin vefatında ölümün ne kadar bize yakın olduğunu gördüm bu o kadar ürpertici ki aslında.

Vefatından önceki akşam beraber yemek yedik, tatil planı yaptik, otel beğendik, ertesi gün sabah konuştuk, işyeriyle izin tarihini belirleyip bana geri dönecekti. Bir saat sonra beyin kanaması geçirmiş. 24 saat dolmadan vefat etti zaten. Ben kendisinden haber beklerken, hastanede olduğu haberini aldım. Anlık herşey. Bir var bir yok..

Hep diyorum ölümün her türlüsü kötü ama ani ölüm en kötüsü. Biz en azından bekliyorduk ölümü kabul etmek zor olsa da. Bir gün önce iyi olanın bir gün sonra olmaması... Allah sabır versin.

Yengemden iki ay önce de dayımı kaybettim ki babamdan daha çok severdim, babamdı... Onu son zamanlardaki haliyle görmeye dayanamıyordum. Dağ gibi adam, herkesin yardımına koşan, her durumu kurtaran, her daim herkesi güldüren canım dayım öyle bir hale geldi ki. Öyle görmeye dayanamıyorum ve gitmiyordum yanına. Çünkü gidince ağlıyordum o da kızaran gözlerimden anlıyordu yanından kaçsam bile. Üzmek istemiyordum onu. Keşke diyorum şimdi, sık sık gitseydim öpseydim sarılsaydım. Ben babama hiç sarılamadım uzun uzun. Şöyle gerçek bir sarılmadan bahsediyorum. Hani göğsüne başını yaslayıp huzur bulursun ya. Küçülürsün, çocuk olursun. Ben dayımı kaybedince bir babaya nasıl sarılınır onu da unuttum. Kocaman sarılırdı dayım, göğsüne bastırırdı böyle sıkıca. Ben baba nasıl sevilir dayımda öğrendim ama onu da kaybettim.

3nity · 27 Aralık 2019

idrakyollariiltihabi .!.:
Turuncu sonuç değişmeyecekti. Ben kendimi böyle rahatlatıyorum. O yine ölecekti, belki başka bir şekilde ama yine ölecekti. Yaşla da ilgisi yok. Hangimiz hayatımızdaki insanlarla ilgili kararları ya ölürse diye veriyoruz ki. Arkadaşın tercihini yaptı, sen ona yardım edemezdin zaten. O telefonu açsan da sonuç değişmezdi.

Benim yengem yeni taşındığım evi çok merak ediyordu. Hiç gelemedi. Kemoterapi aldığı hastane benim evime yakındı. Ama mikrop kapmaması gerekiyordu. Her seferinde ya oğlum grip oluyordu ya ben. Bir türlü bana gel diyemedim. Hep sana gelicem merak ediyorum evini, sabaha kadar oturup sohbet edelim diyordu. Yine kemo için geldiği bir gün evde kimse hasta değildi. O da gelmek istiyordu. Sonra bir şey oldu, eşimle çok öok büyük bir kavga ettik. Eşyalar falan havada uçuştu. Sonra ben aradım yengemi. Gribim dedim, gelme dedim. Ama grip değildim. Sadece beni o halde görüp üzülsün istemedim. Onun yanında hep gülerken boktan bir moralle karşılamak istemedim. Aylarca bunun vicdan azabını çektim turuncu. Göremedi evimi, çok istedi göremedi dedim.

Sonra dedim ki, nasip yokmuş. Nasibi yokmuş yahu bne ne yapsam gelemeyecek göremeyecekti. Bazı şeyleri kontrol edemiyoruz. Benim kadar kontrol hastası bir insan bile binlerce vicdan azabı barındırıyor içinde. Olmayınca olmuyor işte. Kırk kere düşündüğün konuda bile hata yapabiliyorsun. O yüzden tüketme kendini. Ölüm zaten her türlü çok acı. Yeni acılar ekleme üstüne.

Diyorum bazen
Su testisi su yolunda kırılır diyorum mesela.
Bu çocuk bu illete daha lisede bulaştı, zaten bugün olmasa yarın başına iş açacaktı
E O telefonu ben musait olmadigim için de acmayabilirdim.
Yada duymazdım.
Yada biz barışırdık,
Ve ben sapardım. Ki denemeye kalktım.
Kendimi ve diger arkadaslarimi arada takdir de ediyorum.
O yaştaki bir çocuğun idare edemeyeceği şekilde idare ettik biz.
Ama yetmiyor. Bunlar biraz beni götürüyor,
Sonra basa dönüyorum
Cünkü ne diyeceğini bilmiyorum.

Idrakyollariiltihabi · 27 Aralık 2019

turuncupijama .!.:
Diyorum bazen
Su testisi su yolunda kırılır diyorum mesela.
Bu çocuk bu illete daha lisede bulaştı, zaten bugün olmasa yarın başına iş açacaktı
E O telefonu ben musait olmadigim için de acmayabilirdim.
Yada duymazdım.
Yada biz barışırdık,
Ve ben sapardım. Ki denemeye kalktım.
Kendimi ve diger arkadaslarimi arada takdir de ediyorum.
O yaştaki bir çocuğun idare edemeyeceği şekilde idare ettik biz.
Ama yetmiyor. Bunlar biraz beni götürüyor,
Sonra basa dönüyorum
Cünkü ne diyeceğini bilmiyorum.

18 yaş yahu. Çocukmuşsun daha. Ben anne olduktan sonra büyüyebildim ancak. Öncesi çocukluk, toyluk, cahillik. Seni rahatlatmak için demiyorum bunu, gayet samimiyim. 18 yaşında bir çocuğun yapabileceğinden fazlasını yapmışsın zaten.

Şu yaşımda uyuşturucuya bulaşmış birinden uzak durmaya çalışırım. Çünkü o istemedikçe kurtaramayacağımı bilirim. Yahut düzelmek istemeyen biri için kendi düzenimi, huzurumu bozmak istemem. Bu bencillik ya da kötülük değil. Bağımlılığın sonuçları sadece. O yüzden yıpratma kendini. Çocukluk arkadaşını kaybettiğine üzül, o anıların bittiğine üzül. Ancak vicdan azabı çekme.

3nity · 27 Aralık 2019

Mune .!.:
Sağol turuncu.
Geçmişi değiştiremezsin, telefonu açsaydın konuşmanın sonu nasıl bitecek onu da bilemezdin fakat hayat insana keşkelere acabalara takılmamak gerektiğini öğretiyor çünkü keşkeyle başlayan cümlelerin, acabayla başlayan soruların sonu yok, içinden çıkamazsın hiçbirimiz içinden çıkamıyoruz çünkü, ölüm acısı insanın kendini sorgulamasına neden oluyor, ben çok canımı toprağa verdim, hepsinde keşkelerim oldu, kendimi suçladım, şöyle yapsaydım dedim ama kafamda dolaşanlar yalnız beni yedi bitirdi, ölenleri geri getiremedim.

Sende kendine yapma bunu, açmadığın telefona değil güzel anılara sarıl zira ne yaparsan yap ölüme engel olamıyorsun.

Demekki daha zamanı var kendimle barışmamın.
Anlatamam sanıyordum, kelimeleri yazdığımda görmeye tahammül edemiyordum
Belki zamanla keşkelerden, acabalardan kurtulurum
En çok vakit geçirdiğimiz zamanlar yok mune.
Gerçekten hafıza kaybı gibi.
Küçük yaşlardan bahsetmiyorum, hanı hatırlamıyorum diyeyim.
9-14 yaşlarımda bayaga bir şey yok.
Isın garibi, ne zamandan beri yok, ne Zaman fark ettim, onu da Bilmiyorum.

Madelief · 27 Aralık 2019

O kadar cok var ki...Ama en icimi yakan kardesimin öldügü gece. Kardesimin ölümüyle yitip giden yeri doldurulamayan anilar. Koskocaman bir bosluk. Ölecegi gunun sabahi kahvalti masasinda ettigimiz kavga. Yemegini yiyemeden masadan kalkisi. Doktorlardan beyin olumunun gerceklesmeye basladigi haberini duymam. Yogun bakimda yatarken solunum cihazindan alinisi ve kendi cabasiyla nefes almaya calismasi ama her dakika gogsunun daha az inip kalkmasi...Ayaklarinin buz gibi olusu, annemin yikilisi..Cenazesi, ona son kez bakisim...Annemin babam yuzunden defalarca sinir krizi gecirdigi anlar..Babamdan yedigim kufurler, dedemden yedigim dayaklar, cocukluk travmalarim..Silebilseydim keske..

Mune · 27 Aralık 2019

turuncupijama .!.:
Demekki daha zamanı var kendimle barışmamın.
Anlatamam sanıyordum, kelimeleri yazdığımda görmeye tahammül edemiyordum
Belki zamanla keşkelerden, acabalardan kurtulurum
En çok vakit geçirdiğimiz zamanlar yok mune.
Gerçekten hafıza kaybı gibi.
Küçük yaşlardan bahsetmiyorum, hanı hatırlamıyorum diyeyim.
9-14 yaşlarımda bayaga bir şey yok.
Isın garibi, ne zamandan beri yok, ne Zaman fark ettim, onu da Bilmiyorum.

Ölümünde seninde sorumlu olduğunu düşündüğün andan itibaren güzel anıları aklının en derinlerine gömmüş olabilirsin, ben ilk yıllar kardeşimi hiç hatırlamak istemedim, rüyalarıma giriyor diye uykularımdan vazgeçmiştim, sanki rüyalarımda abla neden öyle dedin diyecekmiş senin yüzünden öldüm deyip hesap soracakmış gibi gelirdi, aklında kendini suçlamışsın beraberinde vicdan azabını da yüreğine yüklemişsin, hala da aynısını yapıyorsun, ki 18 yaş çok da büyük bir yaş değil çocukmuşsun aslında, bir gün kendinle barıştığında onun ölümüne sebep olmadığını, telefonu açsaydın bile ölümüne engel olamayacağını anladığında arkadaşınla geçirdiğiniz güzel günler hafızanda eski yerini alacaktır bence.

3nity · 27 Aralık 2019

idrakyollariiltihabi .!.:
18 yaş yahu. Çocukmuşsun daha. Ben anne olduktan sonra büyüyebildim ancak. Öncesi çocukluk, toyluk, cahillik. Seni rahatlatmak için demiyorum bunu, gayet samimiyim. 18 yaşında bir çocuğun yapabileceğinden fazlasını yapmışsın zaten.

Şu yaşımda uyuşturucuya bulaşmış birinden uzak durmaya çalışırım. Çünkü o istemedikçe kurtaramayacağımı bilirim. Yahut düzelmek istemeyen biri için kendi düzenimi, huzurumu bozmak istemem. Bu bencillik ya da kötülük değil. Bağımlılığın sonuçları sadece. O yüzden yıpratma kendini. Çocukluk arkadaşını kaybettiğine üzül, o anıların bittiğine üzül. Ancak vicdan azabı çekme.

Şimdi ben de uzak dururum.
Bazen duyduğumda, hiç bulaşma, git ihbar et derim.
Bırak kendi secimi, sen uzak dur, çamuru sana bulaşmasın derim.
Of idrak. Bilmiyorum.
Kardeş Işte. Farkı yoktu.
Elimde olsa da yok etsem o telefon detayını.
Bu kadar hırpalamazdım kendimi.
Yada Sanki oğlunun ölümünde payım varmış gibi hissettigim anda Annesi bana öyle Sımsıkı sarılmasa. Sanki oğluna gitmesin diye, ona sarılıyormuş gibi

Dedim Ya kotu birine donustu, donusuyordu.
Ama Ilk sinemaya birlikte gittik, aslan kral.
4. Sınıfta, 23 nisanda ankaraya gittik, rahmetli ecevit 4 ciltlik türk dili sözlüğü hediye etmişti, benimle ayni kiloda
Otobüse kadar o ikimizinkini de taşıdı.
Babasi hasta oldugunda, annesi onunla ilgilenirken, o bizim evde yasadi desem abartmış olmam.
Işte insan hep iyileri hatırlıyor :)

nobahari · 27 Aralık 2019

idrakyollariiltihabi .!.:
Hep diyorum ölümün her türlüsü kötü ama ani ölüm en kötüsü. Biz en azından bekliyorduk ölümü kabul etmek zor olsa da. Bir gün önce iyi olanın bir gün sonra olmaması... Allah sabır versin.

Yengemden iki ay önce de dayımı kaybettim ki babamdan daha çok severdim, babamdı... Onu son zamanlardaki haliyle görmeye dayanamıyordum. Dağ gibi adam, herkesin yardımına koşan, her durumu kurtaran, her daim herkesi güldüren canım dayım öyle bir hale geldi ki. Öyle görmeye dayanamıyorum ve gitmiyordum yanına. Çünkü gidince ağlıyordum o da kızaran gözlerimden anlıyordu yanından kaçsam bile. Üzmek istemiyordum onu. Keşke diyorum şimdi, sık sık gitseydim öpseydim sarılsaydım. Ben babama hiç sarılamadım uzun uzun. Şöyle gerçek bir sarılmadan bahsediyorum. Hani göğsüne başını yaslayıp huzur bulursun ya. Küçülürsün, çocuk olursun. Ben dayımı kaybedince bir babaya nasıl sarılınır onu da unuttum. Kocaman sarılırdı dayım, göğsüne bastırırdı böyle sıkıca. Ben baba nasıl sevilir dayımda öğrendim ama onu da kaybettim.

ciğerim parçalandı

bana da babam ilk defa 18 yaşımda beni okumam için bıraktığı eve ilk defa ziyaretime geldiğinde sıkı sıkı sarılmıştı..ilk ve tek sarılışıydı bana sıkı sıkı..şimdi ne zaman çok zorlansam, yorulsam hayattan babamın o sarılışını görüyorum rüyalarımda ve çok iyi geliyor.

3nity diyecek söz bulamadım. içim yandı

illedeben · 27 Aralık 2019

Konuya çok üzüldüm. Tüm yorumları da okudum , içimi derin bir hüzün kapladı.

İnsanları gördüğümüz kadarıyla biliyoruz ama herkesin içine gömdüğü, unutmak istediği ne büyük acılar var aslında. Çoğunu da unutmak istediğimizden olsa gerek beynimizin bir köşesinde kilitleyip hatırlamıyor gibi hissediyoruz. Yaşın 18 miş, şimdi otuzu geçtikçe fark ediyorum ki ne kadar küçük yaşlarmış18 ler. Şuan ki sen olsan o telefonu ya açardın yada biraz zaman geçince geri arardın onu. Ama o yaşlarda insan düşünemiyor işte ne ölümü,ne başka bir şeyi. Anı yaşadığımız yaşlar sadece. Kendini affetmen lazım yoksa hep hatırlamıyor gibi hissedersin onunla olan anılarınızı.

Benimde çocukken bir arkadaşım vefat etmişti yıllar önce. Babalarımız çok iyi arkadaştılar o zamanlar, ailecek görüşürdük. Hatta o kadar küçükmüşüz ki onunla olan pek anım yok hafızamda. O vefat ettiğinde annemle babamın çok uzun süre üzüldüğünü hatırlıyorum. Hatta babam cenazeden geldiğinde epey üzgündü. Sonra seneler sonra babalarıyla babamın arası bozuldu, uzaklaştık. Farklı yerlere taşınma , ergenliğe giriş hayat meşgalesi derken zaman geçti. Görüşmüyorduk senelerdir, yakın bir zaman önce o arkadaşımın babasının da vefat ettiğini öğrendim. İçime bir fil oturdu sanki, saatlerce ağladım. Hatta bu kadar üzüldüğüme bile şaşırdım, farkında olmadan o kadar değerli bir yere mi koymuşum içimde hepsini dedim . Çünkü yıllardır görmemiştim hiçbirini, ama sanki bir son kez kısa da olsa görebilmiş olmak istediğimi hissettim. Çok severdi bizi, biz cocukken oynarken babamla ikisi gelirdi. Diğer çocuklarının babasına olan sevgisi, şimdi yaşadıkları acı hepsini düşündükçe içim burkuldu. Babamla ikisinin yakınlığı geldi aklıma, son kez görüşmüş olmalarını isterdim mesela. Ama ikisi de yetişkin sonuçta, kendi bilecekleri bir durumdu. Konuyu okuyunca bu geldi aklıma nedense.

Herkesin mutlaka geç kaldığını düşündüğünü yada şöyle olsaydı dediği bir şeyler vardır mutlaka. Ama zaman geçtikçe insanın gözünde hayat kavramı çok başka bir yere oturuyor. Her sene önceki yıl düşünmediğim şeyleri düşünmeye yada olaylara daha da başka bakmaya başlıyorum.Yakın birinin kaybını yaşayanlar da bence hayata çok daha farklı bakmaya başlıyorlar, arkadaşınızı kaybetmeseydiniz şuan yaşıyor olsaydı belki de görüşmediğiniz için bir an bile pişman olmazdınız. Ama o yaşlarda da sizden daha farklı davranmanız beklenemezdi. Her şeyi kendi yaşanılan zamanı içinde değerlendirmek gerekiyor aslında.

Sibelim84 · 27 Aralık 2019

turuncupijama .!.:
Hayatimdan bir ani silsem, ne olurdu?

8 yıl ılkokulu birlikte okuduğum, sınıf arkadaşım, yol arkadaşım, komşumuzun oğlu vardı.
Doğum gunlerimiz bile 2 gun aralı.
6. Sınıfta babası kanser oldu
2 sene sonra hastaligi yendi.
Bu 2 senede, annesi babasına bebek gibi baktı.
Sonuç, adam iyileştiğinde ailesini başka bir kadın için terk etti.
Hikayenin bu kısmı alakasız aslında.
Yada bilmiyorum..
Sonra lisede kötü arkadaş çevresi, ergenlik isyanı, aman oğlumuz üzülmesin diye esirgemedikleri para derken,
Madde kullanmaya başladı.
Anne didindi.
Yeri geldi doktora yalvardi, yeri geldi polise.
Babama geldi, abi bir de sen konuş diye
Hastaneler, psikologlar, ilaçlar.
Geçti derken aynı süreç 6 ayda bir yeniden başladı.
Taşındık biz de zaten..
Aman kızım, dedi sema teyze
Nolur, eski arkadaşları bırakmayın siz onu.
Mümkün mü? Degil.
Küfür kıyamet, yanına yaklaştırmıyor
Kimse kalmadı.
Sema teyzenin hatrina alttan ala ala,
Geçti 3 sene daha.
Üniversite sınavı sonuçları aciklandığı akşam,
Kavga ettik.
Ama Ne kavga
Bana demediğini bırakmadı
Üniversitede de ona kuyruk mu olacakmisim.
Egomu tatmin etmek için iyi biriymisim gibi yapıyormuşum, bilmiyor muymuş o benim aklımdan geceni.
Gardiyanmışım.
Oymuşum buymuşum.
Annesine laf taşımışım
Sirlarimdan, kırgınlıklarımdan da vurmayı ihmal etmedi.
Aynı şehirde kaldık,
Iletisimi kestik.
2 kere karşılaştık, ama selamlasmadik bile.
1 yıl sonra aradı
Meşgule attım.
5 ay kadar sonra teyzesi annemi aradı.
Cenaze haberini verdi.

Hayatimdan iki anı silmek isterdim.
Biri o telefonu meşgule attığım
Biri de o cenazede annesine sarıldığım.

Geçen yıl bugüne bir kac gun kala doğum yaptım.
38 in bitmesini bekleyecektik,
Kızım 36+5 te dogdu, yine alakası var mı bilmiyorum.
Annesi Sina koyarken adını, bilemedim bu kadar yakacağını diye ağladı.

Sina,

Hayatımda gördüğüm en kocaman ağız hala seninki.

o zamanki dostum, şimdiki esim, seni hala kıskanıyor, az ötede dursun diye :)

Babam hala ulkerin renklerini turuncu yesil zannediyor ve hep sana yeşil bana turuncu alirdi ya alacaklarini, simdi cocuklarima oyle aliyor.

Annem babama, sana cocuk emanet edilmez, çocukları bir kere kaybettin geldin derken, aslında bizim babamdan kaçtığımız günü anlatıyor.

14 yıl önce, bugün, ben seninle birlikte cocuklugumu da gomdum.
hiç hatırlamadığım zamanlar var.
Neden cenazeni değil de, en deli cocukluk zamanlarimizi yok sayiyor aptal beynim bilmiyorum.
Sanırım daha cok ozlemeyeyim diye.

ALLAH anasına sabırlar versi oncelikle.O telefonu açmadığınız için vicdan yapıyorsunuz ama bence bı düşünün belki iyikide açmadiniz. Evlisiniz evladınız var ALLAH sağlıkli ömür versin. Etrafınizda madde kullanan birisini istemeniz ne kadar mantıklı? Tamam arkadaşlık dostluk şahane birşey ama kimse ilkokulda ki gibi kalmıyor. Size zarar verebilirdi kaldık i bir kere vurmuş sanırım yanlış anlamadıysam. Bence yapılması gereken zaten uzak durmakmis ondan. Zor bir hayatı olmuş evet ama her zor hayatı olanda o yollara sapmaz ki... vicdan yapmayın lütfen. Telefonu acsaydiniz belki de siz zor durumda kalacaktıniz. Her serde var bir hayır demisler. Geçmişi unutmaya calisin.

karlarprensi · 27 Aralık 2019

ağladım ve eski zamanları hatırladım hayat pişmanlıklar üzerine kurulmamalı çünkü bunlarla yaşayarak çocuklarımıza haksızlık ederız Rabim günahlarımızı affetsın...

Milana22 · 27 Aralık 2019

idrakyollariiltihabi .!.:
Oğlun peki, kaç yaşındaydı babası öldüğünde? Kuzum ya atlattı mı çok zorlandı mı kıyamam...

Aman be turuncu çıkamıyorum da konudan. İçimi deşti bu konu.

Bebekti henüz , 13 aylıktı , ilk başlar çok zordu sonra babasını unuttu ama 3 yaşındayken çevresinde baba görmeye başlayınca benim niye yok diye sorgulamaya başladı , çok zor günlerdi
Ben zaten daha vefat haberini aldığım gün doktorumuzu arayıp bir pedagog tavsiye etmesini istedim ve süreci hep pedagogla yürüttüm
Bir şekilde üstesinden geldik , ama kreşte babasizligi yüzünden zorbalığa bile uğradı kuzum
Sonra eşimle tanıştı 6 yaşındayken , ikinci görüşünde eşimi bizimle yaşamasını istedi , iki ay sonra ona baba demeye başladı vs vs
Şimdi çok mutlu babasıyla , atlattı zor günleri

Kukrim · 27 Aralık 2019

O telefonu açsa idin belki daha kötü bir veda yaşayacaktınız böyle düşün birde.
Allah rahmet eylesin.
Beynimizin işte bize en güzel kazığı bu kötü anları sık sık iyileri nadir hatırlatması.
Soruna gelince evet benimde var üstelik çok daha fazla silinmesini istediğim an lar ama gitmiyor işte orda duruyorlar öylece.

Se-Be · 27 Aralık 2019

Başınız sağolsun. Bilemezdiniz böyle olacagını ölüm malesef hiçbirimizin aklına gelmiyor.
Ben de annemin ölüm haberini alışımı silmek isterdim, her yıl o günü kara kutulara koyup yok etmek istiyorum, her yıl o güne uyanmak o acıyı bana kat kat daha fazla hatırlatıyor..

defne-28 · 27 Aralık 2019

Siz elden geleni yapmışsınız.
Iyileşmek istemeyen hastayı zorla tedavi edemezsiniz.
Vicdan sahibi birisiniz ki şu an bu satırları yazabiliyorsunuz.
Üzüldüm ama elden de birşey gelmiyor işte

torarikar · 27 Aralık 2019

Çok üzücü ama bence boş yere vicdan azabi çekmeyin. Sizin bir hatanız yok ki, elinizden geleni yapmaya çalışmışsınız. Uyuşturucu bağımlısı biriyle muhatap olmaya bile çekinir insan.

Pelinimben · 27 Aralık 2019

Ağlıyorum. Çok çok üzüldüm...Rabbim ailesine sabir versin mekanı cennet olsun arkadaşınızın.

Bir an'ı sil.

Ayrıntılı Düzenleme

Mune

Nirvana

Idrakyollariiltihabi

Nirvana

3nity

Nirvana

Idrakyollariiltihabi

Nirvana

3nity

Nirvana

Madelief

Let me fall if I must fail...

Mune

Nirvana

3nity

Nirvana

nobahari

Popüler Üye

illedeben

Popüler Üye

Sibelim84

Guru

karlarprensi

varlığı var edene hamdolsun ...

Milana22

Nirvana

Kukrim

En Sevdiği Renk Mor Olan Kadın💜

Se-Be

Aktif Üye

defne-28

Nirvana

torarikar

Daha yaşanacak çok şey var...

Pelinimben

Guru

Benzer Konular