daha bir kaç gün öncesinde bir konu açmış ve sağolsun yorum yapan arkadaşlar sayesinde hiç birşeyi ailemin içine sokmayacak huzurumuzu kaçırmayacak kararı almıştım. ve 2 gündür herşey çok güzel gidiyordu. takii kayınvalidem annemi ziyarete gidene kadar.. yok onu şu an yaşadığı yerde tutan birşey yokmuş, bizim yanımıza yerleşçekmiş bize yemek falan yapıp yanımızda oturacakmış, yok biz zor durumdaymışız bize toparlanmak için para göndericekmiş - göndereceği para eşimin parası- yok ben ona anne demiyormuşum bunu da etrafta konuşuyorlarmış - ee sen söylemezsen nereden bilecekler-, yok ben çok saygısızmışım falan filan.... yahu sen niye gidip anneme söyleniyorsun! sen kimsin de bizim yanımıza yerleşmeyi planlıyorsun? ben de akşam eşime anlattım annen böyle böyle demiş.. o da annesini aradı.. annesi tabi feryat figan yok ben böyle birşey demedim sen bizi kimlere karıştırdın.. güya o eğer biz çağırırsak gelirim demiş.. hadi ordan! annem yalan mı söylüyor şimdi..
sonra telefonda bir sürü şey söyledi.. yok o olsa annesine saygı göstermeyen karıyla aynı yatakta yazmazmış, yok o benim elimden bir çay içmemiş, yok ben çok saygısızmışım anne demiyormuşun falan filan.. ya bana çektirdiklerini, beni istemediğini, herşeyi unutup nasıl ben sana anne diyeceğim ben nasıl seni seveceğim.. bu baskı bu öfke niye? niye bizim huzurumuzu kaçırıyor? niye ya? bir insan evladının mutluluğu ile mutlu olmak istemez mi? bir insan nasıl bu kadar bencil olup da evladını üzer! bırak herşeyi zamana bi içimdeki kırgınlıklar kızgınlıklar bir dinginleşsin, anne diyceksem o zaman derim. bu zorlama niye? sinirden gastrit oldum ya! yeter ben de insanım. sadece eşim ile mutlu olmak isteyen bir insan... huzur istiyorum ya çok mu şey istiyorum?
eşim de sağ olsun bana destek olmaya çalışıyor ama o da iki arada kaldı. o da ne yapacağını bilmiyor. hem beni hem ailesini bırakıp gitmesinden korkuyorum.
eşimin tek istediği şu huzursuzlukları ailemizin için sokmamak, beni ağlarken ya da üzgün görmemek.. ee ben bunu nasıl yapacağım bunca yaşanılanlardan hele dün akşamdan sonra? çok kötüyüm. eşimi kaybetmeyi göze alamam!
ne olur yardım edin bana! çok kötüyüm.
sonra telefonda bir sürü şey söyledi.. yok o olsa annesine saygı göstermeyen karıyla aynı yatakta yazmazmış, yok o benim elimden bir çay içmemiş, yok ben çok saygısızmışım anne demiyormuşun falan filan.. ya bana çektirdiklerini, beni istemediğini, herşeyi unutup nasıl ben sana anne diyeceğim ben nasıl seni seveceğim.. bu baskı bu öfke niye? niye bizim huzurumuzu kaçırıyor? niye ya? bir insan evladının mutluluğu ile mutlu olmak istemez mi? bir insan nasıl bu kadar bencil olup da evladını üzer! bırak herşeyi zamana bi içimdeki kırgınlıklar kızgınlıklar bir dinginleşsin, anne diyceksem o zaman derim. bu zorlama niye? sinirden gastrit oldum ya! yeter ben de insanım. sadece eşim ile mutlu olmak isteyen bir insan... huzur istiyorum ya çok mu şey istiyorum?
eşim de sağ olsun bana destek olmaya çalışıyor ama o da iki arada kaldı. o da ne yapacağını bilmiyor. hem beni hem ailesini bırakıp gitmesinden korkuyorum.
eşimin tek istediği şu huzursuzlukları ailemizin için sokmamak, beni ağlarken ya da üzgün görmemek.. ee ben bunu nasıl yapacağım bunca yaşanılanlardan hele dün akşamdan sonra? çok kötüyüm. eşimi kaybetmeyi göze alamam!
ne olur yardım edin bana! çok kötüyüm.