- Konu Sahibi inceuclusarjiolanvarmi
-
- #81
bu cümle pek olmamış, mecbur olmasam tenezzül etmezdim anlamı çıkıyor. bunu demek istememişsindir umarım..
Merhaba ahali. Bugün üye oldum bu foruma. Açıkcası bu tür forumlara pek uğramazdım, haz etmezdim. Ancak o kadar çaresizim ki, tecrübeli kişilerin önerilerine muhtaç durumdayım
Kızlar hepinize ayrı ayrı çok teşekkür ederim. Acım hala geçmedi sevgim de. Ama o kim ki ben onun için kendimi harap edeyim. Günlerdir gitmediğim doktor kalmadı yahu. Kim için? Beni zerre önemsemeyen bir adam için.
Hayır yani bir vasfı olsa anlıycam bu küstah hallerini. Sırf aşık olduğum için onunla birlikteydim ben. Yoksa dikkate alınacak hiçbir vasfı yok.
Yarın yine doktor randevum var. Bu sefer de karaciğerimden şüpheleniyorlar. İnşallah kötü bir şey çıkmaz. Sağlıklı bir insanken bu adam yüzünden 24 yaşımda ne hale geldim.
He bunları diyorum da geçti mi acım. Hayır. Ama ölmedim de, ölmeye de niyetim yok vaktim dolmadığı sürece. Beni yaratan Rabbim, onun acısını çekip sağlığımı tüketeyim diye yaratmadı.
Dua edin kızlar sağlam kalayım. Öbür dünyada zaten çekecek yaptıklarının cezasını da, ben bu dünyada da onun acizliğini göreyim...
Geçmiş olsun öncelikle....Emin ol ki hiçbir şeyin yok bunlar sadece depresif hallerden kaynaklanıyor....Bende de olmuştu bir zamanlar kalp ağrısı kalp doktoruna,tansiyonum cıkar sebep bilinmez....Elim ayağım titrer falan filan....Sonuç mu;elbette psikolojik yardım...Ve sonunda bu şikayetlerin hiçbiri kalmıyor....Güçlü ol,daima ileriye bak bundan sonra....Geçmişi düşünme....Sana değer vermeyene sen hiç verme....
bu cümle pek olmamış, mecbur olmasam tenezzül etmezdim anlamı çıkıyor. bunu demek istememişsindir umarım..
Kızlar hepinize ayrı ayrı çok teşekkür ederim. Acım hala geçmedi sevgim de. Ama o kim ki ben onun için kendimi harap edeyim. Günlerdir gitmediğim doktor kalmadı yahu. Kim için? Beni zerre önemsemeyen bir adam için.
Hayır yani bir vasfı olsa anlıycam bu küstah hallerini. Sırf aşık olduğum için onunla birlikteydim ben. Yoksa dikkate alınacak hiçbir vasfı yok.
Yarın yine doktor randevum var. Bu sefer de karaciğerimden şüpheleniyorlar. İnşallah kötü bir şey çıkmaz. Sağlıklı bir insanken bu adam yüzünden 24 yaşımda ne hale geldim.
He bunları diyorum da geçti mi acım. Hayır. Ama ölmedim de, ölmeye de niyetim yok vaktim dolmadığı sürece. Beni yaratan Rabbim, onun acısını çekip sağlığımı tüketeyim diye yaratmadı.
Dua edin kızlar sağlam kalayım. Öbür dünyada zaten çekecek yaptıklarının cezasını da, ben bu dünyada da onun acizliğini göreyim...
Geçmiş olsun öncelikle....Emin ol ki hiçbir şeyin yok bunlar sadece depresif hallerden kaynaklanıyor....Bende de olmuştu bir zamanlar kalp ağrısı kalp doktoruna,tansiyonum cıkar sebep bilinmez....Elim ayağım titrer falan filan....Sonuç mu;elbette psikolojik yardım...Ve sonunda bu şikayetlerin hiçbiri kalmıyor....Güçlü ol,daima ileriye bak bundan sonra....Geçmişi düşünme....Sana değer vermeyene sen hiç verme....
Psikolojik tüm bunlar biliyorum lakin kendime gelemiyorum bir türlü. Tüm hayatım yerle bir oldu. İnşallah tez zamanda kendime gelirim. Teşekkürler desteğin için.
Haklısınız yanlış anlaşılmaya müsait bir cümle kurmuşum lakin kastettiğim tenezzül etmek değildi. Bu tür forumlarda dertlerini paylaşan kadınlara "güçsüz" derdim içten içe. Ve de gereksiz bulurdum bu eylemlerini. Ancak aynı durumu kendim de yaşadığımda, gücün yeterli olmadığını paylaşma ihtiyacının da hasıl olduğunu anladım. Söylemeye çalıştığım buydu.
Merhaba ahali. Bugün üye oldum bu foruma. Açıkcası bu tür forumlara pek uğramazdım, haz etmezdim. Ancak o kadar çaresizim ki, tecrübeli kişilerin önerilerine muhtaç durumdayım. Biraz uzun yazacağım. Umarım okursunuz...
Bundan 4 yıl önce girdi hayatıma. 20 yaşındaydım. İlk aşkım ve ilk ilişkimdi. Zira ben aşka inanmazdım. Bu yüzden kimseyi dahil etmemiştim hayatıma, o'na kadar. Öylesine ilgili ve aşk doluydu ki, zamanla kalbim ısındı ona. Henüz 1 sene geçmemişken "evleneceğim kadınsın" derdi bana. Ben ise temkinliydim, zira ailevi farklılıklar çok fazlaydı. Benim ailem muhafazakar bir yapıya sahipken, onun ailesi oldukça farklıydı. İnanç farklılıkları da söz konusuydu. Her neyse zamanla beni her şeyin yolunda gideceğine, her türlü fedakarlığı yapacağına, gerekirse ailesine rest çekeceğine inandırdı. Güvendim ona, inandım. Aşkı öylesine büyüktü ki, inanmamak elde değildi. Her şeyin ilkini onunla yaşadım ve maalesef ki aşkı da...
Annesi, kardeşleri ve teyzeleriyle tanıştırdı beni. Hatta kuzenleriyle de. Hepsi aynı şeyi söylüyordu. O, ilk kez bir kız arkadaşını tanıştırdı bizimle. Gelin muamelesi görüyordum hepsinden. Her şey çok güzeldi ailevi farklılıkların bizi bunaltması dışında.
Sonra askere gitmesi gerekti. Güneydoğuya gitti. Her gün o bölgeden şehit haberleri geliyordu ve ben tam 15 ay canım burnumda bekledim onu. Ona bir şey olursa korkusuyla yaşamaya çalıştım tam 15 ay boyunca. Askere gitmeden önce defalarca ayrılmamız gerektiğini, çok büyük farklılıklar olduğunu, yapamayacağımızı söylemiştim. Her defasında ağlayıp yalvararak beni ikna etti. Ben her şeyi üstlenirim dedi. Seviyordum, çok seviyorum ve vazgeçemedim ben de.
O askerdeyken ben de durumumu annemle paylaştım. Başlarda onaylamasa da sevdiğim için kabullendi. Tabi babamın henüz haberi yoktu. Uygun bir dille söylenecekti zamanla. Nihayet askerden geldi. Kavuşmuştuk hiç ayrılmayacaktık nasılsa. 1 ay geçtiği halde hala iş aramıyordu. Annem ailem bana baskı yapıyordu. Bir adı konmalı diye. Bu durumu onunla paylaştım biraz da sert bir üslupla. Çünkü 3 buçuk yıl boyunca hep rahat bir insan olmuştu. Askere de 10 ayda ancak gitmeyi başarabilmişti. İşe girdi ama bir şeyler değişmeye başlamıştı. 3 buçuk yıl boyunca bir kez bile beni kırmamış, sesini yükseltmemiş adam, askerden gelip sorumluluk alınca bana karşı sert bir tutum sergilemeye başlamıştı. Kırıcı sözlerin haddi yoktu...
Derken annesi ve teyzelerini getirdi bize. Aileler tanıştı. Her şey evliliğe doğru ilerliyordu. Ki zaten bana hep "karım" derdi. Benim ailem ve teyzelerim duydukları karşısında pek hoşnut olmasalar da belli etmediler. Çok iyi ağırladık onları. Onlar da bizden çok memnun kalmışlardı. Bir sorun yoktu. Biz zaten aramızda alyanslarımızı takmıştık. Herkes, tüm çevremiz biliyordu.
Sonra ne olduysa o bunalıma girdi. İçine kapandı. Benimle konuşmak istemiyordu. Sorduğumda ise "seninle alakası yok ben çok bunaldım. Kimseyi sevmiyorum istemiyorum" diyordu. 2 ay sürdü bu hali. Ne yaptıysam, ne denediysem değişmedi. Bir gün bir mail yazdım. Olmuyor ya toparlanalım ya bitsin dedim. Sandım ki toparlayacak kendini. Eskisi gibi olacağız yine.
4 gün sonra mailime cevap geldi. "Düzeleceğime, düzeleceğimize inanmıyorum. Bizimle ilgili bir umudum yok artık.Çok farklıyız. Bitsin bu ilişki. Seni hala seviyor özlüyorum ama seninle görüşme birlikte olma fikri omzuma yük bindiriyor. Boğuyor beni" demişti. Ve daha birçok şey. Şoka girmiştim. Aradım onu. Ağlayarak durumu anlamaya çalıştım. "İSTEMİYORUM" diyordu sadece. Ama sevmediğini söylemiyordu. Defalarca aradım, mesaj yazdım. Mail yazdım. Karşımda beton gibi bir adam vardı. "sensiz ölürüm" diyen kişi, o kadar soğuktu ki, canım yanıyordu artık. Son bir kez deneyelim dedim. Kabul etti ve bunu kendisinin de istediğini söyledi. Sadece umudum yok dedi. Bitmediğini değil uzatmaya girdiğini düşünüyorum dedi.
Aradan 3 gün geçti. Ben düzeleceğimize dair umut beslerken, o bana bir mail daha yazdı. "sen benden ayrıldığın için acı çekiyorsun ama benim üzerimden yük kalktı. rahatladım" dedi. Sonraki gün arkadaşıyla konuştum. O da bana "ona acıdığım üzüldüğüm için devam etme kararı aldım. İstemiyorum sevmiyorum artık" dediğini söyledi. Yaşadığım şoku tahayyül etmek imkansız...
Bir adam 2 ayda değişmişti. Tanıdığım benim için canını feda edebilecek adam, bir anda yabancıya dönüşmüştü. Bir kez daha konuştum. "şu an bunalımdasın.Geçmesini beklerim, seni beklerim" dedim. "bekleme ne bekliyorsun" diye bağırdı. "Bari yüz yüze konuşsaydık" dedim. "gerek yok" dedi ve 4 yılı bir telefon konuşmasıyla bitirdi.
Sonrasında duyduğum şeyler ise berbattı. Arkadaşlarına "bana evlenmeyi düşünmeyecek takılmalık kız bulun" demesi, eski sevgililerine facebook'tan mesaj atması, mutlu mesut hayatına devam etmesi vs. O şu anda çok mutlu ve rahat. Ben ise 1 buçuk aydır hayata kapattım kendimi.
Annesi beni aradı. Ağladı. Kızım anlamadık biz de neden böyle olduğunu ama istemiyorum diye tutturdu dedi. Psikiyatra gitmiş. Psikotik özellikli depresyon teşhisi koyulmuş ve ağır ilaçlarla tedaviye başlamış. Belki hastalıktandır tüm bunlar diye kendimi avuttum ama benim dışımda herkese karşı gayet olumlu ve mutlu.
Çevremdeki herkes şoka girdi. Çünkü onun sevgisi bağımlılık gibiydi. Çevremdeki herkes aynı şeyi söylüyordu. "bu devirde böyle seven, sadık kalan başka adam yoktur" ben de ona öylesine güvenmiştim ki, asla terketmez beni bırakmaz diyordum. Daha sonra arkadaşlarıyla konuşmalarımda, arkadaş çevresinin onu çok doldurduğunu öğrendim. Yaşantılarınız çok farklı, mutlu olamazsınız demiş her biri. Ki bunu hep diyorlardı ama o, onlarla alakasını kesmişti. Bana sahip çıkmıştı. Şimdi ise onlara geri döndü ve halinden gayet memnun.
1 buçuk ayda 6 kilo verdim. Tüm vücudum stresten sivilce doldu. Evden dışarıya çıkmıyorum ve hayatımı sürekli erteliyorum. Onu mutlu gördükçe daha da üzülüyorum. Benim yüzüme karşı, "hala seviyorum ama bu işin oluru yok" diyen adam, arkamdan "sevmiyorum onu bana kız bulun" diyebiliyor. Arkamdan kötü konuşabiliyor. Ben onunla ilgili hiç kötü konuşmamışken...
İnanın, bunu yapabilecek son kişilerden biriydi. Nasıl oldu da 2 ayda 4 yıldır tanıdığım bir adam böylesine değişti aklım almıyor. 4 yılı bir mail ve telefon konuşmasıyla bitirdi. Aklım almıyor ve çıldıracak gibi oluyorum.
O, bensiz hayatına çoktan alıştı. Ben ise 1 buçuk aydır aynı acıyla yaşıyorum. Ne yapmam gerek, nasıl unutmalıyım bilmiyorum. Lütfen, birileri unutulur desin...
Oturacağımız ev, eşyalarımız her şey konuşulmuştu... Bana telefonda "yüzüğü bozdurabilirsin" dediğinde öyle katıydı ki. Beni 4 yılda bir kez bile kırmamış bir adam 1 ayda hayatımı mahvetti. Keşke hiç hayatıma girmeseydi.
Ben nasıl unutucam bu travmayı, hiç bilmiyorum...
Bana ise küstah bir merhametle, "aldatsam ya da seni sevmesem unutman daha kolay olurdu" dedi zatı muhterem.
Canım o bir şey bilmiyor. Asıl aldatsaydı,sevmeseydi unutman daha zor olurdu.
Onun dışında başka bir konundan gördüğüm kadarıyla, seninle hemen hemen aynı günlerde ayrılmışız. Bizim de 1 kasımda 2 ay oldu.
Hem de dolu dolu derler ya... Öyle dolu ki sorma.
Gözyaşı,kin,sevgi,nefret, özlem hepsi içiçe geçmiş bir biçimde içimi kemirerek geçti...
Hala da devam ediyor kemirmeye.
Daha ne kadar dayanabilirim bilmiyorum.
Dayanacağımı da biliyorum bir yandan aslında, ama her şeyi atlattığım da kötü ve inancını kaybetmiş bir insan olmaktan korkuyorum.
Benim de, ilkimdi. İlk öpücüğüm, ilk el ele tutuştuğum, ilk ilk ilk.
Öyle sözler var ki söylenmiş, hazmedemiyorum.
23 saat boyunca düşünmesem başarsam bile, 24. saat aklıma gelip günümün içine ediyor.
İzmir dar geliyor bazen.
Her yerde bir anı var. Nereye baksam, kendimi onu hatırlatacak bir şeyler bulabilirim.
Buluyorum da zaten.
Otobüste, yolda yürürken, vapurda, metro da az ağlamadım hatırlayıpta hüngür hüngür.
Az rezil olmadım.
Öyle anlarım var ki nefret kusuyorum, ama sonra bir gülüşünü hatırlamam yetiyor nefretimi dağıtmaya.
İçim yanıyor, ölüyorum, tükeniyorum, canım acıyor diye ağlıyorum.
Gerçekten öyle... İçimde bir acı , ve beni tüketiyor.
Ben suskunluğu seçtim o bitirdiğinde.
Hiçbir şey söylemedim onu suçlayacak...
Ya da başka hiçbir şey söylemedim. Ne söylesem anlamayacak nasılsa diye düşündüm. Susmak en güzel cvptır dedim.
Şimdi o sustuklarım büyüyor içimde.......... Keşke susmasaydım.
Çok zor susmak, susmayı başarmak.
Ev kalabalıkken wc ye girip ağlıyorum bazen.
HERKES BENİ GÜÇLÜ BİLİRDİ. AMA BİLMEDİKLERİ TEK ŞEY EN GÜÇLÜ KİŞİ BİLE SEVDİĞİNE YENİLİR....
bir ilişkinin arkasındn dirilmek o kadar zor ki hersey yolunda giderken birden aklına düşmesi öldürüyo insanı. uzun zamndır rüyamda bile görmüyordum ki taki dün geceye kadar. onun hiç umrunda olmamak koca 5 seneyi kolayca silmesi ve simdiki sevgilisi ile çok mutlu olması çok ama çok yıpratıcı çok üzücü
Anlıyorum seni lakin erkekleri anlayamıyorum ben de :) duygularını çok kolay yok edebiliyorlar demek ki. Biz onların ardından yası uzattıkça uzatırken onlar çoktan başkalarıyla olabiliyor. Lakin sen de yaşayacaksın mutluluğu. Sabret sadece. Belki o şu anda mutlu ama ne malum sürekli mutlu olacağı? Belki o ileride çok mutsuz ve pişman olacak ama sen mutluluğu yakalamış olacaksın. Sabretmek gerek. 5 yılına üzülebilirsin ama henüz yaşamadığım çok yıllar var. Üzülme diyemem, üzül ama kendine de haksızlık etme.
Anlıyorum seni lakin erkekleri anlayamıyorum ben de :) duygularını çok kolay yok edebiliyorlar demek ki. Biz onların ardından yası uzattıkça uzatırken onlar çoktan başkalarıyla olabiliyor. Lakin sen de yaşayacaksın mutluluğu. Sabret sadece. Belki o şu anda mutlu ama ne malum sürekli mutlu olacağı? Belki o ileride çok mutsuz ve pişman olacak ama sen mutluluğu yakalamış olacaksın. Sabretmek gerek. 5 yılına üzülebilirsin ama henüz yaşamadığım çok yıllar var. Üzülme diyemem, üzül ama kendine de haksızlık etme.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?