GEÇMİŞE BİR BAKIŞ... AÇLIK KORKUSU...
önceden, yemek yemeyi seviyorum edasıyla mideme her bulduğumu doldururdum. sevmediğim şeyleri bile. bu zayıflama tarzına başlamadan önce sofraya oturduğum anda hızla gözü dönmüş bir şekilde yemeye başlardım. tabağımı bitirir ıkınciyı ucuncuyu alır, patlayana kadar yer, mutfagı toplarken de tencereye kaşık sallayıp midem bulanıncaya kadar yemeye devam ederdim. bir gün şunu farkettim ben aç kalmaktan çok korkuyordum. sanki önümdeki bulabileceğim son yemekti, ondan sonra uzunca bir süre aç kalacaktım. bu da bana hamileyken gelen bir bozuk düşünceydi. hamileliklerim aşırı bulantılı geçti. mutfaga girip yemek yapamadığım çok oldu. her zaman ne yiyeceğim kaygısı yaşadım. midemi bulandırmayan şey çok azdı. acıkınca bişeyler yemek zorundaydım çunku en çok açken kusuyordum. aç kalma korkusu bana o zaman bulaştı. bunu farketmem çözmem için ilk adım oldu.
önceden, yemek yemeyi seviyorum edasıyla mideme her bulduğumu doldururdum. sevmediğim şeyleri bile. bu zayıflama tarzına başlamadan önce sofraya oturduğum anda hızla gözü dönmüş bir şekilde yemeye başlardım. tabağımı bitirir ıkınciyı ucuncuyu alır, patlayana kadar yer, mutfagı toplarken de tencereye kaşık sallayıp midem bulanıncaya kadar yemeye devam ederdim. bir gün şunu farkettim ben aç kalmaktan çok korkuyordum. sanki önümdeki bulabileceğim son yemekti, ondan sonra uzunca bir süre aç kalacaktım. bu da bana hamileyken gelen bir bozuk düşünceydi. hamileliklerim aşırı bulantılı geçti. mutfaga girip yemek yapamadığım çok oldu. her zaman ne yiyeceğim kaygısı yaşadım. midemi bulandırmayan şey çok azdı. acıkınca bişeyler yemek zorundaydım çunku en çok açken kusuyordum. aç kalma korkusu bana o zaman bulaştı. bunu farketmem çözmem için ilk adım oldu.