benim için dert konusu;çocuk

Bende çocuk için evlenirim derdim evlendim sonra borçlar geçim telaşı derken o istek içimde hiç kalmadı sonrada aşırı bir çocuk aşkı düştü içime gerçi her zaman severdim hiç sevmemezliğim olmadı ama :) zamanla istersiniz her kadının doğasında annelik güdüsü oluyor

kedicikcikcik .!.:

bende bunu diyorum hiz bi zman hazır hissetmeyeceğiim kendimi eminim

Genişletmek için tıkla...

İyide merak ettim şimdi bu konuyu buraya açtın buradaki kadınların ne demesini istiyorsunn ..ister doğur ister doğurmaa.. BANANEEE YAAA..

Anne baba olmak büyük bir sorumluluktur ve buna hazır değilseniz ki değilsiniz doğurmayın zaten.

nerdeyim .!.:

artık çocuk düşünüyor musun?

Genişletmek için tıkla...

Daha sıcak bakıyorum canım. Sen nasilsin bu arada

olabilir istemezsiniz isticeksiniz diye bişey mi var ama bu konuuyu evlenmeden önce eşinizle konuştunuz mu.bencede çocuk için asla evlenilmez her kadında doğuracak diye bişey yok.

24 yaşında herkes senin gibidr.ben evlendiğimde hamile kalacagım diye nasıl korkuyordum ama ne oldu tüp bebekle zor cocugum oldu.sonra cocuk oldu aman hamile kalırım çocuk kucuk diye çok korkuyordum.şimdi yaş 40 dayandı ve çok pişmanım kızım 2 yaşındayken 1 tane daha dogurmadıgıma ama bilemiyorum böyle hissederek yani tarif ettiğiniz gibi hissederek kendinizi farklı ve özel hissediyorsanız çok yanılıyorsunuz.zaman geliyor her hamilenin önüne geçip nasıl yaptın bir puf noktası var mı diye sormamak için zor tutuyorsun kendini.

Konuyu ben acsam aynı olurdu valla hersey aynı bizdede..
Bende istemiyorum bu durumun psikolojik oldugu düşünüyorum çocuklugumla alakalı olabilir hatta destek alsam mı diye de düşünüyorum annemle iletişimimiz cok kuvvetli degil resmi gibiyiz benim cocuklara karsı annelige karsı bir his yok içimde hiç cocuk alıp kucagıma sevemem mesela :/

İstemiyorsanız yapmayın kesinlikle.Her kadın anne olmak zorunda değil ki..Sevgisiz bireyler büyüyor,yapmayın etmeyin..

kedicikcikcik .!.:

merhaba arkadaşlar.Çok uzun süredir girmiyorum siteye.Fikirlerinize ihtiyacım var.
eşimle çok mutluyuz .ama bi konu bizi huzursuz ediyor.ben çocuk sevmiyorum sevemiyorum istemiyorum bi türlü 1 yılı geçti .şimdi zaten düşünmüyoruz ki eşime kalsa hemen .neden bilmiyorum ama istemiyorum kime desem Allahın zoruna gider diyor öyle bir duygu içimde yok ne diyeyim yani bazıları seviyor hemen istiyor yda bekliyor bikaç yıl sonra yapıyolar içlerine istek var ki istiyolar .lütfen çocuğun olsunn anlarsın gibi laflar etmeyin .hiç cocuğum olamas aramam yani o derece .eşimde 30 yaşına girecek ben 24 .tam bi borçlarımz bitsin yaparız artık diyor tüylerim diken diken oluyor ya ne yapcam bilmiyorum ne diyorsunuz hepinize sevgiler

Genişletmek için tıkla...

Bende sen gibiydim canım aman biraz gezeyim aman evim olsun arabam olsun dedim.Dediğim gibi arabamı da aldım evimide,çocuk olayını öteledikçe öteledim lakin bi gün o güzel haberi aldığımda ayaklarım yerden kesildi meğersem çok bambaşka bir duyguymuş bebek çocuk vs vs sesine bile tahammül etmeyen ben acayip sevinmiştim.Ta kii yavrumu erken doğumla kaybedene kadar şimdi ise 2 arada bir derede gidip geliyorum.Herşey zamanında güzel sözü herşeyin bir yaşı gerçekten varmış..

eşimin kuzeninin doktor karısı kendimi köylü gibi hissediyorum diyerekten kızına süt vermemiş.hiç emzirmeyi bile denememiş o geldi aklıma nedense

Kendini hazır hissetmiyor olabilirsin ama insan zaten tam olarak hazır hissedebilir mi bilmiyorum
Ama eminim anne olduktan sonra çok çabuk alışırsın. Senin bi parçan olucak neticede, kopamayacaksın :)

Herkes çocuk sahibi olmak zorunda değil.
İstemiyorsanız yapmazsınız da.
Hani çok kesin konuşuyorsunuz hiç bir zaman istemeyeceğim gibi.
Madem kendinizden bu kadar eminsiniz kusura bakmayın o zaman kendiniz gibi asla
çocuk istemeyen biri ile evlenmeliydiniz.

Kimsenin babalık hayalini ya da torun hayalini elinden almaya hakkınız yok.

Yapmayın sevmiyorsanız. Suan etrafımda cocuk sevmediği halde kocası istiyor diye 2 tane doğuran ve o cocukları sadece eziyet gibi gören,ömrümü bunlarla mı cürütücem,köpek gibi pişmanım doğurduğuma diye ger gun mesaj atan bir annecik var. Cocuklarına oyle üzülüyorum ki. Yapmayın sevmiyorsanız cocukların günahına girmeyin lütfen.

Sevmiyorsanız istemiyorsanız asla çocuk yapmayın derim istemeden bir çocuğa sahip olmak hayatta yapılacak en kötü şey.olunca alısirsin da koca bi kandirmaca bence.

Ancak evlenmeden önce eşinize bu isteğinizi söylemeden evlendiyseniz şu anda ona büyük haksızlık yapıyorsunuz. Anne olmamak nasıl sizin en doğal hakkınızsa baba olmak da Eşinizin en doğal hakki

Bende aynı böyle düşünüyordum ve hiç beklemezken sürpriz bi şekilde hamile kaldım. Yaşlarımız evlilik yılımız aynı ve bende hiçç çocuk sevmem ve istemiyordum da. Şimdi kendimi alıştırmaya çalışıyorum açıkçası. Ya çok istesem de olmasa ne olurdu diye düşünüyorum ama ben bu kafayla hiç çocuk yapmazdım zaten

kedicikcikcik .!.:

çocuk için evlenmedim ben .evet sevmiyorum sevmeye çalışıyorum ama olamyor

Genişletmek için tıkla...

Ben de aynen sejın gıbındusunuyordum yasım geldı dıyerek bıraz cevrenın etkısıyle hamıle kaldım sonra ıkı aylıkkem dusuk oldu patolojı sonucu mol gebelık cıktı ılk defa duymustum bundan dolayı bı yıl gebelık yok dedı doktor artık beklemedeyım ama su anda zamanı gerı alabılmeyı cok ısterdım konusurkrn bıraz daha dusunerek konusmus olmayı. Onun ıcın buyuk sozler Etme.zaten yqsın kucuk 24 ne ki
Anne olmak ıcın bıraz daha bekleyebılırsın ama hıııc ıstemıyotrum deme bence. Tabı yıne de sen bılırsın

Aynı yaştayız ve aynı dönem gelin olmuşuz. Malesef ben de eşimle bu konuda ters düşüyorum. Henüz erken olduğunu o da biliyor ve şimdilik bebek talebi yok. Ben de hadi bebek yapalım diyene kadar bu konuyu kapatmayı teklif ettim. Kendi kendime düşünüp tartıyorum kafam daha rahat. Sana da tavsiye ederim.
Önemli olan çocuğun nesinin ürküttüğü. Zamanla aşabileceğin şeyler mi, yoksa asla sevemeyeceğim diye mi düşünüyorsun?

3 yıllık evliyim 30 yaşındayım evlendiğim günden beri çocuk çocuk diye kendimizi paraladık eşimle ama sonra öğrendikki olmazmış ancak tüp bebek olurmuş bendeki sorundan dolayı o da kesin değil ve bu uğraşlar aşamasında ben çocuktan o kadar soğudumki şimdi tüp bebek yapmayı istemiyorum
daha doğrusu çocuk istemiyorum seviyorum çocukları ama uzaktan seveyim oynayayım gitsin o sorumluluğu almak bana çok zor geliyor.
ve de bir kaç öenmli hastalığım çıktı genetik hastalık falan,hiç bulaşmayayım bu işe zaten rahatsızım bakamam edemem üstelik rahatsızlıklar büyük ihtimal çocuğa da geçer diyorum,gerçekten aşırı soğudum çocuk fikrinden
ama gel görki eşim hala istiyor ve baskı yapıyor boşanma aşamasına kadar geliyoruz üstelik ikinci evliliğim aynı baskıyı ailemde ve eşimin ailesi de yapıyor sonra pişman olursun diye,pişman olmayacağımı düşünüyorum,herkesin çocuğu olmak zorunda değil diye düşünüyorum.eşime haksızlık yaptığımı da düşünüyorum
çocuk yaparsam büyütemeden ölebilirim diye de düşünüyorum,bir sürü karışık işlerişte
özetle ben anne olmamalıyım hiç bir açıdan uygun değilim.

Kardeşleriniz var mı ? yakın zamanlarda ya da az uzak bir zamanda en yakınınız(kardeş) bebeği oldu mu? Genelde halalık teyzelik duygusu annelik duygusunu tetikliyor.5 tane yiğenim var her birinin doğumunda sanki biz de yeniden doğduk bu mükemmel duygu için hep evlilik hayali kurardım.O bebek kokusunun evimin dört bir köşesine yayılması gülümseyerek hayaller kurardım.Zaten o senin rahmine düştüğü an sen onu çok farklı bir iç güdüyle seveceksin.Bu çok farklı bir şey bunun kelimelerle bir ifadesi yok.Anneler onları bir an önce kucağına almak için saatlerce sancılar acılar ağrılar çekiyor.Böylesine güzel olmasa sevilir miydi bebişler Eşinden canından bir parça Biraz senden biraz ondan aşkınızın meyvesi ve seni ömür boyunca evlat sevgisiyle sevecek sana annelik duygusunu yaşatacak bir bebiş ne güzel olurdu birde böyle düşün