ben ilk hemşirelik okudum başladığımda 17 yaşındaydım, ne kadar çocukmuşum ozmanlar diyorum. 17-18 üniversite için erken yaşlar bence ne istediğini bilmiyosun , cidden ne kadar da olsa akıl bir karış havada oluyor :) okul hemen 4 senede bitti hemen yüksek lisansa başladım. bi yandan da çalışıyorum filan.. çalışırken o kdar mutsuz olduğum zmanlar oldu ki meslektaşlarım ve hastalar cidden soğudum, insanlardan soğudum, çok nankör bi meslek hemşirelik.. 2 sene bitmiş 3. seneye girerken bi süre kpss bi süre ygs hazırlığıyla geçti ve şansa kadere kıbrısta daü beslenme diyetetiğe yerleştim. bölüm isrediğim bölümdü ama okul 29 tercih yapmıştım ve son tercihimdi:) senelerdir öss ye griyodum meslek değiştirmek için, yüksek lisans bile kesmedi, işten istifamı verdim zorlamışlardı beni hergün bugün ne olay çıkıcak bakalım diye gidiyordum ayaklarım geri geri.. iyi ki böyle olmuş diyorum şimdi! 23 yaşında yeniden üni birinci sınıf öğrencisi oldum biyandan yükseklisansı tez aşamasında devam eden, şimdi derece yapıyorum, başarılıyım ve herşey daha basit eskisine göre.. sınıfımdakilerle aramda 4-5 yaş var ve evet az arkadaşım var sınıfımdan, yurt hayatı da değişik oluyo cidden aslında tekrar öğrenci olmak fena değil :)herkes bunu yaşama fırsatı bulur umarım mutsuzluğunda sıkışıp kalmaz, sevgiler :))
not: konuyu açan kişi şimdi mezunsundur, çok iyi bişi yaptığını çoktan anlamışsındır:)
ilk hafta hocaları tanımıyorum daha doğru dürüst sınıfa takım elbiseli elinde küçük bir çantayla biri girdi bende ukalalık yapacam kendime güveniyorum ya 70 _80 kişinin olduğu anfi de öndeyim ve bağıra bağıra(adama sağır muamelesi yapıyor gibi)
