Erkek kardeşimle başım dertte

velvetrose .!.:

Evet çok haklısınız. Zaten şu anda çocuğum yok ama aklımda sürekli çocuğum olduğunda ne yapacağım, böyle mi devam edecek çünkü dediğiniz gibi kendi çocuğumdan başka kaç kişiye ebeveynlik yapabilirim ki? Eşim de zaten gereğinden fazla sabır gösterdi onun yerinde başkası olsaydı çoktan resti çekmişti. Şimdi sizin durumlar nasıl peki? Kafanız biraz rahatladı mı

Genişletmek için tıkla...

Valla kardeşim bu sene sınava girdi zaten konservatuar okumak istiyordu. Kazansaydı bile sonu hüsran. Kazanamadı evde yatıp bilgisayar oynamaktan. Annem de ona artık maddi destek olmak istemediğini, çalışması gerektiğini söyledi. Çünkü babam destek olmuyor annem de kazık kadar çocuğa para vermek zorunda değil. Ben zaten vermem kendime göre harcamalarım var, yeni evliyim. Sonra işe girdi restorant tarzı bir yere ikinci gün çıktı. Sonrasında bir aya yakın tekrar evde yattı. Bu hafta bir fabrikaya başladı üçüncü gün ben yapamıyorum dedi çıktı. Sözde kafe gibi bir yere girecekmiş garson olarak ama boş. Bizimkinde çalışma poposu yok. Annem çok alıştırdı onu el bebek gül bebek olmaya. Aynı zorlukları ben yaşadım ama kimse beni düşünmedi çünkü ben güçlüydüm. Kendime bir hayat kurdum. Şimdi bir firmada yönetici olarak çalışıyorum. Dün bana diyor ki ee abla sen masa başı çalışıyorsun ben demir taşıyorum. Kusura bakma dedim ben beş sene kız başıma farklı bir şehirde üniversite okudum, mühendis oldum, ana dilim gibi İngilizce biliyorum. Tabi ki bir farkımız olsun. Bozuldu ama bu onun kendi seçimi. Bakalım şimdi ne yapıcak bilmiyoruz ama açıkçası ben ilgilenmiyorum. Çünkü artık annemin ağlamalarından, kardeşimin bağırmalarından bıktım.

Vignette .!.:

Valla kardeşim bu sene sınava girdi zaten konservatuar okumak istiyordu. Kazansaydı bile sonu hüsran. Kazanamadı evde yatıp bilgisayar oynamaktan. Annem de ona artık maddi destek olmak istemediğini, çalışması gerektiğini söyledi. Çünkü babam destek olmuyor annem de kazık kadar çocuğa para vermek zorunda değil. Ben zaten vermem kendime göre harcamalarım var, yeni evliyim. Sonra işe girdi restorant tarzı bir yere ikinci gün çıktı. Sonrasında bir aya yakın tekrar evde yattı. Bu hafta bir fabrikaya başladı üçüncü gün ben yapamıyorum dedi çıktı. Sözde kafe gibi bir yere girecekmiş garson olarak ama boş. Bizimkinde çalışma poposu yok. Annem çok alıştırdı onu el bebek gül bebek olmaya. Aynı zorlukları ben yaşadım ama kimse beni düşünmedi çünkü ben güçlüydüm. Kendime bir hayat kurdum. Şimdi bir firmada yönetici olarak çalışıyorum. Dün bana diyor ki ee abla sen masa başı çalışıyorsun ben demir taşıyorum. Kusura bakma dedim ben beş sene kız başıma farklı bir şehirde üniversite okudum, mühendis oldum, ana dilim gibi İngilizce biliyorum. Tabi ki bir farkımız olsun. Bozuldu ama bu onun kendi seçimi. Bakalım şimdi ne yapıcak bilmiyoruz ama açıkçası ben ilgilenmiyorum. Çünkü artık annemin ağlamalarından, kardeşimin bağırmalarından bıktım.

Genişletmek için tıkla...

Bazen bana da benim hayatımı zaman zaman kıskanıyor gibi geliyor, ne zaman yurt dışına çıksam hep bir huzursuzluk ya istediğim şeyi aramadın beni umursamıyorsun muhabbeti ya da başka bir şey.. ben hep anlamaya çalıştım ama hiç sırt dönmedim, ama artık gerçekten sabrımın tükendiği yerdeyim.
Bir de inanır mısınız benim gibi başka insanların olduğunu bilmek iyi geldi, belki kötü niyetli bir bakış açısı ama.. Böyle zamanlarda insanın algıları biraz farklı çalışıyor, nasıl desem sanki etrafımdaki her aile çok mutlu, ailenin her bir ferdinin rolleri olması gerektiği gibi bir tek biz böyleyiz. O zaman gerçekten ruhum daralıyor..

velvetrose .!.:

Bazen bana da benim hayatımı zaman zaman kıskanıyor gibi geliyor, ne zaman yurt dışına çıksam hep bir huzursuzluk ya istediğim şeyi aramadın beni umursamıyorsun muhabbeti ya da başka bir şey.. ben hep anlamaya çalıştım ama hiç sırt dönmedim, ama artık gerçekten sabrımın tükendiği yerdeyim.
Bir de inanır mısınız benim gibi başka insanların olduğunu bilmek iyi geldi, belki kötü niyetli bir bakış açısı ama.. Böyle zamanlarda insanın algıları biraz farklı çalışıyor, nasıl desem sanki etrafımdaki her aile çok mutlu, ailenin her bir ferdinin rolleri olması gerektiği gibi bir tek biz böyleyiz. O zaman gerçekten ruhum daralıyor..

Genişletmek için tıkla...

Sizin göreviniz evlat olmak. Hastalıkta, üzüntüde yanlarında olmak. Her seyahatinizde kardeşinizin istediği şeylere bütçe ayırmak zorunda değilsiniz. Kazandığınız parayı ona harcamak zorunda değilsiniz. Birikim yapın. Çocuğunuzun geleceğini düşünün. Aynı durumda eşiniz olsa aynı anlayışı gösterir miydiniz? Ben şahsen göstermezdim. O yüzden mesafeyi baştan çektim. Çünkü zaten çocukluğumu yaşayamadım. Yetişkinliğimi de onlara heba edemem. Çocuk sahibi olmak istiyorum ilerleyen zamanlarda. Tek sorumluluğum o olacak. Aileme psikolog olmaktan yoruldum.

o kadar zorluklar çektimki halada çekiyorum. varken aile yokluğu çekende var bu ülkede. biraz bahane gibi geliyor bunlar. şımarıklık kardeşinizinki.

alın karşınıza benden bu kadar sana bir ay süre kendini toparla. yoksa bu pahalılıkta okulunu ödeyemem diyip sert bir dille uyarın. büyümüş artık kendine gelsin.

ayrıca keşke özele hiç bulaşmasaydınız. özel okulun ortamı özgüvenini dahada kötüler.

Vignette .!.:

Sizin göreviniz evlat olmak. Hastalıkta, üzüntüde yanlarında olmak. Her seyahatinizde kardeşinizin istediği şeylere bütçe ayırmak zorunda değilsiniz. Kazandığınız parayı ona harcamak zorunda değilsiniz. Birikim yapın. Çocuğunuzun geleceğini düşünün. Aynı durumda eşiniz olsa aynı anlayışı gösterir miydiniz? Ben şahsen göstermezdim. O yüzden mesafeyi baştan çektim. Çünkü zaten çocukluğumu yaşayamadım. Yetişkinliğimi de onlara heba edemem. Çocuk sahibi olmak istiyorum ilerleyen zamanlarda. Tek sorumluluğum o olacak. Aileme psikolog olmaktan yoruldum.

Genişletmek için tıkla...

Size de buradan kocaman sarılıyorum, tıpkı ben de sizin gibi çocukluğumu yaşayamadığım için.. yine de her şeyin yoluna girdiği bir aileyi düşünme umudum hiç azalmayacak

Vignette .!.:

Sizin göreviniz evlat olmak. Hastalıkta, üzüntüde yanlarında olmak. Her seyahatinizde kardeşinizin istediği şeylere bütçe ayırmak zorunda değilsiniz. Kazandığınız parayı ona harcamak zorunda değilsiniz. Birikim yapın. Çocuğunuzun geleceğini düşünün. Aynı durumda eşiniz olsa aynı anlayışı gösterir miydiniz? Ben şahsen göstermezdim. O yüzden mesafeyi baştan çektim. Çünkü zaten çocukluğumu yaşayamadım. Yetişkinliğimi de onlara heba edemem. Çocuk sahibi olmak istiyorum ilerleyen zamanlarda. Tek sorumluluğum o olacak. Aileme psikolog olmaktan yoruldum.

Genişletmek için tıkla...

İşte önemli detay bu, evlat rolünde olmak ve psikolog gibi dert tasa ile peşlerinden koşmamak.
Bir arpa boyu gidilmez tersi olursa. Üstelik konu sahibi kendi hayatından da olur mutsuz bir hayat yaşar

velvetrose .!.:

Bazen bana da benim hayatımı zaman zaman kıskanıyor gibi geliyor, ne zaman yurt dışına çıksam hep bir huzursuzluk ya istediğim şeyi aramadın beni umursamıyorsun muhabbeti ya da başka bir şey.. ben hep anlamaya çalıştım ama hiç sırt dönmedim, ama artık gerçekten sabrımın tükendiği yerdeyim.
Bir de inanır mısınız benim gibi başka insanların olduğunu bilmek iyi geldi, belki kötü niyetli bir bakış açısı ama.. Böyle zamanlarda insanın algıları biraz farklı çalışıyor, nasıl desem sanki etrafımdaki her aile çok mutlu, ailenin her bir ferdinin rolleri olması gerektiği gibi bir tek biz böyleyiz. O zaman gerçekten ruhum daralıyor..

Genişletmek için tıkla...

Zamanında bende böyle sorunlar yaşadım iki küçük kardeşimle, oku yok, çalış yok, psikolojim bilmem neyim armudun sapı üzümün çöpü hiç bitmedi dertleri ki benden çok rahat bir çocukluk ve gençlik yaşadılar. İşimi gücümü bırakıp doktorlara mı taşımadım, özel dersler mi aldırmadım olmadı olmadı. Yapmak istemeyene ne emek verseniz boş. Biraz zoru görmesi lazım, para musluklarını kesin, aman canım cicim çok anlayışlı olmaktan vazgeçin. Üstüne düştükçe nazlanmaları artıyor çünkü. Doktorsa doktor, okulsa okul ayağa kalkmayı değişmeyi kendisinin istemesi lazım. Çok geçtim o yollardan iyi abla olunca sorun çözülmüyor maalesef.

freya_ .!.:

İşte önemli detay bu, evlat rolünde olmak ve psikolog gibi dert tasa ile peşlerinden koşmamak.
Bir arpa boyu gidilmez tersi olursa. Üstelik konu sahibi kendi hayatından da olur mutsuz bir hayat yaşar

Genişletmek için tıkla...

Bazen bazı şeylere biraz kayıtsız olabilmek gerekiyor hayatta. Belki de biraz bunun üstüne çalışmam gerekli

Vignette .!.:

Valla kardeşim bu sene sınava girdi zaten konservatuar okumak istiyordu. Kazansaydı bile sonu hüsran. Kazanamadı evde yatıp bilgisayar oynamaktan. Annem de ona artık maddi destek olmak istemediğini, çalışması gerektiğini söyledi. Çünkü babam destek olmuyor annem de kazık kadar çocuğa para vermek zorunda değil. Ben zaten vermem kendime göre harcamalarım var, yeni evliyim. Sonra işe girdi restorant tarzı bir yere ikinci gün çıktı. Sonrasında bir aya yakın tekrar evde yattı. Bu hafta bir fabrikaya başladı üçüncü gün ben yapamıyorum dedi çıktı. Sözde kafe gibi bir yere girecekmiş garson olarak ama boş. Bizimkinde çalışma poposu yok. Annem çok alıştırdı onu el bebek gül bebek olmaya. Aynı zorlukları ben yaşadım ama kimse beni düşünmedi çünkü ben güçlüydüm. Kendime bir hayat kurdum. Şimdi bir firmada yönetici olarak çalışıyorum. Dün bana diyor ki ee abla sen masa başı çalışıyorsun ben demir taşıyorum. Kusura bakma dedim ben beş sene kız başıma farklı bir şehirde üniversite okudum, mühendis oldum, ana dilim gibi İngilizce biliyorum. Tabi ki bir farkımız olsun. Bozuldu ama bu onun kendi seçimi. Bakalım şimdi ne yapıcak bilmiyoruz ama açıkçası ben ilgilenmiyorum. Çünkü artık annemin ağlamalarından, kardeşimin bağırmalarından bıktım.

Genişletmek için tıkla...

bende masabaşı çalıştığım için yatıyorsun diyorlar sanki oralara havadan geldik. babam bile bunu söylüyor. demekki herkeste var bu olay. artık akıllandım ya. aile bile bir yere kadar. o kadar yalnızız ki bu hayatta. sadece kendimiz var

velvetrose .!.:

Bazen bana da benim hayatımı zaman zaman kıskanıyor gibi geliyor, ne zaman yurt dışına çıksam hep bir huzursuzluk ya istediğim şeyi aramadın beni umursamıyorsun muhabbeti ya da başka bir şey.. ben hep anlamaya çalıştım ama hiç sırt dönmedim, ama artık gerçekten sabrımın tükendiği yerdeyim.
Bir de inanır mısınız benim gibi başka insanların olduğunu bilmek iyi geldi, belki kötü niyetli bir bakış açısı ama.. Böyle zamanlarda insanın algıları biraz farklı çalışıyor, nasıl desem sanki etrafımdaki her aile çok mutlu, ailenin her bir ferdinin rolleri olması gerektiği gibi bir tek biz böyleyiz. O zaman gerçekten ruhum daralıyor..

Genişletmek için tıkla...

çoğu rol yapıyor bizde öyle. çoğunluk o kadar mutsuz ki

zsnn .!.:

bende masabaşı çalıştığım için yatıyorsun diyorlar sanki oralara havadan geldik. babam bile bunu söylüyor. demekki herkeste var bu olay. artık akıllandım ya. aile bile bir yere kadar. o kadar yalnızız ki bu hayatta. sadece kendimiz var

Genişletmek için tıkla...

Aslında ailelerimiz o kadar toksik ki. Sadece vefa ve sevgiden bunu göremeyecek kadar kör olmuşuz. Ama hayır bizi dünyaya getirmeyi seçen onlardı. Zaten sevgi vermek zorundalar.

velvetrose .!.:

Bazen bazı şeylere biraz kayıtsız olabilmek gerekiyor hayatta. Belki de biraz bunun üstüne çalışmam gerekli

Genişletmek için tıkla...

Herkesin kendi hür iradesi var. Biraz iyi olsun isteriz ama karşı tarafın seçimleri hayatını iyi yöne taşıyacak şekilde olmayabilir. İlla okumasına da gerek yok, çalışıp pek hayli hayat kuran dünya insan var ama kardeşiniz gerçek hayatın zorlukları ile karşılaşmamış daha biraz aydınlanma yaşaması lazım artık

Vignette .!.:

Aslında ailelerimiz o kadar toksik ki. Sadece vefa ve sevgiden bunu göremeyecek kadar kör olmuşuz. Ama hayır bizi dünyaya getirmeyi seçen onlardı. Zaten sevgi vermek zorundalar.

Genişletmek için tıkla...

o kadar saçmalıyorlar ki artık olan vefa ve sevgiyide bitirdiler. bu da büyük başarı yani. görüşmüyorum artık. insan aileye bile belli bir yaşa kadar tahammül ediyormuş bi yerde yeter diyosun ve herşey bir anda bitiyor

Vignette .!.:

Aslında ailelerimiz o kadar toksik ki. Sadece vefa ve sevgiden bunu göremeyecek kadar kör olmuşuz. Ama hayır bizi dünyaya getirmeyi seçen onlardı. Zaten sevgi vermek zorundalar.

Genişletmek için tıkla...

Benim de uzun zamandır ailem için en çok kullandığım terim buydu, “toksik aile”
Hatta yakın zamanda ben terapi görmeyi düşünüyorum. Sebep? Ailem. Onları iyileştiricem diye benim ruhum hastalanmaya başladı. Umarım bu seti ben de çekebilirim yakın zamanda

konu sahibi kendinizi hiç üzmeyin. gün gelecek sen bana ne yaptınki olacak. aranmayacaksınız. zor günde yalnız bırakılacaksınız herkes mutlu mesut hayatını yaşayacak. yaptığınız iyilikler unutulacak yapmasaydın olacak. insallah olmaz tabi ama tecrübe işte

zsnn .!.:

konu sahibi kendinizi hiç üzmeyin. gün gelecek sen bana ne yaptınki olacak. aranmayacaksınız. zor günde yalnız bırakılacaksınız herkes mutlu mesut hayatını yaşayacak. yaptığınız iyilikler unutulacak yapmasaydın olacak. insallah olmaz tabi ama tecrübe işte

Genişletmek için tıkla...

Zaten çok ilerisine bakmaya gerek yok yakın zamanda gördüm bunu. Ben bunları duyacağımı bile bile yaptım ne yaptımsa, güzel bir geri dönüş bile beklemedim yeter ki hayatını kursun iyi olsun dedim. Ama istediği bir şeyle yeteri kadar ilgilenmedim diye, sen ne yaptın ki zaten beni umursamıyorsun oldu yatıp kalkıp onu düşünmüyormuşum gibi. Güzel dilekleriniz için çok teşekkür ederim, umarım her şey yoluna girer diyelim yine de ne diyelim

Birkaç istisna okul ve bölüm dışında özel üniversiteler çöp, çocuk okul okuyor görünsün diye para verilen yerler. Kaydını sildirirsem eğitimine zarar veririm diye düşünmeyin, olmayan eğitim hayatını, kendi hayatınızdan kısarak, varmış gibi göstermeye çalışıyorsunuz zaten.

"1 hafta içinde psikiyatriste gidip tedaviye başlayıp hızlıca okula başlamazsan kaydını sildireceğim." diyecek, dinlemezse de 8.günün sabahı kaydı sildireceksiniz. Okumaya gönlü olan hem çalışıp hem okur merak etmeyin.

Annenizin psikiyatrik rahatsızlıkları yüzünden neler yaşamışsınız, kardeşiniz böyle sorunların neye yol açtığını bilmiyor değil ki, çevresine zarar verdiğinin de farkında ama umursamıyor. Kaynar suya patates atarsan yumuşar, yumurta atarsan sertleşir, olay insanın özünde bitiyor bence. Çok çok travmatik çocukluklar geçirip, benim yaşadıklarımı çocuklarım yaşamasın diye çabalayan insanlar da var, onların günahı ne? Geçen biri konu açmıştı, çocukken babası çok kötü davranmış, yaşı 30 olmuş yüksek lisansını uzatmış bitiremiyor, üzerine doktora da yapacakmış, babası para vermiyor diye laf ediyor. Gençler çocukluğumda travma yaşadım deyip bir ömür finanse edilmek istiyorlar. Sizinki de öyle, destek vermeyi bırakın, hayatın gerçekleriyle yüzleşsin, tedavi olmaya ikna olur.

velvetrose .!.:

Bazen bana da benim hayatımı zaman zaman kıskanıyor gibi geliyor, ne zaman yurt dışına çıksam hep bir huzursuzluk ya istediğim şeyi aramadın beni umursamıyorsun muhabbeti ya da başka bir şey.. ben hep anlamaya çalıştım ama hiç sırt dönmedim, ama artık gerçekten sabrımın tükendiği yerdeyim.
Bir de inanır mısınız benim gibi başka insanların olduğunu bilmek iyi geldi, belki kötü niyetli bir bakış açısı ama.. Böyle zamanlarda insanın algıları biraz farklı çalışıyor, nasıl desem sanki etrafımdaki her aile çok mutlu, ailenin her bir ferdinin rolleri olması gerektiği gibi bir tek biz böyleyiz. O zaman gerçekten ruhum daralıyor..

Genişletmek için tıkla...

Vignette .!.:

Aslında ailelerimiz o kadar toksik ki. Sadece vefa ve sevgiden bunu göremeyecek kadar kör olmuşuz. Ama hayır bizi dünyaya getirmeyi seçen onlardı. Zaten sevgi vermek zorundalar.

Genişletmek için tıkla...

Ikinizin de yazdiklarinda kendimi gördüm. O kadar iyi anliyorum ki. Yalniz olmadigimi bilmek cok iyi geldi. Ben de aileden maddi manevi destek olmadan basarili olmak zorunda kaldim. Sonra da sen güclüsün sen halledersin deyip benden desteklerini iyice cektiler. Oysaki ic dünyam hic öyle degil. Bazen gecmisi düsünüp aileme cok fazla icerliyorum sonra da kendimi suclu hissediyorum. Sonucta dövmediler sövmediler, acikta birakmadilar vs diye. Ama psikolojik olarak cok yiprandim. Sürekli huzursuz bir aile hayati, onlarin problemleri yüzünden büyüdügünü bile anlayamamak... Bu hisleri biriyle paylasmak istiyodum ama anlasilmamaktan korkuyodum. Daha cok seyler var. Kardesimin basarisizligi icin beni sucladiklari bile oldu. Benim basarim onda baski olusturmus vs..

Zaman icinde aslinda kendilerinin de cocuk ruhlu olduklarini anladim. Evlenip sorumluluk alacak olgunlukta degillermis. Problem cözme becerileri yok. Hicbir kararlarinin sorumlulugunu almiyorlar, hep bir suclu ariyorlar. Bunun farkina varmak biraz rahatlatti. Onlardan beklentimi azalttim. Ama icimdeki negatif hislerden tam olarak kurtulamadim.

Gunaycan_114 .!.:

Ikinizin de yazdiklarinda kendimi gördüm. O kadar iyi anliyorum ki. Yalniz olmadigimi bilmek cok iyi geldi. Ben de aileden maddi manevi destek olmadan basarili olmak zorunda kaldim. Sonra da sen güclüsün sen halledersin deyip benden desteklerini iyice cektiler. Oysaki ic dünyam hic öyle degil. Bazen gecmisi düsünüp aileme cok fazla icerliyorum sonra da kendimi suclu hissediyorum. Sonucta dövmediler sövmediler, acikta birakmadilar vs diye. Ama psikolojik olarak cok yiprandim. Sürekli huzursuz bir aile hayati, onlarin problemleri yüzünden büyüdügünü bile anlayamamak... Bu hisleri biriyle paylasmak istiyodum ama anlasilmamaktan korkuyodum. Daha cok seyler var. Kardesimin basarisizligi icin beni sucladiklari bile oldu. Benim basarim onda baski olusturmus vs..

Zaman icinde aslinda kendilerinin de cocuk ruhlu olduklarini anladim. Evlenip sorumluluk alacak olgunlukta degillermis. Problem cözme becerileri yok. Hicbir kararlarinin sorumlulugunu almiyorlar, hep bir suclu ariyorlar. Bunun farkina varmak biraz rahatlatti. Onlardan beklentimi azalttim. Ama icimdeki negatif hislerden tam olarak kurtulamadim.

Genişletmek için tıkla...

İnanır mısınız bugün bile kardeşim tarafından suçlandım. Bende bitti mesela, dilekçe örneği gönderdim al bunu götür okula kaydını sildir ya da ödemek istiyorsanız annemle ödeyebiliyorsanız buyrun ödeyin ben elimi ayağımı çekiyorum dedim.
Ben onunla ilgilenmiyormuşum, tek derdim paraymış, okula gitmekte zorluk yaşadığı bir çözüm bile bulmuyormuşum… halbuki terapi teklifini yapan, saatlerce güzel güzel konuşan ben olduğum halde.
Bitti mesela bende kredisi tükendi. Eşimin kollarında saatlerce ağladım bugün zor teselli etti beni. Ama umarım bundan sonra daha iyi hissederim

velvetrose .!.:

İnanır mısınız bugün bile kardeşim tarafından suçlandım. Bende bitti mesela, dilekçe örneği gönderdim al bunu götür okula kaydını sildir ya da ödemek istiyorsanız annemle ödeyebiliyorsanız buyrun ödeyin ben elimi ayağımı çekiyorum dedim.
Ben onunla ilgilenmiyormuşum, tek derdim paraymış, okula gitmekte zorluk yaşadığı bir çözüm bile bulmuyormuşum… halbuki terapi teklifini yapan, saatlerce güzel güzel konuşan ben olduğum halde.
Bitti mesela bende kredisi tükendi. Eşimin kollarında saatlerce ağladım bugün zor teselli etti beni. Ama umarım bundan sonra daha iyi hissederim

Genişletmek için tıkla...

benim için bitti diyorsanız hiç bir acındırma vs olaylarına artık izin vermeyin
anneniz yarın öbürgün sizi arayıp ağlayabilir üzülmeyin

kardeşinizin annesi babası değil ablasısınız unutmayın