İşten ayrı kaldıkça soğursunuz,özgüven sorunları baş gösterir.kızlar selam
Ocakta işe döneceğim, bebeğim 8 aylık olacak. Ama şimdiden içim sıkılıyor. Eşim bu konuda çok destek veriyor. Şimdiye kadar hep okudum ve çalıştım. Evde durursan yapamazsın, çocukla sağlıklı ilişki kuramazsın çalışmak sana iyi gelir diyor. Ben de bebeği küçücükken işe başlamak zorunda kalan anneleri düşünüyorum, dünyadaki tek anne ben değilim diyorum. Gelgelelim işim evime çok uzak, işe gitmem 1-1.5 saat. Akşam geliş de öyle. Evimin yakınlarında bir iş bulmam gerekecek ilerde. Öyle daha rahat olurum ama buna daha zaman var. İşte kafamda bu düşüncelerle kendi kendimi sıkıyorum. Bu arada bakıcımız var, çok çok iyi bir insan. Kameralarımız da var. O konuda içim rahat. Siz nasıl yaptınız, işe dönerken nasıl hissettiniz? Sonra bu yoğun suçluluk duygusu geçti mi? Bana biraz moral verebilir misiniz?
Çocukla sağlıklı ilişki kuramazsın da ne demek çok tuhaf
Oğlum 5.5 aylikken işe başladim isyerim 1.5 saat mesafede hala da öyle su an 1 yasinda ve nöbet tutuyorum 24 saatten fazla birakiyorum..mecbur..
Evet aliştik problem yok tabi çalışma saatlerim cok fazla olunca özlüyorum onun dışında annem de bakıyor gözüm arkada degil..Peki siz de çocuğunuz da alışabilidiniz mi? Allah yardımcınız olsun.
Elbette olabilecek bir durum ama benim anlayacağım cinsten değil bir anne ile bebek arasındaki bağın başka biri ile kurulması mümkün değil.Hiç duymadınız mı çalışma hayatından sonra evde oturup bunalıma giren anneleri?
Elbette olabilecek bir durum ama benim anlayacağım cinsten değil bir anne ile bebek arasındaki bağın başka biri ile kurulması mümkün değil.
kızlar selam
Ocakta işe döneceğim, bebeğim 8 aylık olacak. Ama şimdiden içim sıkılıyor. Eşim bu konuda çok destek veriyor. Şimdiye kadar hep okudum ve çalıştım. Evde durursan yapamazsın, çocukla sağlıklı ilişki kuramazsın çalışmak sana iyi gelir diyor. Ben de bebeği küçücükken işe başlamak zorunda kalan anneleri düşünüyorum, dünyadaki tek anne ben değilim diyorum. Gelgelelim işim evime çok uzak, işe gitmem 1-1.5 saat. Akşam geliş de öyle. Evimin yakınlarında bir iş bulmam gerekecek ilerde. Öyle daha rahat olurum ama buna daha zaman var. İşte kafamda bu düşüncelerle kendi kendimi sıkıyorum. Bu arada bakıcımız var, çok çok iyi bir insan. Kameralarımız da var. O konuda içim rahat. Siz nasıl yaptınız, işe dönerken nasıl hissettiniz? Sonra bu yoğun suçluluk duygusu geçti mi? Bana biraz moral verebilir misiniz?
Öncelikle teşekkür ederim beni yaptığım yorumdan dolayı yerden yere vurmadığınız için :)Kurulmasın zaten öyle bir şey isteyen yok ki? Demek istediğiniz eğer bebek büyüyene kadar işe ara vermekse öyle bir durum bizim için söz konusu değil. İşe başlayacağım ve süreci yaşayan annelerden olumlu şeyler duymaya ihtiyacım var.
Canim benim bebegim daha 3 aylik ve haftada 2 gün çalışıyorum. Onu cok özlüyorum gelir gelmez emziriyorum ama inan calistigim günler daha mutlu ve huzurlu hissediyorum. Cocuguma da daha özverili ve sabirli oluyorum ne yalan soyleyim biraz da vicdan azabi cekiyorum. Bebegim 6 aylik olunca haftada 5 güne cikacak calismam. Hic dert etme inan calisan annelerin çocukları genelde daha saglikli oluyor yeter ki eve geldiginde yorgunluk bahanesine siginip cocugundan calma onunla kaliteli vakit gecir. Anne saglikliysa bebek de sagliklidir.
Öncelikle teşekkür ederim beni yaptığım yorumdan dolayı yerden yere vurmadığınız için :)
İşe başlayınca en büyük sorun özlemek ve verdiği vicdan azabı
Ama bunu bir bakıma onun geleceği için yaptığınızı düşününce içiniz rahatlar
İyi bir bakıcınızın olması da güzel en azından o konuda da aklınızda bir soru işareti kalmayacak.
Çok teşekkür ederim yorumunuz için, Allah yardımcınız olsun. Ben de daha özverili olacağımı, birlikte daha güzel zaman geçireceğimizi düşünüyorum. Ama işte vicdan azabı..
O vicdan azabi hic gecmeyecek ama emin ol evde durursan o bunalimlarla cok daha fazla kotu hissedeceksin bebege de daha kötü davranacaksin belki de sorumlu tutacaksin. Benim de annem bakiyor bebegime gözüm arkada kalmiyor ama kendi sagligim icin calismak zorundayim. Ve cocugumun kiymetini de daha iyi anlıyorum. Canini simdiden sikma daha varmış 1 haftadan sonra her sey duzene girer. Ayrica o buyudugunde seninle gurur duyacak.
13 aylıkken başladım.
Açıkçası sabahları bırakma anı biraz zor, ama ben anneanneye götürüyorum, zile basarken anlıyor bırakılacağını.
Kendi evinde oyuncaklarıyla oynarken bırakmak bu kadar zor olmaz.
Vicdan yapıyorum diyemem tam anlamıyla, çalışmak müthiş iyi geldi.
Ama biraz buruluyorum, iş dönüşü uça uça gelmek istiyorum.
İşteyken aklıma gelmiyor nerdeyse yalnız :)
Beni görünce öyle tepkiler veriyor ki sanki tüm gün beni beklemiş gibi, üzülecek gibi oluyorum, sonra evde olsaydım şimdi bıkkın ve bitkin olacaktım, oysa şimdi nasıl tazelendim diyorum savuşturuyorum düşünceleri.
İyidir çalışmak.
Ama işiniz uzakmış, ona çare olsa daha güzel olur.
Bunu bilmiyorum.Peki sabah beni görmesi mi daha iyi yoksa o uyurken çıkmak mı?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?