- 17 Aralık 2015
- 26.861
- 49.007
- 598
- Konu Sahibi chamallows
- #81
evet burada bir konuda azda olsa bahsetmistim sizin konunuzmus demekkiMerhaba..
Yasadıklarınızı daha önce benim açtığım bir konumda paylaşmıştınız.O zamandan beri hep aklımda ne kadar güçlü bir insan olduğunuz.
Evet zor hemde çok zor bir hayat yaşadınız şimdiye kadar.Ve evet geçmiş kara bir gölge gibi insanın peşini bırakmıyor.Fakat bana mesajınızda şunu söyleyen de sizdiniz 'evet hayat çok zor ama yine de güzel,sende o güzelliklerin tam ortasındasın'.
Dilerim hiçbir evlat anne babasından yara almaz.Çünkü o yaralar zaman geçtikçe kapanmak yerine insan büyüyüp,kendi evlat sahibi olunca daha da fazla kanıyor.Sizin kadar zor imtihanlarım olmadı fakat babamı affedemediğim çok şey yaşattı bize.Bugün eşim ve oğlumla sahilde piknik yaptık, sonra onlar top oynayıp, kaydırağa bindiler.Ve ben onları izlerken hüngür hüngür ağladım.
Ya hep uzakta olan,ya hep para yedireceği arkadaşları olan, ya hep uykusu olan babasını pencere önünde beklemekle geçen küçük kız çocukluğuma,acaba komşunun çocukları gibi bizde bir pazar ailecek piknik yapar mıyız diyen kendi açlığıma,kendi acıma ağladım..
Benim babam vardı,parası vardı,vakti vardı.Ama baba olabilecek bir kişiliği yoktu.Yüzüne de söyledim keşke ölseydi.
Bugün oğlumla telafi etmeye çalıştığı o günler bilse benim hayatımı nasıl boka çevirdi.
Bu hiçbir yere sığamamak, hiçbir yere ait olamamak,yalnız kalmak, kaçıp gitmek isteği hep o acı boşluktan.
İnsanın kendi babasından görmediği değeri eşinden görse bile belki de istemeden yaptığı hatalarına karşı tahammülün kalmayaşı,bu hayata karşı tahammülün kalmayaşı,kendi annenin yaşadığı ve sana yaşattığı bir çocukluğa karşı zırh olarak 'ben ve evladımdan başka kimsenin olmadığı bir dünyaya' sürüklüyor seni maalesef.
Eşinle sorunların ne büyüklükte bilmiyorum fakat anladığım kadarıyla seni seven, kırmayan biri.
Evet evliliğin ilk zamanları yanlışlar hep oluyor karşılıklı,belki o da pişmandır.Ailesinin suçlarıyla eşini suçlama.
O senin ailen.Ve inan bana yalnızlık seni daha iyi bir yere getirmiyor.
Belki biraz bir hafta da olsa uzaklaşıp kafa dinleseniz ve siz de muhakkak bir tepariye başlasanız herşey çok başka olabilir.
Sizin konuşmaya, içinizdeki öfkeyi, acıyı boşaltmaya ihtiyacınız var.
Babana karşı özleminde,nefretinde,annene karşı sorgulacı öfkende,eşine karşı beklentilerin ve kırgınlığında sanki konuşulmadan içinde hapsolmuş ve çok bunalmışsın.
Şu an durumum başka türlüsüne imkan vermediği için ben devlette psikiyatr gittim, antidepresan verdi.Kaynanam yüzünden falan sanardım fakat ilaca başlayı anladım ki benim bu içimdeki kargaşa çok eskilerin yarasıymış.
Ben şu an gayet sakin ve daha enerjik hissediyorum.
Her şey yine kötü ama ben tepkisiz gibiyim daha doğrusu
Velhasıl imkanın dahilinde ruhun icin, zihnin için bir pencere açmalısın.
..
Yazmak istediğim çok şey var.
Fakat çokta usandırmak istemem.Uzun da oldu hakkını helal et.
Acını en içimde yaşadım,sana dua edeceğim güzel kardeşim..
Rabbim noksanlığını yaşadığın her mutluluğu fazlasıyla nasip etsin sana ve ailene
uzerimden tir gecmiş gibi bir donemden geciyorum ozellikle su son bir aydir
matkap gibi beynimi deliyor dusunceler
biliyorum o güç hala var icimde ama bazen gururumdan indirmeyip dimdik tuttugum burnum bi düşüyor böyle bi savruluyorum düşüyorum ama yeniden kalkacağım hep deneyip hep yenildiysem yine dener yine yenilirim sorun değil
