- 24 Haziran 2015
- 29
- 7
- 36
-
- Konu Sahibi handezadem1988
- #1
Çok kötüyüm.
Çok mutsuzum.
Acı çekmekten çok korkuyorum.
Kapana sıkışmış gibiyim.
Gücüm kalmadı.
Lütfen bana bir akıl verin, yol gösterin.
5,5 yıldır süren güzel bir ilişkim var. Evlenmeye karar verdik. Ama annesi beni çok severken şimdi istemiyor.
Konuyu özet geçersem; 6-7 ay önce gördüğüm rüyadan etkilendim ve dayanamadım erkek arkadaşımın telefonunu karıştırdım. Abisiyle mesajlaşmalarında, abisi benimle ilgili “annem asla o kızla olmaz diyor. Başka erkelerle görüşmüş senden önce, bize yakışmaz.” gibi cümleler gördüm tabi dünya başıma yıkıldı. Sinir krizleri geçirdim. Erkek arkadaşım olayı en başından anlattı.
İlk çıktığımız aylarda bana eski erkek arkadaşlarımı sormuştu mesajlaşırken. Ben de (çok çirkin bir muhabbet olsa da) 1-2 tane oldu öpüşmekten ileri gitmedik ama birlikte uyuduk demiştim konu kapanmıştı. O zamanlarda kardeşi bu mesajları görmüş ve 5 yıl sonra biz evlenmeye karar verdiğimiz için, kişiliksiz insan, gidip annesine anlatmış. Aramız gayet iyiyken neden yaptı bilmiyorum. Erkek arkadaşım gidip bunun hesabını soramadı o ayrı bir konu zaten. Deliriyorum.
Durumu anlatmak için izin alıp annesinin yaşadığı şehre gitti ama ne dediyse ikna edemedi. Kafasında türlü türlü hikâyeler kurmuş. “Sen sevdiğin için göremiyorsun. Kendine sahip çıksaymış öpüşmeseymiş, evlenirsen beni mezara sok” falan demiş. Erkek arkadaşım annesine çok düşkün onu kırmadan bu iş usulünce olsun istiyor ama oluru yok. Yaklaşık 7 aydır durum bu şekilde. Her telefon görüşmesinde konu açılıyormuş ama o beni çok seven kadın sürekli bir açığımı bulmaya çalışıyor. Ne iş yapıyor? Memur değil(erkek arkadaşım subay) Evlenseniz de nasıl geçineceksiniz? Yok, onun babası ……..……….. partili bize çok ters vs vs.
Ne babası ne abisi ne kardeşi destekçi değil tam tersine kardeşleri annesini gaza getiriyor. Kadının derdi en çok sevdiği oğlunun diğer çocuklarına karşı yenik durumda gözükmemesi. Allahım ne çirkin bir düşünce! Oğullarını rekabete sokan bir anne! Kim daha iyi bölümlerde okudu kimin karısı daha güzel daha eğitimli. Böyle yapa yapa kardeşler birbirlerinden çok uzaklaşmış. Bu durumda destek olacaklarına tam tersine yangına körükle gidiyorlar. Başka kız ayarlamaya çalışıyorlar. Ya da annesi bak şunun şusu var bir görüş diyor.
Ne yapacağımı bilmiyorum. Ayrılalım bu işin oluru yok diyorum. Sensiz olamam diyor. Tek başıma gelsem ailenin karşısına dediğinde de ben istemiyorum. Ailem asla kabul etmez biliyorum. Ki kendiside her ne kadar tek gelirim dese de gelmez. Laf arasında annem babam gelmez düğünüme yetim gibi hissederim, elalem ne der falan diyor. Ne hayırsız bir evlat, ne şerefsiz bir eski sevgili olmak istemiyorum diyor.
O kadar sinirleniyorum bunalıyorum ki bazen. Annesini arayıp ağzıma geleni söylemek anneliğini sorgulamak istiyorum. Bazen de onun dünyası bu böyle yetişmiş böyle görmüş diyorum. Ama bu kadar zalimlik niye? İnsan bu kadar düşkün olduğu oğlunun üzülmesine nasıl göz yumar?
Beni öyle bir duruma soktular ki sanki dünyanın en büyük suçunu işlemişim gibi. O tür bir düşünceye sahip olmadığım halde sanki çok çok ayıp bir şey yapmışım gibi yerin dibine giriyorum.
Bazen erkek arkadaşıma kızıyorum sanki yeterince ikna etmeye çalışmıyor çırpınmıyor diyorum. Bazen de üzülüyorum arada kaldı diye.
Git gide tükeniyorum. Buluştuğumuzda çok mutluyken bir an aklıma geliyor çıkmaza giriyorum. O kadar kötü ki yan yana geldiğimizde içimden ayrılık planları yapıyorum. O kadar saçmalıyorum ki. Erkek arkadaşımın bana kazık atacağını, annesinin bahsettiği kızlardan biriyle bir anda evleneceğini falan düşünüyorum. Kendime geldiğimde saçmalama bunu nasıl düşünürsün diyorum. Delirmek üzereyim gerçekten. Sonunda çok üzüleceğim diye o kadar çok korkuyorum ki.
Var mıdır derdime derman olacak bir öneriniz.
Uzun oldu kusuruma bakmayın.
Çok mutsuzum.
Acı çekmekten çok korkuyorum.
Kapana sıkışmış gibiyim.
Gücüm kalmadı.
Lütfen bana bir akıl verin, yol gösterin.
5,5 yıldır süren güzel bir ilişkim var. Evlenmeye karar verdik. Ama annesi beni çok severken şimdi istemiyor.
Konuyu özet geçersem; 6-7 ay önce gördüğüm rüyadan etkilendim ve dayanamadım erkek arkadaşımın telefonunu karıştırdım. Abisiyle mesajlaşmalarında, abisi benimle ilgili “annem asla o kızla olmaz diyor. Başka erkelerle görüşmüş senden önce, bize yakışmaz.” gibi cümleler gördüm tabi dünya başıma yıkıldı. Sinir krizleri geçirdim. Erkek arkadaşım olayı en başından anlattı.
İlk çıktığımız aylarda bana eski erkek arkadaşlarımı sormuştu mesajlaşırken. Ben de (çok çirkin bir muhabbet olsa da) 1-2 tane oldu öpüşmekten ileri gitmedik ama birlikte uyuduk demiştim konu kapanmıştı. O zamanlarda kardeşi bu mesajları görmüş ve 5 yıl sonra biz evlenmeye karar verdiğimiz için, kişiliksiz insan, gidip annesine anlatmış. Aramız gayet iyiyken neden yaptı bilmiyorum. Erkek arkadaşım gidip bunun hesabını soramadı o ayrı bir konu zaten. Deliriyorum.
Durumu anlatmak için izin alıp annesinin yaşadığı şehre gitti ama ne dediyse ikna edemedi. Kafasında türlü türlü hikâyeler kurmuş. “Sen sevdiğin için göremiyorsun. Kendine sahip çıksaymış öpüşmeseymiş, evlenirsen beni mezara sok” falan demiş. Erkek arkadaşım annesine çok düşkün onu kırmadan bu iş usulünce olsun istiyor ama oluru yok. Yaklaşık 7 aydır durum bu şekilde. Her telefon görüşmesinde konu açılıyormuş ama o beni çok seven kadın sürekli bir açığımı bulmaya çalışıyor. Ne iş yapıyor? Memur değil(erkek arkadaşım subay) Evlenseniz de nasıl geçineceksiniz? Yok, onun babası ……..……….. partili bize çok ters vs vs.
Ne babası ne abisi ne kardeşi destekçi değil tam tersine kardeşleri annesini gaza getiriyor. Kadının derdi en çok sevdiği oğlunun diğer çocuklarına karşı yenik durumda gözükmemesi. Allahım ne çirkin bir düşünce! Oğullarını rekabete sokan bir anne! Kim daha iyi bölümlerde okudu kimin karısı daha güzel daha eğitimli. Böyle yapa yapa kardeşler birbirlerinden çok uzaklaşmış. Bu durumda destek olacaklarına tam tersine yangına körükle gidiyorlar. Başka kız ayarlamaya çalışıyorlar. Ya da annesi bak şunun şusu var bir görüş diyor.
Ne yapacağımı bilmiyorum. Ayrılalım bu işin oluru yok diyorum. Sensiz olamam diyor. Tek başıma gelsem ailenin karşısına dediğinde de ben istemiyorum. Ailem asla kabul etmez biliyorum. Ki kendiside her ne kadar tek gelirim dese de gelmez. Laf arasında annem babam gelmez düğünüme yetim gibi hissederim, elalem ne der falan diyor. Ne hayırsız bir evlat, ne şerefsiz bir eski sevgili olmak istemiyorum diyor.
O kadar sinirleniyorum bunalıyorum ki bazen. Annesini arayıp ağzıma geleni söylemek anneliğini sorgulamak istiyorum. Bazen de onun dünyası bu böyle yetişmiş böyle görmüş diyorum. Ama bu kadar zalimlik niye? İnsan bu kadar düşkün olduğu oğlunun üzülmesine nasıl göz yumar?
Beni öyle bir duruma soktular ki sanki dünyanın en büyük suçunu işlemişim gibi. O tür bir düşünceye sahip olmadığım halde sanki çok çok ayıp bir şey yapmışım gibi yerin dibine giriyorum.
Bazen erkek arkadaşıma kızıyorum sanki yeterince ikna etmeye çalışmıyor çırpınmıyor diyorum. Bazen de üzülüyorum arada kaldı diye.
Git gide tükeniyorum. Buluştuğumuzda çok mutluyken bir an aklıma geliyor çıkmaza giriyorum. O kadar kötü ki yan yana geldiğimizde içimden ayrılık planları yapıyorum. O kadar saçmalıyorum ki. Erkek arkadaşımın bana kazık atacağını, annesinin bahsettiği kızlardan biriyle bir anda evleneceğini falan düşünüyorum. Kendime geldiğimde saçmalama bunu nasıl düşünürsün diyorum. Delirmek üzereyim gerçekten. Sonunda çok üzüleceğim diye o kadar çok korkuyorum ki.
Var mıdır derdime derman olacak bir öneriniz.
Uzun oldu kusuruma bakmayın.