- 16 Mart 2015
- 80
- 13
Merhabalar, bu 2. üyeliğim.
Bundan 2 sene evvel sevgilimden ayrıldıktan 1 ay sonra ortak tanıdığımız birisi ile flörte başladıklarını öğrendim (kendisi 28,kız 16 yaşındaydı). O an aldatılmış gibi hissettim açıkcası çünkü 1 ayda bir anda unutup yeni birisine hemde kendinden yaşça küçük birisine aşık olabileceğine inanmadım. Demekki benimle beraberkende birşeyler vardı diye düşündüm. İkisine de herşeyi bildiğimi belirten bir mesaj attım (cevap gelmedi). Daha üzerine düşmedim bu konunun. Ancak en başta güvensizliğim bu sebeple başladı.
Yaklaşık 4 ay önce biriyle tanıştım. Genelde yolda denk geliyorduk. Ancak onunla konuşmamdaki en büyük sebep çalıştığım yer onu tanıyanların olmasıydı. Yoksa yolda denk geldiğim biriyle neden konuşayım ki ?
İlk tanışmamızda evlenme yaşının geldiğinden bahsetti, ilk zamanlar oldukça ilgiliydi. Ardından sosyal ortamlardan ekledi, günlerce sohbet ettiğimizi biliyorum. Ama sonra ne olduysa eskilerden bahsedip bir kızı unutamadığını söyledi. "Haaah tamam bu adam kendine yara bandı arıyor." dedim kendi kendime. Ama onu diyene kadar baktım ki ben gerçekten ondan hoşlanmışım ve konuşmak görüşmek istiyorum. Ama adam aksine benimle planlar yapıp (şuraya gidelim edelim gibi.) hiç birini gerçekleştirmiyor. Bir zaman sonra telefon numaramı da alarak sadece sanal bir arkadaş gibi hissetmeye başladım. Eskisi kadar sık karşılaşmadık. Benimle aynı yolu paylaşabilmesi için yalnızca 10 dk beklemesi yeterliyken yapmak istemeyip farklı sebepler sundu (bahanelerde diyebiliriz.) Ben her defasında "yeter artık onun oyuncağı olmayacağım" diyip iletişimi kessemde her hafta arayıp yada mesaj atıp kendini hatırlattı. Artık keskin bir şekilde vazgeçmeliyim dediğimde ise Rabbim şükürler olsun ki, onu tanıyan farklı insanlarla tanıştım (tesadüfen) ve onlardan "aman uzak dur her kıza yazılıyor çok dengesiz birisi, hatta bi arkadaşımıza teklif ettiği zaman başkasıyla ilişkisi olduğunu öğrendik, kız onu reddetti ama hala yakın olmaya çalışıyor gördüğünde" gibi şeyler duydum.
Aslında hem üzüldüm, hem sevindim. Her şerde bir hayır varmış ya o sebep. Ancak bu süreçte tanıştığım yeni insanlardan bir başkasınında amacının sadece c... olduğunu öğrenmem çokta koymadı bana.
Ben en sonunda kendimde hata görmeye başladım. Ya gerçekten yüzüne bakılmayacak biriyim yada ben insanlarla tanıştığımda çok yanlış davranıp yanlış izlenimler bırakıyorum.
Siz söyleyin ben ne yapayım ?
Bundan 2 sene evvel sevgilimden ayrıldıktan 1 ay sonra ortak tanıdığımız birisi ile flörte başladıklarını öğrendim (kendisi 28,kız 16 yaşındaydı). O an aldatılmış gibi hissettim açıkcası çünkü 1 ayda bir anda unutup yeni birisine hemde kendinden yaşça küçük birisine aşık olabileceğine inanmadım. Demekki benimle beraberkende birşeyler vardı diye düşündüm. İkisine de herşeyi bildiğimi belirten bir mesaj attım (cevap gelmedi). Daha üzerine düşmedim bu konunun. Ancak en başta güvensizliğim bu sebeple başladı.
Yaklaşık 4 ay önce biriyle tanıştım. Genelde yolda denk geliyorduk. Ancak onunla konuşmamdaki en büyük sebep çalıştığım yer onu tanıyanların olmasıydı. Yoksa yolda denk geldiğim biriyle neden konuşayım ki ?
İlk tanışmamızda evlenme yaşının geldiğinden bahsetti, ilk zamanlar oldukça ilgiliydi. Ardından sosyal ortamlardan ekledi, günlerce sohbet ettiğimizi biliyorum. Ama sonra ne olduysa eskilerden bahsedip bir kızı unutamadığını söyledi. "Haaah tamam bu adam kendine yara bandı arıyor." dedim kendi kendime. Ama onu diyene kadar baktım ki ben gerçekten ondan hoşlanmışım ve konuşmak görüşmek istiyorum. Ama adam aksine benimle planlar yapıp (şuraya gidelim edelim gibi.) hiç birini gerçekleştirmiyor. Bir zaman sonra telefon numaramı da alarak sadece sanal bir arkadaş gibi hissetmeye başladım. Eskisi kadar sık karşılaşmadık. Benimle aynı yolu paylaşabilmesi için yalnızca 10 dk beklemesi yeterliyken yapmak istemeyip farklı sebepler sundu (bahanelerde diyebiliriz.) Ben her defasında "yeter artık onun oyuncağı olmayacağım" diyip iletişimi kessemde her hafta arayıp yada mesaj atıp kendini hatırlattı. Artık keskin bir şekilde vazgeçmeliyim dediğimde ise Rabbim şükürler olsun ki, onu tanıyan farklı insanlarla tanıştım (tesadüfen) ve onlardan "aman uzak dur her kıza yazılıyor çok dengesiz birisi, hatta bi arkadaşımıza teklif ettiği zaman başkasıyla ilişkisi olduğunu öğrendik, kız onu reddetti ama hala yakın olmaya çalışıyor gördüğünde" gibi şeyler duydum.
Aslında hem üzüldüm, hem sevindim. Her şerde bir hayır varmış ya o sebep. Ancak bu süreçte tanıştığım yeni insanlardan bir başkasınında amacının sadece c... olduğunu öğrenmem çokta koymadı bana.
Ben en sonunda kendimde hata görmeye başladım. Ya gerçekten yüzüne bakılmayacak biriyim yada ben insanlarla tanıştığımda çok yanlış davranıp yanlış izlenimler bırakıyorum.
Siz söyleyin ben ne yapayım ?