Merhaba,
Kadınlar Kulübüne yaklaşık 3,5 yıldır üyeyim kimilerine içten kimilerine itici gelen nice yorumlarım oldu.
Bugüne kadar bu derece canımı sıkan bir konuyla karşılaşmadığım için konu açma gereği duymadım.
Sizden isteğim kendinizi benim yerime koyup düşüncelerinizi paylaşmanız ama belirtirken evli,bekar veya kaç yıllık evli olduğunuzu da eklerseniz çok sevinirim. Düşüncelerinizi yaşanmışlıklarınızla birlikte değerlendirmek istiyorum.Sakın bir ayrıma gideceğimi sanmayın sadece düşüncelerinizi bana daha faydalı olması için bu bana gerekli.
Yaklaşık bir yıllık evliyim,3 yıllık bir flört döneminden sonra gayet coşkulu mutlu bir şekilde evlendim.Ve evliliğimde genel olarak ilk yıllar çıktığı iddia edilen kişilik çatışmalarını yaşamadım.Eşim eğitimli,nazik,düşünceli sevgisini bazen bir demet çiçekle bazen çok sevdiğim çikolatayla bazen güzel bir seyahatle gösteren biri.Gezmeme,para harcamama,sosyal ilişkilerime karışmaz.Kötü söz,şiddet,ihanet bunlar ilişkimizin yakınında bile geçmemiştir Allah herkesin evinden ırak etsin.Çevre tarafından şanslı sayılırım zira ben ona nazaran biraz da dominant ve sert micazdayım.
Bunlara karşılık eşim inattır. Birşeyi yapmak istemiyorsa boğazını kesseniz yapmaz ve sizin o çırpınışlarınızı dikkate almaz. İlk zamanlar bu yönüne çok takılsam da ki bu üç yıllık flörtte bu kadar etkin değildi şimdilerde pek önemsemiyorum. Eşim haftanın 5 günü çalışır ve iki gün tatili vardır. Kasımdan beri cumartesi günleri yüksek lisans için okula gidiyor. Bir tek pazar günümüz var. Telaşla özlemle o günün tadını çıkartmaya çalışıyoruz. İşin özü onu çok özlüyorum ve o gün de olmasa boğulurdum sanıyorum.Fakat bugün bana yepyeni bir haber ile geldi. Yelken klübü kurdular şirket olarak ve pazar günleri onun eğitimleri başlıyormuş.Haberi duyduğum anda çöktüm,istemsiz bir şekilde ağlamaya başladım. Sonra duruldum eşim bu arada çok kızdı.Konuyu büyüttüğümü söyledi.Y.Lisans ın temmuzda biteceğini fedakarlık yapmam gerektiğini ve bencil olduğumu iddia etti. Bu arada sofraya oturduk.Ben ağlamıyor yemeğimi yiyordum o konuyu tekrar açtı herkes katılıyor onlar evli değil mi ben neden gitmeyeyim ne kadar anlayışsızsın vs dedi.Patlamamak için kendimi tutuyordum. En sonunda çocuk gibi davranıyorsun ,zaten her akşam görüşmüyor muyuz dedi..? Yıkıldım insan karısına bunu nasıl söylerdi.Ağzımda yemek inanın delirdim gözüm döndü,sofrayı sanırım dağıttım o esnada,tabaklar,bardak sürahi herşey kontrolsüz bir şekilde ağlamaya başladım.Kendimi yatak odasına kitledim ve yaklaşık 1 saat ağladım akabinde dua ettim ki beni başka birşey sakinleştiremez. O bu sırada dondu kaldı,evliliğimizde ilk kez böyle bir durum yaşıyoruz. Odaya girmek istedi,giremeyince gitti.
Kendime geldiğimde mutfağı topladım,yemek yedim.Pc'yi aldım ve tekrar yatak odasına geldim kapıyı da kitledim.Yüzünü o sofraki saniyeden sonra görmedim.görmek dahi istemiyorum.Odaya gelmeye çalıştı,öyle ki kapının kilidini bile sökmeye çalıştı ama başaramadı.Ne yapacağımı bilmiyorum ben evliliğin gerçek yüzüyle şimdi mi karşılaştım? Yapayalnız ne yapacağım haftalar boyu,bencil biri miyim? Yoksa haklı mıyım? Kendimi böyle terkedildim bir köpek yavrusu gibi hissediyorum.Kaldı ki evde köpeğiniz sizi bekliyorsa ona bile koşa koşa gidersiniz. Sanırım eşim beni artık yeterince sevmiyor.Dipteyim ve ne yapacağımı nasıl davranacağımı bilmiyorum..
Olumlu olumsuz özgürce yorum yapın.Bu konunun açılış amacı asla pohpohlanma arzusu değildir.Destekleriniz elbette çok kıymetli ama haksızsam sonuna kadar eleştirin..
Uzun oldu dilerim benim hatrıma okursunuz ..Şimdiden teşekkür ederim
Kadınlar Kulübüne yaklaşık 3,5 yıldır üyeyim kimilerine içten kimilerine itici gelen nice yorumlarım oldu.
Bugüne kadar bu derece canımı sıkan bir konuyla karşılaşmadığım için konu açma gereği duymadım.
Sizden isteğim kendinizi benim yerime koyup düşüncelerinizi paylaşmanız ama belirtirken evli,bekar veya kaç yıllık evli olduğunuzu da eklerseniz çok sevinirim. Düşüncelerinizi yaşanmışlıklarınızla birlikte değerlendirmek istiyorum.Sakın bir ayrıma gideceğimi sanmayın sadece düşüncelerinizi bana daha faydalı olması için bu bana gerekli.
Yaklaşık bir yıllık evliyim,3 yıllık bir flört döneminden sonra gayet coşkulu mutlu bir şekilde evlendim.Ve evliliğimde genel olarak ilk yıllar çıktığı iddia edilen kişilik çatışmalarını yaşamadım.Eşim eğitimli,nazik,düşünceli sevgisini bazen bir demet çiçekle bazen çok sevdiğim çikolatayla bazen güzel bir seyahatle gösteren biri.Gezmeme,para harcamama,sosyal ilişkilerime karışmaz.Kötü söz,şiddet,ihanet bunlar ilişkimizin yakınında bile geçmemiştir Allah herkesin evinden ırak etsin.Çevre tarafından şanslı sayılırım zira ben ona nazaran biraz da dominant ve sert micazdayım.
Bunlara karşılık eşim inattır. Birşeyi yapmak istemiyorsa boğazını kesseniz yapmaz ve sizin o çırpınışlarınızı dikkate almaz. İlk zamanlar bu yönüne çok takılsam da ki bu üç yıllık flörtte bu kadar etkin değildi şimdilerde pek önemsemiyorum. Eşim haftanın 5 günü çalışır ve iki gün tatili vardır. Kasımdan beri cumartesi günleri yüksek lisans için okula gidiyor. Bir tek pazar günümüz var. Telaşla özlemle o günün tadını çıkartmaya çalışıyoruz. İşin özü onu çok özlüyorum ve o gün de olmasa boğulurdum sanıyorum.Fakat bugün bana yepyeni bir haber ile geldi. Yelken klübü kurdular şirket olarak ve pazar günleri onun eğitimleri başlıyormuş.Haberi duyduğum anda çöktüm,istemsiz bir şekilde ağlamaya başladım. Sonra duruldum eşim bu arada çok kızdı.Konuyu büyüttüğümü söyledi.Y.Lisans ın temmuzda biteceğini fedakarlık yapmam gerektiğini ve bencil olduğumu iddia etti. Bu arada sofraya oturduk.Ben ağlamıyor yemeğimi yiyordum o konuyu tekrar açtı herkes katılıyor onlar evli değil mi ben neden gitmeyeyim ne kadar anlayışsızsın vs dedi.Patlamamak için kendimi tutuyordum. En sonunda çocuk gibi davranıyorsun ,zaten her akşam görüşmüyor muyuz dedi..? Yıkıldım insan karısına bunu nasıl söylerdi.Ağzımda yemek inanın delirdim gözüm döndü,sofrayı sanırım dağıttım o esnada,tabaklar,bardak sürahi herşey kontrolsüz bir şekilde ağlamaya başladım.Kendimi yatak odasına kitledim ve yaklaşık 1 saat ağladım akabinde dua ettim ki beni başka birşey sakinleştiremez. O bu sırada dondu kaldı,evliliğimizde ilk kez böyle bir durum yaşıyoruz. Odaya girmek istedi,giremeyince gitti.
Kendime geldiğimde mutfağı topladım,yemek yedim.Pc'yi aldım ve tekrar yatak odasına geldim kapıyı da kitledim.Yüzünü o sofraki saniyeden sonra görmedim.görmek dahi istemiyorum.Odaya gelmeye çalıştı,öyle ki kapının kilidini bile sökmeye çalıştı ama başaramadı.Ne yapacağımı bilmiyorum ben evliliğin gerçek yüzüyle şimdi mi karşılaştım? Yapayalnız ne yapacağım haftalar boyu,bencil biri miyim? Yoksa haklı mıyım? Kendimi böyle terkedildim bir köpek yavrusu gibi hissediyorum.Kaldı ki evde köpeğiniz sizi bekliyorsa ona bile koşa koşa gidersiniz. Sanırım eşim beni artık yeterince sevmiyor.Dipteyim ve ne yapacağımı nasıl davranacağımı bilmiyorum..
Olumlu olumsuz özgürce yorum yapın.Bu konunun açılış amacı asla pohpohlanma arzusu değildir.Destekleriniz elbette çok kıymetli ama haksızsam sonuna kadar eleştirin..
Uzun oldu dilerim benim hatrıma okursunuz ..Şimdiden teşekkür ederim
Son düzenleme:
ben duzeltemedım yıllardır böle bır adamı ya küserım yada kavga ederız öle dedıgıme gelır yada gelmez:S
