Yılda bir iki de çok az ya bu kadarını da kabul edemem
ama çok haklısınız. Hayat acımasız öyle duygusallıkla yaşanacak bir yer değil. Biraz gerçekçi olmak lazım ama o da bende yok hiç maalesef. Ben zaten her şeye duygusal yaklaştığım için fazla yıpranıyorum. Hayatınızdaki kişi baya fedakarmış sizin için gerçekten herkesin yapamayacağı bir şey. Ve evet bir şeyi kabul ediyorsak sonuçlarına da katlanmak gerek bunu kendime nasıl kabul ettiricem bilmiyorum ama deniycem
asla fedakarlik diyemem. Bir seçim yapti - h3r secim gibi sonuclarindan o sorumlu.
buraya kendi istegiyle gelip
bubam da bubam, esim dostum diyip her firsatta gidip uzunca kalmak isteseydi (ki iki ayda 15 gün benim icin oldukca uzun bir süre) zaten "bundan bana koca olmaz" derdim, ayrilirdim.
bugun hadi gidip geliyorsunuz. 28 yaşindasiniz cok bekleyeceginizi sanmam, yarin hamile kalinca.ne yapacaksiniz? karni burnunda birkac ayda bir 10 saatlik yolculuk mu yapacaksiniz? ya da gidip dogumu da orada mi yapacaksiniz?
yine son vereceksiniz bu kadar sık gidip gelmeye.
ya da bebişiniz dogdu. gun gelip yıkanmaya vakit bulamazken cidden birkac ayda bir bebegi otobüse atip memlekete mi gidip tüm rutinini bozacak mısınız??
bu size normal geliyor mu?
bılmıyorum duygusallik dediginiz mantığı kaybedip sacmalayip aglamak mi?
duygusalim, sevgilim, aşkim diye mantiksiz bir secim yapip uzaga gelin gitmissiniz. birazcik mantigini kullanan herkes uzak mesafe iliskisinde hele de calisan - degistiremeyecegi isi olan karşı tarafsa kendisinin onun sehrin3 tasinacagini bilir. en basindan ona göre ilerler ya da ayrilir. sizin gibi "hadi bir baslayayim" diyip asik olup iyice baglanip, mucadele edip birlikte hayaller kurup sonra "ama sevdim" diye tasinmak da mantiksiz bir duygusallik. en basindan bu konuyu düşünüp o kisiyle konuşup flortu kesecektiniz (eger amaciniz "aman canim takiliriz" degilse).
zaten salt duygularla mantiksiz bir secim yapip ailenize bu kadar düşkünken uzaga gelin gitmissiniz. simdi de salt duygularla mantiksiz secim yapip evinize-yeni ailenize alismak yerine zirt pirt aile evine dönmeye heves ediyorsunuz.
bence biraz yaşinizin kadini olun, gereksiz ve size zarar veren duygusalliktan arinmaya çalışın. yakinda anne olacaksiniz. sacma sapan - hissi duygularla mi yetistireceksiniz cocugunuzu yoksa mantikli- bazen zor da olsa tutarli sekilde mi? "ay cok duygusalum, gozyasina kiyamam" diye yanlis yaptigi her seye göz mü yumacaksiniz mesela?
biraz kendinizi torpulemeniz - evinize alismaniz lazım
calismiyorsaniz da hobi bulun kendinize. punç öğrenin mesela yastik kiliflari yapın hem evinizdeki koltuklara hem annenizin evine. ya da makreme yapin, cicek yetistirin, kedi alin...
su yaadiginiz sehirle bag kurmaya çalısin.
ilk aylar her zaman icin en zorudur ama alismaya calisin.