Merhabalar.. bela gibi bir ilişki var başımda. Hemde 4 yıl oldu.. Ben ankaralıyım sevgilim urfa’lı annesi kürtçe konuşuyor türkçe bilmiyor herkes normal gündelik hayatta aralarında kürtçe konuşuyor zaten, ailesinde oranın kültüründen kopmuş gelmiş tek insan kendisi. Ama oraları sevmiyor da değil. 11 kardeş. İyi insanlar gibi görünüyorlar ablasıyla vs konuştum gayet iyi davranıyor ama tersleri nasıldır bilemem. O tarafta tek sorun kültür farkı. Başka bir sorun yok bana her zaman selam yollarlar halimi hatrımı sorarlar tanımasalar da oğulları sevdiği için severler. Düğün müğün olsa davet ederler, ben gitmem ailem izin vermeyeceği için.
Benim ailem ise küçük 2 kardeşiz, oldukça birbirine bağlı bana çok değer veren benim için en iyisini isteyen insanlar. Bizde babanne dede amca hala kuzenim hepimiz çok yakınız. Babamı da kaybettiğimden beri böyle oldu. Ancak bu ilişkinin ciddiyetini daha aileme açamadım. Öğrenci olduğum evlilik durumu olmadığı için. Çok rahat değiller o konuda. Kısaca bilmiyorlar ve bilseler tepkileri ne olur hiç bilmiyorum
Gelelim ilişkime. Aynı bölümü okuyoruz ikimizde tıp okuyoruz, 4 yıl oldu 2 yıl daha okul var. ilk başlarda hiç sorgulamadan bu ilişkiye başladım çok mutluydum mutluyduk uyumluyduk kavgalar da olsa bi şekil hallediyorduk aramızda. Çocukluk bir de sanırım. Şimdiki aklım o zamanlar yokmuş.
Kendisi çok saygılı sabırlı bana karşı ama alttan alma gönül alma konularında çok yetersiz bence. Hatalı da olsa kendini affettirmek için eeeeen fazla özür diler ötesi yok. Hatasını zor kabul eder birde. Kendinde hiç hata aramaz ben söylemesem farketmez. Kendinde bir hata varsa mutlaka bende de vardır (çoğunlukla) Ayrıca Gururludur bayağı. Mesela sinirle ayrılalım desem asla hayır olmaz demez tamam der öyle gururlu yani, kendni affettirememesi de bundan. Alttan almaz beni o kadar çok, kırılsam hiç konuşmasam mesela o da konuşmaz bi süre sonra normal davranır olayı kapatır sadece sarılmıştır bu şekilde gönlümü almıştır.
Ve biraz da sorumsuz geliyor bana. Sorumluluklarını son anda yapar ben de bundan rahatsız olurum.
Bunlar gibi sevmediğim başka özellikleri var (aklıma gelmiyor)
bunlar dışında benim istediğimi yapmaya çalışır para konularında hep ben de öderim ama bilirim ki ben ödemesem de önemsemez bunu. Kibardır yeri geldikçe romantiktir beni kısıtlamaz dürüsttür asla başka birine bakmayacağını bilirm vs vs yani belki kötü özelliklerinin iki üç katı iyi özelliği de var.
Ama olmuyor kızlar ben eskisi gibi hissetmiyorum. En baş sebep aile kültür farkı olmakla birlikte diğer kötü yanları yüzünden de sürekli ayrılma fikri var aklımda. Seviyorum aslında sevmemem için bir sebep yok ama ailemi üzmemek için sanırım bitirmek istiyorum hata mı ederim bilmiyorum, öyle çok iyi anlaşmıyoruz sürekli ara ara kavga ediyoruz zaten çünkü sabrım kalmadı ona karşı çok tahammülsüzüm ondan emin olmadığım için (o da bana pek katlanmıyor artık hissediyorum) diğer yandan 4 yıl dile kolay Üniversite 1 den beri.. alışkanlık boyutunu aştı artık her gün birlikte vakit geçirmek.. arkadaşlarım ayrılırsam ondan iyisini bulamayacağımı, kıymet bilmeyen bir insan olduğumu söylüyorlar tutuyorlar beni sürekli. Bu da farklı bir etken. Gerçekten ondan iyisini bulamazmışım gibi hissetmeye başladım onlar yüzünden.
Sadece fikrinizi merak ediyorum o yollardan geçmiş insanlar olarak çevrenizde gördüğünüz örnekler vs ne yapmam doğru olur? Yol yakınken dönmek mi? Her şeye rağmen en azından denemek mi
Akıl vermenizi istiyorum çok teşekkürler şimdiden
Kültür farkı evlendikten sonra ailelerle iç içe olunca sıkıntı yaratır bence hazır aklında ayrılmak varken ayrılmasın en doğrusu bu bence ben olsam kürtçe konuşan birileriyle yapamazdımMerhabalar.. bela gibi bir ilişki var başımda. Hemde 4 yıl oldu.. Ben ankaralıyım sevgilim urfa’lı annesi kürtçe konuşuyor türkçe bilmiyor herkes normal gündelik hayatta aralarında kürtçe konuşuyor zaten, ailesinde oranın kültüründen kopmuş gelmiş tek insan kendisi. Ama oraları sevmiyor da değil. 11 kardeş. İyi insanlar gibi görünüyorlar ablasıyla vs konuştum gayet iyi davranıyor ama tersleri nasıldır bilemem. O tarafta tek sorun kültür farkı. Başka bir sorun yok bana her zaman selam yollarlar halimi hatrımı sorarlar tanımasalar da oğulları sevdiği için severler. Düğün müğün olsa davet ederler, ben gitmem ailem izin vermeyeceği için.
Benim ailem ise küçük 2 kardeşiz, oldukça birbirine bağlı bana çok değer veren benim için en iyisini isteyen insanlar. Bizde babanne dede amca hala kuzenim hepimiz çok yakınız. Babamı da kaybettiğimden beri böyle oldu. Ancak bu ilişkinin ciddiyetini daha aileme açamadım. Öğrenci olduğum evlilik durumu olmadığı için. Çok rahat değiller o konuda. Kısaca bilmiyorlar ve bilseler tepkileri ne olur hiç bilmiyorum
Gelelim ilişkime. Aynı bölümü okuyoruz ikimizde tıp okuyoruz, 4 yıl oldu 2 yıl daha okul var. ilk başlarda hiç sorgulamadan bu ilişkiye başladım çok mutluydum mutluyduk uyumluyduk kavgalar da olsa bi şekil hallediyorduk aramızda. Çocukluk bir de sanırım. Şimdiki aklım o zamanlar yokmuş.
Kendisi çok saygılı sabırlı bana karşı ama alttan alma gönül alma konularında çok yetersiz bence. Hatalı da olsa kendini affettirmek için eeeeen fazla özür diler ötesi yok. Hatasını zor kabul eder birde. Kendinde hiç hata aramaz ben söylemesem farketmez. Kendinde bir hata varsa mutlaka bende de vardır (çoğunlukla) Ayrıca Gururludur bayağı. Mesela sinirle ayrılalım desem asla hayır olmaz demez tamam der öyle gururlu yani, kendni affettirememesi de bundan. Alttan almaz beni o kadar çok, kırılsam hiç konuşmasam mesela o da konuşmaz bi süre sonra normal davranır olayı kapatır sadece sarılmıştır bu şekilde gönlümü almıştır.
Ve biraz da sorumsuz geliyor bana. Sorumluluklarını son anda yapar ben de bundan rahatsız olurum.
Bunlar gibi sevmediğim başka özellikleri var (aklıma gelmiyor)
bunlar dışında benim istediğimi yapmaya çalışır para konularında hep ben de öderim ama bilirim ki ben ödemesem de önemsemez bunu. Kibardır yeri geldikçe romantiktir beni kısıtlamaz dürüsttür asla başka birine bakmayacağını bilirm vs vs yani belki kötü özelliklerinin iki üç katı iyi özelliği de var.
Ama olmuyor kızlar ben eskisi gibi hissetmiyorum. En baş sebep aile kültür farkı olmakla birlikte diğer kötü yanları yüzünden de sürekli ayrılma fikri var aklımda. Seviyorum aslında sevmemem için bir sebep yok ama ailemi üzmemek için sanırım bitirmek istiyorum hata mı ederim bilmiyorum, öyle çok iyi anlaşmıyoruz sürekli ara ara kavga ediyoruz zaten çünkü sabrım kalmadı ona karşı çok tahammülsüzüm ondan emin olmadığım için (o da bana pek katlanmıyor artık hissediyorum) diğer yandan 4 yıl dile kolay Üniversite 1 den beri.. alışkanlık boyutunu aştı artık her gün birlikte vakit geçirmek.. arkadaşlarım ayrılırsam ondan iyisini bulamayacağımı, kıymet bilmeyen bir insan olduğumu söylüyorlar tutuyorlar beni sürekli. Bu da farklı bir etken. Gerçekten ondan iyisini bulamazmışım gibi hissetmeye başladım onlar yüzünden.
Sadece fikrinizi merak ediyorum o yollardan geçmiş insanlar olarak çevrenizde gördüğünüz örnekler vs ne yapmam doğru olur? Yol yakınken dönmek mi? Her şeye rağmen en azından denemek mi
Akıl vermenizi istiyorum çok teşekkürler şimdiden
Bana mesaj yazdı aramadı bende takdırı ilahi dedim. 5 tedaviden sonra nasıp etti dedim. Bana sen hiç olmaz dedin diyo. Ben belirsiz demiştim sana dedim. Kendiside evli ama bir senelık ben 4 sene.Vaaaww film gibi hikaye...Allah'ın işine bak...Olmaz demiş bi de...Çocuk için kadın sevilmez...Kadın sevilir çocuk olsa da olmasa da...Eeee kendi evlenmiş miydi size nasıl oldu dediğinde?? Birde tüp bebek mi?
Bana mesaj yazdı aramadı bende takdırı ilahi dedim. 5 tedaviden sonra nasıp etti dedim. Bana sen hiç olmaz dedin diyo. Ben belirsiz demiştim sana dedim. Kendiside evli ama bir senelık ben 4 sene.
Tüp bebek değil. Yumurta takibi. Benkm rahatsızlıkta hipofizden salgılanan ıkı hormon yok. Dısardan iğne takviyesiyle cocuk oluyo. Yanı once yumurta ılacla bellı bir seviyeye geliyor ve sonra catlatma ve ilişki 3-4 gun.
Merhabalar.. bela gibi bir ilişki var başımda. Hemde 4 yıl oldu.. Ben ankaralıyım sevgilim urfa’lı annesi kürtçe konuşuyor türkçe bilmiyor herkes normal gündelik hayatta aralarında kürtçe konuşuyor zaten, ailesinde oranın kültüründen kopmuş gelmiş tek insan kendisi. Ama oraları sevmiyor da değil. 11 kardeş. İyi insanlar gibi görünüyorlar ablasıyla vs konuştum gayet iyi davranıyor ama tersleri nasıldır bilemem. O tarafta tek sorun kültür farkı. Başka bir sorun yok bana her zaman selam yollarlar halimi hatrımı sorarlar tanımasalar da oğulları sevdiği için severler. Düğün müğün olsa davet ederler, ben gitmem ailem izin vermeyeceği için.
Benim ailem ise küçük 2 kardeşiz, oldukça birbirine bağlı bana çok değer veren benim için en iyisini isteyen insanlar. Bizde babanne dede amca hala kuzenim hepimiz çok yakınız. Babamı da kaybettiğimden beri böyle oldu. Ancak bu ilişkinin ciddiyetini daha aileme açamadım. Öğrenci olduğum evlilik durumu olmadığı için. Çok rahat değiller o konuda. Kısaca bilmiyorlar ve bilseler tepkileri ne olur hiç bilmiyorum
Gelelim ilişkime. Aynı bölümü okuyoruz ikimizde tıp okuyoruz, 4 yıl oldu 2 yıl daha okul var. ilk başlarda hiç sorgulamadan bu ilişkiye başladım çok mutluydum mutluyduk uyumluyduk kavgalar da olsa bi şekil hallediyorduk aramızda. Çocukluk bir de sanırım. Şimdiki aklım o zamanlar yokmuş.
Kendisi çok saygılı sabırlı bana karşı ama alttan alma gönül alma konularında çok yetersiz bence. Hatalı da olsa kendini affettirmek için eeeeen fazla özür diler ötesi yok. Hatasını zor kabul eder birde. Kendinde hiç hata aramaz ben söylemesem farketmez. Kendinde bir hata varsa mutlaka bende de vardır (çoğunlukla) Ayrıca Gururludur bayağı. Mesela sinirle ayrılalım desem asla hayır olmaz demez tamam der öyle gururlu yani, kendni affettirememesi de bundan. Alttan almaz beni o kadar çok, kırılsam hiç konuşmasam mesela o da konuşmaz bi süre sonra normal davranır olayı kapatır sadece sarılmıştır bu şekilde gönlümü almıştır.
Ve biraz da sorumsuz geliyor bana. Sorumluluklarını son anda yapar ben de bundan rahatsız olurum.
Bunlar gibi sevmediğim başka özellikleri var (aklıma gelmiyor)
bunlar dışında benim istediğimi yapmaya çalışır para konularında hep ben de öderim ama bilirim ki ben ödemesem de önemsemez bunu. Kibardır yeri geldikçe romantiktir beni kısıtlamaz dürüsttür asla başka birine bakmayacağını bilirm vs vs yani belki kötü özelliklerinin iki üç katı iyi özelliği de var.
Ama olmuyor kızlar ben eskisi gibi hissetmiyorum. En baş sebep aile kültür farkı olmakla birlikte diğer kötü yanları yüzünden de sürekli ayrılma fikri var aklımda. Seviyorum aslında sevmemem için bir sebep yok ama ailemi üzmemek için sanırım bitirmek istiyorum hata mı ederim bilmiyorum, öyle çok iyi anlaşmıyoruz sürekli ara ara kavga ediyoruz zaten çünkü sabrım kalmadı ona karşı çok tahammülsüzüm ondan emin olmadığım için (o da bana pek katlanmıyor artık hissediyorum) diğer yandan 4 yıl dile kolay Üniversite 1 den beri.. alışkanlık boyutunu aştı artık her gün birlikte vakit geçirmek.. arkadaşlarım ayrılırsam ondan iyisini bulamayacağımı, kıymet bilmeyen bir insan olduğumu söylüyorlar tutuyorlar beni sürekli. Bu da farklı bir etken. Gerçekten ondan iyisini bulamazmışım gibi hissetmeye başladım onlar yüzünden.
Sadece fikrinizi merak ediyorum o yollardan geçmiş insanlar olarak çevrenizde gördüğünüz örnekler vs ne yapmam doğru olur? Yol yakınken dönmek mi? Her şeye rağmen en azından denemek mi
Akıl vermenizi istiyorum çok teşekkürler şimdiden
Beraber yasamadık. Sevgiliydik 5 ay görüştük. Sonra ben ona bu rahatsızlıgımdan bahsedınce ayrılmak istedi. Bnm doktorumla gorusmedi bile.Ben denemeden bilemeyiz dedim ama normal şartlarda cocugumun olmayacagını soyluyor doktorlar.tüp yada asılama denenebilir ama garantısı yok dedim.oda nokta koydu.Sanki süreçleri beraber yaşamamışsınız gibi konuşmuş...Bana olmaz dedin demiş...Doktora gitmişsinizdir o da neyin ne olduğunu o süreçleri senle yaşamadı mı...Aman çok iyi olmuş ayrıldığın odunmuş
Kendini hep haklı görmesi ,gönül almayı bilmemedi fln bence çok büyük sebepler.Sadece şarkılarda geçtiği için deil gerçekten gönül almayı bilmeyene ömür emanet edilmiyor.Bide kültür farkıda çok önemli bence.Merhabalar.. bela gibi bir ilişki var başımda. Hemde 4 yıl oldu.. Ben ankaralıyım sevgilim urfa’lı annesi kürtçe konuşuyor türkçe bilmiyor herkes normal gündelik hayatta aralarında kürtçe konuşuyor zaten, ailesinde oranın kültüründen kopmuş gelmiş tek insan kendisi. Ama oraları sevmiyor da değil. 11 kardeş. İyi insanlar gibi görünüyorlar ablasıyla vs konuştum gayet iyi davranıyor ama tersleri nasıldır bilemem. O tarafta tek sorun kültür farkı. Başka bir sorun yok bana her zaman selam yollarlar halimi hatrımı sorarlar tanımasalar da oğulları sevdiği için severler. Düğün müğün olsa davet ederler, ben gitmem ailem izin vermeyeceği için.
Benim ailem ise küçük 2 kardeşiz, oldukça birbirine bağlı bana çok değer veren benim için en iyisini isteyen insanlar. Bizde babanne dede amca hala kuzenim hepimiz çok yakınız. Babamı da kaybettiğimden beri böyle oldu. Ancak bu ilişkinin ciddiyetini daha aileme açamadım. Öğrenci olduğum evlilik durumu olmadığı için. Çok rahat değiller o konuda. Kısaca bilmiyorlar ve bilseler tepkileri ne olur hiç bilmiyorum
Gelelim ilişkime. Aynı bölümü okuyoruz ikimizde tıp okuyoruz, 4 yıl oldu 2 yıl daha okul var. ilk başlarda hiç sorgulamadan bu ilişkiye başladım çok mutluydum mutluyduk uyumluyduk kavgalar da olsa bi şekil hallediyorduk aramızda. Çocukluk bir de sanırım. Şimdiki aklım o zamanlar yokmuş.
Kendisi çok saygılı sabırlı bana karşı ama alttan alma gönül alma konularında çok yetersiz bence. Hatalı da olsa kendini affettirmek için eeeeen fazla özür diler ötesi yok. Hatasını zor kabul eder birde. Kendinde hiç hata aramaz ben söylemesem farketmez. Kendinde bir hata varsa mutlaka bende de vardır (çoğunlukla) Ayrıca Gururludur bayağı. Mesela sinirle ayrılalım desem asla hayır olmaz demez tamam der öyle gururlu yani, kendni affettirememesi de bundan. Alttan almaz beni o kadar çok, kırılsam hiç konuşmasam mesela o da konuşmaz bi süre sonra normal davranır olayı kapatır sadece sarılmıştır bu şekilde gönlümü almıştır.
Ve biraz da sorumsuz geliyor bana. Sorumluluklarını son anda yapar ben de bundan rahatsız olurum.
Bunlar gibi sevmediğim başka özellikleri var (aklıma gelmiyor)
bunlar dışında benim istediğimi yapmaya çalışır para konularında hep ben de öderim ama bilirim ki ben ödemesem de önemsemez bunu. Kibardır yeri geldikçe romantiktir beni kısıtlamaz dürüsttür asla başka birine bakmayacağını bilirm vs vs yani belki kötü özelliklerinin iki üç katı iyi özelliği de var.
Ama olmuyor kızlar ben eskisi gibi hissetmiyorum. En baş sebep aile kültür farkı olmakla birlikte diğer kötü yanları yüzünden de sürekli ayrılma fikri var aklımda. Seviyorum aslında sevmemem için bir sebep yok ama ailemi üzmemek için sanırım bitirmek istiyorum hata mı ederim bilmiyorum, öyle çok iyi anlaşmıyoruz sürekli ara ara kavga ediyoruz zaten çünkü sabrım kalmadı ona karşı çok tahammülsüzüm ondan emin olmadığım için (o da bana pek katlanmıyor artık hissediyorum) diğer yandan 4 yıl dile kolay Üniversite 1 den beri.. alışkanlık boyutunu aştı artık her gün birlikte vakit geçirmek.. arkadaşlarım ayrılırsam ondan iyisini bulamayacağımı, kıymet bilmeyen bir insan olduğumu söylüyorlar tutuyorlar beni sürekli. Bu da farklı bir etken. Gerçekten ondan iyisini bulamazmışım gibi hissetmeye başladım onlar yüzünden.
Sadece fikrinizi merak ediyorum o yollardan geçmiş insanlar olarak çevrenizde gördüğünüz örnekler vs ne yapmam doğru olur? Yol yakınken dönmek mi? Her şeye rağmen en azından denemek mi
Akıl vermenizi istiyorum çok teşekkürler şimdiden
Yani sizce de sıkıntı yeterli aşk ve duygu yoğunluğu olmayışı mı? Deli divane olsak mesela kültür uçurumu aşılabilir miydi?
Daha iyisini bulamazsın diye bir şey yok, kimse bulunmaz hint kumaşı degil. Sana değer veren, seni özel hissettiren birisiyle emin ol çok daha mutlu olursun. Simdiden sürekli sen hatalisin diye düşünen biri evlenince hiç kabul etmez hatalarını, ki o zaman sorumluluklariniz da artacak. Yazdıklarına bakarak ayrılmak mantıklı gibi geldi bana ama en iyi karari sen verirsin tabii kiMerhabalar.. bela gibi bir ilişki var başımda. Hemde 4 yıl oldu.. Ben ankaralıyım sevgilim urfa’lı annesi kürtçe konuşuyor türkçe bilmiyor herkes normal gündelik hayatta aralarında kürtçe konuşuyor zaten, ailesinde oranın kültüründen kopmuş gelmiş tek insan kendisi. Ama oraları sevmiyor da değil. 11 kardeş. İyi insanlar gibi görünüyorlar ablasıyla vs konuştum gayet iyi davranıyor ama tersleri nasıldır bilemem. O tarafta tek sorun kültür farkı. Başka bir sorun yok bana her zaman selam yollarlar halimi hatrımı sorarlar tanımasalar da oğulları sevdiği için severler. Düğün müğün olsa davet ederler, ben gitmem ailem izin vermeyeceği için.
Benim ailem ise küçük 2 kardeşiz, oldukça birbirine bağlı bana çok değer veren benim için en iyisini isteyen insanlar. Bizde babanne dede amca hala kuzenim hepimiz çok yakınız. Babamı da kaybettiğimden beri böyle oldu. Ancak bu ilişkinin ciddiyetini daha aileme açamadım. Öğrenci olduğum evlilik durumu olmadığı için. Çok rahat değiller o konuda. Kısaca bilmiyorlar ve bilseler tepkileri ne olur hiç bilmiyorum
Gelelim ilişkime. Aynı bölümü okuyoruz ikimizde tıp okuyoruz, 4 yıl oldu 2 yıl daha okul var. ilk başlarda hiç sorgulamadan bu ilişkiye başladım çok mutluydum mutluyduk uyumluyduk kavgalar da olsa bi şekil hallediyorduk aramızda. Çocukluk bir de sanırım. Şimdiki aklım o zamanlar yokmuş.
Kendisi çok saygılı sabırlı bana karşı ama alttan alma gönül alma konularında çok yetersiz bence. Hatalı da olsa kendini affettirmek için eeeeen fazla özür diler ötesi yok. Hatasını zor kabul eder birde. Kendinde hiç hata aramaz ben söylemesem farketmez. Kendinde bir hata varsa mutlaka bende de vardır (çoğunlukla) Ayrıca Gururludur bayağı. Mesela sinirle ayrılalım desem asla hayır olmaz demez tamam der öyle gururlu yani, kendni affettirememesi de bundan. Alttan almaz beni o kadar çok, kırılsam hiç konuşmasam mesela o da konuşmaz bi süre sonra normal davranır olayı kapatır sadece sarılmıştır bu şekilde gönlümü almıştır.
Ve biraz da sorumsuz geliyor bana. Sorumluluklarını son anda yapar ben de bundan rahatsız olurum.
Bunlar gibi sevmediğim başka özellikleri var (aklıma gelmiyor)
bunlar dışında benim istediğimi yapmaya çalışır para konularında hep ben de öderim ama bilirim ki ben ödemesem de önemsemez bunu. Kibardır yeri geldikçe romantiktir beni kısıtlamaz dürüsttür asla başka birine bakmayacağını bilirm vs vs yani belki kötü özelliklerinin iki üç katı iyi özelliği de var.
Ama olmuyor kızlar ben eskisi gibi hissetmiyorum. En baş sebep aile kültür farkı olmakla birlikte diğer kötü yanları yüzünden de sürekli ayrılma fikri var aklımda. Seviyorum aslında sevmemem için bir sebep yok ama ailemi üzmemek için sanırım bitirmek istiyorum hata mı ederim bilmiyorum, öyle çok iyi anlaşmıyoruz sürekli ara ara kavga ediyoruz zaten çünkü sabrım kalmadı ona karşı çok tahammülsüzüm ondan emin olmadığım için (o da bana pek katlanmıyor artık hissediyorum) diğer yandan 4 yıl dile kolay Üniversite 1 den beri.. alışkanlık boyutunu aştı artık her gün birlikte vakit geçirmek.. arkadaşlarım ayrılırsam ondan iyisini bulamayacağımı, kıymet bilmeyen bir insan olduğumu söylüyorlar tutuyorlar beni sürekli. Bu da farklı bir etken. Gerçekten ondan iyisini bulamazmışım gibi hissetmeye başladım onlar yüzünden.
Sadece fikrinizi merak ediyorum o yollardan geçmiş insanlar olarak çevrenizde gördüğünüz örnekler vs ne yapmam doğru olur? Yol yakınken dönmek mi? Her şeye rağmen en azından denemek mi
Akıl vermenizi istiyorum çok teşekkürler şimdiden
Kendine bahaneler arıyorsun. İnsanlar değişmez kısa süre istediğini yapar o kadar. Tıp okuyorsun önünde parlak bir gelecek var niye daha iyisini bulamazmışsın anlamadım. Bence yakma kendini.Benim yüzümden hep. Ben iyi davransam o belki 10 kat iyi olacak düzelecek herşey, ama içim rahat olmadığı için sevgimi bile bastırıyor mantığım çoğu zaman
Merhabalar.. bela gibi bir ilişki var başımda. Hemde 4 yıl oldu.. Ben ankaralıyım sevgilim urfa’lı annesi kürtçe konuşuyor türkçe bilmiyor herkes normal gündelik hayatta aralarında kürtçe konuşuyor zaten, ailesinde oranın kültüründen kopmuş gelmiş tek insan kendisi. Ama oraları sevmiyor da değil. 11 kardeş. İyi insanlar gibi görünüyorlar ablasıyla vs konuştum gayet iyi davranıyor ama tersleri nasıldır bilemem. O tarafta tek sorun kültür farkı. Başka bir sorun yok bana her zaman selam yollarlar halimi hatrımı sorarlar tanımasalar da oğulları sevdiği için severler. Düğün müğün olsa davet ederler, ben gitmem ailem izin vermeyeceği için.
Benim ailem ise küçük 2 kardeşiz, oldukça birbirine bağlı bana çok değer veren benim için en iyisini isteyen insanlar. Bizde babanne dede amca hala kuzenim hepimiz çok yakınız. Babamı da kaybettiğimden beri böyle oldu. Ancak bu ilişkinin ciddiyetini daha aileme açamadım. Öğrenci olduğum evlilik durumu olmadığı için. Çok rahat değiller o konuda. Kısaca bilmiyorlar ve bilseler tepkileri ne olur hiç bilmiyorum
Gelelim ilişkime. Aynı bölümü okuyoruz ikimizde tıp okuyoruz, 4 yıl oldu 2 yıl daha okul var. ilk başlarda hiç sorgulamadan bu ilişkiye başladım çok mutluydum mutluyduk uyumluyduk kavgalar da olsa bi şekil hallediyorduk aramızda. Çocukluk bir de sanırım. Şimdiki aklım o zamanlar yokmuş.
Kendisi çok saygılı sabırlı bana karşı ama alttan alma gönül alma konularında çok yetersiz bence. Hatalı da olsa kendini affettirmek için eeeeen fazla özür diler ötesi yok. Hatasını zor kabul eder birde. Kendinde hiç hata aramaz ben söylemesem farketmez. Kendinde bir hata varsa mutlaka bende de vardır (çoğunlukla) Ayrıca Gururludur bayağı. Mesela sinirle ayrılalım desem asla hayır olmaz demez tamam der öyle gururlu yani, kendni affettirememesi de bundan. Alttan almaz beni o kadar çok, kırılsam hiç konuşmasam mesela o da konuşmaz bi süre sonra normal davranır olayı kapatır sadece sarılmıştır bu şekilde gönlümü almıştır.
Ve biraz da sorumsuz geliyor bana. Sorumluluklarını son anda yapar ben de bundan rahatsız olurum.
Bunlar gibi sevmediğim başka özellikleri var (aklıma gelmiyor)
bunlar dışında benim istediğimi yapmaya çalışır para konularında hep ben de öderim ama bilirim ki ben ödemesem de önemsemez bunu. Kibardır yeri geldikçe romantiktir beni kısıtlamaz dürüsttür asla başka birine bakmayacağını bilirm vs vs yani belki kötü özelliklerinin iki üç katı iyi özelliği de var.
Ama olmuyor kızlar ben eskisi gibi hissetmiyorum. En baş sebep aile kültür farkı olmakla birlikte diğer kötü yanları yüzünden de sürekli ayrılma fikri var aklımda. Seviyorum aslında sevmemem için bir sebep yok ama ailemi üzmemek için sanırım bitirmek istiyorum hata mı ederim bilmiyorum, öyle çok iyi anlaşmıyoruz sürekli ara ara kavga ediyoruz zaten çünkü sabrım kalmadı ona karşı çok tahammülsüzüm ondan emin olmadığım için (o da bana pek katlanmıyor artık hissediyorum) diğer yandan 4 yıl dile kolay Üniversite 1 den beri.. alışkanlık boyutunu aştı artık her gün birlikte vakit geçirmek.. arkadaşlarım ayrılırsam ondan iyisini bulamayacağımı, kıymet bilmeyen bir insan olduğumu söylüyorlar tutuyorlar beni sürekli. Bu da farklı bir etken. Gerçekten ondan iyisini bulamazmışım gibi hissetmeye başladım onlar yüzünden.
Sadece fikrinizi merak ediyorum o yollardan geçmiş insanlar olarak çevrenizde gördüğünüz örnekler vs ne yapmam doğru olur? Yol yakınken dönmek mi? Her şeye rağmen en azından denemek mi
Akıl vermenizi istiyorum çok teşekkürler şimdiden
Adamın kötü bir yanı yok anlattıklarının arasında. Hatta gayet normal bir insan evladı. Emin ol sen de, ben de asla durup dururken kendimizde hata aramayiz. Ve emin ol yuzde yuz hatali ya da hakli yoktur. Ayrica azicik kendine saygisi olan insan karsi taraf ayrilalim diyorsa yok ayrilmayalim diye yalvarip yakarmaz. Hele de karsi taraf ayrilmanin ciddi olmadikca dillendirilmemesi gereken bir konu oldugunu idrak edebilecek kadar olgunlasmamissa. Tek sorun kultur farki. Itiraf ediyorum ben olsam ciddi endiselenirdim bu konuda..Merhabalar.. bela gibi bir ilişki var başımda. Hemde 4 yıl oldu.. Ben ankaralıyım sevgilim urfa’lı annesi kürtçe konuşuyor türkçe bilmiyor herkes normal gündelik hayatta aralarında kürtçe konuşuyor zaten, ailesinde oranın kültüründen kopmuş gelmiş tek insan kendisi. Ama oraları sevmiyor da değil. 11 kardeş. İyi insanlar gibi görünüyorlar ablasıyla vs konuştum gayet iyi davranıyor ama tersleri nasıldır bilemem. O tarafta tek sorun kültür farkı. Başka bir sorun yok bana her zaman selam yollarlar halimi hatrımı sorarlar tanımasalar da oğulları sevdiği için severler. Düğün müğün olsa davet ederler, ben gitmem ailem izin vermeyeceği için.
Benim ailem ise küçük 2 kardeşiz, oldukça birbirine bağlı bana çok değer veren benim için en iyisini isteyen insanlar. Bizde babanne dede amca hala kuzenim hepimiz çok yakınız. Babamı da kaybettiğimden beri böyle oldu. Ancak bu ilişkinin ciddiyetini daha aileme açamadım. Öğrenci olduğum evlilik durumu olmadığı için. Çok rahat değiller o konuda. Kısaca bilmiyorlar ve bilseler tepkileri ne olur hiç bilmiyorum
Gelelim ilişkime. Aynı bölümü okuyoruz ikimizde tıp okuyoruz, 4 yıl oldu 2 yıl daha okul var. ilk başlarda hiç sorgulamadan bu ilişkiye başladım çok mutluydum mutluyduk uyumluyduk kavgalar da olsa bi şekil hallediyorduk aramızda. Çocukluk bir de sanırım. Şimdiki aklım o zamanlar yokmuş.
Kendisi çok saygılı sabırlı bana karşı ama alttan alma gönül alma konularında çok yetersiz bence. Hatalı da olsa kendini affettirmek için eeeeen fazla özür diler ötesi yok. Hatasını zor kabul eder birde. Kendinde hiç hata aramaz ben söylemesem farketmez. Kendinde bir hata varsa mutlaka bende de vardır (çoğunlukla) Ayrıca Gururludur bayağı. Mesela sinirle ayrılalım desem asla hayır olmaz demez tamam der öyle gururlu yani, kendni affettirememesi de bundan. Alttan almaz beni o kadar çok, kırılsam hiç konuşmasam mesela o da konuşmaz bi süre sonra normal davranır olayı kapatır sadece sarılmıştır bu şekilde gönlümü almıştır.
Ve biraz da sorumsuz geliyor bana. Sorumluluklarını son anda yapar ben de bundan rahatsız olurum.
Bunlar gibi sevmediğim başka özellikleri var (aklıma gelmiyor)
bunlar dışında benim istediğimi yapmaya çalışır para konularında hep ben de öderim ama bilirim ki ben ödemesem de önemsemez bunu. Kibardır yeri geldikçe romantiktir beni kısıtlamaz dürüsttür asla başka birine bakmayacağını bilirm vs vs yani belki kötü özelliklerinin iki üç katı iyi özelliği de var.
Ama olmuyor kızlar ben eskisi gibi hissetmiyorum. En baş sebep aile kültür farkı olmakla birlikte diğer kötü yanları yüzünden de sürekli ayrılma fikri var aklımda. Seviyorum aslında sevmemem için bir sebep yok ama ailemi üzmemek için sanırım bitirmek istiyorum hata mı ederim bilmiyorum, öyle çok iyi anlaşmıyoruz sürekli ara ara kavga ediyoruz zaten çünkü sabrım kalmadı ona karşı çok tahammülsüzüm ondan emin olmadığım için (o da bana pek katlanmıyor artık hissediyorum) diğer yandan 4 yıl dile kolay Üniversite 1 den beri.. alışkanlık boyutunu aştı artık her gün birlikte vakit geçirmek.. arkadaşlarım ayrılırsam ondan iyisini bulamayacağımı, kıymet bilmeyen bir insan olduğumu söylüyorlar tutuyorlar beni sürekli. Bu da farklı bir etken. Gerçekten ondan iyisini bulamazmışım gibi hissetmeye başladım onlar yüzünden.
Sadece fikrinizi merak ediyorum o yollardan geçmiş insanlar olarak çevrenizde gördüğünüz örnekler vs ne yapmam doğru olur? Yol yakınken dönmek mi? Her şeye rağmen en azından denemek mi
Akıl vermenizi istiyorum çok teşekkürler şimdiden