ben kötü anneyim :(

Bunalmışsın arkadaşlarımda dediği gibi. Bende benzer durumlar yaşıyorum haftaiçi üstelik benim ikizlerim var ve 16.5 aylıklar. Telefonda arayanlarla bile Konuşmak istemiyorum ÇOĞU zaman. Eşim bazen çocuklara bakar 3-4 saat dışarda takılırım Arkadaşlarımla ayda 1-2 okadar iyi geliyor ki. Tavsiye ederim yoksa insan çıldırıyor gerçekten.
 
Kreşe başlatın , küçük diye korkmayın , hep evde konuşmayı zaten hemen öğrenemez ama kreşe giderse arkadaşlarının etkisiyle daha çabuk konuşur diye düşünüyorum. sizde kendinize vakit ayırırsınız , daha mutlu anne , mutlu çocuk Eşiniz tembel diye vazgeçmeyin , yavaş yavaş sorumluluk verin. Sizede yazık değil mi kimse size yardımcı olmuyor.
 
Oglum 15 aylik bende calismiyorum.Evdeyim hep.Ustelik kucuk bi sehirde yasiyorum alisveris merkezi yok.Evimin yakininda park yok.Bi ara aksamlari baska odaya gecip hibi niyetine boncuklarla felan ugrasirdim.bi nebze iyi gelirdi.bir tanidigim da pazar gunu esi evdeyken cikar 2 saat gezip gelirdi.Nende ancak memlekete gittigimde uyuduktan sonra anneme birakip cikar,uyandigi zaman gelirim
 
Canim senin durumunun tek sebebi bence calismaman insan calisinca her konuda özguven sahibi oluyor.kendi parasini kazanmasi,daha bi bakimli olmasi falan filan.muhtemelen uzun süredir calisiodun evde olmanda psikolojini bozdu.annelige gelince evet zor ama bence dünya nin en kiymetli meslegi.esinde yardimci olsa aslinda üstesinden gelirsin.is olarak degil hic olmazsa hafta sonunda ciksaniz hepberaber eglenebileceginiz yerlere gitseniz cok iyi olur.bu arada annen niye bakmioki torun sevmeye gelince seviolarda bakmaya gelince niye òyle anlamiom.hic olmazsa bi miktar para verirsin öyle bakar.bakmazsa bana getir ben bakarim valla.birde 2 yas tam onlarin oyun zamanlari cesitli oyuncaklar alin beraber oynayin zamanla sizinde hosunuza gidecek eminim.onun kisiligini siz sekillendireceksiniz bu sekilde devam ederseniz ileride o da cok agresif, soz dinlemez veyahut tam tersi icine kapanik konusma bozuklugu olan bir cocuk olarak yetisir lutfen en kisa zamanda toparlanin guclu bir anne olmaya calisin..
 

İşten çocuğuna bakmak için mi ayrıldın?
 
Adem Gunes mutlaka okuyun cocuga olan bakis aciniz degiseccek...
Esinizede yuhhh diyorum duygusuz adam
 

Arkadasima aynen katiliyorum konu sahibi...
2 sene oldu annemi babami ozlemiyorum gitmiyorumda...
Annem ozlefim desede inanasim gelmiyor
 
ACaba eşinden yeteri kadat destek almıyor musun ya da maddi sorunların mı var tabi ki kötü anne değilsin ki vicdan yapmışsın ama 2 yasındaki yavruya sabretmelisin
 
İşe başlayın mutlaka bir kreşe verin çalışırsan mutlu olursun çocukların mutlu anneye ihtiyacı var
 


Herkes farklidir hanimefendi, o bahsettiginiz hanimlar ev kadinligina uygun, siz belli ki degilsiniz. Siz de robbot degilsiniz, insansiniz, bulundugunuz durumdan memnun olmama hakkiniz var. Anne oldunuz diye ustun insana donusmediniz ya.

Bence siz calisma hayatina donun, belli ki evde olmaktan bunalmissiniz artik. Siz mutlu olursaniz cocugunuzla daha kaliteli vakit gecirirsiniz diye dusunuyorum.
 
Tamamen benim ruh halimi ve durumumu anlatmış gibisiniz.Üstelik benim kızım daha da küçük 11 aylık(
 
işte bende böyle anne olmaktan korkuyorum çok sinirli bi yapım var eşinizle görüşseniz kısa bi tatil hepbirlikte size iyi gelebilir uzaklaşmak..
 
Kizimla birlikte vakit gecirmek icin neler vermezdimmmm. Keske imkanimiz olsada calismak zorunda olmasam. Kiziniza kotu davranmayin nolur. Birlikte disariya cikip bir seyler yapin . Bende cok usengectim ama baslamak yolun yarisidir deyin ve giyinip disariya cikin. Hava biraz soguk ama sıkı giyinin. Bir tur atin parka falan gidin sonra cok hosunuza gidecek eminim.
 
Bunlar hep mahalle baskısı yaş geçmeden evlenilir evlenince çocuk yapılır bi kaç yıl sonra ikinci yapılır. Herkes çocuk niye yapıyor allah aşkına. Ben tahammülsüzüm mesela çocuklara karşı yapmıyorum o yüzden. Bunun psikologluk bi durum olduğunu sanmıorum çocuk sevmeyen çekemeyen herkes depresyonda mı yani? Sizin yapınızda biri çocuk yapmamalıymış hepsi bu.
 

anladığım kadarıyla kendinizi işe yaramaz hissedip içinize kapandınız, yansıması da böyle oldu haliyle, eşinizi dinlemeyip psikolojik destek alın.
 
bende yalnız çocuk büyütüyorum başta banada çok zor geliyordu ama zamanla alıştım ve farkına vardım ki aslında yalnız büyütmeninde iyi yönleri var mesela çocuk yalnızca senin verdigin terbiyeyi alıyor sadeca senin sözün geçerli oluyor öbür türlü her kafadan bi ses çıkıyo. bir anne olarak güçlü dimdik ayakta dur ve çocuguna iyi örnek ol . hangi çocuk yılgın bezgin bi anne ister ki.
 
cocugunuz kendi isteyerek gelmedi,siz istediniz ve dogmasina sebep sizsiniz,ayrica o aciz zayif ve sizin sevgi sefkat sabriniza muhtac bunu unutmayin. kendi yontemimi soyleyeyim mi ? gecen evi supurdum sildim piril piril ama her tarafim agriyor temizlik yapmaktan...mutfaga bi girdim !
bir bucuk yasindaki kizim mutfaktaki 2 lt yag şisesini yere haliya boca etmis ... o da yetmemis oturup yerdeki yagi yuzune saclarina suruyor.
beynimden vurulmusa dondum ama bana masum masum bi bakisi var ki .icim eridi gulumseyebildim sadece. cunku ona kizip bagirsam v.s yagi doktugu icin kizdigimi bile anlamayacak kadar masum .cvp veremeyecek kadar aciz. kusemeyecek kadar saf...
bebeklik donemi sadece 3-4 yil ... bu donem bebeginizin kisiligini belirleyecek ciddi bi donem. sevgi ile yaklasin her aninda. kotu bi anne degilsiniz bence cunku bebeginize haksizlik ettiginizin farkindasiniz. bu da en onemli adim zaten...
 
Düzeni tamamen değişmiş bi kadın olarak eski hayatınızı özlüyorsunuz, yeni hayatınıza uyum sağlayamamışsınız ve bu da sizi mutsuz ediyor benim anladığım kadarıyla.

Hayatınıza bu değişimi getiren şey de kızınız olduğu için içten içe onu suçluyorsunuz belki, ona öfkeleniyorsunuz.

E haliyle 2 yasında bi çocuğu, üstelik de kendi çocuğunuzu sorumlu tutmak daha beter suçlu hissetmenize sebep oluyor.

Siz de her şeyden elinizi eteğinizi çekmek istiyorsunuz böyle olunca, sorunu çözemedikçe görmezden gelmek istiyorsunuz bu da sizi üşengeç bi konuma sürüklüyor.

Anlattıklarınızın bana verdiği izlenim bu. Çözümüne gelince öyle veya böyle yardım almanız lazım. Sadece psikologdan da bahsetmiyorum. Eşinizi, annenizi, kayınvalidenizi de size yardım etmeye zorlayın. İster hatrınızı koyun araya ister biraz sert davranın ama bütün yükü kendi omzunuza almayın.

Yeni hayatınıza aktif olduğunuz dönemden bazı parçalar almaya çalışın. O dönem yaptıgınız şeyleri haftada bir de olsa yapın.

Benim önerebileceklerim bu kadar. Bu konuda yeterli tecrübeye sahip değilim ama umarım bi faydası olur.
 
Anladığım kadarıyla kendini halsiz bitkin ve yorgun hissediyorsun hiç bir şey yapmaya takatin yok gibi bazen öyle olur.hemen bir silkelen.kendine gel sunu düşün sen çocuguna ne kadar zaöan ayırır ne kadar sey öğretrsen o okadar sosyal ve bilgili bir çock olacak ve 2yas çok eğitilmesi gereken bir yasdır.onu parka çıkaracaksın ki çocuk sosyalleşsin.yoksa geri kalır yasıtlarından bunu kızına yapmak istemzsin bırak elinden tlfnu canlan internete ayırdgn vakti kızına ayır.çık boya al birlkde boya yapın internette bir süri sarkı oyun var ac onları birlkde söykeyin oynayın.hayatını bi düzene bindirmelisin.anaokulu öğretmeniyim ve inan annelerin ilgilendgi çocklarla boş büyeüyen çocklar arasında uçurumlar var.onu geliştirnek yada geriletmek senin elinde eğitim evde başlar
 
Ben kizim yeni dogdugunda diyordum,eee hani bu bebekle oyun oynanmiyor,agucuk bugucuk yapiyorsun gülmüyor,anca yatir kaldir doyur temizle
Simdi 1 yasinda ve evin icinde yakaladim seni deyince kacacak delik ariyor Yani demem o ki insan bazi donemler bunaliyor,sıkılıyor cikmaza giriyor ama 2 yas artik birseylere baslamak icin ideal,gerek kizinizla kaliteli zaman gecirerek gerekse onu krese verip calisarak bu durumun ustesinden gelebilirsiniz.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…