Ben de artık dertlenmeye başladım.

Yani zaten aslinda yatırım kötü bisey demiyoruz bence hic birimiz, dengeyi tutturmak lazim ama. Çocuğuna kendine 1 tişört almayıp, disarda yemeyi birak evine kaliteli peyniri bile cok gören, kisacasi hic bisey yasamadan ve yasatmadan bitkisel hayata baglayanlari kiniyoruz, kesin basimiza gelir simdi.
 
Ben ablamla çok farklıyım.
O da yemede icmede kalite aramaz.
Yeni yeni dışarı çıkmaya arada kahve içmeye yemek yemeye ben çıkardim.
Temel ihtiyaclar çocuğun eğitimi ve sağlığı haricinde harcama yapmaz pek.
 

Bunun çocuklarının okulları bitmişti. Üç çocuğu vardı ikisi doktor biri mühendisti. Kendilerini kurtarmışlardı.
 
Yok ya ben öyle yasayamam, canim sikilir benim zaten arada disarda yemek yemeye cikmazsak kesinlikle kafayi otnatirim, nefret ediyorum her gün bisey bulup pisirmekten
 
Aynı benim arkadaşımı anlatıyorsun o da öyle.
Sırf bu yüzden evlenmiyor.
Bu da aşırı yanlış geliyor bana, hepten Ağustos böceğine bağlamayalım tabii, alabiliyorsak başımızı sokacak bir evimiz olsun, kenarda da eskilerin dediği gibi biraz kefen parası ama her çocuğa ev yapalım, her çocuğa arsa alalım, her çocuğa banka hesabı dersek, birikim uğruna bizim yaşayamadıklarımız ne olacak

Çocuklara bir gelecek kuralım ama her şeyi de altın tepside sunarsak onlar çaba harcamak nedir bilecek mi?
Ailesi mal mülk bıraktı diye dua eden evlatlar kadar anne babasının cimriliğinden çocukluğunda istediği bir balon bile alınmadı diye söven de var, bir de bırakılanlarla yetinmeyecek karakterde olan evlatlar var, benim tarafımdan da bir akrabamız ki daha sağlar Allah ömür versin, 3 evladına her birine 3’er daire, 3’er dükkan, uçsuz bucaksız zeytinlikler kalacak şekilde mal mülk yaptı, peki çocuklar ne dedi?

Babalık bize bırakacağın mallarla olmuyor, bak burada senin soyadını yürütecek erkek torunların var, onlara da mal yapacaksın dediler, ki dedeleri torunların sünnetlerini yaptırdı, oğullar keyiften iş bıraktı bize bakacaksın dediklerinde hepsinin evine bakıldı tüm ihtiyaçları giderildi ama yetmeyene de yetmiyor işte.

Hazır mala sahip olmak çok kolay zahmetsiz ama ben evlatların da biraz anne babanın çektiği zahmeti çekmesini isterim ki kenara koyacakları bir taşın dahi kıymetini bilsinler.
 
İşte bende herşeyi hazır sunmak onları hazıra alistirmak da bir yerden sonra patlar gibi geliyor.
 
bence dengeyi bulmak lazım. maaşın bir kısmı mutlaka biriktiirilmeli. bu ülke için özellikle de çocuk varsa bu şart zaten.

maaşı sonuna kadar savurmakta doğru değil dışarda yemeğe gitmemek,tatile çıkmamakta.. hepsinden biraz biraz yaşayıp gidiyoruz işte... yeri geliyor 1 liranın hesabını yapıyorum gün geliyor acımadan binlerce liralık alışveriş yapıyorum
 
İşte bende herşeyi hazır sunmak onları hazıra alistirmak da bir yerden sonra patlar gibi geliyor.
Benim gördüklerimde maalesef patladı, dediğim gibi elbette elimize her geçen parayı har vurup harman savurmayalım, biriktirelim, yapabiliyorsak bir ev alalım ama daha fazlasına zaten bu şartlarda ulaşmak zor, ulaşabilmek için gece gündüz çalışmanız lazım, öyle olursa da kendi canınıza yazık, gün yüzü görmeden ölmek de istemem doğrusu, rahmetli babam hiçbir kronik hastalığı yokken bir soğuk algınlığı sonrası aniden öldü 61 yaşında, bence erken bir ölümdü ama mesela kendimi teselli edecek çok güzel anılarım var, babam hayatını istediği gibi yaşadı diyebiliyorum, tatillere de gittik, bizim zamanımızda istanbulda gazinolar vardı, onlar kapanınca tavernalar açıldı, çocukluğum tavernalarda gazinolarda geçti, babam gece uykumda kucaklayıp arabaya attığı gibi Uludağ’a götürürdü, bir gece aklına esmiş Fenerbahçede çorbacıdayız, bir gece Moda da dondurmacıda, hep çalışıp derdi mal mülk yapmak olsaydı belki bugün sizlere benim için keyifli olan eşsiz olan anıları anlatmak yerine babam çalışa çalışa öldü diyecektim, ne o hayatını yaşayacaktı ne benim çocukluk anılarım olacaktı, iyi ki hayattan keyif almayı bilmiş, iyi ki yapmak istediklerini ertelememiş.

Geride kalan bizler, yine kendimize ait bir şeyler yapabildik aç açık kalmadık şükür, bilmiyorum bence her şeyin azı karar çoğu zarar gibi geliyor, çok da dert etmeyin kendinize
 
Kardeş şu deprem ve yakın zamanda babamı kaybetmem sonucu su hayattan şunu anladm. Değmez, değmiyor. Bak geçen depremzedeler den biri dedi 25 senelik emegimi bu eve verdim, 1.5 dk da toz oldu

Babamla hep para biriktirdim, 3 ay sonrasına ne planlarımız vardı. 2 ay önce kaybettim. Hayati yasayin derim . Okuyacak çocuk hersekilde okur.benim ne odam ne yatağım ne çalışma masam vardı. Ama hırslı idim
Hayatımı kendim enn üst noktaya çıkardım Rabbimin izniyle.
Geçen gün geri gelmiyor.
 
Senin mesajın altına benim mesajın tam test sekilde olmasi
 
Gecmis olsun depremzede misiniz siz?
 
Ay basiniz sagolsun, babaniz depremde evini kaybetti sandım, tamamen yanlis anlamisim, kusura bakmayin lütfen
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…