evet arkadaşlar.. beni belki hatırlayanlar vardır. eşimin alkolü bırakması için çok uğraş verdim. sonunda dr a gitti ve karaciğerde iltihablanma çıktı. alkolü bıraktı ilaçlarına başladı. herşey mükemmeldi. taki 1.5 ay sonrasında eşim aniden alkol almaya başladı ve kavga kıyamet koptu ben kopardım yani. yeri geldi kavga ettim( ilk kavgamız oldu) yeri geldi ağlayarak anlattım.** seni seviyorum, seninle torunlarımızı görmek bir yastıkta yaşlanmak istiyorum, lütfen bırak alkolü.. en azından iyileş içmek istiyorsan yine iç, ama iyileştikten sonra iç**dedim..olmadı. o zamanlar viski içerdi, şimdi daha az zararlı diye bira içmeye başladı. ilaçlarınıda sadece sabah ve öğlen alıyor, akşamları olanları içmiyor artık( 20 gündür)..
psikolojim artık bitti..kendimi savaştan çıkmış gibi hissediyorum. canım hiçbirşey yapmak istemiyor. eşim alkole tekrar dündüğü gün dayım vefat etti ciğerler iflas etmiş eşim dışardayken öğrendim telde.. dayım gözümün önüne geldikçe eşim aklıma geliyor ve çıldırıyordum. derken etrafımda 2 kişinin daha ciğer iltihabı olduğunu ve tedavi gördüğünü öğrendim. iki haftada tanıdıklarım 3 kişinin öldüğünü öğrendim. daha da çıldırmaya başladım. eşim birayı her yudumladığında ölüme yaklaştığını hissediyor ve duygularıma hakim olamıyorum. 20 gündür hergün ağlıyorum. hayattan bıktım. eşimi seviyorum ama eski heyecanım kalmadı. bitiyor içimde birşeyler yavaş yavaş. kafamı dağıtmak için annemlere kardeşlerime gidiyorum ama olmuyor. akşam saati yaklaşınca içimi bir hüzün kaplıyor.** eşim yine içecek** diye..
dışarı gitmesin diye yanımda iç dedim. 3 gündür evde içiyor. en azından gözümün önünde olsun dedim. ama ben bittim sanırım.
tek sıkıntımız maddi ama oda çok değil. şükürler olsun halloluyor. kendisine alma yapma dediğim şeyleri yaptı ve suan ödemekte zorlanıyor.
allah kahretsinki 3 tane bela arkadaşı var. alkol bıraktığı dönemde balıkçı olandan balık alıyordu her akşam vitamin olsun diye.. ama tekrar onlara kaptırdıda kendini. az önce dışardaydım yanına uğradım. işyerinde yoktu. aradım. sevmediği birisi gelecek diye çıkmış. nerdesin dedim. taliplerle birer bira aldık. geleceğim canım gecikmem dedi. tepki veremedim. tepkim kalmadı artık.
dikkat ettim bu saatlerde yani 6 ya doğru o adamların yanına uğruyor ve onlarla biriki atıyor. ( dışarda olduğunu öğrenirsem söylüyor yoksa haberim olmuyor)
şuan yaşamaktan zevk almıyorum. kendimi ot gibi hissediyorum. içimde volkanlar kaynıyor. öyleki ben çok neşeli hareketli bir insanken durgunlaştım. kolumu kaldırmak bana tonlarca yük taşıyacakmışım gibi geliyor.
yaşım 31 eşim 36. 19 aylık evliyim. ama sanki 40 yıllık evli ve 60 yaşında gibi hissediyorum kendimi. napacağım ne edeceğim bilemiyorum. :1no2:
psikolojim artık bitti..kendimi savaştan çıkmış gibi hissediyorum. canım hiçbirşey yapmak istemiyor. eşim alkole tekrar dündüğü gün dayım vefat etti ciğerler iflas etmiş eşim dışardayken öğrendim telde.. dayım gözümün önüne geldikçe eşim aklıma geliyor ve çıldırıyordum. derken etrafımda 2 kişinin daha ciğer iltihabı olduğunu ve tedavi gördüğünü öğrendim. iki haftada tanıdıklarım 3 kişinin öldüğünü öğrendim. daha da çıldırmaya başladım. eşim birayı her yudumladığında ölüme yaklaştığını hissediyor ve duygularıma hakim olamıyorum. 20 gündür hergün ağlıyorum. hayattan bıktım. eşimi seviyorum ama eski heyecanım kalmadı. bitiyor içimde birşeyler yavaş yavaş. kafamı dağıtmak için annemlere kardeşlerime gidiyorum ama olmuyor. akşam saati yaklaşınca içimi bir hüzün kaplıyor.** eşim yine içecek** diye..
dışarı gitmesin diye yanımda iç dedim. 3 gündür evde içiyor. en azından gözümün önünde olsun dedim. ama ben bittim sanırım.
tek sıkıntımız maddi ama oda çok değil. şükürler olsun halloluyor. kendisine alma yapma dediğim şeyleri yaptı ve suan ödemekte zorlanıyor.
allah kahretsinki 3 tane bela arkadaşı var. alkol bıraktığı dönemde balıkçı olandan balık alıyordu her akşam vitamin olsun diye.. ama tekrar onlara kaptırdıda kendini. az önce dışardaydım yanına uğradım. işyerinde yoktu. aradım. sevmediği birisi gelecek diye çıkmış. nerdesin dedim. taliplerle birer bira aldık. geleceğim canım gecikmem dedi. tepki veremedim. tepkim kalmadı artık.
dikkat ettim bu saatlerde yani 6 ya doğru o adamların yanına uğruyor ve onlarla biriki atıyor. ( dışarda olduğunu öğrenirsem söylüyor yoksa haberim olmuyor)
şuan yaşamaktan zevk almıyorum. kendimi ot gibi hissediyorum. içimde volkanlar kaynıyor. öyleki ben çok neşeli hareketli bir insanken durgunlaştım. kolumu kaldırmak bana tonlarca yük taşıyacakmışım gibi geliyor.
yaşım 31 eşim 36. 19 aylık evliyim. ama sanki 40 yıllık evli ve 60 yaşında gibi hissediyorum kendimi. napacağım ne edeceğim bilemiyorum. :1no2:
( ama eşinin durmuu için aile büyüklerini devreye soksan daha mantıklı olmaz mı,ailece bir toplantı yapıp bu konunun ne kadar ciddi olduğunu tartışırsınız ve işe yarayabilir belki,kendini üzme herşey olacağına varır,allah yardımcın olsun....
