Profesyonel destek alıyorum bir yıldan uzun süredir. Doktorum da sağ olsun çok ilgili bir insan ona çok şey borçluyum. Bayağı da iyileştim gerçekten aslında. Eski ben türev videosu izlemek şöyle dursun sınav türev deyince panik atak geçirirdi. Son bir aydır da kaygı yönetimi konusunda çok daha iyiyim. Her şey daha da iyi olacak biliyorumİstediğin bölümü tekrar kazanamasan da bu dünyanın sonu değil, istediğin kadar deneyebilirsin. Ayrıca senin değerini, kapasiteni bu sınav belirlemiycek. Sınav kaygilari için terapi yapan pedagoglar var, destek almayı düşünmez misin? Kaygın arttıkça çalışman etkileniyo, çalışman etkilendikce kaygın artiyo, kısır döngüye girmişsin. Bu konuda lütfen profesyonel destek al. Çok işe yarıyor.
Çok teşekkür ederimUmarım başarılı olurum ki geçen seneye göre başarılı olacağım kesin bir şekilde modumu yüksek tutmaya çalışacağım.
Evet gerçekten bunları aşmak sandığım kadar kolay olmuyormuş. Geçen yıl bu zamanlar tamamen iyileştim sanıyordum oysa daha yolun çok başındaymışım. Çok teşekkür ederim empatiniz ve iyi dilekleriniz içinsizi çok çok iyi anlıyorum, benzer ve daha yalnız, bol savaşli ve hiç destekli dönemden geçtim. yasananlardan sonra ailenizin ders almasını, önceliklerini daha iyi tayin edebilmesini dilerdim ama o işler öyle kolay olmuyor tabi. kaldı ki, siz bile belki bunu canınıza, terapilere rağmen çok sindirememissiniz. umarım her şey sizin için çok çok iyi olur. <3
Çok teşekkür ederim yazdıklarınız beni çok mutlu ettiYazdiklarini okuyunca bile seni çok sevdim eminim çok değerli bir insansın . Elinden geleni yap sonucu cok dusunme sınava gir cık bakalim puan ne gelecek. O zaman karar verirsin. Kazanabilirsin sonuçta, ailenin maddi durumu karsilarsa ozel okul deneyebilirsin. Kazanamadigini varsayalım gelen bir bolumü yaz. Soyleki ben çok istedigim bir bolumü kazandım okudum meslegimi de seviyorum ama yas ilerledikce mutlu olmanin daha onemli oldugunu kavriyor insan. Mesela senon yastayken aklimin ucundan gecmezdi ama suan ziraat muhendisligi okumak ostiyorum beni mutlu edecegini dusunuyorum. Hedef degişikligine gidebilirsin. Sayisız meslek var bolum var . Sevecegin baska bir bolum illaki bulabilirsin. Git o bolume hem gez hem oku. Kafani dagit bu dunyaya birkez geliyoruz bu kadar kendimizi zincirlememeliyiz bazi seylere. Ne bileyim belki ciçekçi acsan yine mutlu olacaksın. Psikologa gitmeye devam et hatta anne baban da gelse de hatalarini anlayip senden ozur dileseler bir nebze olsun rahatlardın.
Bu arada kalemin guclu geldi bana yazar da olabilirsin pekala bir kotap yazabilirsin ya da tiyatro oyunu neden olmasinki
Çok teşekkür ederimBunu hep derler ama ben de diyeceğim bu hayatta hepsinden önce senin fiziksel ve ruhsal sağlığındır önemli olan.
Tekrar tekrar denersin ve o çok istediğin bölümü kazanırsın ama bu yolda seni ailenin bile düşürmesine asla izin verme.
İyi hissetmeni canı gönülden dilerim
Yogayı, örgüyü, okumayı ve yazmayı seviyorum ve bunlara zaman ayırıyorum. Alternatif bir gelecek planım da var aslında. Tıp için zorlamanın beni yıprattığını ve mutlu etmediğini fark edersem bunu da devreye sokarım. Teşekkür ederimAnne babalar çocukların ne hissetiğini çektiği sıkıntıyı %100 bilemezler zaten ki onların eskiden bu kadar stresli bir okul hayatları bile çoğunda yoktu. O yüzden kızamıyorum da basit geliyor belki de onlara. Benimkide hep baskı kurmuştu zamanında hadi sen yine zekiymişsin ben zekide değildim tembeldim zaten bi sal beni dimi yokTamam hiç çalışmadan olmaz ama benim spora ilgim çok fazlaydı. Yabancı dile ilgi duyuyordum annemse '' şu ingilizceye verdiğin önemi matematiğe versen sınıf birincisi olmuştun'' derdi yooo olmazdım olamam çünkü ilgi dediğin şey öyle isteğince olmuyor. O yüzden onları çok takma kafana sen senin kafanı dağıtan hobin varsa onları da yap. Ve her zaman ikinci seçeneğin B planın olsun atıyorum tıpta tıp dersen bu sefer hayal kırıklığın seni inanılmaz yıpratıyor. Ben havacılık okudum hala giremiyorum o sektöre çok zor gerçekten artık zorlamamaya karar verdim belkide hayırlısı değildir başka ne yapabilirim diye düşünüyorum hoş yeteneğimde yokta :)) yinede tek bi mesleğe işe odaklanmanın artısı olduğu kadar eksileride çok. Ben mesela seyahat ederek dünyanın en mutlu insanı oluyorum o yolculuğa aşığım fotoğraf çekilmeyi çok seviyorum bunları arada yaptım mı uzun bi süre kendime getiriyor beni sizde sizi mutlu eden şeyleri yapın.
Son zamanlarda aslında kaygıyı yaratan şeyin benim olay ve durumlara getirdiğim yorum olduğunu fark ettim. Kaygıyı da korkuyu da yaratan benim. Bunu kendime hatırlatıp bakış açımı değiştirmeye çalışıyorum.Basarisizligin tek nedeni kaygi ve korkudur. Bu ikisini hayatinizdan cikarip atin. Biz sizi tanimayanlar olarak basarili olacaginiza inaniyorsak basarili olmamaniz icin hic bir sebebiniz yok. Sizi asagi ceken bir dusunce akliniza geldiginde sizi iyi hissettirecek ve motivasyonunuzu yukseltecek bir dusunce ile o olumsuz dusunceyi yok edin. Bunu yasam sekli haline getirin.
İki aydır yoga yapıyorum, inanılmaz iyi geliyor. Keşke daha önce başlasaymışım. Yogayla birlikte meditasyon da ister istemez ucundan kıyısından hayatına giriyor. Bu sıralar böyle well being işlerine sardım. Umarım faydalı olur. İnancın ve desteğin için çok teşekkür ederimKendine baskı yapma, yoga yap, meditasyon yap arada. Ve dünyanın sonu olmadığını unutma. Çok basarili olucaksin, ben inanıyorum
Çok teşekkür ediyorum beni çok mutlu ettiniz umarım sizin de çok mutlu bir hayatınız olurÇok başarılı bir kız oldun yazdıklarından belli, ne kadar aklı başında düşüncelerin var. Kendine çok yüklenme , tip olmaz başka bir meslek olur. Sağlık alanı istiyorsan , hemşire olursun, eczacı olursun , dış hekimi olursun sanırım tip dan bir tik daha düşük onlar tam da emin değilim:) kendini üzme senin ruh sağlığın tip kazanmaktan daha önemli canım benim, senin gibi olsa keşke bütün yaşıtların şimdiden geleceğin için kaygı duyuyorsun aklı başındasın, ama üzme sıkma kendini daha rahat ol emin ol rahat olursan herşey senin için daha güzel olucak, sımsıkı sarılıyorum sana tüm kalbimle , hayatında çok başarılar umarım hedeflerine en kısa sürede ulaşırsın güzellik:)
Tesekur ederim güzelim :)Çok teşekkür ediyorum beni çok mutlu ettiniz umarım sizin de çok mutlu bir hayatınız olur
Sen bir ebeveyn olsan kendine ne derdin? Nasil motive ederdin?Herkese merhaba.
Nasıl başlayacağımı bilmiyorum o yüzden geldiği gibi yazacağım. Eğer karışıklıklar, daldan dala atlamalar olursa kusura bakmayın.
Anlaşılmadığımı düşündüğüm için yalnız hissediyorum ve mutsuzum. İçimdeki ağırlığı bir türlü atamadım bu yüzden yazmak istedim.
Bir kısmınızın zaten bildiği gibi 19 yaşındayım ve ikinci kez üniversite sınavına hazırlanıyorum. 3 yıldır depresyondayım ve anksiyete bozukluğum var. Hatta bir dönem panik bozuklukla da uğraştım. 3 yıl derken tanı konulan tarihten itibaren olan süre. Terapilere gidiyorum, ilaç kullanıyorum. Son 3 yılın yalnızca üç ayında antidepresan kullanmadım. Zor bir ailede büyüdüm. Geçen yıl mart ayında bir intihar girişimim oldu, yoğun bakımda kaldım. Buralara çok girmek istemiyorum eski bir konumda detayı var.
Thread 'Boğuluyorum' Boğuluyorum
Geçen sene üniversite sonucum ciddi anlamda berbattı. 300.000 sayısal sıralama yaptım.(bunu ilk kez burada yazıyorum kimse bilmiyor, söyleyemedim, bununla yeni yüzleşiyorum) Garip değil. Pandemi döneminden itibaren giderek artan depresyon, anksiyete ve aile içi kaos yüzünden yarım yamalak bir 11.sınıf, hiçbir şey bilmediğim 12.sınıf ve ders çalışılmayan iki yıl yüzünden unutulan eski konular.
Bu yıl harika çalışacağımı ve her şeyin süper olacağını düşünmüştüm ama olmadı. Çünkü ne anksiyete o kadar kolay geçiyormuş ne travmadan iyileşmek o kadar çabuk oluyormuş. Tabi geçen yıla göre çok iyi çalıştım ancak yeterli değil. Korkudan masaya oturamayışlarım, depresyon ve anksiyete yüzünden beni korkutan bir şey yapmam gerektiğinde gelen uykum ve saatlerce uyumam, gece kaygıyla uyanıp saatlerce uyuyamamam ve ağlamam, neredeyse her olay için "ben o gün ölmüş olsaydım şimdi nolurdu, daha mı iyi olurdu, hayatları daha mı kolay olurdu?" diye düşünmem... Sonuç olarak yeteri kadar çalışamadım, deneme netlerim istediğim gibi değil. Biliyorum bu yıl tıp kazanamayacağım. Yine de çalışıyorum son güne kadar da çalışacağım çünkü bu üniversite sınavından çok kendimle verdiğim bir sınav bu. Baskı altında da faaliyet gösterebilmem, kaygımı yönetebilmem lazım. Çok daha iyiyim geçen yıla göre, bu yılın başına göre hatta iki ay öncesine göre.
Hâl böyleyken benim canımı sıkan şey ebeveynlerimin tutumu. Babamın beni ders çalışmak dışında bir şeyler yaparken görünce sınavı hatırlatması, sürekli çok zeki olduğumu ama çalışmadığımı söylemeleri. Annem mesela bugün çok zeki olduğumu ama hiç çalışma azmimin olmadığını söyledi. Sanırım bu bardağı taşıran son damla oldu. Babamın beni asla anlamadığını biliyordum da annemin beni anladığını ve destekçim olduğunu sanıyordum. Zaten ben bu savaşı büyük oranda yalnız veriyorum ama böyle alenen tembellikle suçlanmak çok ağrıma gidiyor. Üstelik yaşadığım şeylerin sorumlusu büyük oranda onlarken. Şimdi sınavdan sonra da bir sürü çalışsaydın bak bilmem kim kazanmış lafları duyacağım ve ben buna hiç hazır değilim. Bu yüzden mutsuz ve yalnız hissediyorum. Biraz da sınav yaklaşıyor onun duygusallığı mı ne bilmiyorum ama durum bu. Biraz dibe doğru gitmeye başladığımı ve kendi başıma çıkamadığımı fark ettiğim için buraya yazdım. Okuyan herkese çok teşekkür ederim.
"Hayatta öncelikli hedefin mutlu ve hem zihnen hem bedenen iyi olman. Bu olduğunda diğer şeyler de zamanla olmaya başlayacak. Kendi değerinin farkına var," derdim sanırım.Sen bir ebeveyn olsan kendine ne derdin? Nasil motive ederdin?
Peki senin zihnen ve bedenen mutlulugun, iyi olman neye bagli? Yani ne olursa mutlu hissedersin?"Hayatta öncelikli hedefin mutlu ve hem zihnen hem bedenen iyi olman. Bu olduğunda diğer şeyler de zamanla olmaya başlayacak. Kendi değerinin farkına var," derdim sanırım.
Sanırım ben kendime mükemmel bir ben prototipi çizip ona uymak için kendimi zorlamak yerine kendimi olduğum gibi kabul edip seversem mutlu olurum.Peki senin zihnen ve bedenen mutlulugun, iyi olman neye bagli? Yani ne olursa mutlu hissedersin?
O zaman oyle yapSanırım ben kendime mükemmel bir ben prototipi çizip ona uymak için kendimi zorlamak yerine kendimi olduğum gibi kabul edip seversem mutlu olurum.
Evet bunun için çaba göstereceğim. Hatta senin "Ebeveyn olsan kendine ne söylerdin?" soruna verdiğim cevabı kendimi küçük bir kız olarak hayal edip ona söyleyecek. Söylerken de ona sarılıp başını okşayacağımO zaman oyle yapkendini nasil, nerede mutlu huzurlu hissedeceksen ve gelecekte ne yaparken mutlu olacaksan oyle yap