Bir hayat nasıl yaşanır ?

deprem yüzünden online olmadı mı okulunuz? bu yüzden de sıkıntı yaşıyorsun bence sonuçta 1. sınıf. evet para büyük bir sorun. ekonomi de malum bizim zamanımız hiç böyle değildi o yüzden çok bir şey diyemiyorum. yapacak bir şey yok güzelim sen okuluna derslerine odaklan. okulundaki arkadaşlarına yanaş. mutlaka kendine bir şeyler katmaya çalış. Erasmus yoksa Erasmus stajı dene. daha 2.5 senen var. arkadaşlarınla aran kötüyse onlara adım at. atıyorum bir gün kahve içelim de sorunlarını konuş. inan bunlar geçici şeyler. insanı en çok başarısızlık hissi üzüyor ve üniversiteye geçince aklında hep başka ihtimaller kalıyor. ben de ilkokul lise çok başarılı bir öğrenciydim hep sınıf okul birincisi olurdum. sonra gittiğim okulda herkes benim seviyem olunca tökezledim. kendinle de güzel vakit geçirebilirsin
ha evet olmuştu. evet zaten çok anlamadım 1.sınıfı da. maalesef biraz eskiden üniversite okumak isterdim işte.. dediğinizi deneyeceğim bir de Erasmus stajı deneyeceğim okuldan da bağımsız olabiliyormuş o sanırım. maalesef gururum el vermiyor ben gerçekten arkadaşlarına çok çok değer veren bir insanım ama en son biten arkadaşlığım o kadar sebepsiz o kadar yani yanlış ki adım atmam atamam gerekirse yalnız kalırım. evet cidden öyle oluyor. ama iyi bir yere gitseydim de seviyemde ya da benden daha üst seviyede insanlarla olsaydım daha mutlu olurdum.. çünkü insanlar ve arkadaşlıklar çok şey katıyor. zaten artık kendi kendimle olmayı öğrenmem gerek birilerine bağımlı oldukça yalnızlık hissiyle baş edemiyorum.
 
Yurtta odanı değiştirme şansın yok mu… ben bir kere değiştirdim. Memurlara söz verdim etrafa yaymayacağıma ve yeniden değişim istemeyeceğime dair. gidip boşluk bulunan odadaki kızlarla tanıştım. Şu sebepten oda değişimi isteyeceğim buraya gelebilir miyim dedim. Sonra idareye gidip tamamdır dedim, sözlerimi verdim ve sonradan sorun çıkmadı. Böyle bir adım atsan olmaz mı
 
Merhabalar öncelikle. Biraz içimi dökmek istiyorum aslında. Olabildiğince kısaltmaya çalışacağım. Okuyacak herkese şimdiden teşekkür ederim.

Ben bir şeylerden memnun değilim ama bunu nasıl değiştireceğimi de bilmiyorum açıkçası. Öncelikle 20 yaşındayım. Biliyorum şuan anlatacağım şeyler birçok kişinin hayatında boğuştuğu şeylere kıyasla devede kulak kalır. Bunun farkındayım. Yine de psikoloji ve mutsuzluk maalesef dert kıyaslamayla düzelen bir şey değil :')

Her şey üniversite sorunuyla başladı aslında.Hayatım boyunca çalışkan bir öğrenci oldum. Ders çalışmak, 1. olmak benim için tatmin edici bir şeydi.Çok iyi bir liseye gittim,tempom azalsa da çalışmaya devam ettim. Daha sonra yks senem için okul değiştirdim ve özel bir okula gittim. Ama orası bana iyi gelmedi bazı sebeplerden(aşk,arkadaşlık ama buralara hiç girmeyeceğim). Sonra malum covid. Ben çalışmadan mental olarak koptum.Yks sonucuma ben dahil kimse inanamdı. Çok kötü bir sonuçtu. Ama ben zaten psikolojik olarak bitiktim ve artık her şeyden bıkmıştım. Hızlanıyorum.

Ailem kendi şehrimde kalmamı istedi biraz,kendi şehrimde bir vakıf üniversitesinde bilgisayar mühendisliği kazandım. Bölüm hep istediğim bir bölümdü ama tabii ki bu bölümü çok daha iyi bir üniversitede hayal etmiştim. Üniversiteye başladım ve hiç umduğum gibi çıkmadı. Maalesef doğru düzgün kampüsü yok,sosyallik yok.. Yani bunların öğrenci hayatının ve sosyalliğin yoğun olduğu üniversiteler köklü üniversiteler ama oralarda da bilgisayar mühendisliği gelmedi diye yazamadım. Şuan 2.sınıfım. Derslerimi çalışıyorum gelip gidiyorum ama 1.sınıftan beri mutsuzluk geçmiyor. Arkadaşlarım iyi kötü var ama zaten yurtta değil evde kalıyorum. Kendimi bir rutinin içine sıkışmış gibi hissediyorum. Sanki lise 5 okuyorum gibi.. Yatay geçiş düşündüm ama bilgisayar çok yüksek iyi bir üniversiteye geçemem,bölüm değiştirmeme de karşılar.

Kendi arkadaşlarım da (samimi) farklı şehirlere okumaya gidince kendimi biraz yalnız hissediyorum. Okula gitmediğim günler boşluktan hayatı ve ne yaptığımı sorguluyorum. Öyle bir duruma geldim ki bir ara depresyon + kaygı aynı anda yaşıyordum bu durumları düşünmekten. Evet yanlış ama 1 kere üniversite okuyorum ve böyle mi olmalıydı diyorum. Vize,final haftaları çok zor geçiyor sınav stresinden. Resmen kalbim atıyor ama bunun nedeni bence okulu sevmediğim için zorla çalışıyor gibi hissediyorum ve derslerden kalıp dönem uzatma düşüncesi beni çok korkutuyor. Tek çalışamama gibi garip bir davranış bile geliştirdim tek başıma derslere motive olamıyorum mutsuz hissediyorum. Dersleri geçiyorum,veriyorum ama dediğim gibi işte.. Bu kadar zorlanıyorsam çok iyi bir üniversitede napardım diyorum ama insan ortam nasılsa ona uyum sağlıyor bence ya bide oralarda olsam belki okulumdan ve çevremden de mutlu olduğumdan daha motive olurdum. Zaten olay boş vakit bile değil daha meşgul insanlar hep daha başarılı oluyor zaman yönetimini de yapıyor.

Normalde aşk konularına kafa yormam 1 kere aşık olmuşumdur ama artık sevgili bile istiyorum. Çünkü gerçekten hayatımda başka bir şey olmayınca okul bana çok batıyor. Yani böyle düşünüyorum artık. Belki hayatımda başka şeylerde olsa üniye bu kadar takmam (bazı insanlar için o kadar önemsiz ki tabi o okula ve bölüme de bağlı). Ama onda bile bahtsızım çünkü sevgili bulunacak bir ortamı da yok bence. Bölümden zaten olmaz. Birde benim hayal ettiğim gibi bir erkekle karşılaşmam da zor. Çünkü ben gerçekten klişe olsun diye demiyorum zeki erkeklerden hoşlanıyorum. Cidden iyi bir okul,bölüm okumalı gelecek vaadetmeli ve başarılı olmalı. Ee öyle birini de oralar da okumadığım için nasıl bulurum meçhul çünkü gerçekten karşıma çıkan ya da beni beğenen çoğu kişiyi sırf bu sebepten eliyorum :KK43:

Yazabilsem saatlerce yazarım düşüncelerimi maalesef çok düşünen çok takan biriyim size en özetini vermeye çalıştım. Yani şuan ne üniversite ne sosyallik ne aşk kısaca genel hayatım beni çok mutsuz ediyor hayatı yaşamıyor gibiyim. Ben aktif bir hayat istiyorum cidden yaşamak mutlu olmak yeteneğim olan şeylere yönelmek bir şeyler yapmak istiyorum. Evin ve ekranların başında körelmek istemiyorum. Hayatını düzgünce yaşayan,kuran ne yapacağını bilen hayat planları olan insanlara çok özeniyorum. Buraya yazma sebebim de sizlerden tavsiyeler almak. 2.dönem aynı psikolojik eşiğe düşmek istemiyorum. Ben artık rahat bir kafada güzel işler başarmak ve güzel bir yaşam istiyorum. Şimdiden yazacaklara teşekkür ederim.
Yani ne desem bilemedim ki.dibine kadar haklısın.yerden göğe kadar haklısın.gençsin, isteklisin, enerjiksin, zekisin.beklentin yüksek.ama ülke çaresiz.kızım biz gelişmemiş, rezil bir ülkedeyiz.erkek profilinin yüzde 80-90'ı çer çöp.başarılı olsa iyi bir bölüm okusa bu sefer başka taraftan falsosu çıkacak.şunda bir anlaşalım.büyük ihtimal sürekli idare etmek üzerine kurulu bir hayatın olacak.hiçbir şey de kendi zekanın, güzelliğinin, kalitenin hakkettiği gibi olmayacak.çünkü biz Türkiye gibi gelişmemiş bir ülkede yaşıyoruz.hani derler ya s...ke s...ke alışacaksın.bu foruma dert anlatan kadınlar da birbirinden kaliteli ama birlikte olunan adamlar ortada.bizim ülke bu kadar.ne kadar erken kabullenirsen o kadar rahat edersin.ya da çok başarılı olup buradan gidersin.o yüzden her konuda yazıyorum zaten kimseye çocuk yapmayın diye.
 
Yurtta odanı değiştirme şansın yok mu… ben bir kere değiştirdim. Memurlara söz verdim etrafa yaymayacağıma ve yeniden değişim istemeyeceğime dair. gidip boşluk bulunan odadaki kızlarla tanıştım. Şu sebepten oda değişimi isteyeceğim buraya gelebilir miyim dedim. Sonra idareye gidip tamamdır dedim, sözlerimi verdim ve sonradan sorun çıkmadı. Böyle bir adım atsan olmaz mı
ben aile evinde kalıyorum
 
Yani ne desem bilemedim ki.dibine kadar haklısın.yerden göğe kadar haklısın.gençsin, isteklisin, enerjiksin, zekisin.beklentin yüksek.ama ülke çaresiz.kızım biz gelişmemiş, rezil bir ülkedeyiz.erkek profilinin yüzde 80-90'ı çer çöp.başarılı olsa iyi bir bölüm okusa bu sefer başka taraftan falsosu çıkacak.şunda bir anlaşalım.büyük ihtimal sürekli idare etmek üzerine kurulu bir hayatın olacak.hiçbir şey de kendi zekanın, güzelliğinin, kalitenin hakkettiği gibi olmayacak.çünkü biz Türkiye gibi gelişmemiş bir ülkede yaşıyoruz.hani derler ya s...ke s...ke alışacaksın.bu foruma dert anlatan kadınlar da birbirinden kaliteli ama birlikte olunan adamlar ortada.bizim ülke bu kadar.ne kadar erken kabullenirsen o kadar rahat edersin.ya da çok başarılı olup buradan gidersin.o yüzden her konuda yazıyorum zaten kimseye çocuk yapmayın diye.
gerçekten öyle.. ben küçük bir umut peşindeyim işte ama.
 
X