Merhaba hanımlar şu anda karşınızda çok bunalmış bir insan var. Sizin de pazar pazar başınızı, gözünüzü ağrıtacağım için kusura bakmayın. Ama bunaldım, son zamanlarda zaten çok bunalıyorum her şeyden.
Ailemle yaşıyorum ama cümbür cemaatiz yani anneanne, dayı filan. Babamla annem ayrı, annem de bizimle. Neyse işte ev kalabalık ve ben artık kalabalıktan çok sıkıldım. Bunaldım. Lisedeyken bile çalışıp paramı kazanmaya başladıktan sonra kendi evimi kurmanın hayalleri içindeydim. Son bir senedir para bile biriktiriyorum şükürler olsun ki. İş bulmak çok zor, benim de önümde bir iki engel vardı onları tamamlıyorum falan derken iş bulmak tabi hala zor. Ben üç beş kazanıyorum ama sadece kendime kadar, başkasının işine yaramaz. Masrafsız da bi tipimdir, ailemden beş kuruş para almam, almıyorum. Öyle sigaram, alkolüm, alışverişim, gezmem falan pek yok, olsa bile tutumluyumdur. Bir iş bulana kadar şimdilik böyleyim, işi de en kısa zamanda halledeceğime inanıyorum, ben karamsar biri değilimdir. Sorun şu ki son zamanlarda anneannem bana devamlı psikolojik baskı yapmaya başladı. Annen evlenir gider, dayın istanbul'a taşınır sen beni yanına alırsın, ben senle kalırım falan filan diyor. Sen işe girince daha güzel yere taşınalım vs diyor. Araba al beni gezdir falan diyor ama sorun şu ki bunların hepsini benden istiyor.
oradan bakınca masum ve tatlı gözükebilir ama ben artık abarttığını düşünüyorum. Ben yarın öbür gün kendi hayatımı kurmayacak mıyım yahu? Belki 1 sene sonra evlenip gidicem, belki memur olup atandığım yere gidicem böyle Allah'ın unuttuğu bir yere falan... Belki evlenip başka ile hatta başka ülkeye taşınıcam... Bu aileler neden çocuklarının birey olduğunu kabul etmekte zorlanıyorlar ben anlamıyorum. Ben böyle cümbür cemaat oturmaktan sıkıldım artık, kafam şişiyor, dayım evde ama işlevsizin teki,işi yok gücü yok ekmek elden su gölden milleti sömürsün. Evin faturaları ödeniyor nasıl olsa, yemek pişiyor bi de pisliğini temizliyoruz. Anneanneme laf arasında dayım sana daha iyi bakar, daha güzel yaşarsınız falan diyorum ama ona yanaşmıyor. O istanbul'a gidecekmiş ben orada yaşayamam, evlenirse gelin derdi çekemem diyor. Başka semte taşınalım falan diyor da 3+1 evden çıkıp 2+1 eve gidebilirmişiz güzel bir semtte ama kira tabi buranın iki katı falan olacak. Ben ödeyecekmişim de bilmem ne planı o. Dayımdan iste diyorum dayın öğrenci diyor. Yahu 31 yaşına geldi hala okulu bitiremediyse benim sorunum mu? Ki dayımın daha bir sürü pis huyu var, mızmızın teki. Milyon verse kahrı çekilmez. Mezun olduğuma pişman oldum, ne zaman konuşsak anneannem alınıp güceniyor. Yaparız ederiz demek de içime sinmiyor. Dayıma da laf söyletmiyor. İmkanım olduğu an kurtulmak istiyorum özellikle ondan, herif markete bile gitmiyor ya.
Her beklenti benim üzerimde, kendi annem bu kadar beklentide değil ya. Tamam yaşlı o da rahat etmek istiyor, ben onu tatillerde de götürürüm, gezmeye de götürürüm paramı ona harcarım da tabi Allah kazanç versin yeter ki ama beklentileri bana fazla.
Bunaldığım için yazıyorum, kimsenin kalbi kırılmasın dedikçe de ben kırılıyorum.
Ailemle yaşıyorum ama cümbür cemaatiz yani anneanne, dayı filan. Babamla annem ayrı, annem de bizimle. Neyse işte ev kalabalık ve ben artık kalabalıktan çok sıkıldım. Bunaldım. Lisedeyken bile çalışıp paramı kazanmaya başladıktan sonra kendi evimi kurmanın hayalleri içindeydim. Son bir senedir para bile biriktiriyorum şükürler olsun ki. İş bulmak çok zor, benim de önümde bir iki engel vardı onları tamamlıyorum falan derken iş bulmak tabi hala zor. Ben üç beş kazanıyorum ama sadece kendime kadar, başkasının işine yaramaz. Masrafsız da bi tipimdir, ailemden beş kuruş para almam, almıyorum. Öyle sigaram, alkolüm, alışverişim, gezmem falan pek yok, olsa bile tutumluyumdur. Bir iş bulana kadar şimdilik böyleyim, işi de en kısa zamanda halledeceğime inanıyorum, ben karamsar biri değilimdir. Sorun şu ki son zamanlarda anneannem bana devamlı psikolojik baskı yapmaya başladı. Annen evlenir gider, dayın istanbul'a taşınır sen beni yanına alırsın, ben senle kalırım falan filan diyor. Sen işe girince daha güzel yere taşınalım vs diyor. Araba al beni gezdir falan diyor ama sorun şu ki bunların hepsini benden istiyor.
oradan bakınca masum ve tatlı gözükebilir ama ben artık abarttığını düşünüyorum. Ben yarın öbür gün kendi hayatımı kurmayacak mıyım yahu? Belki 1 sene sonra evlenip gidicem, belki memur olup atandığım yere gidicem böyle Allah'ın unuttuğu bir yere falan... Belki evlenip başka ile hatta başka ülkeye taşınıcam... Bu aileler neden çocuklarının birey olduğunu kabul etmekte zorlanıyorlar ben anlamıyorum. Ben böyle cümbür cemaat oturmaktan sıkıldım artık, kafam şişiyor, dayım evde ama işlevsizin teki,işi yok gücü yok ekmek elden su gölden milleti sömürsün. Evin faturaları ödeniyor nasıl olsa, yemek pişiyor bi de pisliğini temizliyoruz. Anneanneme laf arasında dayım sana daha iyi bakar, daha güzel yaşarsınız falan diyorum ama ona yanaşmıyor. O istanbul'a gidecekmiş ben orada yaşayamam, evlenirse gelin derdi çekemem diyor. Başka semte taşınalım falan diyor da 3+1 evden çıkıp 2+1 eve gidebilirmişiz güzel bir semtte ama kira tabi buranın iki katı falan olacak. Ben ödeyecekmişim de bilmem ne planı o. Dayımdan iste diyorum dayın öğrenci diyor. Yahu 31 yaşına geldi hala okulu bitiremediyse benim sorunum mu? Ki dayımın daha bir sürü pis huyu var, mızmızın teki. Milyon verse kahrı çekilmez. Mezun olduğuma pişman oldum, ne zaman konuşsak anneannem alınıp güceniyor. Yaparız ederiz demek de içime sinmiyor. Dayıma da laf söyletmiyor. İmkanım olduğu an kurtulmak istiyorum özellikle ondan, herif markete bile gitmiyor ya.Her beklenti benim üzerimde, kendi annem bu kadar beklentide değil ya. Tamam yaşlı o da rahat etmek istiyor, ben onu tatillerde de götürürüm, gezmeye de götürürüm paramı ona harcarım da tabi Allah kazanç versin yeter ki ama beklentileri bana fazla.
Bunaldığım için yazıyorum, kimsenin kalbi kırılmasın dedikçe de ben kırılıyorum.
Son düzenleme:
