Merhaba. Haftalardır takip ediyorum üyelik olmaksızın tüm boşanma konularını. Ben de derdimi paylaşmak istedim. Benimkisi 20 yıllık bir evlilik. 2 de çocuk.
Çok sıkıntı yaşadık zamanında. İkimiz de benzer işlerde çalıştık, aynı parayı kazandık. Hayat müşterekti. Sonra eve geldik. Eşitlik bitti. O oturdu elinde kumanda, ben koştur koştur ev, çocuk, yemek, temizlik. Çok bunaldım. Çok yoruldum. Yardım etmediği gibi yaptığımı da beğenmedi. Sürekli eleştirdi, kusur buldu.
Yetmedi, tatillerde de annesine. Tüm tatil o gezerken ben annesine hizmet ettim. Gıkım çıksa, kafama vuruldu ezildim. En başta kendi ailem ezdi. Bunu bildiklerinden annesiyle bir olup hep daha istediler, daha fazla iş, daha fazla para, daha fazla mesai.
kazandığım maaş hesabıma yatar yatmaz alır, kendi hesabına atardı. Önce kredi, borç, vs vardı çok gözüme görünmedi. Evimizi aldık, araba, yazlık, bir de yatırımlık arsa. Doğru düzgün tatile gitmedik. İşin hastalığı var, emekliliği var dedik.
Sonra krediler de bitti, borçlar da. Fakat hala paramı alıyor, hala kişisel harcamalarımda ondan izin ve harçlık alıyorum. Keyfine göre bazen veriyor bazen vermiyor. Kendisi ise beyler gibi yaşıyor, hesapsız harcıyor. Geziyor, tozuyor, yiyor, içiyor.
Annesi bir kaç ay önce vefat etti. Ondan bayağı bir mal mülk kaldı. Hala kardeşleriyle paylaşamadılar.
Allah affetsin, ama mutsuz olmadım kadının gittiğine. Hep evliliğimizin içindeydi. Her şeye karışır, oğlu da bir dediğini iki etmezdi, anacıydı. Çok şükür iyi kazanıyoruz. Maddi olarak zaten ihtiyacımız yoktu parasına da aslında. Fakat ilk kez evliliğimizde huzurluydum ve gelecek için umutluydum.
"Boşanmak istiyorum" dedi bir akşam aniden. Hazırlamış bir protokol. "İmzala şunu. Tek celsede bitsin bu iş" dedi.
Bana sadece oturduğumuz evin yarısıyla, bir kaç parça ziynet eşyamı veriyor. Çocukların velayetini alırsam, evde ona uygun bir kira ödeyerek oturmama da izin veriyor sağolsun.
Ben daha önce iki kez boşanmak istediğimde beni öldürmekle tehdit etmişti. Ailem de destek vermeyince, elimde kanıt tanık olmadan boşanamam diyerek vazgeçmiştim. Şimdi o istiyordu boşanmak. Hem de yıllarca paramı, emeğimi, gençliğimi, sağlığımı sömürdükten sonra.
Çok koydu. Hemen bir avukat tuttum. Açtım davamı. Şimdi anlaşalım diyor. Oturduğumuz evi bana verecekmiş. Çocukların ikisi için de ufak bir şey nafaka. Diğer herşey onun olacakmış.
Herkes bana "anlaş gitsin, çekişmeli yorucu bir süreç" diyor. "Çok iftira atar, canını sıkar" diyor. İyi de bu adam benim canımı çıkarmış neredeyse yıllarca. Hem bana birlikteyken annesiyle bir olup atmadığı iftira kalmadı ki zaten.
Bilemiyorum. Bir yanım kimsenin yaptığı yanına kalmaz diyor. Anlaş kurtul. Diğer yanım uğraş diyor. Elimde bir kaç delil bir kaç tanık var bana sözlü ve ekonomik şiddet uyguladığına. Sırf canını sıkmak için uğraş. Kurtulamasın öyle kolay kolay senden, sana yaptıklarından. Acıt, kanat, alabildiğini al, kendin için, çocukların için.
Dertleşmek istedim sadece ama yorumlarınız ve fikirleriniz benim için çok kıymetli olacak bu karar sürecinde.
yıllarca sen sürünmüşsün koyver sürünsün. Ya istediğini versin ya beklesin, dinsizin hakkından imansız gelir. Ev ve araziyi iste, yazlık ve arabayla ne hali varsa görsün. Tabi araba kullanmıyorsan. O miras da mal da senin evlatlarına kalmaz hepsini çatır çatır yiyecek, şimdi ne alırsan çocuklarına kâr, sakın unutma
hayır anlaşmalı diyenler de nasıl diyebiliyor anlamıyorum. Ben hiddetimden duvarları tırmalamak istedim. Adamın yirmi yıl kadının kanını emdiği yetmemiş bir de hemen boşanmayı da onun şartlarıyla kabul etsin adamı ödüllendirsin hayatının içine ettiği için! Kadın mahkemelerde uğraşacaksa adam da uğraşacak uğraşsın! Hatta paylaşılacak mal olmasa bile bu tıynettiki adamı sırf uğraştırmak bir nebze yaptıklarının cezasını ödetmek için anlaşmalı boşanılmaz. Çekişmeli dava aç ablacım uğraş uğraşabildin kadar. Zaten mahkemede elin güçlü her şekilde onun vereceğinden daha fazlasını alırsın. Hayat eskisi gibi değil. Eskiden mal mülk sahibi olunuyordu şimdi tek maaş iki çocuk o malların yerine koyamazsın yok yere sefillik çekersin. Onlar senin hakkın!
