Beklenmeyen Hamileliğim Var Ama Aldırmak İstemiyorum

Erkek arkadaşınız güvenilecek bir tarafı yok. İlla evlilik akdi kurulsun demiyorum ama arkanızda sapasağlam duracak biri de değil.
Bebeğin, çocuğun, ergenin her zaman anneye de babaya da ihtiyacı var. Kendimden biliyorum. Ben bu ilişkide bir bebeğin doğmasına razı olmazdım ya.
sahsen benimle evlenmeyen adamin cocugunu dogurmam bir defa o cocuga karsi sorumluluk hissederim babasindan dogan haklarini almasi gerekir
 
Çizgiyi aştığımı düşünmüyorum. Arkasından dua etsin diye çocuk büyütüp bencil olmadığını iddia eden biri için gayet de sakinim aslında. İnsanların ikiyüzlülüğüne sinirleniyorum ben.
Ben sizi bir üyeye benzettim ama hadi bakalım. Ben yönetime bildireyim de onlar gerekeni yaparlar muhakkak. Bakalım bir işler var mı sizde.
 
Çocuk doğurma konusuna romantik hislerden ziyade mantıkla bakmazsanız; çok yorulur, çok örselenir, çok üzülürsünüz diyorum.

En az 18 sene size tamamen bağımlı bir birey demek. Yeni bir birey ortaya çıkarmak demek. Onun karakteri ve düşünce dünyasını oyun hamuru gibi şekillendirmek demek. İnsanlar, bir bebekten pollyanna da yaratabilir, seri katil de. Ebeveynliği asla küçümsemeyin. İnsan yetiştirmek müthiş zor bir süreç. Bunu biraz sorgulayan biraz ölçen kişiler ebeveyn olsa keşke.

Kaldı ki sizin yanınızda çocuğun baba kısmından alması gerekenleri verecek bir adam yok. O adam muhtemelen sadece "günah" olduğunu düşündüğünden yanınızda olacağını söylemiş ancak bu tepki de ilk tepkisi gibi geçici. İnsanlar ilk seferinde bize kim olduklarını gösterirler, gösterdiği kişiye inanın. Gebeliğinizi ilk haber verdiğinizde öyle tepki veren adamla kopmayan bir bağ kurmak istediğinize emin misiniz?
 
Geçen açtığım konuda erkek arkadaşımın kültürel farklardan dolayı ilişkimizi sakladığını ve korunduğumuz halde hamile kaldığımı söylemiştim. (Özetle)

Durum biraz değişti ve aldığım yorumlar çok faydalı oldu bana açıkçası. Erkek arkadaşım istersem doğurabileceğimi, yanında olacağımı söyledi. Öğrendiğim günden beri ağlıyorum.

Kültürel farkların yanında ikimiz için de erken bir hamilelik var ama ben aldırmak istemiyorum. Sonuçta bir can. Ama duygusal davranıp çocuğun mutsuz olması riskine, bencilliğe gider mi bilmiyorum. Çünkü kimse ben mutsuz bir yuva kurucam diyerek kurmuyor, ne harika insanlar yürütemiyor bu işi.

Biraz yorum, ama gerçekten beni anlayan bu ikilemi yargılamayacak insanlardan. Siz olsanız doğurur muydunuz? Maddi, ailevi olarak hazır değilken bile? Arkadaşım da çok istekli değil, ama ultrason görüntüsüne bakarken bir garip oldu, gördüm. Yine de çocuklardan hoşlanmayan biri, zamanla değişir mi bu?

Özellikle anne olanlar, anneliği tatmış olanlar cevap verirse çok iyi olur benim için.

Maddi durumumuz orta/orta üstü. Aylık büyük bir harcama olduğunda zorlanıyoruz, benim işim daha iyi ama süreçte ne kadar işime odaklanabilirim bilmiyorum. Hamilelik, lohusalık… Zor.
cocugu babaasiz buyutebileceginize inaniyorsaniz o gucuk3ndi izde buluyorsaniz dogurun çünkü partneriniz istemeye istemeye evet demek durumunda kaliyor gonulsuz yapilan islerin sonunu da biliyoruz.Tek basinaliga raziysaniz yapin çocuğu gözealamiyorsaniz kimseye guvenip de cocuk yapmayin
 
Eski konunuzu hatirliyorum. Siz doguma giderken sevgiliniz baska bir kadinla nikah salonuna gidecek kapasitede birisi. Dogurunca yaninizda olacaksa simdiden sizi ailesiyle tanistirsin. Ne kadar sözünün eriymis sizde görürsünüz.
Adamın öyle niyeti yokki kadının sağlık problemi var diye beraber olmuş nasılsa çocuk olmaz.olunca da sıvışti .
 
Doğurursan hayır gelmez, doğurma diyorum. Önce okuduğunuzu anlayın.
ya niye cocuktan hayir gelmesin hastamisin nesin p.ç falan diye cocuk taslayan birileri vardi bi turk filminde ordaki tiplemeler gibi milletin asabini bozma ya sey dedigin et parcasina firsat verilirse sahane bir cocuk olabilir cok da hayirli olabilir beyni olan birinin gozetiminde yetisirse tabi sahsi durumunuza gore mi yorumluyorsunuz ozaman haklisiniz
 
Çizgiyi aştığımı düşünmüyorum. Arkasından dua etsin diye çocuk büyütüp bencil olmadığını iddia eden biri için gayet de sakinim aslında. İnsanların ikiyüzlülüğüne sinirleniyorum ben.
dogal olan ureme soy devam ettirme icgudusu tanrinin insanlara bahsettigi butun hormanlar sacma sapan aptalca bi sen zeki ve bencil degilsin kibire bak urememek istemeni kutlayasi geliyor insanin
 
Plansız hamile kalmak başlı başına bir hadisedir, geçmiş olsun.
İsteyen dilediğini yapma hakkına sahip. Saygı duyarım.
Fakat baba adayı çocuğu kabul etmezse, ben doğurup tek başıma büyütürüm demek bana göre çocuğa karşı egoist ve bencilce bir davranış..

Sizin aklınız çok karışık ne yapacağınızı bilmiyorsunuz. Sevgilim beni zamanla kabul eder evleniriz, çocuğuma babalık yapar diye düşünüyor olabilirsiniz. Sizi ailesinden gizleyen biri için bu pek mümkün görünmüyor.
 
Geçen açtığım konuda erkek arkadaşımın kültürel farklardan dolayı ilişkimizi sakladığını ve korunduğumuz halde hamile kaldığımı söylemiştim. (Özetle)

Durum biraz değişti ve aldığım yorumlar çok faydalı oldu bana açıkçası. Erkek arkadaşım istersem doğurabileceğimi, yanında olacağımı söyledi. Öğrendiğim günden beri ağlıyorum.

Kültürel farkların yanında ikimiz için de erken bir hamilelik var ama ben aldırmak istemiyorum. Sonuçta bir can. Ama duygusal davranıp çocuğun mutsuz olması riskine, bencilliğe gider mi bilmiyorum. Çünkü kimse ben mutsuz bir yuva kurucam diyerek kurmuyor, ne harika insanlar yürütemiyor bu işi.

Biraz yorum, ama gerçekten beni anlayan bu ikilemi yargılamayacak insanlardan. Siz olsanız doğurur muydunuz? Maddi, ailevi olarak hazır değilken bile? Arkadaşım da çok istekli değil, ama ultrason görüntüsüne bakarken bir garip oldu, gördüm. Yine de çocuklardan hoşlanmayan biri, zamanla değişir mi bu?

Özellikle anne olanlar, anneliği tatmış olanlar cevap verirse çok iyi olur benim için.

Maddi durumumuz orta/orta üstü. Aylık büyük bir harcama olduğunda zorlanıyoruz, benim işim daha iyi ama süreçte ne kadar işime odaklanabilirim bilmiyorum. Hamilelik, lohusalık… Zor.
Ben olsam dogururdum.Sartlariniz kötü değil ve anne olmak şu hayatta yaptığım en muhteşem şeydi.Cocuk sevmemek farklı ama kendi çocuğunuz diyebilirim ki dünya aşktan tersine dönüyor😀
 
dogal olan ureme soy devam ettirme icgudusu tanrinin insanlara bahsettigi butun hormanlar sacma sapan aptalca bi sen zeki ve bencil degilsin kibire bak urememek istemeni kutlayasi geliyor insanin
Tanrı hayvanlara da aynı hormonları, aynı üreme içgüdüsünü veriyor değil mi? Bu içgüdüyü kutsamanın ne anlamı var o zaman? Çok özel veya insanoğluna özgü bir şey değil bu.
 
Geçen açtığım konuda erkek arkadaşımın kültürel farklardan dolayı ilişkimizi sakladığını ve korunduğumuz halde hamile kaldığımı söylemiştim. (Özetle)

Durum biraz değişti ve aldığım yorumlar çok faydalı oldu bana açıkçası. Erkek arkadaşım istersem doğurabileceğimi, yanında olacağımı söyledi. Öğrendiğim günden beri ağlıyorum.

Kültürel farkların yanında ikimiz için de erken bir hamilelik var ama ben aldırmak istemiyorum. Sonuçta bir can. Ama duygusal davranıp çocuğun mutsuz olması riskine, bencilliğe gider mi bilmiyorum. Çünkü kimse ben mutsuz bir yuva kurucam diyerek kurmuyor, ne harika insanlar yürütemiyor bu işi.

Biraz yorum, ama gerçekten beni anlayan bu ikilemi yargılamayacak insanlardan. Siz olsanız doğurur muydunuz? Maddi, ailevi olarak hazır değilken bile? Arkadaşım da çok istekli değil, ama ultrason görüntüsüne bakarken bir garip oldu, gördüm. Yine de çocuklardan hoşlanmayan biri, zamanla değişir mi bu?

Özellikle anne olanlar, anneliği tatmış olanlar cevap verirse çok iyi olur benim için.

Maddi durumumuz orta/orta üstü. Aylık büyük bir harcama olduğunda zorlanıyoruz, benim işim daha iyi ama süreçte ne kadar işime odaklanabilirim bilmiyorum. Hamilelik, lohusalık… Zor.
Durumunuz çok yönlü ele alınması gereken bir konu.Sağlık problemlerinizden bahsettiniz,eğer hamileliğiniz sağlığınızı riske atacaksa önce kendinizi düşünmelisiniz.Hic bir şey sağlığınızdan daha önemli değil.Hamilelik geçirmek sağlığınız açısından sorun olmayacaksa ve anne olmak için ( sağlık açısından) başka bir şansınız yoksa tabiiki düşünün.Yalnız hamileliğin özellikle son dönemi,lohusalık dönemi çok çok hassa yaşanır.Gercek anlamda baba adayı, babanın ilgisine ihtiyaç duyulan dönemdir.Sizin anlattığınız ilişkide baba bir gelecek vadetmiyor yani sizin ve çocuğun hayatında ne zamana kadar olacak belirsiz.O yüzden bu ihtimali göz önünde bulundurmanız lazım maddi kısmını geçiyorum manevi olarak çocuk büyütmek çok zordur.İstersen doğur derken belki vicdanen kendini rahatlatmak istemiştir,sizin kararınızla hamilelik sonlanırsa topu size atmış olacak.
Çocukları sevmemek bir ölçüt değil,insan her şartta kendi çocuğunu sever ve anne baba olunca çocuk algısı değişir.
Kültürel fark derken yöre, eğitim,yaşam tarzı bilemiyorum ne yaşıyorsunuz ama dile getirdiginize göre ciddi bir uyum sorunu var.Ailenizde ayrı bir faktör.İlişkinizin mevcut durumunu göz önüne alarak bekar anne olmak artı ,ekşi,ne getirir,ne götürür hepsini yazın.Sağlıklı düşünün, anlık duygusallığa kapılmayın.
Benim şahsi fikrim bir bebek dünyaya gelecekse anne baba karşılıklı olarak istemeli ve resmi bir evlilik çatısı altında bebek dünyaya gelmelidir.
Hayat sizin,dilerim kendiniz için en doğru kararı alırsınız
 
Durumunuz çok yönlü ele alınması gereken bir konu.Sağlık problemlerinizden bahsettiniz,eğer hamileliğiniz sağlığınızı riske atacaksa önce kendinizi düşünmelisiniz.Hic bir şey sağlığınızdan daha önemli değil.Hamilelik geçirmek sağlığınız açısından sorun olmayacaksa ve anne olmak için ( sağlık açısından) başka bir şansınız yoksa tabiiki düşünün.Yalnız hamileliğin özellikle son dönemi,lohusalık dönemi çok çok hassa yaşanır.Gercek anlamda baba adayı, babanın ilgisine ihtiyaç duyulan dönemdir.Sizin anlattığınız ilişkide baba bir gelecek vadetmiyor yani sizin ve çocuğun hayatında ne zamana kadar olacak belirsiz.O yüzden bu ihtimali göz önünde bulundurmanız lazım maddi kısmını geçiyorum manevi olarak çocuk büyütmek çok zordur.İstersen doğur derken belki vicdanen kendini rahatlatmak istemiştir,sizin kararınızla hamilelik sonlanırsa topu size atmış olacak.
Çocukları sevmemek bir ölçüt değil,insan her şartta kendi çocuğunu sever ve anne baba olunca çocuk algısı değişir.
Kültürel fark derken yöre, eğitim,yaşam tarzı bilemiyorum ne yaşıyorsunuz ama dile getirdiginize göre ciddi bir uyum sorunu var.Ailenizde ayrı bir faktör.İlişkinizin mevcut durumunu göz önüne alarak bekar anne olmak artı ,ekşi,ne getirir,ne götürür hepsini yazın.Sağlıklı düşünün, anlık duygusallığa kapılmayın.
Benim şahsi fikrim bir bebek dünyaya gelecekse anne baba karşılıklı olarak istemeli ve resmi bir evlilik çatısı altında bebek dünyaya gelmelidir.
Hayat sizin,dilerim kendiniz için en doğru kararı alırsınız
Hepsini yazın derken yazarak düşünün anlamında söyledim:)
 
Geçen açtığım konuda erkek arkadaşımın kültürel farklardan dolayı ilişkimizi sakladığını ve korunduğumuz halde hamile kaldığımı söylemiştim. (Özetle)

Durum biraz değişti ve aldığım yorumlar çok faydalı oldu bana açıkçası. Erkek arkadaşım istersem doğurabileceğimi, yanında olacağımı söyledi. Öğrendiğim günden beri ağlıyorum.

Kültürel farkların yanında ikimiz için de erken bir hamilelik var ama ben aldırmak istemiyorum. Sonuçta bir can. Ama duygusal davranıp çocuğun mutsuz olması riskine, bencilliğe gider mi bilmiyorum. Çünkü kimse ben mutsuz bir yuva kurucam diyerek kurmuyor, ne harika insanlar yürütemiyor bu işi.

Biraz yorum, ama gerçekten beni anlayan bu ikilemi yargılamayacak insanlardan. Siz olsanız doğurur muydunuz? Maddi, ailevi olarak hazır değilken bile? Arkadaşım da çok istekli değil, ama ultrason görüntüsüne bakarken bir garip oldu, gördüm. Yine de çocuklardan hoşlanmayan biri, zamanla değişir mi bu?

Özellikle anne olanlar, anneliği tatmış olanlar cevap verirse çok iyi olur benim için.

Maddi durumumuz orta/orta üstü. Aylık büyük bir harcama olduğunda zorlanıyoruz, benim işim daha iyi ama süreçte ne kadar işime odaklanabilirim bilmiyorum. Hamilelik, lohusalık… Zor.
Böyle bir konuda gelen yorumlara göre karar almazsınız diye ümit ediyorum. Bu anlık heveslerle alabileceğiniz bir karar değil. Bir çocuk dünyaya getirmek hayat boyu sürecek bir sorumluluğu üstlenmek demek oluyor. Koşullar yeterince olgunlaşmadan hatta bebeğin babasının net bir görüşü olmadan sadece kendi isteğinize dayanarak bu kadar büyük bir karar almanız hiç sağlıklı olmaz. Anne adayı maddi manevi hazır olmadığı sürece dünyaya gelen çocukların mutlu bir çocukluk yaşadığını düşünmüyorum.
 
Tanrı hayvanlara da aynı hormonları, aynı üreme içgüdüsünü veriyor değil mi? Bu içgüdüyü kutsamanın ne anlamı var o zaman? Çok özel veya insanoğluna özgü bir şey değil bu.
Üremek istemeyebilirsiniz, içten içe gereksiz olduğunu da düşünebilirsiniz bunlar doğal şeyler. Ben de sıcak değilimdir konuya hoş belki de kısırımdır bilemem bunu. Sizin tepki almanız fikirlerinizden değil aslında, üsluptan. Söylemek istediğinizi açıklayamadıkça çorba oldu. Kendi fikrinizi parlatmak için karşıt fikirleri ezmenize gerek yok. Bazıları romantik düşünür, bazıları içgüdüsel bazıları mantıklı.
Anladım söylemek istediklerinizi ancak işte başlangıç çok yanlış oldu.
 
X