- 2 Nisan 2021
- 889
- 1.350
Üslup yanlış olsa da dediklerinize katılıyorum. Biri çocuk yapmanın bencilce olmayan tek bir nedenini söyeleyemez. Çünkü yoktur. Tüm cümleler çocuk istedim çünkü çok tatlılar, hayatıma anlam katmak istedim, birine bakmak istedim gibi tamamlanır.Kendimi değil aslında, genel olarak insanları önemli görmüyorum. Dünyada 8 milyar insan var, insan sayısı ne kadar çok artarsa dünyadaki pislikler ve kötülükler de o kadar artıyor bunu görmek zor olmamalı. Niye herkesin bu kadar doğurma, üreme merakı olduğunu anlayamıyorum. Düşünün ya yıllarca, defalarca tüp bebek falan deniyorlar, bir sürü yöntemle üremek için uğraşıyorlar. Neden ya neden vallahi anlamıyorum. Sonra da çocuk olunca bakmak zor diye ağlayıp duruyorlar. Hatta yukarıda birisi yazmış çocuktan sonra boşanma noktasına geldik diye. Bu çelişki karşısında delirmemek mümkün mü?
Mesela ben iyi bir ailede doğdum, rahat bir hayat yaşıyorum ama bu hayatı mantıklı bulmuyorum. Aldırılsam da olurmuş. Zaten ölünce de hayatta bulunmamış gibi olacağım aynı doğmamış gibi. Sizin de bu durumdan farkınız yok. Bu dünyada yapılan her şey savaşlar, tedaviler, güzel bir resim. Hepsi gereksiz, beyhude. Bunu anlamayanların sebebini ölümsüz bakış açısına dayandırıyorum. Dindar insanlar doğurmayı daha mantıklı bulabilir. Gerçi o zaman bile cehenneme gidebilme, acı çekme ihtimali olduğuna inandığın bir çocuğu doğurmak mantıklı değildir de neyse.
Diyelim siz bir aşı yaptınız ve öldünüz. Ne anlamı kaldı. Diyelim o aşıyla biri iyileşti. Kocaman ülkeyi savaştan çıkaracak bir asker. Bir sürü insan sayesinde daha uzun yaşadı ve öldü. Onun sayesinde yaşayanlar da öldü. O da öldü bu da öldü. Cidden hiçbir anlamı yok bu işin. Çok güzel bir söz vardır. Hayat bir hastalıktır her zaman ölümle sonuçlanır.
Anne babamı sever sayarım ama bu kesinlikle beni doğurdukları için değil, aksine bana bakmaları onların zorunluluğu. Bunu yapmazlarsa kötü insanlardır. Buraya gelmeyi ben seçmedim, hiçbir borcum da yok. Girdik buraya işte çıkana kadar takılacağız artık ne yapalım. Kaçımız hayatının mutluluk oranı olan kısmına çok diyebilir. Ben şu ana kadar %10 derim. Gerisi hep çaba, acı ya da boşluk. Bunu başkasına aktarmaya gerek var mı? Gerçekten natalistliğin mantıklı tek bir nedenini göremiyorum.
Bunu yazma sebebim böyle bir düşünce yapısı olduğunu nedenini az biraz açmaktı. Kimseye bir şey kanıtlamaya çalışmıyorum. Herkesin kendi hayatı