Beklenmeyen bir haber

Ben başka sebeplerden ağır depresyon geçirdim 6 yıl önce ne kadar takmıyor olsam da bilinçaltında hep baba problemi çıktı ama tedaviden sonra çok daha iyiyim mutlaka yardım alın öldükten sonra bile size acı çektirmesine izin vermeyin kesinlikle şizofrendi bencede babanız benim babam en son av tüfeğiyle tavuk kedi köpek vurmaya kalkınca amcamlar zorla götürdüler orda bile benim birşeyim yok siz bu gerizekalıları tedavi edin demiş doktora şizofreni çok tuhaf bir hastalık herkes de aynı belirtiler olmuyormuş bazıları aşırı agresif bazıları babam gibi aşırı rahat ama hepsinin bir ortak özelliği var bağımlılık kiminde alkol kiminde kumar kiminde seks vs.ama birşeye kesin takıntılı oluyorlar babamın ailesi çok zengin herşeyi kumarda yedi en son kalan araziler ortak imzalı satışa çıktığı için amcamlar izin vermedi satamadı da bize bişeyler kaldı işte babam teknelerde şampanya patlatıp dansöz oynatırken biz evde aç televizyonsuz yaşıyorduk doğduğum günden ebri önceelri hafta da bir sonra ayda bir yazın hiç yok zaten kırkyılda bir eve uğrardı işte sonra iflas etti maliye filan peşine düştü de memleketine kaçtı ordan da bi daha gelmedi küçük kardeşim bir süre yazın yanına gidip kalıyordu ergenliğe girince anlaşamadılar oda bıraktı gitmeyi parası pulu vardı ben açken o beni hiç düşünmedi bana bir gün annenle barıştır sana paraları yağdırayım demişti :) o yüzden hiç vicdan azabı çekmeyin asla sizi sevmedi sevemezdi amcamın dediği bir la var hiç unutmam babanın bu dünyada sevdiği tek kişi kendisi malesef ki sizinkide öyleydi sanırım
 
BabamI yüz yüze görmeyeli 15 sene geçti.. Ayda bir telefonla konuşuyoruz yalnızca.. ülkenin bir ucunda o bir ucunda ben yasıyorum. Yalnız..
Hep bir gün bana da böyle telefon gelecek düşüncesi hakim..
Bu hayatı o seçti yalnızlığı sorumsuzluğu o seçti..
eşim gitmemi söylüyor ama icimden gitmek gelmiyor boşluk hissim var içimde bir sızı var hep
 
Çok televizyondan bahsetmişim ya ama o kadar uzun süre yoktu ki en çok canımın yandığı konuların başında gelir televizyon şimdi evimde tv yok :) sevmiyorum tv izlemeyi tam bir yürüyen travma vakasıyım :)
 

Tedavinin faydası olur değil mi gerçekten? Benim de dönem dönem psikoloğa gittiğim oldu. Bırakınca yine en başa sardım. Umutsuz vaka olduğumdan korkuyorum. Bir gün iyiyim, bir gün kötü. İnternette bile bunu aratınca bipolar gibi bişeyler çıktı karşıma. Gerçekten kendimi en iyi tanımlayabileceğim cümle bu. Dün çok kötüydüm mesela. Bütün gün gözyaşım gözümün ucundaydı. Annem de farketti dayanamadım ağladım yine babamdan bahsettim. Bugün çok daha iyiyim. Olayları kabullenmiş hissettiğim günlerden biri bugün. Bu değişken ruh hali o kadar yoruyor ki. İnternetten bakınca manik depresif, bipolar gibi hastalıklar çıkıyor bu durumu tarif eden. İş bulup çalışmaya başladıktan sonra başlayacağım sanırım tedaviye. Umarım iyi gelir.

Babamda hepsi vardı. Alkol, kumar, seks bağımlılığı, hepsi. Kumar oynadığını öldükten sonra öğrendim, onu bizden saklamış. Hatta borçlanmış tefeceye falan bulaşmış bi dünya işler. Zengin birisi değildi emekli maaşı vardı sadece. 3000 lira gibi bir rakamdı ayda. 1000 lirasını çektiği kredi borcuna veriyormuş 2000 lirayla geçinmek zorundaydı . Evi kendisinindi kira değildi. 2000 lira da tabiki yetmezdi. Sigarayı az içse yetebilirdi ama günde 3 paket sigara, gün aşırı alkol, pislik çevresine kurduğu meze sofraları (güç gösterisi yapmayı, parayla övünmeyi) severdi. Babası çok varlıklı bir insanmış geçmişte. Babamlar maddi açıdan rahat büyümüş. Babası aynı babam gibi biriymiş tek fark o maddiyatla babalık yapmış evlatlarına sadece. Oysa babamın beni maddi olarak sömürdüğü dönemler oldu üniversitede öğrenciydim henüz. Babam kendi babasına hep tepkiliydi annesinin çektiklerinden dolayı. Bir gün demiştim ki ona “sen kendi babandan daha beter bi baba oldun bize”.

Ah, şunu bilip şunu söylüyorum , bu dünyada bir insanın en değerli varlığı evlat sahibi değilse kendisi, evlatları varsa evlatları olmalı kendinden önce. Annem de hep dediğinizi söyler biliyor musunuz ? “Sevmedi sizi lily , o kendinden başka kimseyi sevmiyordu” der. Sizi kocaman kucaklıyorum. Bana güç verdiniz. Ortak acıları paylaşmışız . Yaralarımın izi ruhumda kalacak silinmeyecek biliyorum, buna razıyım, tek isteğim o yaraların kanamayı bırakması, kabuk bağlaması, sürekli canımı yakmaması artık.
 
Babam yaşarken aynı duygulara sahiptim. Sizi o kadar iyi anlıyorum ki. Benim babamla evimin arası 10 dakikaydı yürüyerek. Gidemedim Ayaklarım götürmedi beni oraya . İçimden gelmedi bir türlü. O sızıyı çok iyi biliyorum. Yaşarken acaba şuan nasıl ne yapıyor diye düşünürdüm. Yediğim lokma zehir olurdu o da yiyor mu aç mı tok mu diye düşünmekten. Şimdi toprak oldu. Bi taraftan sanki yüklerimden kurtuldum, yeniden doğdum, hafifledim artık gibi ama bi taraftan da yaşasaydı da hergün yemeğini yapsaydım, baksaydım, besleseydim düşüncesi insanı kahrediyor. Çıkmaz sokak gibi birşey. Yukarı tükürsen sakal, aşağı tükürsen bıyık. Bu insanlar başta hiç baba olmamalıymış aslında. Ben defalarca kez keşke hiç dünya gelmeseydim demişimdir yürekten bunu dilemişimdir. Yaşadıklarım benim suçum değildi ama hesap bile soramadım babama. Hesap yine bana kaldı…
 
Annenizin ve sizin sağlıklı uzun bir ömrünüz olsun dilerim eğer hayatta ise Sizi çok ama çok iyi anlıyorum ben de sanki kendi hislerimi yazmışsınız.. sabırlar diliyorum umarım bundan sonra sizin için daha iyi olur her şey..
biz de o baba yoksunluğunun yerine hep eşlerimizi koyuyoruz farkında olmadan , bunun sebebi babalarımız.. malesef..
 
Çok teşekkür ederim bende size mutlu, sağlıklı, uzun bir ömür diliyorum sevdiklerinizle beraber eş konusunda çok haklısınız. Bende eşimle evlenirken sadece bu adamdan çok iyi baba olur diye düşünüp sevmiştim onu. Kaşına, gözüne değil de bana olan sevgisine, düşkünlüğüne vurulmuştum. Anneme de söylerim hep. Kendime eş değil de hayallerimdeki gibi bi baba seçtim aslında . Elinden geldiğince doldurdu o baba boşluğumu, tabi tamamen kapanması, yerinin doldurulması imkansız ama hayatımızın çocuk olduğumuz dönemi mahrumiyetle geçti madem, umarım bundan sonrası geçmişi aratmaz. Her halükarda bitecek bu ömür . Bizde arkamızda birilerini bırakıp yok olup gideceğiz sonunda. Bundan sonramız güzel olsun inşallah. Hayatına dokunduğumuz insanların hayatını güzelleştirelim, güzel hatırlanalım, kimsenin kapanmayan yarası olmayalım dilerim..
 
Lilly canım senin eş olacak kişi naptı ? Adım falan attı mı sana ? Sesi çıkmıyor mu hiç ? Sen böyle yazınca sorayım dedim.
 
Lilly canım senin eş olacak kişi naptı ? Adım falan attı mı sana ? Sesi çıkmıyor mu hiç ? Sen böyle yazınca sorayım dedim.
Canım en son yurtdışına annemlerin yanına gideceğimden bahsetmiştim size. Ortak bi kaç arkadaşa söylemiştim. Eşim onlardan duymuş. Duyar duymaz benimle iletişime geçti. Gidemem, onu bekliyorum diye düşünüyordu heralde. Günlerce aradı, özür diledi. Kimini açtım konuştum, kimine cevap vermedim. Bi kaç kere eve geldi yüz yüze konuştuk. İlk görüşmemizde tartıştık. Sonrakilerde yelkenleri suya indirmiş vaziyetteydi. Kırgın olduğu sebepleri, neden aramadığını vs anlattı. Ben her halükarda gideceğimi , kafamı toplamam gerektiğini, ayrı olduğumuz süre içinde düşünüp ondan sonra karar vereceğimi söyledim . Tamam bekleyeceğim dedi. Kendi evime dönmedim yani. Gideceğim gün geldi bana çiçek, hediyeler vs. almış. Havalimanına bıraktı beni. Öylece ayrıldık. Şimdi konuşuyoruz sürekli seviyorum, senden vazgeçemem , boşanmak istemiyorum diyor. Beni en zor zamanlarımda yalnız bıraktığı için hala kızgınım ona ama bi taraftan da hatasını anladığı konusunda hergün daha fazla tatmin ediyor beni. Yine de burda bi kaç ay kalıp döneceğim. O süre içinde durumu değerlendireceğim ondan sonrasına bakacağız ama umut var gibi:)
 
Sevindim valla ne yalan söyleyeyim. Böyle bir babanın ardından harika bir eş olur umarım sana.
 
Şimdi okudum gelişmeyi bu adama bence hemen yelkenleri sıya indirmeyin sizi çok üzmüştü evden kovmuştu hatırlıyorum. Çok yalnız kaldınız şimdi yine ikilemde bırakıyor orada belki bir hayat kuracaktınız.

Gerçekten düzeldiğine emin olmadan gelmeyin lütfen
 
Sizin yazdiginizi gorunce eski konularina baktim. Konu sahibini hatirladim. Gercekten cok zor surecler yasamis ustune esi ile olan sorunlari tuzu biberi olmus. Allah yardimcisi olsun.
Evet konusunu bende hatırlıyorum eşi zaten başlı başına travmalar yaşatmıştı konu sahibine
Umarım verdiği kararlar sonra onu olumsuz etkilemez
 

Evet konusunu bende hatırlıyorum eşi zaten başlı başına travmalar yaşatmıştı konu sahibine
Umarım verdiği kararlar sonra onu olumsuz etkilemez
Çok travmalar atlatmış biri olarak travma demeyelim de çok kırmıştı. Ailesine karşı yaptığım bazı açıklamaları saygısızlık olarak nitelendirip “defol git” gibi bi laf etmişti. Gittim bende. O dönem psikolojik olarak o da kötü durumdaydı. İşleri kötü gidiyordu maddi sıkıntıdaydı. Bende biraz bunalttım onu aile konularıyla kabul ediyorum. Dış kapı mandalları için boşuna huzurumuzu kaçırmışım bu da benim hatamdı. Şuan iş değiştirmiş herşey yoluna giriyor onun adına da. Tabiki düzeldiğinden emin olmadan kesin bi adım atmayacağım. Şuan bende onu ikilemde bırakıyorum emin olun:) kaybetme korkusu sarmış durumda beyefendiyi. Süründürüyorum merak etmeyin:) Kırgınlıklarım olduğu kadar güzel günlerimiz de oldu. Bana çok iyiliği dokundu bu yüzden gemileri yakamıyor insan bir anda o yüzden zamana bıraktım. Umarım hayırlısı olur bundan sonrası için
 
Umarım sizin için en güzeli olur herşey
 
Sizin yazdiginizi gorunce eski konularina baktim. Konu sahibini hatirladim. Gercekten cok zor surecler yasamis ustune esi ile olan sorunlari tuzu biberi olmus. Allah yardimcisi olsun.
Çok teşekkür ediyorum, sağolun Gerçekten çok zor zamanlardı . İmtihan deniliyorsa buna deniliyordur. Annemin uzaklarda olması, babamın ölümü, evliliğimdeki sorunlar. Babamın acısına bile yanamadım hemen arkasından borçları, icra dosyaları, miras davaları çıktı bir de. Bütün bunlarla tek başıma mücadele ettim. Avukat, adliye gezdim durdum günlerce. Sandığım kadar güçsüz bi insan değilmişim demek ki. Zaten hep öyle oldu. Bazen babamın bize yaşattıklarını düşünüp şuan bidaha yaşasam kaldıramam heralde derdim. Ki o zor zamanları yaşadığımda daha çocuktum. Çocuk lily nasıl dayandıysa, yetişkin lily de öyle dayandı babasından arda kalanlara. Yaşıyor olsa canı sağolsun derdim. Zaten öyle ya, hep canı sağolsun der geçerdim. Şimdi rahat uyusun diyorum, hakkım son damlasına kadar helal olsun.
 
“Başka bir sekilde de olsaydi ölümü hep o anda kalacaktiniz.” Sizde yaşadınız aynı şoku değil mi? Duyduğunuz haberi o an duymamış varsaymaya çalışmak, inananamamak, hayır , yalan diyerek inkar etmek, ne kadar inkar ederseniz edin bu gerçeği değiştiremeyeceğinizi düşündüğünüz andaki o çaresizlik hissi Hatırladıkça kötü oluyorum. Daha önce de söylemiştim. Babamın o evden ceset torbası içinde çıkarıldığını gördüm, kefen içinde mezara koyuluşunu gördüm ama hiçbiri o aldığım haber kadar o “baban vefat etmiş” cümlesi kadar yakmadı beni Sizin de başınız sağolsun mekanı cennet olsun babacığınızın . Çok acı çok. Görüyorum ki herkes benzer şeyler yaşıyor. Herkesin içinde bişeyler ukte kalıyor. Herkes bi şekilde o yarım kalmışlık hissini yaşıyor. Haklısınız bazen düşünüyorum niye daha önce gitmedim diye. En azından babamın halini görüp evime getirirdim evimde bakardım diyorum hep. Ama babamın huyunu biliyorum. Gelmezdi. Hastanede bile bir gün yatıramazdık. Bağırır çağırır hemşirelerle kavga eder eve gitmek isterdi. Doktorlar bir çok kez seni hastaneye yatıralım demiş yatmamış kaçmış hastaneden . Evinde olmayı isterdi o. Daha önce de dediğim gibi yalnızlığından , özgürlüğünden ödün vermezdi çok hasta dahi olsa. Yatağa bağlı olsa kimbilir ne kadar üzülürdü, canı yanardı. Ben babam derdim bakardım gocunmazdım ama o çok kötü hissederdi biliyorum. Birilerine muhtaç olarak yaşamak istemezdi özgürlüğü kısıtlansın istemezdi. Zaten sağlıklıyken bile “Allah bi anda alsın canımı, çektirmesin” diye dua ederdi hep, dediği gibi de oldu. Belki yanıma götürsem bi kavga gürültü çıkacaktı evine dönecekti yine dediğiniz gibi aynı şekilde ölecekti. Bu daha çok içime otururdu , belki de herşey olması gerektiği gibi oldu Sanırım haklısınız. Bu ölüm nasıl gelirse gelsin vicdan yapacaktım ben. Belki bu şekilde değil başka şekilde. Vicdanımın rahat olması için babamla ilişkimizin hiç kopmamış olması, çoluğunun çocuğunun içinde vefat etmiş olması gerekirdi. Fakat olmadı hayat işte. Sizin için de çok üzüldüm gerçekten Allah size de sabır versin . Beynimiz içinde dönen ‘o an’ var ya, umarım zamanla bu kadar acıtmamaya başlar.
 
O kadar güzel bi kalbiniz var ki Çok teşekkür ederim herşey için kitap okumaya sarmıştım bu aralar zaten. Önerdiğiniz kitap çok yerinde oldu:) aile konulu kitap arayışındaydım:) hemen sipariş verip, en kısa sürece okuyacağım
 
Bahsettiğiniz kitap Nihan Kaya’nın ‘İyi Aile Yoktur’ kitabı sanırım Şuan okuyorum 50. sayfasındayım. Her sayfada kendimi buluyorum zaten. Gerçekten çok doğru tespitler var. Çalışmaya başlayacağım ondan sonra umuyorum ilk fırsatta destek alacağım. Çok teşekkür ederim.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…