Beklenen son sanrm gerekleiyor...

chocolategirl .!.:

yine döndü geldi arkadaşlar..yine ! tam evimi tutacağım gün geldi ve üzüldü ağladı, gidip tutmayayım diye evden dahi çıkmadı,hissetmiştim zaten mesajlarda,"yüzün gülmesin" derken ,geri dönüş sinyali vermişti. şimdi karmakarışığım,gitsem -ki asıl istediğim bu- ben onun gibi değilim ki, ben kimseyi arkamda ağlarken bırakamam,onun yaptığı gibi o bu evde yaşarken eşyalarımı toplayıp çıkıp gidemem.merhamet midir bu bendeki,nedir bilemiyorum ama... ya herşeyi bırakıp çıkacağım, ya da... bilemiyorum. güvenmiyorum artık ona,çocuk yapalım,o zaman hiç ayrılmayız,biz seninle ayrılamayız diyip duruyor.... gece işimi bırakmamı istiyor... ben bu adamın denge orunları yüzünden dengemi kaybedeceğim,yakındır!

Genişletmek için tıkla...

chocolategirl .!.:

Merhaba arkadaşlar,

Pofidi , sanki hissetmiş gibi sormuşsun canım...

Evet , bayramın ilk gününden beri yalnızım evimde... 5 ay önce yalvar yakar beni getirdiği bu evde , bırakıp gitti yine beni. Hem de bayramın ilk gününden itibaren.geçtiğimiz hafta da yine bir avukat aradı,"eşiniz anlaşmalı boşanmak istiyor" diye...

Neler olduğuna gelirsek,niye böyle olduğuna... Küçük tartşmalar , olaylar büyüdü ve çok büyük bir kavga ettik. Bayramdan 4 gün önce,dağınıklığı yüzünden kendisine biraz söylendim. Tabii ki erkek bu,dağıtır da ,kirletir de. Sorun bu değil. Fakat ilgisiz ve sorumsuz bir adamın,aynı zamanda aşırı dağınıklığı hele ki siz bir de çalışıyo ve yorgun argın geliyorsanız sinir bozabilir... Ben de aylardır ses etmeden yapıyordum işi gücü. Ama düşünün ki gece çlıştığınız bir işiniz var ve eve sabaha karşı geliyorsunuz. Salonda ayrı ayrı kirletilmiş küllükler, her bir koltukta çıkarılmış kıyafetler,yenilen abur cubur paketleri yerlerde... Sanki sokağa atılmış gibi. Ben de bu durum üzerine biriktirdim biriktirdim,biraz söylendim ve ters cevap alınca tartıştık.
Ertesi gün akşama kadar fazla araşmadık,akşam eve geldi. Surat yapıyor. Konuşmak istedi sonra "bazı hareketlerinden hoşlnmıyorum,ne yapsam batıyor sana,evimde rahat edemeyecek miym ben" dedi, ben de dünkü tartışmadan dolayı üzgün olduğumu,fevri davrandığımı fakat dağınıklığının çalıştığım ve uyku uyuyamadğm için beni çok bunalttığını,kendisinden çok büyük şeyler beklemediğimi,en azından küllüğünü dökmesini,dağıtmamasını rica ettim. Konuşma bu şekilde sonlandı ama surat ertesi gün de devam etti. sabah,ehliyetimin çıktığı haberini aldım(çok zorluklarla çıkarttım da ve bayramda çok koşturmam gerektiği için araba lazım olduğundan bu habere çok sevindim) ben geçti sanıyorum aramızdaki sorun tabii...uyuyordu,koşarak gittim ,sevinçle "kalk kalk,ehliyetim çıkmış,gidip alalım" dedim.bu arada vakit azdı,öğleni geçmişti..2 saat içinde gidip almam lzm,yarın arefe,alamayabilirm yani. yaklaşık 1 saat sürdü onu yataktan kaldırabilmem,kahvaltısını hazırladım.geldi...ben sevinçle anlatıyorum,ses yok.tavırlar,suratlar... üst üste iki gün bunu yaptı ya,bende moral kalmadı. insan birini sevince,onun suratı ya da sana olan tavırlı hareketleri koyuyor.yani ben öyleyim en azından.neyse..ne olduysa ehliyeti gidip aldıktan sonra oldu,suratlar devam edince ben ona,o bana derken tartıştık ve hatta arabanın içinde kavga ettik ....bu şiddetli bir kavgaydı,beni çok zorlamıştı.ben de boşverememiştim.belki başkası olsa bu kadar takılmazdı eşinin surat yapmasına bilemem,ama ben yapamadım ,takıldım,her zaman olduğu gibi ve kavga oldu.arabasına zarar verdim hatta, o da bana vurdu,ben de ona...
"düzelmişti hani?" dediğinizi duyar gibiyim... evet düzelmişti,başlarda güzeldi,elinden geleni yaptı ilk zamanlar. ama yine çoğunuzun dediği gibi,bir insan 7 sinde neyse 70 inde de odur . yine ilgisizliği,sorumsuz ve kıskanmayan tavırları yavaş yavaş artarak devam etti. bir baktım,değişen o değil,benim.ben sabrediyorum,ben dikkate almıyorum bazen,ben umursamamaya çalışıyorum veya konuşsam da uzatmamak için ne lazımsa yapıyorum elimden geldiğince. sonuçta benim de bir yapım var,ben de tartışmalar üzerine susup kalamıyorum.yapı işte ne yapayım,beni böyle tanıdı böyle sevdi böyle kabul etti ve evlendi.bense onun alakalı,sevgi dolu,ilgili ,kıskanan kollayan yapısını görüp,isteyip evlendim. şimdi ben miyim yanıltan o mu?
olayın devamı daha kötü...

kavganın üzerine, o halimizle arabayı annesine sürdü(zaten yakındık ve birşey vermesi gerekiyormuş.ama pekala sonra gidilebilirdi,o halde görünülmeyebilirdi) ben yukarı çıkmadım,o gitti annesiyle indiler aşağı,anlamış tabii kadın,söylemiş de zaten.(ne kadar çirkin bir durum,kendisine vuran arkadaşını anneciğine şikayet eder gibi !)bindiler ikisi de arabaya,annesi niye böyle yapıyorsunuz siz diye kızıyor tabi...bu bir laf etti kızlar,eşim...bir büyük laf etti ki aklınız durur. "ANNE KEŞKE BAŞTA SENİ DİNLESEYDİM,HATTA GİDİP GE..LEVDEN BİR KADIN ALSAYDIM DA,BUNU ALMASAYDIM" dedi.... bu en ağırıydı,ne ahlaksızlığım kaldı ne terbiyesizliğim.inip gidecektim,annesi tuttu....yoldayken "sen ne dediğinin farkında mısn,biz kavga ettik ve ikimiz de zarar verdik birbirimize.belki ikimiz de hatalıyız.ama sen nasıl bir laf ettin " dedim yine de o da "az bile dedim, sen onlardan daha değersizsin" dedi mafoldumben boşanma lafları havada uçuşuyor bu arada,o benden boşanacakmış bayramdan sonra.

arefe günüydü ertesi gün,konuşmuyoruz zorda kalmadıkça. ama benim içim içimi yiyor" nasıl hala burdayım,nasıl gidemiyorum" diye... çünkü ben de ona zarar vermiştim,ben de ona vurmuştum ve kendimi suçlu hissediyordum.o yüzden gidemiyordum,akıl kalmadı zaten.ne yaptığımı bilmiyorum. alışverişe çıkmam gerekiyordu, o da geldi.dayımlara gidip onları da aldık,çocukları filan. biraz dolaştık,bayramlık bişeyler aldık.dayım" annenler bize yakın,gelin bizde kalın ,yarın sabah direk annenlere gidersinz bayramlaşmaya"dedi eşime. orda kaldık,dayımların birşeyden haberi yok tabi ve ben belli etmemek için uğraşıyorum.
baayram sabahı oldu,kahvaltı ettik.daha sofra masada..."ben gidiyorum" dedi eşim.annesine gidecekmiş." ee ben de geleceğim bekle" dedim,"hayır gelmeyeceksin,artık gerek yok" dedi.dayımların önünde.hiçbirşeyden haberi olmayan dayımlar şok oldular,ben içeri çağırdım eşimi"ne yapıyosun sen,saçmalama" dedim."gerek yok,bitti bu iş gelmeyeceksin,annemlere rezil oldum senin yüzünden" dedi."sen sürdün arabayı oraaya,gitmesek haberi olmayacaktı,benim suçum yok,ayrıca sen hakaret ettin önlerinde bana,kim rezil oldu acaba "dedim. "ne yapacaksak bayramdan sonra yapalım,bayramımız rezil olmasın" dedim.dinlemedi.dayım oturttu bunu,yengem de orda...orda da konuştu konuştu,rezil etti ve beni bayram sabahı bırakıp gitti orda...
bayramdı...annemler şehir dışındaydı..eşim yoktu,ve ben yalnızdım.ilk kez bir kurban bayramında yalnızdım ve bir dirhem et yemedim...ilk iki gün ağlayarak ve ona tel açarak geçti,kendimi gururumu kaybetmiş,gelmesi,beni yalnız bırakmaması için ona yalvarıyordum,ne büyük aptallık!! 2 gün.. tam 2 gün ne cevap verdi,ne geldi eve...hala da gelmiyor.
3.gün akşam mesaj attı..:"o evden eşyanı al çık,ben oturacağım "diye...aramalarım kesilmişti benim de ve 2 günün sonunda kabullenmiştim."çıkamam,çok istiyorsan sen çık,senin keyfine göre hareket etmekten yoruldum" yazdım.gelmiş almış o gece kıyafetlerini,gitmiş.
bayram sonrası da bir avukat aradı zaten.
durum böyle arkadaşlar.

Genişletmek için tıkla...