bence bu hiç doğru değilİlk planda hep çocuğu olacak birde anneyle muhatap olacaksın bence bu adam mükemmel olsa zaten evliliği sonlandırmaz ailesime sahip çıkardı egosu üstün gelip boşan,mak için çabalamış bu boşanmış adamların zerre kadar gözümde değeri yok aslada olmayacak , kadını ve cocuğunu seven değer veren zaten boşanmaz bence siz kendinizi kandırmayın
Bu özgürlüğüne yönelmiş kadın modeli biraz riskli bence. Yani, nasıl desem, erken yaşta evlenip çocuk doğurup gençliğini yaşayamamış değil de, her şeyi olması gerektiği gibi,zamanında ve yerinde yaşamış, annelik duyguları birinci planda olup da anlaşamadığı için ayrılan, sıradan, normal kadından daha riskli.
Çünkü, bu şu an anneliğini ikinci plana atıp hayatına odaklanmış birey birkaç yıl sonra o özgürlük muhabbetine doyacak, kaç yaşında bilmiyorum ama birkaç sene gezip tozduktan sonra kafasına dank edecek bir kızı olduğu. İlgili anne rolüne soyunacak, eğer müsaitse geride bıraktığı o hayatı özleyecek, bekarsa eski eşine dönmeye çalışacak, değilse de aklını çelmeye. Kürkçü dükkanı misali yani, gezip tozduktan sonra yavrusuna ve geride bıraktıklarına dönmek isteyecek.
Bu tip bir kadın için bunları öngörmek kolay. Dediğim gibi, her şeyi yerinde ve zamanında normal yaşamış bir kadından daha az korkmak lazım.
Bir de, bu kafaya dank etme noktası siz evlenince ve o çocuk sizin evinizde 3-4 gün kalmaya başlayınca, siz ona ablalık / fahri annelik yapmaya başlayınca da gerçekleşebilir. Kızına eski eşi bakıyordu bu zamana kadar, fakat başka bir kadının annelik yapıyor olmasını kaldıramayabilir, kıskanabilir, bu durumubozmaya çalışabilir, bu kıskançlıkla sıkıntı çıkarabilir.
Benim aklıma gelen senaryolar bunlar.
Ben erkek arkadaşlarımı seçerken bahsettiğiniz konuları hep 2. Plana atıyorum fakat hayat bir şekikde benim için kötü sonuçlanacak ilişkimi evlenme sürecine gelmeden sonlandırıyor. Ben olsam bu adamı seviyor muyum ve kızına iyi bir anne olabilir miyim bunları düşünüp karar verirdim. İnsanlar çoğunşukla çocuğu olan biriyle evlenmeyi sanki eşit değilmiş gibi algılıyor ben öyle görmüyorum. Eğer kuzından iyi bir elektrik almışsan iyi hissediyordam neden olmasınki. Sonuçta o sevdiğim adamıb kızı. Hayatta herşey planlayarak olmamalı bence kendinizi Allah a teslim edin ve olayları akışına bırakın eğer olaylar evlenmenizi kolaylaştırıtorsa ve siz böyle iyi hissediyorsanız evlenin. Eğerki tam tersi olaylar evlenmenizi zorlaştırıyor engeller çıkıyor evlenmryin. Akışına bırakın yaniMerhabalar,
Başlıktan da anlayacağınız üzere, sevgilim evlenmiş boşanmış ve bir de dünya tatlısı bir kız çocuğu var, henüz 8 yaşında. Çocuğun velayeti hukuken annede ama annesinin ailesi şehir dışında yaşadığından ve aile bağları anladığım kadarıyla sağlam olmadığından, çocuk haftanın 3-4 günü babada, 3-4 günü annede kalıyor, bu şekilde pinpon topu misali ömrü geçiyor çocuğun. Babanın dünya iyisi bir ailesi var, babaanne ve dede özellikle, çocuğa inanılmaz düşkünler ve haftaiçinde okuldan alımı, özel aktivitelere götürülmesi vs konusunda devamlı elleri üzerinde. Annesi ile ilgili yanlış bir şey söylemek haddime düşmez ama anladığım kadarıyla erken yaşta evlilik yaptığı için özgür kadın olmayı özlemiş ve şuanda hayattaki duruşu özgürlüğü yönünde, annelik hissi 2. planda ve onun için sevgilim de kızına hem annelik hem babalık yapıyor. Ama kadın da çalışıyor neticede, elinden geleni de yapıyordur içinde bulunduğu psikolojik durumu bilemeyiz neticede.
Bize gelince. Ben 29 yaşındayım. Sevgilim 38. İkimizin de çok iyi eğitimlerimiz, işlerimiz , ortalamanın üstünde kazançlarımız ve çok güzel ailelerimiz var. Hayata bakışımız, gelecekten isteklerimiz, beklentilerimiz örtüşüyor. Onu çok seviyorum, o da beni kimsenin sevmediği kadar seviyor, sevgisinden çok eminim. Çok hassas ve vicdanlı bir adam, zaten ona aşık olmamdaki en büyük etken kızına olan düşkünlüğü ve hassasiyeti.
Ancak...
Bugünlerde artık eve sığamıyor sevgilim. Sürekli evlenmek istediğini, bensiz artık bir gün dahi geçirmek istemediğini, artık zamanının geldiğini söylüyor. 1 yılı aşkındır tanışıyoruz ve 2. görüşmemizde sevgili olmuştuk bile.
Bugüne kadar aşktan gözü dönmüş, normalde eski erkek arkadaşımla haftada 1 görüşen biriyken her gün her saat onu görmek isteyen ve onsuz bir hayat düşünemeyen biriydim. Evet kolay olmadı bekar biri olarak, boşanmış ve çocuklu bir adamla birliktelik, öncelikle onun düzeni var ve o düzene ayak uydurmam gerekiyordu, sorunlar da çıktı arada sırada ama hep alttan aldık karşılıklı ve büyük olaylar yaşamadan adapte olduk bu hayata. Ama bu tabi benim her şey bittikten sonra kapımı kapatıp baba evime dönmemle rahatlama sağlatıyordu bana, şimdi ise evlilik söz konusu.. Zaten oldum olası korkarım evlilikten, sanki mutsuz olurmuşum gibi, mutsuz olursam da dönüşü olmazmış gibi. Ne bilim bir tür fobi galiba.
Bu fobimin üstüne bir de çocuk eklenince, işler daha da zorlaştı tabi. Yanlış anlaşılmak istemem, yazı bu neticede, yüzümü görmüyor, mimiklerimden ne demek istediğimi anlamıyorsunuz. Ama, benim şu hayatta en önem verdiğim şey evlat ve anne baba. Onun için sevgilim zaman zaman sinir krizlerine girdi, kızına iyi annelik yapmıyor eski eşi diye. Orda bile onu durduran, aman dur diyen hep ben oldum. Ki ben kıskanç bir kadındım bugüne kadar :) Yine kıskansam da, ortada bir evlat var, hem de görseniz, kibar, naif, kırılgan ve dünyada gördüğüm en güzel kızlardan biri. O üzülmesin diye hep susturdum sevgilimi, kıskansam da, canım gitse de, aman dedim, yapma dedim, etme dedim. Neyse, o da dizginledi kendini ve bugünlere daha sakin ve daha mutlu bir adam olarak geldi.
Çok uzatmak istemiyorum ama ; ailem açısından tabi ki de sorun çıkacak, annem ağlama krizlerine girecek, bana tüm dezavantajları ve felaket senaryolarını bir bir sıralayacak biliyorum. Babam ise... Babam çok duygusal bir adam ama benden beklentileri çok yüksek, ben onun en özeliyim. Böyle bir durumda, hani yanlış düşünmeyin ama sanki biraz hayal kırıklığı yaşatmış olacağım gibi hissediyorum ona karşı da...
Duygularım, aklım, mantığım, kalbim birbirine karıştı. Ne yapacağımı nasıl davranacağımı şaşırdım, onun için sizden akıl istiyorum biraz galiba.
Tek ricam, az önce de dediğim gibi, sesimi duymadınız, mimiklerimi görmediniz, ne dediğimi tam anlamadan sadece yazmış olmak için yazmayın, zaten karmakarışığım, daha da karışmayayım.
Hepinize huzur dolu bir hayat diliyorum...
NOT : Fake değilim :) Kazen'in de haberi var, 2. üyeliğim. Sevgiler.
Ben erkek arkadaşlarımı seçerken bahsettiğiniz konuları hep 2. Plana atıyorum fakat hayat bir şekikde benim için kötü sonuçlanacak ilişkimi evlenme sürecine gelmeden sonlandırıyor. Ben olsam bu adamı seviyor muyum ve kızına iyi bir anne olabilir miyim bunları düşünüp karar verirdim. İnsanlar çoğunşukla çocuğu olan biriyle evlenmeyi sanki eşit değilmiş gibi algılıyor ben öyle görmüyorum. Eğer kuzından iyi bir elektrik almışsan iyi hissediyordam neden olmasınki. Sonuçta o sevdiğim adamıb kızı. Hayatta herşey planlayarak olmamalı bence kendinizi Allah a teslim edin ve olayları akışına bırakın eğer olaylar evlenmenizi kolaylaştırıtorsa ve siz böyle iyi hissediyorsanız evlenin. Eğerki tam tersi olaylar evlenmenizi zorlaştırıyor engeller çıkıyor evlenmryin. Akışına bırakın yani
İlk planda hep çocuğu olacak birde anneyle muhatap olacaksın bence bu adam mükemmel olsa zaten evliliği sonlandırmaz ailesime sahip çıkardı egosu üstün gelip boşan,mak için çabalamış bu boşanmış adamların zerre kadar gözümde değeri yok aslada olmayacak , kadını ve cocuğunu seven değer veren zaten boşanmaz bence siz kendinizi kandırmayın
Canımöyleyse sorun ne zaten şuanda da durum böyle değil mi? Sadece resmi olacak ve olaylatçra 3. Şahıslar karışacak 3. Şahıslardan da her kafadan bir ses çıkar onlara takılma sen hislerine odaklan bu adamla bir ömür geçirebilir misin buna odaklan.Aslında ben onun kızına annelik yapmayacağım, neticede tam zamanlı bizimle yaşamayacak ve çok şükür hayatta olan bir annesi var. Ben onun babasının sevdiği kadın, hayat arkadaşı, onun da akıl danışabileceği, birlikte yaşayacağı ablası olmak isterim. 8 yaşında bir çocuğun annesi varken ona annelik yapmak istemem, ona anne gibi davranmak da istemem açıkçası. Ama evlenince nasıl oluyor bu işler onu da bilmiyorum işte.
Öncelikle hiç bir insan mükemmel değildir.
İkincisi, boşanmak da insanları kusurlu yapacak bir eylem değildir. Eşini sevmiyorsa neden evli kalsın, çocuk için sadece. Bu iki taraf için de eziyet olur.
Evlendiğinde seviyordu ama demek ki sevgisi bitince tekrar boşanacak güvenilmez böyle adama , kadın evde yemek temizlik yapsın diye evleniyor
EE ben anlamadım şimdi sorun çıkacağını biliyordunuz neden ilişkiyi bu noktaya getirdiniz yazık adama ki 2. Gorusmenizde sevgili olmussunuz ne DİE baslamistiniz bu iliskiye
Dünya tatlısı kız çocuğu, mükemmel ilgili babaanne dede, üst düzey eğitim, iyi bir kariyer, ortalamanın üstünde gelir, aşırı sevgili/ilgili/bağlı/ayrı geçen tek bir gün dahi istemeyen hassas vicdanlı adam/...
Bunlar bana biraz fazla geldi. Yani biraz fazla mükemmel. Biraz fazla her şey yolunda. Acaba sevdiğiniz için gözlerin geçici körlüğü durumunu yaşıyor olabilir misiniz
Sıfıra yakın sorun acaba yeterince birbirinizi tanımadınız mı diye düşündürdü beni
Yani belki de tamamen benim karakterimle alakalı. Çünkü ben olsam en az bi sefer tartışma yaşamıştım, onda içime sinmeyen veya kendimde eksik gördüğüm yerler olmuştu mesela. Belki de bu kadar mükemmeli yakalamadım bilemiyorum
Yok yok, hiç sorun yaşamaz olur muyuz. Sorun elbette ki yaşadık. Ama bu sorunlar, ilişkinin tuzu biberi olacak şeylerdi, hiç kırmadı beni, ben de onu kırmamak adına çok çaba sarf ettim. İnsan o, adam gibi adam. Mükemmel falan değil, hataları da güzel. Çünkü kasıtlı hataları yok, kast unsuru oluşmayınca da bence suç oluşmadığından, her şey halledilebilirdi bugüne dek.
Evde yemek temizlik yapsın diye evlenecek olsa, doktora yapmış, kariyer sahibi bir kadınla evlenmeyi düşünmezdi galiba.