- 23 Temmuz 2015
- 2.032
- 3.703
- 36
Annesinin cocugu gormesine karismamak anlaminda dedim. Ki zaten konunda empati kurabildigini acik belirtmissin.
Annesinin cocugu gormesine karismamak anlaminda dedim. Ki zaten konunda empati kurabildigini acik belirtmissin.Eski eşi çekiştiremem ki, kadını ne tanırım ne bilirim. Beni üzen tek şey, çocuğun bana bile onu salıncakta sallarken annem hiç sevmez beni sallamayı o sigara içerdi şimdi oturup demesiydi bugüne kadar. O an kalbim acıdı, kızdım ona. Ama o da içimde kaldı, ne sevgilime bir şey dedim ne kendim oturup düşündüm tekrar. Çocuğa da, annen seni karşıdan izlemek istiyordur, o kadar güzelsin ki demiştim o an için, saçmalamıştım tamamen yani :)
Çocuğunu görmek ne demek? Çocuğu yine bizimle olacak haftada 3-4 olmasa da 2 gün en azından, orası kesin. Bu hakkı ondan alamam ki, bir kız çocuğu babasından ayrı nasıl büyür ben bilmiyorum... Bunu nasıl yaparım kimseyi yıpratmadan bunu düşünüyorum zaten...
eski esi çok vijdansizmis , aynisini sen yapsan uvey anne deilmi bu kadara bakar derlerYok öyle değil. O artık patlama noktasında söylenmiş şeylerdi. Sevgilim hastanedeydi ve haftasonuydu, haftasonu sende kalacak dedi kadın, sevgilim de hastanedeyim nasıl yapacağım buraya getir o zaman refakatçi koltuğunda uyusun çocuk demişti, kadın da getirmişti hastaneye :) O anda kavgada söylenmiş şeylerdi işin aslı, yoksa kimseye laf edecek bir yapıda bir adam değil ki severek evlenmişler zaten.
Iki çok yakın arkadasim var biri liseden diğeri universiteden. Ikisi de evlilik konusunda kili kirk yarardi. Liseden olan arkadasim yine bizim liseden 7 yıl suren bir birliktelik sonucu evlendi ve bir yillari dolmadan ayrildilar. Diğer arkadasim da herkesin karşı cikmasina rağmen evli ve bir kizi olan biriyle evlendi. Hatta kizi annesi istememis ve velayeti babadaydi. Simdi ortak bir de ogullari oldu ve çok çok mutlular Allah daim etsin insallah. Senin nasıl olur bilemiyorum ama hakkında hayirlisi olsun insallah
ne kadar güzel yazmışsınız tane tane düzgün düzgün:)Merhabalar,
Başlıktan da anlayacağınız üzere, sevgilim evlenmiş boşanmış ve bir de dünya tatlısı bir kız çocuğu var, henüz 8 yaşında. Çocuğun velayeti hukuken annede ama annesinin ailesi şehir dışında yaşadığından ve aile bağları anladığım kadarıyla sağlam olmadığından, çocuk haftanın 3-4 günü babada, 3-4 günü annede kalıyor, bu şekilde pinpon topu misali ömrü geçiyor çocuğun. Babanın dünya iyisi bir ailesi var, babaanne ve dede özellikle, çocuğa inanılmaz düşkünler ve haftaiçinde okuldan alımı, özel aktivitelere götürülmesi vs konusunda devamlı elleri üzerinde. Annesi ile ilgili yanlış bir şey söylemek haddime düşmez ama anladığım kadarıyla erken yaşta evlilik yaptığı için özgür kadın olmayı özlemiş ve şuanda hayattaki duruşu özgürlüğü yönünde, annelik hissi 2. planda ve onun için sevgilim de kızına hem annelik hem babalık yapıyor. Ama kadın da çalışıyor neticede, elinden geleni de yapıyordur içinde bulunduğu psikolojik durumu bilemeyiz neticede.
Bize gelince. Ben 29 yaşındayım. Sevgilim 38. İkimizin de çok iyi eğitimlerimiz, işlerimiz , ortalamanın üstünde kazançlarımız ve çok güzel ailelerimiz var. Hayata bakışımız, gelecekten isteklerimiz, beklentilerimiz örtüşüyor. Onu çok seviyorum, o da beni kimsenin sevmediği kadar seviyor, sevgisinden çok eminim. Çok hassas ve vicdanlı bir adam, zaten ona aşık olmamdaki en büyük etken kızına olan düşkünlüğü ve hassasiyeti.
Ancak...
Bugünlerde artık eve sığamıyor sevgilim. Sürekli evlenmek istediğini, bensiz artık bir gün dahi geçirmek istemediğini, artık zamanının geldiğini söylüyor. 1 yılı aşkındır tanışıyoruz ve 2. görüşmemizde sevgili olmuştuk bile.
Bugüne kadar aşktan gözü dönmüş, normalde eski erkek arkadaşımla haftada 1 görüşen biriyken her gün her saat onu görmek isteyen ve onsuz bir hayat düşünemeyen biriydim. Evet kolay olmadı bekar biri olarak, boşanmış ve çocuklu bir adamla birliktelik, öncelikle onun düzeni var ve o düzene ayak uydurmam gerekiyordu, sorunlar da çıktı arada sırada ama hep alttan aldık karşılıklı ve büyük olaylar yaşamadan adapte olduk bu hayata. Ama bu tabi benim her şey bittikten sonra kapımı kapatıp baba evime dönmemle rahatlama sağlatıyordu bana, şimdi ise evlilik söz konusu.. Zaten oldum olası korkarım evlilikten, sanki mutsuz olurmuşum gibi, mutsuz olursam da dönüşü olmazmış gibi. Ne bilim bir tür fobi galiba.
Bu fobimin üstüne bir de çocuk eklenince, işler daha da zorlaştı tabi. Yanlış anlaşılmak istemem, yazı bu neticede, yüzümü görmüyor, mimiklerimden ne demek istediğimi anlamıyorsunuz. Ama, benim şu hayatta en önem verdiğim şey evlat ve anne baba. Onun için sevgilim zaman zaman sinir krizlerine girdi, kızına iyi annelik yapmıyor eski eşi diye. Orda bile onu durduran, aman dur diyen hep ben oldum. Ki ben kıskanç bir kadındım bugüne kadar :) Yine kıskansam da, ortada bir evlat var, hem de görseniz, kibar, naif, kırılgan ve dünyada gördüğüm en güzel kızlardan biri. O üzülmesin diye hep susturdum sevgilimi, kıskansam da, canım gitse de, aman dedim, yapma dedim, etme dedim. Neyse, o da dizginledi kendini ve bugünlere daha sakin ve daha mutlu bir adam olarak geldi.
Çok uzatmak istemiyorum ama ; ailem açısından tabi ki de sorun çıkacak, annem ağlama krizlerine girecek, bana tüm dezavantajları ve felaket senaryolarını bir bir sıralayacak biliyorum. Babam ise... Babam çok duygusal bir adam ama benden beklentileri çok yüksek, ben onun en özeliyim. Böyle bir durumda, hani yanlış düşünmeyin ama sanki biraz hayal kırıklığı yaşatmış olacağım gibi hissediyorum ona karşı da...
Duygularım, aklım, mantığım, kalbim birbirine karıştı. Ne yapacağımı nasıl davranacağımı şaşırdım, onun için sizden akıl istiyorum biraz galiba.
Tek ricam, az önce de dediğim gibi, sesimi duymadınız, mimiklerimi görmediniz, ne dediğimi tam anlamadan sadece yazmış olmak için yazmayın, zaten karmakarışığım, daha da karışmayayım.
Hepinize huzur dolu bir hayat diliyorum...
NOT : Fake değilim :) Kazen'in de haberi var, 2. üyeliğim. Sevgiler.
Niye bosanmislar?
Bilmiyorum acikcasi bosanmis insanlarin ustelik cocuklu insanlarin yine kendilerine denk insanlarla evlenmesi daha saglikli yuruyecek gibi geliyor bana.
Misal sen anneligi hic tatmadin ama o bunu coktan yasadi. Sen her seyin heyecanini, ilkini yasarken o hepsini biliyor.
Cocugun anne tarafindan sana karsi doldurulmasi da yarim saat. Sonrasi şenlik.
Bilemedim bunun haricinde mukemmel cift ornekleri de vardir elbet. Sanirim ailenin verecegi tepkiye hak verenlerdenim.
Vallahi kardeş aynı yaştayız.
Ben kendi açımdan bakıcam, daha kendi bebeğimi kucağıma alma heyecanı yalanamışken 8 yaşında bir çocuk....annelik yapamazdım sanırım kendimde o kapasiteyi görmüyorum.
Artı çocuk bu pinpon topu değil , stabil, düzenli bir hayata ihtiyacı yok.
3 kişilik aile olmaya siz samimi olarak hazır mısınız? Cidden sizin çocuk konusunda kuşkularınız olmasa zaten buraya bu konuyu açmazdınız. Siz ne düşünüyorsunuz??
Bir de kendi çocuklu heriflerin kendinden yaşça küçük bekar kadınlara bakmasını asla normal bulmuyorum. Davul bile dengi dengine. Gitsin yaşıtları çocuklu kadınlarla evlenip aile olsunlar. Çooook mükemmel yazmışsınız ama çok mükemmel olaydı bekar bir hatunu arafta bırakıp, kendi çocuğunu daha kucağıba alnayan bir kadına sen gel benim kızıma anne ol demezdi.
ne kadar güzel yazmışsınız tane tane düzgün düzgün:)
yerinde olsam acele etmem
mükemmel erkek gibi görünüyor buradan ama o aşktan olmasın?
her insanın kusuru var çünkü?
İlk planda hep çocuğu olacak birde anneyle muhatap olacaksın bence bu adam mükemmel olsa zaten evliliği sonlandırmaz ailesime sahip çıkardı egosu üstün gelip boşan,mak için çabalamış bu boşanmış adamların zerre kadar gözümde değeri yok aslada olmayacak , kadını ve cocuğunu seven değer veren zaten boşanmaz bence siz kendinizi kandırmayın
hakkınızda hayırlısı olsunÖncelikle teşekkür ederim, elimden geldiğince sizi yormamak adına düzgün yazmaya çalıştım.
Mükemmel demeyelim, kimse mükemmel değil neticede. Ama beklentilerimi karşılayacak şuana kadar karşıma çıkmış en mükemmeli sıfatı bu adama çok yakışıyor
Kesinlikle! Olmaz mı? Hem de binbir tane var. Mesela en korktuğum şey. Mesela, evet ben vicdanlıyım, huzursuzluk sevmem, hele ki yaşlılara ve çocuklara karşı çocukluğumdan beri ayrı bir düşkünlüğüm vardır ama ben de bir insanım neticede. İşim çok yoğun ve insanlarla uğraşıyorum devamlı, streslerini satın alıyorum bi nevi. Eve bu halde geldiğim bir gün, hiç olmadık bir şey için kalbini kırarsam o çocuğun, tüm annelerin yaptığı gibi, ben anne değil üvey anne sıfatıyla topa tutulacağım, herkes beni kötüleyecek, kv ve kp de bana kızacak eşim benden soğuyacak vs vs sürekli bunları kuruyorum kafamda...
Yorumunuza saygi duymakla beraber hic katilmiyorum. Ozaman kadinlar neden bosaniyor. Erkegin kotusu var da kadinin kotusu yok mu? Mutsuz bir evliligi neden devam ettirsin?İlk planda hep çocuğu olacak birde anneyle muhatap olacaksın bence bu adam mükemmel olsa zaten evliliği sonlandırmaz ailesime sahip çıkardı egosu üstün gelip boşan,mak için çabalamış bu boşanmış adamların zerre kadar gözümde değeri yok aslada olmayacak , kadını ve cocuğunu seven değer veren zaten boşanmaz bence siz kendinizi kandırmayın
Bakın, kv yi kp yi adamı çocuğu bir dakika boşverin. Siz kendiniz için ne istiyorsunuz? 3 kişilik aile olmak içinize siniyor mu, istiyor musunuz? Siz ne istiyorsunuz önemli yer burası.