Bekar Anne Olmak

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Kazen .!.:
Gençler anketi ben ekledim eğer konu ile örtüşmüyor ise kaldırabilirim ?
Genişletmek için tıkla...
evet anket sacma olmus


benım dogrularıma ters aldırırım sıkkı mesela
dogrularına ters gelen kısı zaten nıkahsız bırlıktelık yasamaz ?
aıle baskıcı degıl en basta
yanı aılem yuzunden aldırmak zorunda kaldım ,dunyayı dar ettıler bu durumda onların sozunu dınlemelıydım caresızdım de dıyemez .
7 yıldır sevgılısıyle bırlıkte zaten

benım ıcın sakıncası yok dogururdum sıkkını secmek zorunda kaldım sahsen
konu sahıbının yerınde olsaydım 7 yıldır bırıyle bırlıkteysem aynı evde yasıyorsam aılem zaten bılıyorsa gerıye bır dogurmak kalıyor halıyle sıkıntı kalmıyor

karıyer mı bebek mı secenegı olmalıydı bence anketde
kımler karıyerı secerdı kımler dogurmayı secerdı orana bakardı duygusal degıl mantık cercevesınde karar vermek ıstıyorsa
 
Son düzenleme:
Siz bu çocuğu istemiyorsunuz(keşke daha dikkatli olsaydınız korunma aşamasında madem anneliğe bu kadar uzak bir insandınız herkesten daha dikkatli olmanız gerekirdi bu konuda, sonuçta çok basit bir olaydan bahsetmiyoruz aa hamile kaldım hoop aldır değil yani olay).
Biz burda size çocuk şöyle güzeldir böyle harikadir annelik şöyle kutsaldır böyle iyidir falan diye konuşsak bile sizin içinizden gelmesi gerekir bunun. Ki gelmediğini her satırda hissettirdiniz. Ben de bebeğinize üzüldüm, sonuçta o sizin vesilenizle oluştu, hem oluşturup hem aa ama ben anne olamam ki çok duygusuz olduğumu söylerler, hem iş teklifini çocuk yok diye almıştım demeniz bebek adına üzülmeme sebep oldu yani.
Aldırma imkanı varsa aldırın, çünkü hep onu suçlayacak ona bi yük gözüyle bakacaksıniz ayak bağı gibi hissedeceksiniz.
 
Yer yüzünde kürtaj yaptırıp da bunun pişmanlığını , acısını ömür boyu taşımayan bir kadın var mıdır acaba? Annem hiç istemeden hamile kalıp 30 sene önce kürtaj olmuş, hala gözü dolar anlatırken keşke yapmasaydım diye.
Anladığım kadarıyla asla çocuk istemiyorum gibi bir tavrınız yok, sadece beklenmedik zamanda gelmiş ve aileden de destek göremediğiniz için şaşkınsınız. Anlatımınızdan da aldırırsanız ilerde üzülürsünüz gibi duruyor.
Ama sizin bileceğiniz iş, doğurursanız nikahı doğumdan önceye alın. Malesef burası Türkiye, ilerde bebeğiniz sorun yaşamasın.
 
Gamarcoba66 .!.:
Hayir yok!Dunya nufusu yeterince fazla!
Genişletmek için tıkla...
Planlı gebelik oldugu sürece bence sorun yok, her kadın anne olma duygusunu yasamalı bence, bu bebek olur, evcil hayvan olur.. Benim de henuz bebegım yok ama bi kedim var, onun annesı olmak paha biçilemez,iyi bi anne oldugumu düşünüyorum.. İnsallah bebeğim için de aynısı olabılırım.. Yani dünya nüfusunun +1 olması için yaklasık 3 yıldır çabalıyorum.. Sizin düşüncenize de saygı duyuyorum elbette..
 
bbluespiritt .!.:
Benzer bir şey yaşamadım ama her insanda maalesef annelik duygusu yok bende de yok mesela çocuk fikrine çok çok uzağım eğer kariyer planlarınız varsa doğurmayın sonuçta yasal bir süre ve size tanınan hak var bunu kullanabilirsiniz iyi bir anne olmayıp hep kayıp giden kariyerinize üzüleceğinize olmaması daha sağlıklı sevgilinizle oturup tabi ki ortak karar verin ama o duygu yoksa olmuyor işte
Genişletmek için tıkla...
Annelik duygunuz yok.
Çocuk fikrine uzaksınız.
Anneler kulübüne üye olmanız peki?
 
Hazır değilsiniz bu duruma, ertelemeniz en doğrusu gibi görünüyor. Hazır hissetmediğiniz şeyleri yaşamak hayatınızı ve psikolojinizi daha da zora sokabilir. Doğurmaya da karar verirseniz evlenip doğurun, ülke şartlarında bu en doğrusu.
 
eşim azosprmi hastası çocuğumuz olmuyor. hastalık hakkında bilgin yoktur diye söylüyorum tüp bebek ihtimalimiz bile yok çünkü sperm yok
hormon tedavisi görüyor belki aylar yıllar sürecek bikaçtane sperm çıkışı olsada tüp bebek şansımızı deneyebilelim diye uğraşıyoruz. her akşam eşime göbeğinden iğne yapıyorum olurda sperm çıkışı olursa sonra benim iğnelerim başlayacak. ki tüp bebeğin garantisi de yok hani belki tutar. ama o aşamaya geçebilmenin hayali bile okadar güzel ki...
anlayamazsın çünkü böyle bir imtihanın yok. senin o istemediğin belki aldıracağın bebeğe sahip olabilmek için yıllarca göz yaşı döken insanlar var. bunu ona yapma
 
Kariyerinizi düşünmek gayet doğal hakkınız ama ben kendi adıma düşündüğümde madem sevgilinizle sizin şu anki kazancınız çocuğa bakacak imkanı veriyor doğurun derim. Çocuk sahibi olup bakıcı ablalardan yardım alıp çalışan birsürü anne var.Yani bide şu var daha iyi bir iş için Allahın verdiği bi cana kıyıp sonradan ters tepmeniz de var🤔Yada çocuğu aldırdıktan sonra sevgiliniz bu çocuğu istediği için ilişkinizin kötü yönde etkilenmesi.Ama bi yandan da şu aklıma gelmedi değil anne olmakta belli bi sorumlukuk istiyor ne kadar destek alsanızda zorlandığınız zaman yada kariyerle ilgili bi sorun yaşadığınız zaman çocuğu sorumlu tutup suçlayacaksanız bu da korkuyucu yani onun psikolojisi için.Bu sadece benim düşüncem karar tabiki sizin.Son olarak şunuda eklemek isterim bende hamileliklerimde duygusal bağ kuramadım ta ki son aylara kadar bu normal bi durum ama şimdi canımı veririm onlara🙏
 
TheKnack .!.:
Tabu olan bir konudan bahsedeceğim. Açık açık anlatamayışımın anonim bir platform arayışımın nedeni de bu.

Bekarım ve 8 haftalık hamileyim. İki hafta önce tesadüfen rutin jinekolojik muayenede öğrendim. 30 yaşıma birkaç ay kaldı. Başarılı bir iş kadınıyım. 4 yıllık iyi giden bir ilişkim var. Sevgilimle ayrı evlerde yaşıyoruz ama haftanın bir kısmında o benim evimde bir kısmında ben onun.

Hamilelik uygunsuz bir zamana denk geldi. Tahmin bile edemeyeceğim bir kurumdan harika bir iş teklifi aldım hamilelik haberiyle aynı dönemde. Bana teklif getirmelerinde evli olmamam ve çocuğumun olmaması çok etkiliydi çünkü bu işi kabul edersem çok yoğun çalışmam gerekecek. Anne olmakster miyim şimdiye kadar hiç hayal etmedim. Çocukken evcilik oynarken bile anne olmadım. Çocuk istesem de şimdi isteyeceğimi hiç sanmıyorum. Sevgilim bebeği istiyor. Bir an önce evlenmek istiyor. Zaten evli gibiyiz bebek de olacağına göre evlenelim artık diyor. O çok uzun zamandır evlenmek istiyordu bebek tuz biber oldu. Bana evlilik korkutucu geliyor. Ben büyürken çevremdeki evliler hep bıkkın ve mutsuz oldular. Sevgilim de bunu biliyor, seni bu kadar strese sokacaksa doğumdam sonra evlenelim istersen diyor. Ben anne olabilir miyim buna hazır mıyım bilmiyorum. Bir yandan bu durum iş teklifini tehlikeye sokuyor. Bir daha ne zaman öyle bir teklif alırım bilmiyorum. Öte yandan şartlar da uygun şimdiki işimde de gelirim gayet iyi. Keza sevgiliminki de öyle. Bebeğe bakacak olanak var.

Destek almak için geçen hafta ailemin yaşadığı şehre gittim. Pek muhafazakar bir aile olmamamıza rağmen çok sert tepkiler aldım. Çok duygusal biri olmamama rağmen ağlayarak eve döndüm.

Yani kafam çok karışık. 2 hafta öncesine kadar böyle bir durumu rüyamda göremezdim. Ne yapacağımı bilmiyorum. Aldırayım desem o sadece benim çocuğum değil onu isteyen bir babası var. Anne olmak zor ve korkutucu. Tepkilere bakılırsa ailemden destek alamayacağım. Annelik hissetmiyorum ama bebeğe acıyorum. Evlenmem daha iyi mi olur onu da bilmiyorum. Müthiş bir bitkinlik ve mide bulantısı var. Yataktan çıkasım yok. Muhtemelen hayatımın en zor günleri bunları. Benzer şeyler yaşayanınız var mı? Burada bir sürü anne var, bu durum nasıç yönetilir? Akıl almaya ihtiyacım var.
Genişletmek için tıkla...
merhabalar, bende bi anneyim senin yaşında çocuklarım var ailenin tepki vermesi bence normal hemen kabul edilebilecek kadar basit bişey deil ama olan olmuş kesinlikle bebeği aldirmanı istemem ne güzel babasıda istiyo bence hemen evlenin ozaman ailende kabul edicektir. herşey tatlıya bağlanır, canı verende alanda ALLAH tır. çok günah o senin canından bi parça öyle her istediğindede çocuk olmuyo bunuda bilmeni isterim. yıllarca defalarca tüp bebek için uğraşanlar var yinede olmuyo bu hayatta iş herşey deildir. iş yerine gelir ama bi cana kıymak çok yanlış Allah korusun diyelimki bunu aldırdın belki bi daha anne olamıcaksın çünkü kürtajda herşey olabiliyo yada çok iyi dediğin işlerin birden bozulabilir bunlar hayatın gerçekleri ve hiç bişe o bebeği geri getiremicek bi anne olarak benim düşüncem bu çok iyi düşün sonradan pişman olma....... Allah yardımcın olsun kızım :dua:
 
TheKnack .!.:
Tabu olan bir konudan bahsedeceğim. Açık açık anlatamayışımın anonim bir platform arayışımın nedeni de bu.

Bekarım ve 8 haftalık hamileyim. İki hafta önce tesadüfen rutin jinekolojik muayenede öğrendim. 30 yaşıma birkaç ay kaldı. Başarılı bir iş kadınıyım. 4 yıllık iyi giden bir ilişkim var. Sevgilimle ayrı evlerde yaşıyoruz ama haftanın bir kısmında o benim evimde bir kısmında ben onun.

Hamilelik uygunsuz bir zamana denk geldi. Tahmin bile edemeyeceğim bir kurumdan harika bir iş teklifi aldım hamilelik haberiyle aynı dönemde. Bana teklif getirmelerinde evli olmamam ve çocuğumun olmaması çok etkiliydi çünkü bu işi kabul edersem çok yoğun çalışmam gerekecek. Anne olmakster miyim şimdiye kadar hiç hayal etmedim. Çocukken evcilik oynarken bile anne olmadım. Çocuk istesem de şimdi isteyeceğimi hiç sanmıyorum. Sevgilim bebeği istiyor. Bir an önce evlenmek istiyor. Zaten evli gibiyiz bebek de olacağına göre evlenelim artık diyor. O çok uzun zamandır evlenmek istiyordu bebek tuz biber oldu. Bana evlilik korkutucu geliyor. Ben büyürken çevremdeki evliler hep bıkkın ve mutsuz oldular. Sevgilim de bunu biliyor, seni bu kadar strese sokacaksa doğumdam sonra evlenelim istersen diyor. Ben anne olabilir miyim buna hazır mıyım bilmiyorum. Bir yandan bu durum iş teklifini tehlikeye sokuyor. Bir daha ne zaman öyle bir teklif alırım bilmiyorum. Öte yandan şartlar da uygun şimdiki işimde de gelirim gayet iyi. Keza sevgiliminki de öyle. Bebeğe bakacak olanak var.

Destek almak için geçen hafta ailemin yaşadığı şehre gittim. Pek muhafazakar bir aile olmamamıza rağmen çok sert tepkiler aldım. Çok duygusal biri olmamama rağmen ağlayarak eve döndüm.

Yani kafam çok karışık. 2 hafta öncesine kadar böyle bir durumu rüyamda göremezdim. Ne yapacağımı bilmiyorum. Aldırayım desem o sadece benim çocuğum değil onu isteyen bir babası var. Anne olmak zor ve korkutucu. Tepkilere bakılırsa ailemden destek alamayacağım. Annelik hissetmiyorum ama bebeğe acıyorum. Evlenmem daha iyi mi olur onu da bilmiyorum. Müthiş bir bitkinlik ve mide bulantısı var. Yataktan çıkasım yok. Muhtemelen hayatımın en zor günleri bunları. Benzer şeyler yaşayanınız var mı? Burada bir sürü anne var, bu durum nasıç yönetilir? Akıl almaya ihtiyacım var.
Genişletmek için tıkla...
Suanki işiniz iyiymiş sevgilinizle evli gibisiniz zaten arada birbirinizde kalıyormuşsunuz.
Bence evlenin ve bebeginizi dünyaya getirin.
Is imkanı herzaman bulunur hayat geçiyor aldırırsan birdaha anne olacağının garantisi yokki.
Şimdi depresyona girmen normal hormonlarım da değişiyor iyi düşün derim.
 
evlıyken hamıle kalıp babasıyla kotu bır sekılde ayrılabılırdınız bosandıktan sonra asla cocuguna bakmayan haftasonu bıle gorusmeyen babalar var

cocugumuz olmuyor tedavı goruyoruz dıyenler var dunyanın her yerınde cocuk ıcın yanıp tutusan var ama bırılerı cocuk sahıbı olmak ıcın ugrasıyor dıye dogurulmaz, dogurup tuvalete atan cope atan da var veya dogurup cocuguna turlu sıkıntılar cektırende allah ısteyen ve hak eden kısılere nasıp etsın bu duyguyu ,bu tarz konularda ozellıkle, bak bız ugrasıyoruz olmuyor dogur demek de dogru ve saglıklı karar olmuyor aslında... cocugunu dove dove olduren kısılerde var onlar ıcın de gecerlı dogur bak bızım cocugumuz olmuyor dusuncesı ...

herkesın bır hayat sınavı var ayrı
ben bu konuda sadece aılem yeterı kadar destegını gostermedı ,iştende ıyı teklıf almıstım bekar ve cocuksuz olmam bunda etkılıydı annelık ruhumda yok dıyen bırını goruyorum
dogacak cocugun bır omur nasıl bır anneyle buyudugu cok onemlı bır kadın bır toplum demektır o cocugu yetısecek o cocuk da cocugunu yetıstırecek

konu sahıbı kendıne guvenıyorsa dogurmalı herkes ıcın gecerlı kendıne guvenen dogurmalı maddı manevı .
 
Bebeği sadece babanın da talebi varsa aldırabilirsiniz, baba istiyor sonuçta keşke doğum kontrolünde daha hassas olsaydınız ama olan olmuş artık :KK43:
türkiye şartlarında evlilik dışı çocuk büyütmek malesef çok zor bu yüzden en mantıklı olan nikah sonrasında çocuk doğurmanız
hayat böyle inişler çıkışlar süprizlerle dolu ama kötü sandığımız olayın bazen çok iyi sonuçları olabiliyor
 
TheKnack .!.:
Tabu olan bir konudan bahsedeceğim. Açık açık anlatamayışımın anonim bir platform arayışımın nedeni de bu.

Bekarım ve 8 haftalık hamileyim. İki hafta önce tesadüfen rutin jinekolojik muayenede öğrendim. 30 yaşıma birkaç ay kaldı. Başarılı bir iş kadınıyım. 4 yıllık iyi giden bir ilişkim var. Sevgilimle ayrı evlerde yaşıyoruz ama haftanın bir kısmında o benim evimde bir kısmında ben onun.

Hamilelik uygunsuz bir zamana denk geldi. Tahmin bile edemeyeceğim bir kurumdan harika bir iş teklifi aldım hamilelik haberiyle aynı dönemde. Bana teklif getirmelerinde evli olmamam ve çocuğumun olmaması çok etkiliydi çünkü bu işi kabul edersem çok yoğun çalışmam gerekecek. Anne olmakster miyim şimdiye kadar hiç hayal etmedim. Çocukken evcilik oynarken bile anne olmadım. Çocuk istesem de şimdi isteyeceğimi hiç sanmıyorum. Sevgilim bebeği istiyor. Bir an önce evlenmek istiyor. Zaten evli gibiyiz bebek de olacağına göre evlenelim artık diyor. O çok uzun zamandır evlenmek istiyordu bebek tuz biber oldu. Bana evlilik korkutucu geliyor. Ben büyürken çevremdeki evliler hep bıkkın ve mutsuz oldular. Sevgilim de bunu biliyor, seni bu kadar strese sokacaksa doğumdam sonra evlenelim istersen diyor. Ben anne olabilir miyim buna hazır mıyım bilmiyorum. Bir yandan bu durum iş teklifini tehlikeye sokuyor. Bir daha ne zaman öyle bir teklif alırım bilmiyorum. Öte yandan şartlar da uygun şimdiki işimde de gelirim gayet iyi. Keza sevgiliminki de öyle. Bebeğe bakacak olanak var.

Destek almak için geçen hafta ailemin yaşadığı şehre gittim. Pek muhafazakar bir aile olmamamıza rağmen çok sert tepkiler aldım. Çok duygusal biri olmamama rağmen ağlayarak eve döndüm.

Yani kafam çok karışık. 2 hafta öncesine kadar böyle bir durumu rüyamda göremezdim. Ne yapacağımı bilmiyorum. Aldırayım desem o sadece benim çocuğum değil onu isteyen bir babası var. Anne olmak zor ve korkutucu. Tepkilere bakılırsa ailemden destek alamayacağım. Annelik hissetmiyorum ama bebeğe acıyorum. Evlenmem daha iyi mi olur onu da bilmiyorum. Müthiş bir bitkinlik ve mide bulantısı var. Yataktan çıkasım yok. Muhtemelen hayatımın en zor günleri bunları. Benzer şeyler yaşayanınız var mı? Burada bir sürü anne var, bu durum nasıç yönetilir? Akıl almaya ihtiyacım var.
Genişletmek için tıkla...
Sen kendini kendine bırak evet zor anne olmak ama dünyanın da en güzel şeyi rabbi nasip etmiş sana güzel bir kariyerinde varmış çocuğunun geleceğiyle ilgili endiselerinde olmayacak.su bir kaç ay evet yıpratıcı ama inan içinde hareket etmeye başladığında mucizene biran önce kavuşmak istiyceksin.lütfen dinleme kimseyi rahat ol seni mutlu eden insanlarla gorus enerjini dusurecek insanlardan uzak dur.kaç kişi var anne olmak için yalvaran Allaha hayırlı olsun cnm.
 
Nedense ben sizin bebegi doğurup onu cok seveceginizi ve keyifle bakacaginizi düşünüyorum. Çocuğu aldirdiginiz zaman hem vicdanen kötü hissedeceksiniz hem de sevgilinizle eskisi gibi olamayacaksınız gibime geliyor. Cocuklari sevmek sevmemek, anne olamam vs böyle seyler 9 ay boyunca karninda tasiyipta onu kucagina aldigin an değişiyor bence. Isterse insan 10 tane cocuk baksin kendi evladi olmadığı sürece hissettikleri yaşadıkları ayni olamaz. Tabi illaki eskisi gibi bir hayat ve yasam tarzi düşünemezsiniz ama çok kötüsüde olmayacaktir. Maddi durumunuz yerinde ve sevgilinizde gerçekten guvendiginiz ve baba olabilecek bir insan ise ufak duzenlemeler ve değişikliklerle hayatiniza gayet iyi bi sekilde devam edersiniz. Etrafiniza farkli bir karakter çizmiş olabilirsiniz ama o çizilen kalıplara, söylenenlere takılı kalip yasamak zorunda değilsiniz. Eger ki aldirmaya kiyamiyorsaniz ve sevgilinizle evlenip anne baba olmayi düşünüyorsanız olumsuzluklara ve kotu yorumlara kulaklarinizi kapatin.
 
TheKnack .!.:
Tabu olan bir konudan bahsedeceğim. Açık açık anlatamayışımın anonim bir platform arayışımın nedeni de bu.

Bekarım ve 8 haftalık hamileyim. İki hafta önce tesadüfen rutin jinekolojik muayenede öğrendim. 30 yaşıma birkaç ay kaldı. Başarılı bir iş kadınıyım. 4 yıllık iyi giden bir ilişkim var. Sevgilimle ayrı evlerde yaşıyoruz ama haftanın bir kısmında o benim evimde bir kısmında ben onun.

Hamilelik uygunsuz bir zamana denk geldi. Tahmin bile edemeyeceğim bir kurumdan harika bir iş teklifi aldım hamilelik haberiyle aynı dönemde. Bana teklif getirmelerinde evli olmamam ve çocuğumun olmaması çok etkiliydi çünkü bu işi kabul edersem çok yoğun çalışmam gerekecek. Anne olmakster miyim şimdiye kadar hiç hayal etmedim. Çocukken evcilik oynarken bile anne olmadım. Çocuk istesem de şimdi isteyeceğimi hiç sanmıyorum. Sevgilim bebeği istiyor. Bir an önce evlenmek istiyor. Zaten evli gibiyiz bebek de olacağına göre evlenelim artık diyor. O çok uzun zamandır evlenmek istiyordu bebek tuz biber oldu. Bana evlilik korkutucu geliyor. Ben büyürken çevremdeki evliler hep bıkkın ve mutsuz oldular. Sevgilim de bunu biliyor, seni bu kadar strese sokacaksa doğumdam sonra evlenelim istersen diyor. Ben anne olabilir miyim buna hazır mıyım bilmiyorum. Bir yandan bu durum iş teklifini tehlikeye sokuyor. Bir daha ne zaman öyle bir teklif alırım bilmiyorum. Öte yandan şartlar da uygun şimdiki işimde de gelirim gayet iyi. Keza sevgiliminki de öyle. Bebeğe bakacak olanak var.

Destek almak için geçen hafta ailemin yaşadığı şehre gittim. Pek muhafazakar bir aile olmamamıza rağmen çok sert tepkiler aldım. Çok duygusal biri olmamama rağmen ağlayarak eve döndüm.

Yani kafam çok karışık. 2 hafta öncesine kadar böyle bir durumu rüyamda göremezdim. Ne yapacağımı bilmiyorum. Aldırayım desem o sadece benim çocuğum değil onu isteyen bir babası var. Anne olmak zor ve korkutucu. Tepkilere bakılırsa ailemden destek alamayacağım. Annelik hissetmiyorum ama bebeğe acıyorum. Evlenmem daha iyi mi olur onu da bilmiyorum. Müthiş bir bitkinlik ve mide bulantısı var. Yataktan çıkasım yok. Muhtemelen hayatımın en zor günleri bunları. Benzer şeyler yaşayanınız var mı? Burada bir sürü anne var, bu durum nasıç yönetilir? Akıl almaya ihtiyacım var.
Genişletmek için tıkla...
TheKnack .!.:
Şimdilik zor. Belki normali zaten böyledir daha önce hiç hamile olmadığım için bana zor geliyordur, bilmiyorum. Devam etmeye karar verirsem 9 ay böyle nasıl geçer nasıl dayanırım hiç gözüm kesmiyor. Bebeği öğrendiğimden beri sevgilimle ayrı kalmadık. Çok yardımcı oluyor sağolsun. Garip de bir tarafı var ama o sürekli çevremdeyken kürtaj düşünmek bile vicdan azabı yaratıyor. Her gün her şey daha da zorlaşıyor. Keşke bu bir kabus olsa da uyansam.
Genişletmek için tıkla...
Merhabalar bizim cocugumuz olmuyor cok istiyoruz Allah size bu micizeyi vermis aldirmayin derim kiymayin yavrunuza belki hersey daha guzel olur evlilik dogru insanla oldugu surece guzel ailenizde b3lki cocuk dogduktan sonra kabul ederler.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

Benzer Konular

A
Annemle sevgilimi tanıştırmak
Yorumlar
6
Görüntüleme
598
yenGEnC
yenGEnC
O
İşyerinden ayrılamamak
Yorumlar
2
Görüntüleme
468
DEMRE
DEMRE
narintanyeri
Çok uzun bir yazı oldu farkındayım ama ne yapsam okuyan olursa bana bir yol gösterin 😭😭😭
2 3
Yorumlar
43
Görüntüleme
2K
samyeli34
samyeli34
meraklimelahatbirisi
Dert denir mi bilemem 😂😂
5 6 7
Yorumlar
138
Görüntüleme
2K
yenGEnC
yenGEnC
B
Eşimin ailesini sevmiyorum
2
Yorumlar
22
Görüntüleme
664
tonyadunyam
T
X