Bekar Anne Olmak

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
TheKnack .!.:
Tabu olan bir konudan bahsedeceğim. Açık açık anlatamayışımın anonim bir platform arayışımın nedeni de bu.

Bekarım ve 8 haftalık hamileyim. İki hafta önce tesadüfen rutin jinekolojik muayenede öğrendim. 30 yaşıma birkaç ay kaldı. Başarılı bir iş kadınıyım. 4 yıllık iyi giden bir ilişkim var. Sevgilimle ayrı evlerde yaşıyoruz ama haftanın bir kısmında o benim evimde bir kısmında ben onun.

Hamilelik uygunsuz bir zamana denk geldi. Tahmin bile edemeyeceğim bir kurumdan harika bir iş teklifi aldım hamilelik haberiyle aynı dönemde. Bana teklif getirmelerinde evli olmamam ve çocuğumun olmaması çok etkiliydi çünkü bu işi kabul edersem çok yoğun çalışmam gerekecek. Anne olmakster miyim şimdiye kadar hiç hayal etmedim. Çocukken evcilik oynarken bile anne olmadım. Çocuk istesem de şimdi isteyeceğimi hiç sanmıyorum. Sevgilim bebeği istiyor. Bir an önce evlenmek istiyor. Zaten evli gibiyiz bebek de olacağına göre evlenelim artık diyor. O çok uzun zamandır evlenmek istiyordu bebek tuz biber oldu. Bana evlilik korkutucu geliyor. Ben büyürken çevremdeki evliler hep bıkkın ve mutsuz oldular. Sevgilim de bunu biliyor, seni bu kadar strese sokacaksa doğumdam sonra evlenelim istersen diyor. Ben anne olabilir miyim buna hazır mıyım bilmiyorum. Bir yandan bu durum iş teklifini tehlikeye sokuyor. Bir daha ne zaman öyle bir teklif alırım bilmiyorum. Öte yandan şartlar da uygun şimdiki işimde de gelirim gayet iyi. Keza sevgiliminki de öyle. Bebeğe bakacak olanak var.

Destek almak için geçen hafta ailemin yaşadığı şehre gittim. Pek muhafazakar bir aile olmamamıza rağmen çok sert tepkiler aldım. Çok duygusal biri olmamama rağmen ağlayarak eve döndüm.

Yani kafam çok karışık. 2 hafta öncesine kadar böyle bir durumu rüyamda göremezdim. Ne yapacağımı bilmiyorum. Aldırayım desem o sadece benim çocuğum değil onu isteyen bir babası var. Anne olmak zor ve korkutucu. Tepkilere bakılırsa ailemden destek alamayacağım. Annelik hissetmiyorum ama bebeğe acıyorum. Evlenmem daha iyi mi olur onu da bilmiyorum. Müthiş bir bitkinlik ve mide bulantısı var. Yataktan çıkasım yok. Muhtemelen hayatımın en zor günleri bunları. Benzer şeyler yaşayanınız var mı? Burada bir sürü anne var, bu durum nasıç yönetilir? Akıl almaya ihtiyacım var.
Genişletmek için tıkla...
Şuan tüm olumsuz duygularınız ve Duygusallığınız da hormonların da büyük etkisi var. 3.aylık olduktan sonra hamileliğin olumsuz etkileri azalıyor ve daha pozitif bakmaya başlıyor insan. Ne mutlu size ki şuan tüm şartlarınız bir bebek için uygun. Daha fazla paralı bir iş için bir cana kıymaya zaten değmez. Bir yavru girecek hayatınıza ve sizin herşeyiniz olacak korkmayın 🥰 anneliğe kimse hazır olarak hamile kalmıyor merak etmeyin. Bu biraz tecrübe ettikçe oluşan bir duygu. Ben doğum yaptıktan sonra ilk haftalar bile anne gibi hissedememiştim ama şuan 1 buçuk yaşındaki kızım için canımı bile veririm. İnşallah sevgiliniz iyi bir insan ise evlilikliğiniz de kötü olmayacaktır diye umuyorum
 
ben de şöyle düşünüyorum biraz farklı bir bakış açısı olacak ama
sizden evlenmemenizi, çocuk yapmamanızı bu yüzden tercih edilebilir olmanızı bekleyen bir şirket ve kariyer... Sizce bu mantıklı mı?
Artık şirketler hayatlarımızı istiyor resmen onların kölesi oluyoruz; bunun için yani kendi yaşamınızdan vazgeçmenizin belli bir bedeli olabilir mi? Modern kölelik diyemedikleri için bazen gerçekten kariyer dediklerini düşünüyorum. Kapitalizmin insanları köle yapmasına güzel bi sıfat bulmuşlar ki insanlar aymasın resmen. Bir de maaşa bağlamışlar zamanımızı, bu yanlış.
Velhasıl ben çalışan, pozisyonu müdür olan bir insanım, şu an bir bebeğim var ve onunla eşimle vakit geçirebileceğim bir zamanım da kalıyor. Bunu da daha fazla çalışıp 2 katı alacağım bir işe gerçekten değişmem.
Keza bebek istersiniz istemezsiniz bakış açısı olabilir ki şu an hali hazırda hamileyken bence bakış açısı durumunu geçmiş ama ben bekar bile olduğum zamanlarda kendim için vaktim olmasına her zaman özen gösterdim, size tavsiyem asla kendi hayatınızdan bu denli ödün vermenizi isteyen bir şirkete geçip gözünüzü kariyer ve parayla boyamalarına izin vermeyin. Bir sıkıntıda sizden vazgeçmeleri sadece dakikalar alır.

Diğer konuda şahsi fikrim tabi ki sevgilimle evlenip çocuğumu büyütürdüm ben olsam.
 
TheKnack .!.:
Tabu olan bir konudan bahsedeceğim. Açık açık anlatamayışımın anonim bir platform arayışımın nedeni de bu.

Bekarım ve 8 haftalık hamileyim. İki hafta önce tesadüfen rutin jinekolojik muayenede öğrendim. 30 yaşıma birkaç ay kaldı. Başarılı bir iş kadınıyım. 4 yıllık iyi giden bir ilişkim var. Sevgilimle ayrı evlerde yaşıyoruz ama haftanın bir kısmında o benim evimde bir kısmında ben onun.

Hamilelik uygunsuz bir zamana denk geldi. Tahmin bile edemeyeceğim bir kurumdan harika bir iş teklifi aldım hamilelik haberiyle aynı dönemde. Bana teklif getirmelerinde evli olmamam ve çocuğumun olmaması çok etkiliydi çünkü bu işi kabul edersem çok yoğun çalışmam gerekecek. Anne olmakster miyim şimdiye kadar hiç hayal etmedim. Çocukken evcilik oynarken bile anne olmadım. Çocuk istesem de şimdi isteyeceğimi hiç sanmıyorum. Sevgilim bebeği istiyor. Bir an önce evlenmek istiyor. Zaten evli gibiyiz bebek de olacağına göre evlenelim artık diyor. O çok uzun zamandır evlenmek istiyordu bebek tuz biber oldu. Bana evlilik korkutucu geliyor. Ben büyürken çevremdeki evliler hep bıkkın ve mutsuz oldular. Sevgilim de bunu biliyor, seni bu kadar strese sokacaksa doğumdam sonra evlenelim istersen diyor. Ben anne olabilir miyim buna hazır mıyım bilmiyorum. Bir yandan bu durum iş teklifini tehlikeye sokuyor. Bir daha ne zaman öyle bir teklif alırım bilmiyorum. Öte yandan şartlar da uygun şimdiki işimde de gelirim gayet iyi. Keza sevgiliminki de öyle. Bebeğe bakacak olanak var.

Destek almak için geçen hafta ailemin yaşadığı şehre gittim. Pek muhafazakar bir aile olmamamıza rağmen çok sert tepkiler aldım. Çok duygusal biri olmamama rağmen ağlayarak eve döndüm.

Yani kafam çok karışık. 2 hafta öncesine kadar böyle bir durumu rüyamda göremezdim. Ne yapacağımı bilmiyorum. Aldırayım desem o sadece benim çocuğum değil onu isteyen bir babası var. Anne olmak zor ve korkutucu. Tepkilere bakılırsa ailemden destek alamayacağım. Annelik hissetmiyorum ama bebeğe acıyorum. Evlenmem daha iyi mi olur onu da bilmiyorum. Müthiş bir bitkinlik ve mide bulantısı var. Yataktan çıkasım yok. Muhtemelen hayatımın en zor günleri bunları. Benzer şeyler yaşayanınız var mı? Burada bir sürü anne var, bu durum nasıç yönetilir? Akıl almaya ihtiyacım var.
Genişletmek için tıkla...
Hayır gibi gorunen iş teklifi belki hayatınızın en kotu kararı olucak hatta keske bebegi aldırmasaydım da bu teklifi kabul etmeseydim bile diyebilirsiniz.
Yani anne olmaya hazır olmadan sırf eşi cok istiyor diye bırak kırmak yolla tup bebek yapmayı kabul edip sonrasında ıyıkı esımı dinlemişim diyenler var anne olmaya hazır olmayabilirsin.
Ama sizde bir insan olarak kediyi kuşu bile seven biri olarak kendi bebegınizi mi sevmeyeceksinz.
Lütfen hamılelıgı sonlandırmayın
Ve kuranı kerimi açıp okuyun Allahın verdıgı cana kıyınca basınıza neler geldıgını okuyun. Yanı bunun bir sonu yok.
10 gun sonra yine bu adamla birlikte olup yine hamile kalırsın.
Ama iş teklifi nedir. Ki bende suan cok ust duzey Bı yerdeyim hayal edemeyeceğim kadar ıyı bir is verdi Allah bana.
Ama ne ki yanı iş kariyer bunlar boş seyler benim gonlüm alçak gozum tok.
Onemlı olan bir ekmegı bolusebılmek
 
TheKnack .!.:
Şimdilik zor. Belki normali zaten böyledir daha önce hiç hamile olmadığım için bana zor geliyordur, bilmiyorum. Devam etmeye karar verirsem 9 ay böyle nasıl geçer nasıl dayanırım hiç gözüm kesmiyor. Bebeği öğrendiğimden beri sevgilimle ayrı kalmadık. Çok yardımcı oluyor sağolsun. Garip de bir tarafı var ama o sürekli çevremdeyken kürtaj düşünmek bile vicdan azabı yaratıyor. Her gün her şey daha da zorlaşıyor. Keşke bu bir kabus olsa da uyansam.
Genişletmek için tıkla...
Öncelikle 9 ay böyle geçmeyecek endişelenmeyin. Hamileliğin genelde ilk 3 ayı zor olur, 4. aydan itibaren kendinizi çok daha iyi hissedersiniz.

Ben nedense sizin anne baba olmak için gayet ideal bir çift olduğunuzu düşündüm. Çevremde öncesinde acaba ben anne olabilir miyim, bir canlının sorumluluğunu alabilir miyim diye uzun uzun düşünen kadınların hepsi bebeğiyle çok iyi bağ kuran yeterli anneler oldular. Hatta göreceksiniz o minik bebek sizi de büyütecek, hayata bambaşka bir pencereden bakmanızı sağlayacak.

Siz farkında olmasanızda o atan kalple bir bağ kurmuşsunuz zaten. Hamilelik süresince ve doğumdan sonra da o bağ her geçen gün güçlenecek. Bir bebeğin sorumluluğunu almak kolay olacak demiyorum ama o kurduğunuz bağ herşeyi kolaylaştıracak emin olun.

Her türlü yardımı alacak imkana sahipsiniz, işinize de devam eder bebeğinize de çok güzer bakarsınız diye düşünüyorum. Üstelik eş desteği çok büyük bir avantaj. Bu kadar duyarlı bir annesi ve sevgi dolu bir babası varken çokta güzel bir hayatı olur miniğin.

Ailenize gelince olayın şokuyla öyle tepki verdiklerini düşünüyorum, doğumdan sonra torunum diye ölüp biterler emin olun.

Umarım hem kendiniz, hem sevgiliniz hem de bebek için en doğru kararı verirsiniz 🙏
 
ShinSeGi .!.:
Şuan tüm olumsuz duygularınız ve Duygusallığınız da hormonların da büyük etkisi var. 3.aylık olduktan sonra hamileliğin olumsuz etkileri azalıyor ve daha pozitif bakmaya başlıyor insan. Ne mutlu size ki şuan tüm şartlarınız bir bebek için uygun. Daha fazla paralı bir iş için bir cana kıymaya zaten değmez. Bir yavru girecek hayatınıza ve sizin herşeyiniz olacak korkmayın 🥰 anneliğe kimse hazır olarak hamile kalmıyor merak etmeyin. Bu biraz tecrübe ettikçe oluşan bir duygu. Ben doğum yaptıktan sonra ilk haftalar bile anne gibi hissedememiştim ama şuan 1 buçuk yaşındaki kızım için canımı bile veririm. İnşallah sevgiliniz iyi bir insan ise evlilikliğiniz de kötü olmayacaktır diye umuyorum
Genişletmek için tıkla...
Hamılelıgın ilk 3 ayı hamilelikte keyif vermiyor ve sonra gecıyor dımı hu duygu
 
Bebeği aldırırsanız sevgilinizle ilişkiniz çıkmaza girip bitebilir. Sonuçta onun isteği doğması.
Hayatımın hiçbir zamanında çocuk istemiyorum, hayatımı bir çocuğa bağlamak istemiyorum gibi düşünceleriniz varsa ve bunlarla başa çıkamayacağınızı düşünüyorsanız doğurmamak çok da korkunç değil. Çünkü asıl mesele doğumdan sonra başlıyor ve hiç bitmiyor. Hayatın çok değiştiği bir gerçek.
Bu değişim hem çok güzel duyguları ve mutlulukları hem de zorlukları beraberinde getiriyor.

Benim düşünceme göre durumunuz iyi olduğu için yatılı bir bakıcı ve eve diğer işler için yardımcı işinizi çözer gibi :)
 
Sizin gibi birinin korunmasız ilişkiye girip hamile kalması beklenmedik bir şey. Eğer bir hatanız olduğunu düşünüyorsanız oda istenmeyen gebeliğe göz yummanız zaten.
Bir aile kurmak ve anne olmak isteyen bir kadın için çok güzel şartlara sahipsiniz. Ama siz anne olmak istemiyorum diyorsunuz. Bence önce bunu çözün
Anne olmak istemiyor musunuz?
Anne olmaktan korkuyor musunuz?

Yaradan bundan sonra ki hayatını etkileyecek bir yol ayrımı sunmuş sana. Seçiminle kaderini yaşayacaksın, umarım en doğru kararı verirsin. 🙏🏼

Sevgilisi oldu diye dövülen, birlikte oldu diye öldürülen kızları duyunca yaşadığımız topluma göre ailen yine iyi bile tepki vermişler. Açıkcası bende kronolojik sıranın bozulmamasını isterdim.
Aileni kurup bebeğini doğurmayı seçersen emin ol bebeği paylaşamayacaklar bile.
İç sesini dinle ve gözünü kapatıp 5/10 yıl sonra ki hayatını hayal et. Hangisi daha çok gülümsetecek heyecanlandıracak seni.
 
TheKnack .!.:
Babaya güveniyorum ondan eminim. Ailemden gördüğüm tepkiler de bana kötü hissettirdi. Biz bu çocuğu torunumuz olarak kabul etmiyoruz dediler açık ve net bir şekilde. Böyle olunca suçlu hissettim. Yok olmak istedim o an. Arkadaşlarım da annelikle beni bağdaştıramadıklarını söylerler hep. Ama sorumluluk sahibi biriyim de. Her şey çok zor.
Genişletmek için tıkla...

emin ol onlar da çok çok sevecekler ,
 
Sen olsam hemen evlenir cocugumu evliyken babasiyla dogururdum
Yapman gereken sey bu net
Yasin zaten 30 olmus kariyer yapmissin bunca zaman
Artik Allahin hediyesini kabul etme zamanin gelmis
Hediyeyi kabul et ve yola koyul
Sorumluluk sahibi basarili bir kadinsan anneligi de basarirsin
Once bocalar sonra alisirsin
Annelik te is hayati gibi tecrubelendikce kolaylasir
 
Sadece ankete bakarsak ben doğururdum, iyi bir kariyerim varsa bebeğime tek başıma yetecek gücüm de vardır zaten baba kişisi de bu duruma hazır olduğunu söylüyormuş. Ancak anlatılan konuda bariz bir bebek fikrinin olmayışı ve bebekten rahatsızlık hissi var. Dediğim gibi ben benim fikrimle doğurun derim ama burada kararı babayla beraber vereceksiniz. Yanlı bir yorum olabilir ama doğurduğunuz için pişman olacağınızı zannetmiyorum, aksine aldırırsanız keşke deme ihtimalinizi daha yüksek buluyorum.
Zaten sevgiliniz evlenmek istiyormuş bekar anne olacağınız bir durum da yok.
 
Baba istemese, siz istemeseniz evet aldırabilirdiniz. Ama babanın da söz hakkı var bana göre. Ki aldırırsanız aranızda ömür boyu bir sorun olarak kalır. Gerçekten ilişkiyi de sona erdirmeyi düşünüyorsunuz demek bana göre.
Sizin yerinizde olsam doğururdum sanırım
 
TheKnack .!.:
Annelik hissetmiyorum ama bebeğe acıyorum. Evlenmem daha iyi mi olur onu da bilmiyorum. Müthiş bir bitkinlik ve mide bulantısı var. Yataktan çıkasım yok. Muhtemelen hayatımın en zor günleri bunları. Benzer şeyler yaşayanınız var mı? Burada bir sürü anne var, bu durum nasıç yönetilir? Akıl almaya ihtiyacım var.
Genişletmek için tıkla...

Bebeğinizin babası yanınızda olursa bu kadar kötü ruh halinde olmazsınız.

Bence onun yanında olup (zaten bebeği istiyormuş) bu güzel anları onun desteği ile birlikte yaşayın...

Olaki aldırırsanız kaç yaşınıza gelirseniz gelin "aldırmasaydım, yaşasaydı şu yaşta olacaktı" diye hep aklınıza gelecek..

Kürtaj ile gelen depresyonu ve arkasından gelen ömür boyu süren pişmanlıkları yaşamak daha acı verici olacaktır...

İş teklifine gelince çalışma hayatınız boyu böyle teklifler alabileceksiniz zaten

Annelik ile İş teklifini değiştirmeyin...
 
Bende 30 yaşındayım. 5 yıllık evliyim. Çocuk seven anne olmak için yanıp tutuşan biri olmadım hiçbir zaman.
Özgürlüğü, kendimle meşgul olmayı çok severim.
Şuan hamileyim 5 aylık içimdeki bebeği deli gibi seviyorum.
Bir kaç sorun çıktı 10 gün ağladım uyuyamadım hiç yüzünü görmediğin kucağına alıp sevmediğin bebeğe bişi olacak diye aklın çıkıyor.
Şükürler olsun iyi şimdi.
 
Aynı durum benim kuzenimin başına geldi :)

Hamile kaldı, aldırmayı düşündü. Kendisi anaç bir insan ama hep derdi ben hiç çocuk bakamam, istemiyorum falan diye. Ama ben onu iyi tanırdım ve bebeği olunca çok seveceğini, çok iyi bir anne olacağını bilirdim. Hep dedim, sakın aldırma. Çok pişman olursun. Sapasağlam çocuk doğurmak için insanlar nasıl çalışıyor, yaşı da 30 civarındaydı. Sevgilisi istiyordu bebeği, evlenelim hemen dedi.

İlk dönemler çok çok kötüydü morali. Hatta sevgilisiyle kavga edip 10 haftalıkken (en son aldırma sınırı) aldırmaya gitti yapma etme dememize rağmen. Klinikten aldırmadan çıkıp geldi :) Yine birkaç ay kötü geçti çünkü aniden evlenmeye karar verdiklerini elaleme anlatmak falan zordu. Neyse düğün oldu, düğün sonunda herkese söyledi hamileyim diye :p Herkes tabi anladı ama kime ne. Hoş biz hiç dindar bir aile de değiliz onun da etkisi olabilir tabi. Bekar anne olsaydı da destekleyecektik.

Bence en iyi kendiniz bilirsiniz. Yıllar sonra bugüne baktığınızda pişman olacak bir şey yapmayın. Kötü bir anne olacağınız kesinse doğurduğunuz için pişman olursunuz, eğer onu çok severdim, insan yetiştirmek isterdim derseniz aldırdığınız için pişman olursunuz. Bunu da en iyi bilecek kişi sizsiniz.

Hakkınızda inşallah en hayırlısı olsun :) Bu günler geçip gidecek hatırlamayacaksınız bile ki kuzenim hatırlamıyor :)
 
TheKnack .!.:
Tabu olan bir konudan bahsedeceğim. Açık açık anlatamayışımın anonim bir platform arayışımın nedeni de bu.

Bekarım ve 8 haftalık hamileyim. İki hafta önce tesadüfen rutin jinekolojik muayenede öğrendim. 30 yaşıma birkaç ay kaldı. Başarılı bir iş kadınıyım. 4 yıllık iyi giden bir ilişkim var. Sevgilimle ayrı evlerde yaşıyoruz ama haftanın bir kısmında o benim evimde bir kısmında ben onun.

Hamilelik uygunsuz bir zamana denk geldi. Tahmin bile edemeyeceğim bir kurumdan harika bir iş teklifi aldım hamilelik haberiyle aynı dönemde. Bana teklif getirmelerinde evli olmamam ve çocuğumun olmaması çok etkiliydi çünkü bu işi kabul edersem çok yoğun çalışmam gerekecek. Anne olmakster miyim şimdiye kadar hiç hayal etmedim. Çocukken evcilik oynarken bile anne olmadım. Çocuk istesem de şimdi isteyeceğimi hiç sanmıyorum. Sevgilim bebeği istiyor. Bir an önce evlenmek istiyor. Zaten evli gibiyiz bebek de olacağına göre evlenelim artık diyor. O çok uzun zamandır evlenmek istiyordu bebek tuz biber oldu. Bana evlilik korkutucu geliyor. Ben büyürken çevremdeki evliler hep bıkkın ve mutsuz oldular. Sevgilim de bunu biliyor, seni bu kadar strese sokacaksa doğumdam sonra evlenelim istersen diyor. Ben anne olabilir miyim buna hazır mıyım bilmiyorum. Bir yandan bu durum iş teklifini tehlikeye sokuyor. Bir daha ne zaman öyle bir teklif alırım bilmiyorum. Öte yandan şartlar da uygun şimdiki işimde de gelirim gayet iyi. Keza sevgiliminki de öyle. Bebeğe bakacak olanak var.

Destek almak için geçen hafta ailemin yaşadığı şehre gittim. Pek muhafazakar bir aile olmamamıza rağmen çok sert tepkiler aldım. Çok duygusal biri olmamama rağmen ağlayarak eve döndüm.

Yani kafam çok karışık. 2 hafta öncesine kadar böyle bir durumu rüyamda göremezdim. Ne yapacağımı bilmiyorum. Aldırayım desem o sadece benim çocuğum değil onu isteyen bir babası var. Anne olmak zor ve korkutucu. Tepkilere bakılırsa ailemden destek alamayacağım. Annelik hissetmiyorum ama bebeğe acıyorum. Evlenmem daha iyi mi olur onu da bilmiyorum. Müthiş bir bitkinlik ve mide bulantısı var. Yataktan çıkasım yok. Muhtemelen hayatımın en zor günleri bunları. Benzer şeyler yaşayanınız var mı? Burada bir sürü anne var, bu durum nasıç yönetilir? Akıl almaya ihtiyacım var.
Genişletmek için tıkla...
Tabi ki herkesin kendine göre bı hayat seçeneği var ama biz anne olmak için uğraşırken bebek aldirmaniz beni çok üzdü ins sizinnicin iyi bir sonuç olur
 
TheKnack .!.:
Sevgilim bebeği istiyor. Bir an önce evlenmek istiyor. Zaten evli gibiyiz bebek de olacağına göre evlenelim artık diyor. O çok uzun zamandır evlenmek istiyordu bebek tuz biber oldu.
Genişletmek için tıkla...
Şu konuda oldukça şanslı olduğunuzu söyliyim dünyaya gelecekse şayet ne mutlu ki babası onu istiyor böyle düşünün
 
Ben olsam dogururum. Babasi varmis yokmus veya evliyim bekarim fark etmez. Ama kariyerinizle ilgili sorununuz varsa ona gore davranmalisiniz.
 
Bekar anne olmayacaksınız ki Doğunca zaten sevgiliniz evlenelim demiş , yanlız değilsiniz.

Aileniz o olayın şoku ile öyle tepki vermiştir muhtemelen doğunca zaten severler

Çocuk istiyor muyum , istemiyor muyum ? Burada karar sizin eğer istiyorsanız doğurun istemiyorsanız da doğurmayın bu sizin tamamen kendi vereceğiniz karar.

Konunun bekar anne olmakla ilgisi yok bence , sevgilin evlenmeyelim sana kalmış istersen doğur deseydi o zaman bekar anne olmuş olurdunuz.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

Benzer Konular

A
Annemle sevgilimi tanıştırmak
Yorumlar
6
Görüntüleme
598
yenGEnC
yenGEnC
O
İşyerinden ayrılamamak
Yorumlar
2
Görüntüleme
468
DEMRE
DEMRE
narintanyeri
Çok uzun bir yazı oldu farkındayım ama ne yapsam okuyan olursa bana bir yol gösterin 😭😭😭
2 3
Yorumlar
43
Görüntüleme
2K
samyeli34
samyeli34
meraklimelahatbirisi
Dert denir mi bilemem 😂😂
5 6 7
Yorumlar
138
Görüntüleme
2K
yenGEnC
yenGEnC
B
Eşimin ailesini sevmiyorum
2
Yorumlar
22
Görüntüleme
664
tonyadunyam
T
X