Bekar Anne Olmak

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Yani ben toplumu, normları falan es geçip cevap vereceğim buna.
Doğurmazdım çünkü babasız çocuk büyütmek cidden çok zor bir iş.
En yakınından şahit oldum ben bu duruma hiçte öyle göründüğü gibi olmuyor.
O yüzden doğuramazdım.
 
Ailelerin boyle bir seye ilk duydugu anda destek olmasi cok zor. Babasi istiyor maddi durumunuz iyi yasiniz anne olmaya en uygun yas bence. Kariyer her zaman yapilir. Bence evlenip dogurmak en iyisi. Yani ister once evlenin ister sonra. Aileniz cocugu gordukten sonra yumusayacaktir hele evlenince sorun kalmaz kimse torununa dayanamaz
 
MaYa_MiLa .!.:
ben de şöyle düşünüyorum biraz farklı bir bakış açısı olacak ama
sizden evlenmemenizi, çocuk yapmamanızı bu yüzden tercih edilebilir olmanızı bekleyen bir şirket ve kariyer... Sizce bu mantıklı mı?
Artık şirketler hayatlarımızı istiyor resmen onların kölesi oluyoruz; bunun için yani kendi yaşamınızdan vazgeçmenizin belli bir bedeli olabilir mi? Modern kölelik diyemedikleri için bazen gerçekten kariyer dediklerini düşünüyorum. Kapitalizmin insanları köle yapmasına güzel bi sıfat bulmuşlar ki insanlar aymasın resmen. Bir de maaşa bağlamışlar zamanımızı, bu yanlış.
Velhasıl ben çalışan, pozisyonu müdür olan bir insanım, şu an bir bebeğim var ve onunla eşimle vakit geçirebileceğim bir zamanım da kalıyor. Bunu da daha fazla çalışıp 2 katı alacağım bir işe gerçekten değişmem.
Keza bebek istersiniz istemezsiniz bakış açısı olabilir ki şu an hali hazırda hamileyken bence bakış açısı durumunu geçmiş ama ben bekar bile olduğum zamanlarda kendim için vaktim olmasına her zaman özen gösterdim, size tavsiyem asla kendi hayatınızdan bu denli ödün vermenizi isteyen bir şirkete geçip gözünüzü kariyer ve parayla boyamalarına izin vermeyin. Bir sıkıntıda sizden vazgeçmeleri sadece dakikalar alır.

Diğer konuda şahsi fikrim tabi ki sevgilimle evlenip çocuğumu büyütürdüm ben olsam.
Genişletmek için tıkla...


Benim dusuncelerime yakin.
Niyeyse calismak, yukselmek, basarmak cok buyuk vasiflar olarak pompalaniyor. Kadinin ekonomik özgürlügü cok guzel bir sey. Ancak paramiz olsun diye tüm hayati ise baglamak, okul yillarindan itibaren yaris ati gibi kosmak cok sacma. Ekonomik ozgurluk, calismak zorunda olmadan gelir sahibi olmakla oluyor bana göre. Sabahin köründe daha aydinlanmadan kalkip yollara dusmek, haftanin 5 gununu belki 6 gununu ise baglamak, dogurup dogurmayacagima, evlenip evlenmeyecegime bile sirket karar verirken, hatta evlenme ve dogurma diye net sekilde beni sinirlarken özgür olabilecegime inanmiyorum. Bu resmen kölelik. Ben 30dan sonra calismayi dusunmuyorum. Pasif gelir kaynagi olusturdum.
 
Bebek kısmetiyle gelirmiş kaçırılmayacak süper iş fırsatı belki de bebeğinizin kısmeti ve şansıyla geldi size. Ayrıca ben sizin bu bebeği istediğinizi düşünüyorum bir çok kişinin aksine. İstemiyor olsaydınız ailenize söylemez burada konu açmaz ve aldırırdınız. İstediğiniz kadar hayal etmemiş olun annelik duygusu birden yükleniyor, umut oluyor insana. Siz sadece kendiniz ile çeliştiğinizi düşünüyorsunuz, onayı etraftan değil kalbinizden almalısınız. Sevgiliniz istiyor ve uzun zamandır birlikte olduğunuza göre birbirinize sevginiz saygınız da vardır diye umarak bence bebeğinizin yaşam hakkını elinden almayın. Kariyer yapan kadın iyi bir anne olamaz ya da anne olan kariyer yapamaz gibi klişe düşüncelerden ve böyle düşünen herkesten de uzak durun.
 
TheKnack .!.:
Tabu olan bir konudan bahsedeceğim. Açık açık anlatamayışımın anonim bir platform arayışımın nedeni de bu.

Bekarım ve 8 haftalık hamileyim. İki hafta önce tesadüfen rutin jinekolojik muayenede öğrendim. 30 yaşıma birkaç ay kaldı. Başarılı bir iş kadınıyım. 4 yıllık iyi giden bir ilişkim var. Sevgilimle ayrı evlerde yaşıyoruz ama haftanın bir kısmında o benim evimde bir kısmında ben onun.

Hamilelik uygunsuz bir zamana denk geldi. Tahmin bile edemeyeceğim bir kurumdan harika bir iş teklifi aldım hamilelik haberiyle aynı dönemde. Bana teklif getirmelerinde evli olmamam ve çocuğumun olmaması çok etkiliydi çünkü bu işi kabul edersem çok yoğun çalışmam gerekecek. Anne olmakster miyim şimdiye kadar hiç hayal etmedim. Çocukken evcilik oynarken bile anne olmadım. Çocuk istesem de şimdi isteyeceğimi hiç sanmıyorum. Sevgilim bebeği istiyor. Bir an önce evlenmek istiyor. Zaten evli gibiyiz bebek de olacağına göre evlenelim artık diyor. O çok uzun zamandır evlenmek istiyordu bebek tuz biber oldu. Bana evlilik korkutucu geliyor. Ben büyürken çevremdeki evliler hep bıkkın ve mutsuz oldular. Sevgilim de bunu biliyor, seni bu kadar strese sokacaksa doğumdam sonra evlenelim istersen diyor. Ben anne olabilir miyim buna hazır mıyım bilmiyorum. Bir yandan bu durum iş teklifini tehlikeye sokuyor. Bir daha ne zaman öyle bir teklif alırım bilmiyorum. Öte yandan şartlar da uygun şimdiki işimde de gelirim gayet iyi. Keza sevgiliminki de öyle. Bebeğe bakacak olanak var.

Destek almak için geçen hafta ailemin yaşadığı şehre gittim. Pek muhafazakar bir aile olmamamıza rağmen çok sert tepkiler aldım. Çok duygusal biri olmamama rağmen ağlayarak eve döndüm.

Yani kafam çok karışık. 2 hafta öncesine kadar böyle bir durumu rüyamda göremezdim. Ne yapacağımı bilmiyorum. Aldırayım desem o sadece benim çocuğum değil onu isteyen bir babası var. Anne olmak zor ve korkutucu. Tepkilere bakılırsa ailemden destek alamayacağım. Annelik hissetmiyorum ama bebeğe acıyorum. Evlenmem daha iyi mi olur onu da bilmiyorum. Müthiş bir bitkinlik ve mide bulantısı var. Yataktan çıkasım yok. Muhtemelen hayatımın en zor günleri bunları. Benzer şeyler yaşayanınız var mı? Burada bir sürü anne var, bu durum nasıç yönetilir? Akıl almaya ihtiyacım var.
Genişletmek için tıkla...
Allah kolaylik versin daha yeni anne olan biri olarak anneligim muthis ve mucize bise olsugunu belirtmek isterim is teklifleri herzaman gelebilir ama cocuk herzamsn olmaya bilir hem yaşınız da musait sevgilinizi gercekten seviyorsaniz ewlenin cewrenizdeki ewlilikleri gorerek ona gore karar vermeyin sevgiliyken de sorunlsr yaşanır ewliykenden de zaten hep tatli gidiyorsa kavgasiz bi sekilde asil ozaman bir sorun vardır... Hakkinizdan hayırlısı
 
morportakal .!.:
Benim dusuncelerime yakin.
Niyeyse calismak, yukselmek, basarmak cok buyuk vasiflar olarak pompalaniyor. Kadinin ekonomik özgürlügü cok guzel bir sey. Ancak paramiz olsun diye tüm hayati ise baglamak, okul yillarindan itibaren yaris ati gibi kosmak cok sacma. Ekonomik ozgurluk, calismak zorunda olmadan gelir sahibi olmakla oluyor bana göre. Sabahin köründe daha aydinlanmadan kalkip yollara dusmek, haftanin 5 gununu belki 6 gununu ise baglamak, dogurup dogurmayacagima, evlenip evlenmeyecegime bile sirket karar verirken, hatta evlenme ve dogurma diye net sekilde beni sinirlarken özgür olabilecegime inanmiyorum. Bu resmen kölelik. Ben 30dan sonra calismayi dusunmuyorum. Pasif gelir kaynagi olusturdum.
Genişletmek için tıkla...

Bu fikir güzel ama şu var; sizin gibi gelir kaynağı oluşturup bu parayı daha sonra harcamak için biriktirebilen insanlar var.
Ya insanların parası yoksa yada birikmiyorsa ?
Hayatları boyunca çalışmak zorunda olan insanlar var ben gibi :KK70:
 
forewamorrenk .!.:
Bu fikir güzel ama şu var; sizin gibi gelir kaynağı oluşturup bu parayı daha sonra harcamak için biriktirebilen insanlar var.
Ya insanların parası yoksa yada birikmiyorsa ?
Hayatları boyunca çalışmak zorunda olan insanlar var ben gibi :KK70:
Genişletmek için tıkla...


Maasimdan pek birikim yapmadim. Zaten hazira dağ dayanmaz. Biraz girisimcilik lazim diyelim.
 
Ben de eimle beraber bir evde yaşıyordum evli olmadan, esim üniyi yeni bitirmişti ve yeni işe başlamıştı ve ben üniye yeni başlamıştım ve spor bölümündeydim. Bir kaç gün çok midem bulaniyordu ve tansiyonum iyice düşüktü. Bazı kokular midemi alt üst ediyordu. Doktorda hamile olduğumu öğrendim ve şok oldum. Cünkü hayallerim çok büyüktü üniye bitirince, neler yapacağım üzerine. Önce babama söyledim, onu buldum evde, sonra annemin iş yerine gittim anneme söyledim ve biz evlendik. Türkiyeden kağıtların gelesiye kadar, aylar sürdü, tam 9 aylık hamileyken evlendim😂. Annemle babam kararımı bana bırakmıştı lar. Bir oğlum oldu ve iyiki olmuş. Dün akşam daha telefon etti ve uzun uzun konuştuk, güldük anlattık. Kendisinin de şimdi 2 çocuğu var, covid yüzünden görüşemiyoruz ama haftada bir iki defa telefonlasiyoruz. Kızını akşama yaptırdıktan sonra, koşuya çıkıyor ve bazi zaman beni arıyor. Bende o zaman esasinda hazır değildim ama doğduğu gibi hazır oldum. İyiki oğlum için kararımı vermişim. Uninin spor bölümünü yapamadım ama onun yerine başka bölüm yaptım. Simdi sporu hobby olarak yapıyorum ve meditasyon grubunu kurdum. Oğlum mayısta 40 yaşına basicak.
 
MaYa_MiLa .!.:
ben de şöyle düşünüyorum biraz farklı bir bakış açısı olacak ama
sizden evlenmemenizi, çocuk yapmamanızı bu yüzden tercih edilebilir olmanızı bekleyen bir şirket ve kariyer... Sizce bu mantıklı mı?
Artık şirketler hayatlarımızı istiyor resmen onların kölesi oluyoruz; bunun için yani kendi yaşamınızdan vazgeçmenizin belli bir bedeli olabilir mi? Modern kölelik diyemedikleri için bazen gerçekten kariyer dediklerini düşünüyorum. Kapitalizmin insanları köle yapmasına güzel bi sıfat bulmuşlar ki insanlar aymasın resmen. Bir de maaşa bağlamışlar zamanımızı, bu yanlış.
Velhasıl ben çalışan, pozisyonu müdür olan bir insanım, şu an bir bebeğim var ve onunla eşimle vakit geçirebileceğim bir zamanım da kalıyor. Bunu da daha fazla çalışıp 2 katı alacağım bir işe gerçekten değişmem.
Keza bebek istersiniz istemezsiniz bakış açısı olabilir ki şu an hali hazırda hamileyken bence bakış açısı durumunu geçmiş ama ben bekar bile olduğum zamanlarda kendim için vaktim olmasına her zaman özen gösterdim, size tavsiyem asla kendi hayatınızdan bu denli ödün vermenizi isteyen bir şirkete geçip gözünüzü kariyer ve parayla boyamalarına izin vermeyin. Bir sıkıntıda sizden vazgeçmeleri sadece dakikalar alır.

Diğer konuda şahsi fikrim tabi ki sevgilimle evlenip çocuğumu büyütürdüm ben olsam.
Genişletmek için tıkla...
 
Öncelikle bu cocugu sizin istemeniz..ailenizin tavru gayet normal..evlenipte olan bir cocuk degil..her anne ve baba kızını ne hayallerle büyütür..onların emekleri var..kariyer de önemli ama seçim yapmanız gerekecek..bana kalsa cocuk derim zaten geliriniz iyi..hakkınızda hayırlısı olsun🥰
 
TheKnack .!.:
Tabu olan bir konudan bahsedeceğim. Açık açık anlatamayışımın anonim bir platform arayışımın nedeni de bu.

Bekarım ve 8 haftalık hamileyim. İki hafta önce tesadüfen rutin jinekolojik muayenede öğrendim. 30 yaşıma birkaç ay kaldı. Başarılı bir iş kadınıyım. 4 yıllık iyi giden bir ilişkim var. Sevgilimle ayrı evlerde yaşıyoruz ama haftanın bir kısmında o benim evimde bir kısmında ben onun.

Hamilelik uygunsuz bir zamana denk geldi. Tahmin bile edemeyeceğim bir kurumdan harika bir iş teklifi aldım hamilelik haberiyle aynı dönemde. Bana teklif getirmelerinde evli olmamam ve çocuğumun olmaması çok etkiliydi çünkü bu işi kabul edersem çok yoğun çalışmam gerekecek. Anne olmakster miyim şimdiye kadar hiç hayal etmedim. Çocukken evcilik oynarken bile anne olmadım. Çocuk istesem de şimdi isteyeceğimi hiç sanmıyorum. Sevgilim bebeği istiyor. Bir an önce evlenmek istiyor. Zaten evli gibiyiz bebek de olacağına göre evlenelim artık diyor. O çok uzun zamandır evlenmek istiyordu bebek tuz biber oldu. Bana evlilik korkutucu geliyor. Ben büyürken çevremdeki evliler hep bıkkın ve mutsuz oldular. Sevgilim de bunu biliyor, seni bu kadar strese sokacaksa doğumdam sonra evlenelim istersen diyor. Ben anne olabilir miyim buna hazır mıyım bilmiyorum. Bir yandan bu durum iş teklifini tehlikeye sokuyor. Bir daha ne zaman öyle bir teklif alırım bilmiyorum. Öte yandan şartlar da uygun şimdiki işimde de gelirim gayet iyi. Keza sevgiliminki de öyle. Bebeğe bakacak olanak var.

Destek almak için geçen hafta ailemin yaşadığı şehre gittim. Pek muhafazakar bir aile olmamamıza rağmen çok sert tepkiler aldım. Çok duygusal biri olmamama rağmen ağlayarak eve döndüm.

Yani kafam çok karışık. 2 hafta öncesine kadar böyle bir durumu rüyamda göremezdim. Ne yapacağımı bilmiyorum. Aldırayım desem o sadece benim çocuğum değil onu isteyen bir babası var. Anne olmak zor ve korkutucu. Tepkilere bakılırsa ailemden destek alamayacağım. Annelik hissetmiyorum ama bebeğe acıyorum. Evlenmem daha iyi mi olur onu da bilmiyorum. Müthiş bir bitkinlik ve mide bulantısı var. Yataktan çıkasım yok. Muhtemelen hayatımın en zor günleri bunları. Benzer şeyler yaşayanınız var mı? Burada bir sürü anne var, bu durum nasıç yönetilir? Akıl almaya ihtiyacım var.
Genişletmek için tıkla...
Annelik delilik dünyanın en zor en anlatılması zor dönemi şuan kelimelerle anlatamam o hissi ama evlat sevgisi dünyalara bedel .... forumda annelik duası bekleyen tedavi gören yollarda anne olmak hayaliyle tutuşan binlerce insan var lütuf bir şans annelik ve şuNa inan asla ve asla ben evlenmeyi anne olmayı hayal eden yada isteyen biri değildim hiç bir zaman hazır hissetmedim planladikca daha da kompleks oluyor 30 yaşında evlendim 32 yaşında anne oldum daha da beklerdim ama bir anda gelişti herşey iyiki öyle olmuş yoksa ben ne evlenirdim.ne bebek yapardım insan asla hazır hissetmiyor hep şu olsun öyle bu olsun öyle....bebeği kabullenememe alışamaya durumu da oldu seviyorsun ama hayatını da alt üst ediyor uyku gezme dinlenme beslenme bu da 6 ayda geçiyor herşey düzeliyor canını veriyorsun o evlada
aldırmak vicdan azabı olur hayat boyu peşinde hep bir acaba sorusuyla yasiyacaksin hep bir acı hissi iş yine bulunur yine teklif gelir yine fırsat cikar o çocuk sadece sana ait degil bence evlenmelisin madem çocuk yapma güveni verdi sana o adam seviyorsun evlen evlilik konusu da hem artıları hem eksileri olan bir olay bir kişilik karardan iki kişilik kararlara geçilen aileleri mecburen çekmeye çalıştığın bütçe hesabı yapıp ne olcak diye harcama düşündüğün bir dönem artıları sevdiğin adamla bebeğini büyütmek omur boyu birlikte olmak zorluklara iyi kötüye rağmen çok korkutucu degil biraz korkutucu 🤣 hamilelik dönemi en bası öyle vitamin alırsın dinlenirsin geçici 1 ay sonra normale dönersin Allah analı babalı etsin sağlıkla kolaylıkla kuçağına almayı nasip etsin
 
TheKnack .!.:
Tabu olan bir konudan bahsedeceğim. Açık açık anlatamayışımın anonim bir platform arayışımın nedeni de bu.

Bekarım ve 8 haftalık hamileyim. İki hafta önce tesadüfen rutin jinekolojik muayenede öğrendim. 30 yaşıma birkaç ay kaldı. Başarılı bir iş kadınıyım. 4 yıllık iyi giden bir ilişkim var. Sevgilimle ayrı evlerde yaşıyoruz ama haftanın bir kısmında o benim evimde bir kısmında ben onun.

Hamilelik uygunsuz bir zamana denk geldi. Tahmin bile edemeyeceğim bir kurumdan harika bir iş teklifi aldım hamilelik haberiyle aynı dönemde. Bana teklif getirmelerinde evli olmamam ve çocuğumun olmaması çok etkiliydi çünkü bu işi kabul edersem çok yoğun çalışmam gerekecek. Anne olmakster miyim şimdiye kadar hiç hayal etmedim. Çocukken evcilik oynarken bile anne olmadım. Çocuk istesem de şimdi isteyeceğimi hiç sanmıyorum. Sevgilim bebeği istiyor. Bir an önce evlenmek istiyor. Zaten evli gibiyiz bebek de olacağına göre evlenelim artık diyor. O çok uzun zamandır evlenmek istiyordu bebek tuz biber oldu. Bana evlilik korkutucu geliyor. Ben büyürken çevremdeki evliler hep bıkkın ve mutsuz oldular. Sevgilim de bunu biliyor, seni bu kadar strese sokacaksa doğumdam sonra evlenelim istersen diyor. Ben anne olabilir miyim buna hazır mıyım bilmiyorum. Bir yandan bu durum iş teklifini tehlikeye sokuyor. Bir daha ne zaman öyle bir teklif alırım bilmiyorum. Öte yandan şartlar da uygun şimdiki işimde de gelirim gayet iyi. Keza sevgiliminki de öyle. Bebeğe bakacak olanak var.

Destek almak için geçen hafta ailemin yaşadığı şehre gittim. Pek muhafazakar bir aile olmamamıza rağmen çok sert tepkiler aldım. Çok duygusal biri olmamama rağmen ağlayarak eve döndüm.

Yani kafam çok karışık. 2 hafta öncesine kadar böyle bir durumu rüyamda göremezdim. Ne yapacağımı bilmiyorum. Aldırayım desem o sadece benim çocuğum değil onu isteyen bir babası var. Anne olmak zor ve korkutucu. Tepkilere bakılırsa ailemden destek alamayacağım. Annelik hissetmiyorum ama bebeğe acıyorum. Evlenmem daha iyi mi olur onu da bilmiyorum. Müthiş bir bitkinlik ve mide bulantısı var. Yataktan çıkasım yok. Muhtemelen hayatımın en zor günleri bunları. Benzer şeyler yaşayanınız var mı? Burada bir sürü anne var, bu durum nasıç yönetilir? Akıl almaya ihtiyacım var.
Genişletmek için tıkla...
Ben de senin gibiyim. Kendi hayatımı ikinci plana alıp başka bir canlıyı hayata hazırlamak hiç çekici gelmiyor. Bebeği doğurunca seveceksin diyenlere çok şaşırıyorum, ya sevmezsen? Bu konu yazı tura atabileceğimiz bir konu değil. Çok zamanınız kalmamış. Umarım sizin için en doğru kararı verirsiniz.
 
Bahara giderken .!.:
İyiymiş yaa insanlar evli oldukları halde nerdeyse her gün tavşan gibi birliktelik yaşıyor ama yine de hamile kalamıyor ama siz bir iki günde bu işi halletmişsiniz 😂 sırf bunun için bile doğur kız o çocuğu 😂 zevkü Sefa içinde çocuk yapmışsın daha ne istiyon
Genişletmek için tıkla...
evlı veya bekar farketmez dıkkatsız bır bırlıktelık yasandıgı zaman hamıle kalma durumu her zaman var

bazılarının uygundur hemen olur bazılarının daha zor olur ama olma ıhtımalı her zaman var

belkıde tavsan gıbı bırlıktelık yapmamak gerekıyordur ınsan gıbı sevıssınler
 
Bekar anne diyince sevgiliniz ya da eşinizden ayrıldınız ama hamilesiniz sandım..Sizinkisi pek bekar annelik sayılmaz çünkü baba ile hala berabersiniz ve bebeği de sizinle evlenmeyi de istiyor.Anne babanızın tepkisi ise geçici ve boş.Evlilik dışı ilişki kurduğunuzu kabullenememişlerdir,bebek de olana dek bu durumu yok saymışlardır ama eminim bi süre snra kendilerine gelirler.Onlara çok takılmayın. Klasik ebeveyn ama düzelirler.

Konu çok spesifik bir konu olduğundan ben olsam şöyle yapardım demek pek mantıklı gelmiyor, ama diyim yine de :))) "Kendi ayaklarım üzerinde duruyorum,baba adayı güvendiğim bir adam,yaşım 30 ve dünyaya gelmek için beni seçmiş bir bebek.."Tüm parametreleri bir araya getirince doğururdum gibi.Amma velakin sizin ne istediğiniz daha önemli bence.

İyi anne olabilir miyim düşüncesini keşke herkes taşısa..Genelde bu korkuyu taşımayanlar çocuk sahibi olup o çocuğun hayatını zindan ediyorlar.Yapabilir miyim diye kendini sorgulayan kadınların daha iyisini yapacağını düşünüyorum.Kesinlikle anne olmak istemiyorum gibi bir düşünceniz varsa amenna,ama genel olarak olumsuz bir duruşunuz yoksa sakince düşünün bence.Bebeklerin biraz da anne babadan ziyade kendi gelmek istedikleri zamanı seçtiklerini düşünüyorum.Siz de onu seçerseniz belki de her şey daha da güzelleşir.Hakkınızda hayırlısı.
 
Bence siz gidip psikolojik destek alin profesyonel birinden öyle karar verin. Burda herkes kendi yasadiklarini ve hissettiklerini anlatabilir, ama karar verecek ve o kararla yasayacak olan sizsiniz. Kürtaj hala bir tabu ve cok duygusal tartisilan bir konu haliyle. Burda size göre cevap bulacaginizi zannetmiyorum. Dedigim gibi profesyonel destek alin. Hangi korkularim gercekci, hazir miyim degil miyim iyice ölcün tartin..
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

Benzer Konular

A
Annemle sevgilimi tanıştırmak
Yorumlar
6
Görüntüleme
599
yenGEnC
yenGEnC
O
İşyerinden ayrılamamak
Yorumlar
2
Görüntüleme
468
DEMRE
DEMRE
narintanyeri
Çok uzun bir yazı oldu farkındayım ama ne yapsam okuyan olursa bana bir yol gösterin 😭😭😭
2 3
Yorumlar
43
Görüntüleme
2K
samyeli34
samyeli34
meraklimelahatbirisi
Dert denir mi bilemem 😂😂
5 6 7
Yorumlar
138
Görüntüleme
2K
yenGEnC
yenGEnC
B
Eşimin ailesini sevmiyorum
2
Yorumlar
22
Görüntüleme
664
tonyadunyam
T
X