- 13 Ağustos 2014
- 6.348
- 14.349
- 36
İyi akşamlar herkese. Yaklaşık 1 yıldır gittikçe artan bir güzellik takıntım gelişmeye başladı. Normal düz bir kadınım kiminiz güzel bulursunuz kiminiz ortalama. Öyle aklınıza herkesin hayran olduğu bir tip gelmesin. Ama yukarıda da dediğim gibi yaklaşık 1 senedir aklımda sürekli ama sürekli görünüşüm ve hep daha iyi olmalıyım fikri var. Evden çıkmayacağım zamanlar da bile makyaj yapmaya başladım. 1 bardak kola içsem vicdan azabı çekmeye başladım. İşin garibi sosyal medya da kullanmıyorum yani o çok güzel kadın içeriklerine maruz kalmıyorum. 32 yaşındayım 1.62 boyum 53kiloyum. Bugün belimden yağ mı aldırsam acaba diye düşünürken buldum kendimi ve bu hastalıklı düşünce ve gidişat beni korkutuyor.
Üstelik bir süre önce fiziğime hayrandım. Fizik yine aynı fizik ama bana ne olduysa sürekli kusur bulmaya başladım. Başka insanlara böyle bakmıyorum.
Başka bir kadında kusur göremiyorum yani aklımda insanları bu şişman bu zayıf bunun kırışıklıkları var diye hiç değerlendirmiyorum hatta hiç mi hiç dikkat etmiyorum ama kendimde en ufak bir kusur gözüme batıyor.
Orta yaşım artık ve her insan gibi yaşlanıyorum. Bununla barışmanın bir yolu var mı ? Veya bu his nereden gelmiş olabilir durduk yere. Önceden kendime hiç takıntılı değildim şu an aynada çoğu zaman dünyanın en çirkin kadına bakıyor gibiyim.
Bir ihtimal acaba diyorum şu mu sebep oldu ? Örneğin birisi karşımda herhangi bir olumsuzluğundan bahsediyorsa ben onu teselli etmek için 2 katı kendimde olan bir olumsuzluktan bahsederim. Acaba böyle yapa yapa kendimi mi inandırdım diyorum. Bana gelip deseniz ki atıyorum selülitlerim var ben siz üzülmeyin ve kendinizi çirkin hissetmeyin diye kendimin selülitlerini 5 kat abartarak anlatırım.
İnsanlar burnumu çok beğenirdi ve övdükleri zaman mahçup olup yok yav aslında şurası şöyle burası böyle derdim ve artık burnumu yaptırmam gerektiğini düşünüyorum.
Ezelden beri böyle olduğu için bilinçaltımı mı inandırdım diyorum
Veya diyelim ki gerçekten artık bir şeyler değişiyor ve yaşlanıyorum bununla nasıl barışırım. Sizde durumlar nasıl ? Sürekli vücudunu kafaya takan bir insan olmak istemiyorum ben .
Üstelik bir süre önce fiziğime hayrandım. Fizik yine aynı fizik ama bana ne olduysa sürekli kusur bulmaya başladım. Başka insanlara böyle bakmıyorum.
Başka bir kadında kusur göremiyorum yani aklımda insanları bu şişman bu zayıf bunun kırışıklıkları var diye hiç değerlendirmiyorum hatta hiç mi hiç dikkat etmiyorum ama kendimde en ufak bir kusur gözüme batıyor.
Orta yaşım artık ve her insan gibi yaşlanıyorum. Bununla barışmanın bir yolu var mı ? Veya bu his nereden gelmiş olabilir durduk yere. Önceden kendime hiç takıntılı değildim şu an aynada çoğu zaman dünyanın en çirkin kadına bakıyor gibiyim.
Bir ihtimal acaba diyorum şu mu sebep oldu ? Örneğin birisi karşımda herhangi bir olumsuzluğundan bahsediyorsa ben onu teselli etmek için 2 katı kendimde olan bir olumsuzluktan bahsederim. Acaba böyle yapa yapa kendimi mi inandırdım diyorum. Bana gelip deseniz ki atıyorum selülitlerim var ben siz üzülmeyin ve kendinizi çirkin hissetmeyin diye kendimin selülitlerini 5 kat abartarak anlatırım.
İnsanlar burnumu çok beğenirdi ve övdükleri zaman mahçup olup yok yav aslında şurası şöyle burası böyle derdim ve artık burnumu yaptırmam gerektiğini düşünüyorum.
Ezelden beri böyle olduğu için bilinçaltımı mı inandırdım diyorum
Veya diyelim ki gerçekten artık bir şeyler değişiyor ve yaşlanıyorum bununla nasıl barışırım. Sizde durumlar nasıl ? Sürekli vücudunu kafaya takan bir insan olmak istemiyorum ben .