İkinciyi miİlk zamanlar sürekli emmek istemesi, göğüs yaraları. Uykuya dalıp tekrar uyanınca sadece memede uyuması, günde 10 kere kaka yapması. 1-2 saat ancak uyuyordum galiba. Uykusızluk ve sürekli bebek bakımı beni çok bunaltmıştı. Banyoya girince çıkmak istemiyordum, böyle sessiz, sakin ve boş boş saatlerce otursam diye düşünüyordum.
Aynadaki görüntüm, anne olmuş olmak, evdeki insanlar, eşimib tavırları, bebek, sorumluluk her şey zor gelmişti bana kısacası. Yok olup gitsem diye düşünüyordum. Sevmiyorum, sevmeyeceğim, istemiyorum bu bebeği, sevmeyerek nasıl bakabilirim ömür boyu diye düşüne düşüne kendimi yemiştim.
Sonra ne oldu, zamanla azaldı. Bir baktım alışmışım, tempoyu tutturmuşum ve seviyorum. Eskiden biri alsa ve bir daha getirmese diye düşünürken şimdi bir gece kimseye bırakamam. Şaka gibi geliyor insana, benimki geçmeyecek diye düşünüyorsun ama inan geçiyor. Kendine zaman ver, kendini iyi hissedene kadar günü kurtarmaya çalış yarını, diğer haftayı, aylar sonrasını düşünme.
Ben ikinciyi düşünüyorum hatta, bir de kızım olsa diye
Aynı düşüncelerdeyimEvet yorgunluk cok büyük faktör. Bir de esas sorumluluğun annenin kendisinde olduğunu bilmesi ve bunun getirdiği psikolojik baskı belki de..
Ya da benim acimdan oyleydi, bilmiyorum..
Bir de benim gibi uykuyu cok seven bir insanin, gecede kac kez kalkıp, süt içirmek durumunda olmasi 'bundan sonraki hayatım hep böyle mi olacak? Hic rahatça uyuyacağım bir gecem olmayacak mi?' Sorusunu sordurtmuştu kendi kendime..
(Bu arada ilk zamanlar yorgunluktan duymadıgım olurdu oğlumu)
Annem ve kaynanam cok destek oldular kimsenin hakkını da yemeyim..
Destek isteyin mümkünse. Cok iyi olur yardımcı olurlarsa..
Ama hem zamanla bebek rahatladı, hem de ben öğrendim anne olmayı... inanın ki bu geçici bir süreç.. sabredin..
Sağlıkla büyüsün kuzucuk..
Koalina konuyu az evvel okudum güncellemeleriyle. Ben de 107.gündeyim. Bir an "Ben mi yazdım bunu?"dedim. Dizi izlerken uyuyakalmayı özlemek, eşimle eski fotolara bakıp ağlamak, vicdan azabı, bebeğe acımak... Ahhh...
Sizin Bebek ne kadarlık ?
[/QUOT
3.5 aylık kabaca
sanırım bunu tek yaşayan ben degılmışım dıyen 2634895788.. Kişi olabilirim.oysa o lohusalık denen berbat günlerde sadece ben bunları düşünüyor,canı anne çocuğunu nasıl sevmezsin diye kendimi yiyip bıtırıyordum.oysa şuan 2 yaşına 1 ay kala oğluma aşığım onsuz hayatı düşünemiyorum bıle ama o gunler gerçekten ek zoru sırf o günleri tekrar yaşamamak için 2. Çocuğu dusunwmıyorum.hele ki esiyle çok Iyı vakit geçirenler için cok zor oluyor.bende resimlerinize bakar aglardım.tekrar eskisi gibi olamayacağız derdim.oysa bu akşam oturup hep beraber koca ayı ve masayı izledik.hayatımız romantızımden komediye döndüKoalina konuyu az evvel okudum güncellemeleriyle. Ben de 107.gündeyim. Bir an "Ben mi yazdım bunu?"dedim. Dizi izlerken uyuyakalmayı özlemek, eşimle eski fotolara bakıp ağlamak, vicdan azabı, bebeğe acımak... Ahhh...
hahhaha valla yaKoalinaya ikinci bebeği düşündüren hormonlar bize ne yapmaz
İkinciyi mi
Ooooo olmuşsun sen o zmn
Geçtiğine tamamen inandım şimdi
Ben biri alsa sevmiyorum demiyorum ama çok zor geliyor
Ben de tüm gece emziriyorum memeden ayrılınca uyanıyor
3 günde bir anca duş alıyorum
Hep pijama emzirme sütyeni bunlar modumu düşürüyor
Birdaha ne zaman kesintisiz uyurum acaba diyorum
Ama ona bakınca da ağlıyorum bana muhtaç
Ben neden istemeden bunlsrı düşünüyorum diye
Ben de lazım olur diye aldığım lohusa pijamasından Nefret ediyorumhahhaha valla ya
neyse ki bana işlemiyor o hormonlar şükür.
emzirme sütyeninden nefret ediyorum
bi de bana doğumdan sonra giyinmek külfet geliyo
kabile kadınları gibi gezmek istiyorum. ama kendimi beğenmiyorum da. öff daraldım
sen bile böyle diyorsan ben 3 tane yaparımİlk zamanlar sürekli emmek istemesi, göğüs yaraları. Uykuya dalıp tekrar uyanınca sadece memede uyuması, günde 10 kere kaka yapması. 1-2 saat ancak uyuyordum galiba. Uykusızluk ve sürekli bebek bakımı beni çok bunaltmıştı. Banyoya girince çıkmak istemiyordum, böyle sessiz, sakin ve boş boş saatlerce otursam diye düşünüyordum.
Aynadaki görüntüm, anne olmuş olmak, evdeki insanlar, eşimib tavırları, bebek, sorumluluk her şey zor gelmişti bana kısacası. Yok olup gitsem diye düşünüyordum. Sevmiyorum, sevmeyeceğim, istemiyorum bu bebeği, sevmeyerek nasıl bakabilirim ömür boyu diye düşüne düşüne kendimi yemiştim.
Sonra ne oldu, zamanla azaldı. Bir baktım alışmışım, tempoyu tutturmuşum ve seviyorum. Eskiden biri alsa ve bir daha getirmese diye düşünürken şimdi bir gece kimseye bırakamam. Şaka gibi geliyor insana, benimki geçmeyecek diye düşünüyorsun ama inan geçiyor. Kendine zaman ver, kendini iyi hissedene kadar günü kurtarmaya çalış yarını, diğer haftayı, aylar sonrasını düşünme.
Ben ikinciyi düşünüyorum hatta, bir de kızım olsa diye
Ben de sizin gibi olmaktan cok korkuyorum. Gelecek sene dusunuyoruz artik. Ama 34 yasina kadar hayatini kafasina estigi gibi yasamis, rahatina duskun bir insanim. Cok korkuyorum ne yalan soyleyeyim. Ki cocuklari severim. Yegenlerime olup bitiyorum mesela..
39 da Doğum yaptım
Hep rahat kafada yaşayan biriydim
Aynı korkular bende suanda
Gercekten ikinciyi mi dusunuyorsunuz?İlk zamanlar sürekli emmek istemesi, göğüs yaraları. Uykuya dalıp tekrar uyanınca sadece memede uyuması, günde 10 kere kaka yapması. 1-2 saat ancak uyuyordum galiba. Uykusızluk ve sürekli bebek bakımı beni çok bunaltmıştı. Banyoya girince çıkmak istemiyordum, böyle sessiz, sakin ve boş boş saatlerce otursam diye düşünüyordum.
Aynadaki görüntüm, anne olmuş olmak, evdeki insanlar, eşimib tavırları, bebek, sorumluluk her şey zor gelmişti bana kısacası. Yok olup gitsem diye düşünüyordum. Sevmiyorum, sevmeyeceğim, istemiyorum bu bebeği, sevmeyerek nasıl bakabilirim ömür boyu diye düşüne düşüne kendimi yemiştim.
Sonra ne oldu, zamanla azaldı. Bir baktım alışmışım, tempoyu tutturmuşum ve seviyorum. Eskiden biri alsa ve bir daha getirmese diye düşünürken şimdi bir gece kimseye bırakamam. Şaka gibi geliyor insana, benimki geçmeyecek diye düşünüyorsun ama inan geçiyor. Kendine zaman ver, kendini iyi hissedene kadar günü kurtarmaya çalış yarını, diğer haftayı, aylar sonrasını düşünme.
Ben ikinciyi düşünüyorum hatta, bir de kızım olsa diye
Evet 2 yaşında düşünüyorum ama maddi imkanlar elverirse tabi. Şu an maddiyata bağlı...Gercekten ikinciyi mi dusunuyorsunuz?
Maddiyattan once senin psikolojinin tamamen duzeldiginden emin oldugun gibi;Evet 2 yaşında düşünüyorum ama maddi imkanlar elverirse tabi. Şu an maddiyata bağlı...
gozun aydin.. gebeydi kaynana gorumce derken sende dogurdun demekİkinciyi mi
Ooooo olmuşsun sen o zmn
Geçtiğine tamamen inandım şimdi
Ben biri alsa sevmiyorum demiyorum ama çok zor geliyor
Ben de tüm gece emziriyorum memeden ayrılınca uyanıyor
3 günde bir anca duş alıyorum
Hep pijama emzirme sütyeni bunlar modumu düşürüyor
Birdaha ne zaman kesintisiz uyurum acaba diyorum
Ama ona bakınca da ağlıyorum bana muhtaç
Ben neden istemeden bunlsrı düşünüyorum diye