Bebekli Hayat Bana Göre Değilmiş

Eşinizin davranislari nasil? Degisti mi biraz?
Hala kufur edip, bunu bi carpicaksin var ya gibi seyler soylemiyordur umarim.
 
Daha iyi eşim, o kadar ağır şeyler söylemiyor ama arada ufak tefek şeyler söylüyor. Garip şeyler yapınca manyak bu çocuk gibi
Logusa sendromunu daha once duydugum ve de hafif bi versiyonunu kendim de yasadigim icin, senin de duzelmesi icin cabani gordugum icin en onemlisi, duzelecegine inaniyordum.
Ama esinin tavir ve sozleri şok ediciydi.
 
Benimki de yapmazdı
Bu sefer şaşırttı beni
Fazla evet insan kimseyi cekemıyor
 
Daha iyi eşim, o kadar ağır şeyler söylemiyor ama arada ufak tefek şeyler söylüyor. Garip şeyler yapınca manyak bu çocuk gibi

Neyse,buna da sukur.O da duzelmeye baslamis biraz da olsa.Gelisine ,agzina geleni soyluyor iste sen,bebek ,baskasi farketmeksizin ama en azindan azaltmis.Bu da iyi haber.
 
Ben de suanda öyleyim işte
Kendimi maaşlı Bebek bakıcısı gibi hissediyorum ve bunu kimseye söyleyemiyorum
Seni en çok zorlayan ne idi
Benimki hep memede kalmak istiyor
Beni yoran hep o
Saatlerce emse uykuya dalıyor ama memedeb ayrılınca basıyor yaygarayı
Bu da beni uykusuz kılıyor
Umarım geçer
Senin adına sevindim
 
Neyse,buna da sukur.O da duzelmeye baslamis biraz da olsa.Gelisine ,agzina geleni soyluyor iste sen,bebek ,baskasi farketmeksizin ama en azindan azaltmis.Bu da iyi haber.
Onun düzelmesi ve sevmesi biraz daha zaman alır gibi. Konuşması, tepki vermesi, br şeyler istemesi lazım.
 
İlk zamanlar sürekli emmek istemesi, göğüs yaraları. Uykuya dalıp tekrar uyanınca sadece memede uyuması, günde 10 kere kaka yapması. 1-2 saat ancak uyuyordum galiba. Uykusızluk ve sürekli bebek bakımı beni çok bunaltmıştı. Banyoya girince çıkmak istemiyordum, böyle sessiz, sakin ve boş boş saatlerce otursam diye düşünüyordum.
Aynadaki görüntüm, anne olmuş olmak, evdeki insanlar, eşimib tavırları, bebek, sorumluluk her şey zor gelmişti bana kısacası. Yok olup gitsem diye düşünüyordum. Sevmiyorum, sevmeyeceğim, istemiyorum bu bebeği, sevmeyerek nasıl bakabilirim ömür boyu diye düşüne düşüne kendimi yemiştim.
Sonra ne oldu, zamanla azaldı. Bir baktım alışmışım, tempoyu tutturmuşum ve seviyorum. Eskiden biri alsa ve bir daha getirmese diye düşünürken şimdi bir gece kimseye bırakamam. Şaka gibi geliyor insana, benimki geçmeyecek diye düşünüyorsun ama inan geçiyor. Kendine zaman ver, kendini iyi hissedene kadar günü kurtarmaya çalış yarını, diğer haftayı, aylar sonrasını düşünme.
Ben ikinciyi düşünüyorum hatta, bir de kızım olsa diye
 
Vaaaay işte budur maşalah tütü
 
Yeğenim oldu mesela
2 sene evvel onu çok seviyorum
Burnum sızlıyor onu düşününce
Kendi bebeğimde öyle olamadım
Sanirim yorgunluk ve bocalamadan dolayı
Evet yorgunluk cok büyük faktör. Bir de esas sorumluluğun annenin kendisinde olduğunu bilmesi ve bunun getirdiği psikolojik baskı belki de..
Ya da benim acimdan oyleydi, bilmiyorum..
Bir de benim gibi uykuyu cok seven bir insanin, gecede kac kez kalkıp, süt içirmek durumunda olmasi 'bundan sonraki hayatım hep böyle mi olacak? Hic rahatça uyuyacağım bir gecem olmayacak mi?' Sorusunu sordurtmuştu kendi kendime..
(Bu arada ilk zamanlar yorgunluktan duymadıgım olurdu oğlumu)
Annem ve kaynanam cok destek oldular kimsenin hakkını da yemeyim..
Destek isteyin mümkünse. Cok iyi olur yardımcı olurlarsa..
Ama hem zamanla bebek rahatladı, hem de ben öğrendim anne olmayı... inanın ki bu geçici bir süreç.. sabredin..
Sağlıkla büyüsün kuzucuk..
 
Koalinaya ikinci bebeği düşündüren hormonlar bize ne yapmaz
 
Koalina konuyu az evvel okudum güncellemeleriyle. Ben de 107.gündeyim. Bir an "Ben mi yazdım bunu?"dedim. Dizi izlerken uyuyakalmayı özlemek, eşimle eski fotolara bakıp ağlamak, vicdan azabı, bebeğe acımak... Ahhh...
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…