O kadar güzel ifade etmişsiniz ki ,ben de sanırım tam bu bahsettiğiniz durumdayım .Eski fotoğraflarına baktığımda ki birkaç ay öncesi ,bebeğimin hatırlamıyorum o anları.Sürekli bakım ,giydir ,yedir ,içir...Bazılarının içinde o anaçlık oluyor ama bazılarında olmuyor .Sevmiyor muyum tabiki de seviyorum ,canımı istedim veririm ama o sorumluluk ,hayatın kısıtlanması vs .bana göre değilmiş .Sen bebeğini degil anneliği sevmiyorsun koalina. Sorumluluk almak bir bebege bakmak hayatini kisitlamak bunlardan mutsuzsun. Guvendigin icinin rahat ettigi birisini bul annen kv bakici olur. Onlar cocugun bakimini yapsin sen sadece sevgini ver. O zaman mutlu olursun. Sende bebekte mutlu olur. Bebek bakimi hayatinin kisitlanmasi seni üzen. Birde büyudugunde gecer falan diyolar ya gecmicek. Bende ayni senin gibiyim cunku 3 yasinda oglum var ve hala cocuk bakimini sewmiyorum. Yedir içir giydir. Ama oglumu seviyorum. Sendekide bu iste o yuzden kendini bosa üzme
Anneliği sevmiyorsunuz da ne yapıyorsunuz, her gün mutsuz ve ağlamaklı mısınız benim gibi?O kadar güzel ifade etmişsiniz ki ,ben de sanırım tam bu bahsettiğiniz durumdayım .Eski fotoğraflarına baktığımda ki birkaç ay öncesi ,bebeğimin hatırlamıyorum o anları.Sürekli bakım ,giydir ,yedir ,içir...Bazılarının içinde o anaçlık oluyor ama bazılarında olmuyor .Sevmiyor muyum tabiki de seviyorum ,canımı istedim veririm ama o sorumluluk ,hayatın kısıtlanması vs .bana göre değilmiş .
İnşallah. O kadar umutsuzum ki bu konuda sanki hiç çıkamayacağım dipsiz bir kuyudayım ve çözümü de yok gibi hissediyorum. Neticede bebeğimi atamam, ondan vazgeçemem bakmaya mecburum...koalina konun burada kalacak ve birkaç yıl sonra gözlerin dolarak okuyacaksın bu konuyu
Üzüluyorum koalina sana. Belki ilerleme vardir diye bakmak istedim sana ama sen hala ayni buhrandasin. bu gunler gecince su güzelim süreci kotü hatırlayacaksın.Anneliği sevmiyorsunuz da ne yapıyorsunuz, her gün mutsuz ve ağlamaklı mısınız benim gibi?
Anneliği sevmiyorsunuz da ne yapıyorsunuz, her gün mutsuz ve ağlamaklı mısınız
Benim ogluma annem bakiyor ben calisiyorum. Sende kendini zorlama biraz akişina birak. 2.5 aylik istersen biraz buyut istersen baskasina baktir çaliş. Niye zorluyosunki kendini bu kadar. Kim ewe tikilip 7/24 cocuk bakmak isterki. Mutsuzlugun bundan koalina. Bosuna uzuyosun kendini derdinin çözümü var aslinda.
Annenize şok oldum. Nedir tam olarak sebebi ?SevgiliKoalina seni bi nebzede olsa anlayanlardan biriyim
Bi farkla ben 2. Çocuğumu aldım kucağıma 1ay önce
İlk çocuğumda herşey çok yolundaydı
Lohusa depresyonu da yaşamadım çocuğum da çok uslu bi bebekti ne uykusu ne emmesi ne kakası ne başka bişeyi problemdi
Hamileliğimde çok rahattı hatta annem kızardı ne at gibi koşuyorsun diye ama Allah’ın takdiri doğuştan işitme engelli geldi dünyaya yavrum bu zamana kadar yaşadığım en büyük sınavdı allah daha acılarını yaşatmasın
O yüzden 2.çocuğu hiç istemedim genetik olarak 2. Çocuğun san işitme engelli olması büyük ihtimaldi
Aynı süreçlerden geçmek çok korkuttu beni
Ama kaza işte oldu 2. Ve aldıramadım kıyamadım
Ama işte istemeden olunca hamileliğim zehir zıkkım oldu bana bi nevi depresyondu sanırım yaşadığım işin daha kötüsü ne biliyor Muş’un annem 2. Çocuğu istemediği için hamile olduğumu duyduğunda ağzına geleni saydı ve bi nevi sildi beni hiç bi şekilde yanımda olmadı yalnız bıraktı
Allah’ıma şükürler olsun sağlıkla aldım evladımı kucağıma allah her iki çocuğuma da sağlık versin ama sanıyorum ki lohusa depresyonunun en sancılısını yaşıyorum
Ve yalnızım
Annem gelmiyor yanıma
Eşim işi dolayısıyla gece yarısı geliyor
Başka da kimse kapımı çalmıyor
İki çocukla bir hengame içinde gün dolduruyorum
Biri emmek istediğinde öteki ya çişe gidiyor ya acıkıyor
Ufaklığı zar zor uyutup ohhhh be deyip biraz yemek yiyeyim azıcık kafamı koyup dinleneyim dediğimde büyük başlıyor anne oyun oynayalım demeye oynasan bana işkence oynamasam kızıma üzüntü
İşin kötüsü ufak kızımın uykuları çok kötü gün içinde ve gecenin bi vakti bi nöbet tutuyor 3-4 saat boyunca durmadan ağlıyor emmek istiyor vs gazı oluyor bazen ve çıkarana kadar canıma okunuyor zor bi bebek
Sürekli kusuyor üstüm başım kusmuk kokuyor ama iki çocukla yapayalnız kaldığım için banyo falan hak getire
Bırak banyoyu bazen yüzümü bile yıkayamıyorum ki suya sabuna aşık bi kadınım ben
Ve hep en kötü şeyleri düşünüyorum büyük kızım çok rahat bir bebek ve çocuk olmasına rağmen büyüyene kadar zorlandım şimdi aynı süreçlerden geçecek olmamın düşüncesi hem de daha zorlusu çok korkutuyor beni
Haaaaaa ama her ikisinin de gözünün içine bakınca içim kaynıyor ağlayasım geliyor onların Sevgisinden hatta kendimi tutamayıp çok ağladım oluyor ama elimde değil işte korkuyorum ağır geliyor bazen bu sorumluluk evet ben doğurdum ben bakacağım ama bu kadar yalnız kalmak daha da zorluyor beni
Allah evlatlarımıza sağlık versin elbet geçecek bugünler ama nasıl geçecek ben de bilmiyorum
Sana yardımcı olamadım nolur kusura bakma ama ben de çok doluyum konunu görünce de içimi dökmeden geçemedim
Allah yardımcın olsun
Teşekkur ederim. Tabikide her insan boyledir bence aslinda ama bazilarimiz dediginiz gibi anaç yada sabirli bazilarimiz degil. Bence keske her kadinin imkani olsa bebegini guvenebilecegi birine emanet etse ve calişsa yda hayatina devam etse. O zaman hicbir kadin mutsuz olmaz hayati kacirmaz. Malesef herkes ayni sansa sahip olamiyorO kadar güzel ifade etmişsiniz ki ,ben de sanırım tam bu bahsettiğiniz durumdayım .Eski fotoğraflarına baktığımda ki birkaç ay öncesi ,bebeğimin hatırlamıyorum o anları.Sürekli bakım ,giydir ,yedir ,içir...Bazılarının içinde o anaçlık oluyor ama bazılarında olmuyor .Sevmiyor muyum tabiki de seviyorum ,canımı istedim veririm ama o sorumluluk ,hayatın kısıtlanması vs .bana göre değilmiş .
Bebeğim 11 aylık .Belli bir süre sonra o ruh haline alışıyorsunuz ,ama mesela bebek uyusun da ben de bir keyif yapayım diye gözünün içine bakıyorum resmen .Biraz daha zaman verin kendinize .Anneliği sevmiyorsunuz da ne yapıyorsunuz, her gün mutsuz ve ağlamaklı mısınız benim gibi?
Şuan eşim işe gidiyor diye kıskanıyorum ,ne güzel diyorum uykusuz bile olsan orda senden her an ilgi isteyen biri yok,sorumluluk yok.Teşekkur ederim. Tabikide her insan boyledir bence aslinda ama bazilarimiz dediginiz gibi anaç yada sabirli bazilarimiz degil. Bence keske her kadinin imkani olsa bebegini guvenebilecegi birine emanet etse ve calişsa yda hayatina devam etse. O zaman hicbir kadin mutsuz olmaz hayati kacirmaz. Malesef herkes ayni sansa sahip olamiyor
bildiğim sebebi 2. çocuğu istememesiAnnenize şok oldum. Nedir tam olarak sebebi ?
Ben o ruh halinde olmak istemiyorum işte sorun ordaBebeğim 11 aylık .Belli bir süre sonra o ruh haline alışıyorsunuz ,ama mesela bebek uyusun da ben de bir keyif yapayım diye gözünün içine bakıyorum resmen .Biraz daha zaman verin kendinize .
Şimdi şöyle bir durum var ama ,eğer buna alışmazsan daha da depresyona giriyorsun .Ben de olmak istemiyorum ,ben de kafama göre yatıp kalkmak istiyorum ama bu şekilde düşününce hersey çok Daha kötü oluyorBen o ruh halinde olmak istemiyorum işte sorun orda
Yani illa ki alışırsın ama ben zorunda olmaktan ziyade severek bakmak istiyorum. Aileden biri gibi olamadı daha. Dediğin gibi uyusa da işimize baksak modundayım. Daha yeni zamanla severim diyordum ama birileri de böyle bende geçmedi o ruh hali diyince umudum tğkeniyor.Şimdi şöyle bir durum var ama ,eğer buna alışmazsan daha da depresyona giriyorsun .Ben de olmak istemiyorum ,ben de kafama göre yatıp kalkmak istiyorum ama bu şekilde düşününce hersey çok Daha kötü oluyor
Evet zorunda kalmak ve bebek yüzünden hiç bir şeyden keyif almamak.Ee, ne olacak peki? Bir çözüm planı gerek sana, ya da geçici olarak, üzüntüyü azaltma yolları. Sadece hayatım değişti, bu bebek artık geri gitmeyecek, ben bakmak zorundayıma odaklanırsan, işin içinden çıkamazsın?
Yazarken aklıma geldi, zorunda kalmak mı seni bu kadar boğan? Her neyse planlara ihtiyacın var.
Görümcesi istedi diye ne demem yahu. Ay ne desem bilemedim. Allh kolaylik versin.bildiğim sebebi 2. çocuğu istememesi
2. çocuğu istememe sebebi de ilk kızım işitme engelli ve bütün enerjimizi bütün imkanlarımızı maddi manevi ona harcamamızı istiyordu aslında benim de temennim oydu ama hamile kaldıktan sonra da düşündüm aksine bir kardeşi olursa bana bişe olursa ablasına yoldaş olur arkadaş olurlar dedim
ama anneme bunu anlatamadım
ve ağzına geleni saydı hamile olduğumu öğrendiğinde
en son da daha 1 haftalıkken kızım yine büyük bi tartışma yaşadık artık içimden sana iyi davranmak gelmiyor gönlüm senden geçti dedi
bunun üzerine ben de babamı aradım neler oluyor benimle ilgili bi sıkıntı mı var annem böyle böyle dedi nedenini soruyorum söylemiyor bişeye kızgınsanız söyleyin de bileyim dedi
babam da görümcesi istedi diye hamile kaldı deyip duruyor annenbenim de bildiğim başka bişe yok kızım dedi
sırf hamileliğimden bu hale geldik yani başka bi sebep yok gibi ortada