- 6 Aralık 2010
- 34.491
- 91.166
bilemiyorum, ben kisisel bir kibarlik olarak yoruyorum bu konuyu.
mesela Turkiyedeki mudurum de benimle cok ilgilenmisti o donem, ama beni yonlendirdigi kisiler hic ilgilenmemisti.
işte neden orada olduğunuzun cevabı
biz burada her yeri oda olan binalarda kenarda köşede süt sağmaya çalışırken adam orada özel yer hazırlıyor
erkek, ama esi de yardimci oldu, esi de sirkette farkli pozisyonda, patron dedigim de mudur diyim :)
Helal olsun
Geçen haftalarda eşimin işyerinde de bir bayan doğum izninden dönmüş. Eşi öğle arası bebeği getiriyormuş emzirmesi için.
Zorlandığını dile getirir getirmez hemen oda hazırlanmış. Halı bile dosenmis yayila yayila istedigi gibi emzirsin diye :)) Diger anneler de simdi sut sagmaya baslamis o odada. Bu harika bir sey...
bilemiyorum, ben kisisel bir kibarlik olarak yoruyorum bu konuyu.
mesela Turkiyedeki mudurum de benimle cok ilgilenmisti o donem, ama beni yonlendirdigi kisiler hic ilgilenmemisti.
:)
bazi seyler insanda kaliyor degil mi.
Dun bizim de is yerinde, bir kadin arkadasimiz icin emzirme odasi yapti patronumuz,
her bir ayrinti ile ilgilendi,
ki kadin haftada bir gelecek ofise,
aynen aglayasim geldi benim de,
hemen o zamanlarim aklima geldi, tam bir yil boyunca sut sagma cabalarim, tek basima bir odada,
kendimi motive etmeye calismam, bu gunler de gececek demem...
patronumuza sarilasim geldi, ne kadar ince dusundu, ne kadar mutlu etti beni anlatamam, ben konuyla ilgili olmasam bile.
olabilir belki de kendi kibarlığıdır
bizde her yer kadındı ve herkes de birbirine düşman baktığı için
süt izni vs hak getire zaten de süt sağarken telefon dahi bağlarlardı
bir de başımızdaki kadın ay ben hiç emziremedim derdi amirim olan benden sadece 8 ay önce doğum yapmış olan hatun da mamaya da başla hep mi emzireceksin vs derdi hatta şehir dışına gece yatılı gidemem deyince de ne olacak alışır demişti 8 aylık bebek bakıcısı ile kalacakmış o nedenle mama yemeye alıştırmam da lazımmış hep süt bulamazmış
ben de inat ettim o şehir dışındaki etkinliğe bebekle gittim benden bir ay sonra doğum yapan arkadaş evde bırakmıştı mesela
Yani okduğuma göre hemen herkes benzer şeyleri söylüyor. Zamanla biraz daha rahatlıyorsun ama asla tamamen geçmiyor sadece sen alışıyor ve kabulleniyorsun durumu.İlk Hamileliğimde çok dikkatli beslendim kuaföre bile gitmedim sanki ağda yaptırsam çocuğa bişey olacak yok böyle bir pimpiriklenme.. çok kilo almadım 6. Aydan sonra dehşet şiştim bakın çok değil dehşet meğer preeklampsi geçiriyorum.. acil sezeryanla 33+4 günlük erkek bebek dünyaya getirdim oğlumu.. küvet günleri sonra 20. Gün emmeye başlaması herşeyinin geç olması.. ne bi sinema,ne Başbaşa bi yemek ne rahat bi banyo yemek yok yok yok hiçbiri YOk.. çünkü oğlum kolik göbek fıtığı bile oldu öyle gazlı bi bebek.. bir gün 2,5 saat emzirmiştim memede tutmuştum öylece hiç unutmam .. bu arada şark görevim çıktığı için polisliğimi bıraktırdı bana sıpa neyse.. GEÇTİ.. şimdi canıma okuyor eşşeoğlu eşşek ama onun kadar keyif veren bişey yok.. o kadar fedakarlığıma rağmen arkadaş bana tam 28 aylıkken ANNE dedi.. Hala tam konuşmuyor 30 aylık oldu.. Bazen süreci biz yönetemiyoruz Allah’ın takdiri ile oluyor bunu iyi anladım..
Arkadaş tam rahata erdik meme bitti uykular düzene girdi derken hopppp 2. Ye hamile kaldım :) bu sefer kafam rahat herşey olacağına varır stres yapmamaya çalısıyorum.. 2. De erkek bu arada
Yani benim kafama huni takıp gezeceğim günler yakın
Konu sahibi herkes senin gibi anacım maalesef bu bir süreç.. instamomlara bakma sen onlar insanı dağıtıyor..
sadece evladın sağlıklıysa lütfen üzülme çünkü hastane köşelerinde derman arayan öyle anneler var ki insan onları düşününce ne gidemediği sinemaya ne izleyemediği diziye üzülecek hali kalmıyor..
ben yeni yeni 2016 yılından beri vizyona giren filmleri internetten izleyebiliyorum..
sana tek tavsiyem iyi korun çünkü su an 2. Çocuk süprizi seni darma duman etmesin.. evet klişe ama geçecek sabır..
Not: ben ailemin tek çocuğuyum.. haliyle tek büyümenin ve çalışma hayatımda bi süre yalnız yaşamanın etkisiyle çocuk beni sarstı açıkcası.. çünkü tamamen kendi kafasına göre takılan biri olarak 7/24 bi canlının sorumluluğunu almak çok ağır geldi bi ara kafayı yiyeceğim sandım.. ama savaşarak kaybedeceğimi düşündüm ve kabullendim.. kabullendikten sonra biraz daha rahatlama oldu..
Yani okduğuma göre hemen herkes benzer şeyleri söylüyor. Zamanla biraz daha rahatlıyorsun ama asla tamamen geçmiyor sadece sen alışıyor ve kabulleniyorsun durumu.
Benimki en ağırlardan biri olsa gerek. Aylardır ciddi bir ilerleme yokAynen öyle.. sadece bu durumu bazıları çok ağır bazıları daha hafif düzeyde yaşıyor..
Guzel dua etmek lazım boyle dua etmeyin bence hayırlı ise Rabbım nasıp etsin sizedeAhh keske cocuk sahibi olabilsem de bu dediklerinizi kat kat yasasam hic gocunmam
Konunun tamamını okudunuz mu? Tedavilerle çocuk sahibi olup yine de bu illete düşenler var, senelerce kurtulamayanlar var. Bence kötü şeyler yaşamayı istemeyin, Allah nasip eder size de inşallah ve tadına vararak büyütürsünüz benim gibi ağlaya ağlaya değil.Ahh keske cocuk sahibi olabilsem de bu dediklerinizi kat kat yasasam hic gocunmam
Guzel dua etmek lazım boyle dua etmeyin bence hayırlı ise Rabbım nasıp etsin sizede
Konunun tamamını okudunuz mu? Tedavilerle çocuk sahibi olup yine de bu illete düşenler var, senelerce kurtulamayanlar var. Bence kötü şeyler yaşamayı istemeyin, Allah nasip eder size de inşallah ve tadına vararak büyütürsünüz benim gibi ağlaya ağlaya degil.
Yooo sizi cok iyi anlıyorum ben.bende ayni dusuncrelrdeydim onceden hic bana gore degil diyip senelerce ugrasmadim cocuk icin.eger olursa sizin gibi bi psikolojide olcagimi dusundum.allah bana o duyguyu vermemiş napim diyodum.son 3 senedir böyleyim bende anlamiyorim nasil bu kadar değiştim ben diye.
Ben inaniyorim siz biran once atlaticaksiniz bu gunleri.
Canım yaşamadan bilemezsin öyle deme, hayırlısını işte...Ahh keske cocuk sahibi olabilsem de bu dediklerinizi kat kat yasasam hic gocunmam
İki çocukla hayat çok daha zordur eminim ama ben de hiç istemeden hamile kaldım.SevgiliKoalina seni bi nebzede olsa anlayanlardan biriyim
Bi farkla ben 2. Çocuğumu aldım kucağıma 1ay önce
İlk çocuğumda herşey çok yolundaydı
Lohusa depresyonu da yaşamadım çocuğum da çok uslu bi bebekti ne uykusu ne emmesi ne kakası ne başka bişeyi problemdi
Hamileliğimde çok rahattı hatta annem kızardı ne at gibi koşuyorsun diye ama Allah’ın takdiri doğuştan işitme engelli geldi dünyaya yavrum bu zamana kadar yaşadığım en büyük sınavdı allah daha acılarını yaşatmasın
O yüzden 2.çocuğu hiç istemedim genetik olarak 2. Çocuğun san işitme engelli olması büyük ihtimaldi
Aynı süreçlerden geçmek çok korkuttu beni
Ama kaza işte oldu 2. Ve aldıramadım kıyamadım
Ama işte istemeden olunca hamileliğim zehir zıkkım oldu bana bi nevi depresyondu sanırım yaşadığım işin daha kötüsü ne biliyor Muş’un annem 2. Çocuğu istemediği için hamile olduğumu duyduğunda ağzına geleni saydı ve bi nevi sildi beni hiç bi şekilde yanımda olmadı yalnız bıraktı
Allah’ıma şükürler olsun sağlıkla aldım evladımı kucağıma allah her iki çocuğuma da sağlık versin ama sanıyorum ki lohusa depresyonunun en sancılısını yaşıyorum
Ve yalnızım
Annem gelmiyor yanıma
Eşim işi dolayısıyla gece yarısı geliyor
Başka da kimse kapımı çalmıyor
İki çocukla bir hengame içinde gün dolduruyorum
Biri emmek istediğinde öteki ya çişe gidiyor ya acıkıyor
Ufaklığı zar zor uyutup ohhhh be deyip biraz yemek yiyeyim azıcık kafamı koyup dinleneyim dediğimde büyük başlıyor anne oyun oynayalım demeye oynasan bana işkence oynamasam kızıma üzüntü
İşin kötüsü ufak kızımın uykuları çok kötü gün içinde ve gecenin bi vakti bi nöbet tutuyor 3-4 saat boyunca durmadan ağlıyor emmek istiyor vs gazı oluyor bazen ve çıkarana kadar canıma okunuyor zor bi bebek
Sürekli kusuyor üstüm başım kusmuk kokuyor ama iki çocukla yapayalnız kaldığım için banyo falan hak getire
Bırak banyoyu bazen yüzümü bile yıkayamıyorum ki suya sabuna aşık bi kadınım ben
Ve hep en kötü şeyleri düşünüyorum büyük kızım çok rahat bir bebek ve çocuk olmasına rağmen büyüyene kadar zorlandım şimdi aynı süreçlerden geçecek olmamın düşüncesi hem de daha zorlusu çok korkutuyor beni
Haaaaaa ama her ikisinin de gözünün içine bakınca içim kaynıyor ağlayasım geliyor onların Sevgisinden hatta kendimi tutamayıp çok ağladım oluyor ama elimde değil işte korkuyorum ağır geliyor bazen bu sorumluluk evet ben doğurdum ben bakacağım ama bu kadar yalnız kalmak daha da zorluyor beni
Allah evlatlarımıza sağlık versin elbet geçecek bugünler ama nasıl geçecek ben de bilmiyorum
Sana yardımcı olamadım nolur kusura bakma ama ben de çok doluyum konunu görünce de içimi dökmeden geçemedim
Allah yardımcın olsun
İki çocukla hayat çok daha zordur eminim ama ben de hiç istemeden hamile kaldım.
İstemediğin halde neden garantiye almazsın kendşni değil mi? İşte o kafama tüküreyim.
Bakma ilk zamanlar gelen giden oldu ama şu an ben de yalnızım, gün içinde kapımı çalan yok. Bazen kayınvalidemlere gidiyoruz ama tek artısı yemek yemek ve iki insan görmüş olmak.
2.5 ay oldu, ağlamadan geçirdiğim bir günüm olmadığı gibi bazen daha büyük kriz zamnları yaşıyorum.
Büyüyünce nasıl bir bebek olacak orası da meçhul, belki daha fena kök söktürecek bana.
Velhasıl bu hayatım bitmiş, boşa yaşıyormuşum hissiyatı geçmiyor. Her güne kötü uyanıyorum demeyeyim zaten bölük pörçük olduğu için sanki o gün hiç bitip diğeri başlamıyor da sonsuza devam ediyor.
Tabi ki mutlaka bir çocuk yapın diyenler ortada yok, onlar da muhtemelen başı yanmayan kalmasın diye diyorlardı.
Ben bu hayatı hiç sevmediğim gibi anne olmaktan nefret ettim.
Keşkelerim bitmiyor.