Bebekli Hayat Bana Göre Değilmiş

Evet haklisiniz ama insan ilk bebeği olunca bu dediklerinizi hesap edemiyo..
Başına geleceklerden habersiz anne oluyoruz
..
Zamanla alisiyoruz,kabulleniyoruz ve bi sure sonra bebeğim yokken ben nasi vakit geciriyodum Allah Allahmoduna ulasiyosunuz
Konu sahibi arkadasim, hersey yoluna gircek merak etme..özlediğin herşeyi bebeginle yapmaya baslicaksin.azicik yarim yamalak olcak ama 1-2 sene sonra o da duzelecek....
Güle güle büyütün bebeğinizi

İnsan en iyi yaşayarak öğreniyor. Kesinlikle bebek sahibi olmak önemsenmeyecek bir konu değil. Hayatın merkezine koyuyorsun. Zaman geçiyor her şey eskisi olacak diye beklerken. Bazı şeylerin bilincinde olmakta fayda var. Bence bu evlat sahibi olmak için değer.
 
Beklemediğim bir hamilelikti. Bazen keşke aldırsaydım diye düşünüyorum sonra bebeğime bakıp inanılmaz üzülüyorum dünyaya gelmesini engelleyecektim diye. O kadar mutsuzum ki anlatamam...
Anlıyorum sizi ben hala şoktayım süreçle ilgili ve hala da çok mutlu değilim. Eşim zaten hiç istemiyordu şimdi de her fırsatta dile getiriyor malesef. 19 ay geçti. Çok seviyorum elbet ama bence herkeste annelik kumaşı yok. Bizim gibiler yapmamalı bebek hele ki eşi istemiyorsa. Artık geri dönüşü yok hayatım tamamen değişti buna ayak uydurmak zorundayım. Çok rahat bir tipim, özgür ve sosyal. İşini seven, gezmeyi seven. Şimdi nerelerdeyim, napıyorum, sanki bambaşka biriyim. O eski ben ölmüş, öldürmüşüm mecburen. Sizin için daha kolay olur umarım her şey.
 
Kadınlar neden birbirini anlamaya çalışmaz? Ben de bunu merak ediyorum cidden, şu topik için yapılan kötü içeriklere bakacağım ama iki çift yorum yazmazsam olmazdı, o yüzden ben de konuya dahil olayım dedim.
Bu kız zaten hamilelik depresyonundaydı, o zamanda açtığı konuda anlamak yerine eleştirdiniz, oysa herkes sizler gibi aynı duygularla hissedemeyebilir anneliği, bu onu kötü anne yapmaz ki, ne yapmış bebeğine? Aç mı bırakıyor, çatlayana kadar ağlamasına duyarsız mı kalıyor?

Hiç bu kızcağızı anlamaya çalıştınız mı? Bebek doğar doğmaz hemen adapte olamamasının bir sebebi de belki eşinin de henüz bebeğe alışamamasıdır, belki annelik duygusunu yaşamak isterken, henüz babalık duygusu hissetmeyen eşi yüzünden kendini kötü hissediyordur.

Bizler hamile kaldığımızda, doğum yaptığımızda en çok eşimizle paylaşmak istemez miyiz bu duyguyu? Bir de Koalina'nın yerine koyun kendinizi, eşiniz bebeğe birşey hissetmese, sevindiğine dair hiçbir emare olmasa siz de lohusasınız üstelik, ne hissederdiniz?
Kaldı ki gebelik ve lohusalık endişelerin, kaygıların, duyguların en yoğun yaşandığı dönemlerdir, sizler anneliğinize laf söyletmezken ki, kimsenin anneliğine laf söylenmemeli, bu kızın anneliğini neden sorguluyorsunuz?
Lohusa bir kadına yazdığınızın farkındasınız değil mi?
 
bebegınız hayırlı olsun
sız sanslıymıssınız sıze bebek bakım konusunda yardım edenler varmıs
ıse de baslayacaksınız duzenınız oturur dısarı cıkıp hayatınıza devam edınce daha kolay adapte olursunuz
ben hem tek basımaydım hemde işe 2 sene ara vermıstım sadece ev cocuk ınsan depresyona gırıyor

bu hıslerı bu endıselerı yasamayan yok sanırım aslında bunun altında ıyı anne olmak olabılmek endısesı yatıyor,bıraz zaman gecsın ıyıkı dıyeceksınız bundan emınım ... sonucta gececek bu gunler o bebek saglıkla buyuyecek bunu bılıyoruz .
 
Hayırlı olsun öncelikle Koalina.
İnsan özgürlüğünü özler elbette.
Ben de çok rahatıma düşkün biriyim.
Açıkçası bazen battaniye altında darmadağınık o kadar mutluyum ki benim neyime annelik diye düşünüyorum..

Yine de böyle dediğimde onun tadını bir alsan asla böyle düşünmezsin diyorlar..
Palavra mı bunlar yoksa?

Dilerim doğrudur ve hislerin geçicidir..
Kolaylıkla alışmanı dilerim.
Palavra (herkes farklı der bu benim hissiyatım) iki sene geçti nerdeyse hiçbir şey değişmedi. Kendimi öldürdüm mecburen başka biri doğdu bebekle sanki. Bence iyi düşünmek gerek.
 
bende sen bitmedin.... 2 aylık bebek birakılmaz. Ve ben Pädagogum:KK66: yurt dışında. Asla bırakılmaz....
Ben 50 gunlukken biraktim ve canavar da degilim. Sozlerinize dikkat edin! Ben tatile yada eglenceye gitmiyorum,bebegimin gelecegi icin calismaya gidiyorum. (Burda bebegini evde birakip gitmek zorunda kalan annelere canavar diyen bir canavar var)
 
o_Oo_O
Bebeğine karşı hislerin zamanla netlesecek suan hormonların verdiği bir sıkıntı bu yaşadıkların eminim hep iyi ki diyeceksin bir zaman sonra . Eski hayata gelince hicbir sey eskisi gibi olmayacak önce onu kabullenmelisin. Bebeğim 15 aylık 3 saat kesintisiz uyumuslugum yok çalışıyorum vücut alışıyor bir şekilde. D vitamini takviyesi almanı tavsiye ederim. Ben bir muddet sonra kolumu kaldıramayacak hale gelmiştim ve ruh halim cok depresifti. Takviye aldığımdan beri iyiyim cok şükür. Bu yoğun duyguların geçecek demeye geldim yalnız değilsin :KK19:
Benim oglumda 18 aylık. Nie sabaha kadar deliksiz uyumuyolar.hadi bare 1 kez kalksinlar.
Anlamıyorum gerçekten.
Milletin çocuğu sabaha kadar deliksiz uyuyomus:skandal:
 
Bu hisler o kadar berbat ki.. Hiç geçmeyecekmiş gibi. Çok iyi anlıyorum sizi. 8 ay önce doğum yapmış biri olarak ilk 20 gün bu berbat hislerle boğuştum. Ağlamaktan kendimi kaybediyordum resmen. Bebeği benimsememde hayli uzun sürdü. Ama o 20 günden sonra her şey değişti. Aslında bakarsanız 40ın çıksın diye boşuna demiyorlar. Gerçekten bebekte annede yaklaşık 40 günde tamamen iyileşiyor. Sabredin. Eşinizden, annenizden destek alın. Konuşun, ağlayın rahatlayın. Tek başınıza baş edemezsiniz çünkü.
Geçen gün eşimle biraz başbaşa kalalım diye kızımı anneme bıraktık. Sinemaya gittik çıkışta da biraz gezelim diyorduk ama inanın kızım öyle burnumda tüttü ki... Koşa koşa gittim yanına. Onsuz bir daha asla dışarıya adım atmam(sinema,tiyatro hariç). Zamanla ayak uydurmayı ögreniyorsunuz. Artık 3 kişi keyif almaya başlıyorsunuz. Onun bi bakışı, bi gülüşüne feda ediyorsunuz tüm güzellikleri. Sadece sabır.. Zaten annelik baştan sona sabır. İnşallah akıllı uslu bi bebek olur da yıpratmaz annesini..
 
bende sen bitmedin.... 2 aylık bebek birakılmaz. Ve ben Pädagogum:KK66: yurt dışında. Asla bırakılmaz....
Padagog degil pedagogtur o. Daha meslegini yazmaktan acizsin gelmis burada ahkam kesiyorsun.
2 aylik bebek gayette birakilir. Dunyada annesi calisan ne ilk ne de son bebek olur. Dramatize etmeye gerek yok. Annesi ona fistik gibi bir gelecek hazirlar calisip kazandigi parayla. Kariyeri ogretir ayaklari ustunde durmayi ogretir. Uretmeyi ogretir. Ogretirde ogretir. Kaldi ki koalina zaten ogretmen. Gayet guzel yetistirir cocugunu.
 
doguran hıcbır hanım ufak bebegını bırakıp kokusundan hasret kalıp gozu arkada kalıp patron cılesı cekmeye meraklı degıl
su hayatda hıc bır annenın ıyıkı cocugumu basımdan atıp ıse gıdıyorum dedıgını sanmıyorum

yenı dogum yapmıs bebegıyle bırbırlerıne muhtac ınsanları 2 ay sonra ıse dönduren sıstemın hatası annenın degıl . ıse baslar baslamaz sabah 7 aksam 8 calısmıyor zaten .

sankı bebegını bırakıp diskolara gıdıyor tovbe yarabbım ya !

ben calısan annelerı taktır edıyorum gercekten cok zor bırsey . evde oturup cocuk bakmakta ne var ? tum gun bızım. ama onlar uykusuz cok cıddı fedakarlıklar gosterıyorlar ve cocuklarına vakıt ayırmak ıcın ellerınden gelen herseyı yapıyorlar

ahkam kesenler bır zahmet topluma fayda kazandırsın dogum yapan annelere 1 yıl zorunlu ızın 1 yıldan sonra da 6 ay olmak uzere yarım gun calısma ıznı ve ıs yerlerınde kres hakkı kazandırsın ! oyle konusalım
 
yaklaşık 5 ay önce oğlumu kucağıma aldım.
neredeyse 2 aylık olana kadar bir emziktim Allah’ ım dedim ben anne değil emzik oldum sürekli memede duran yemek yememe lavaboya gitmeme müsaade etmeyen bir bebek.
hep öyle olacak sandım hayatımın en büyük pişmanlığıydı o dönemler.
ama şimdi öyle değil beni gördüğünde gülen bir mavi boncuğum var.
ben hiçbir insanoğlunun beni bu denli sevdiğini içten güldüğünü görmemiştim oğlumu kucağıma alana kadar.
kısacası geçiyormuş, geçecek..
Ne guzel bi cumle
hiçbir insanoğlunun beni bu denli sevdiğini içten güldüğünü görmemiştim oğlumu kucağıma alana kadar.
 
6 yıl sonunda 4-5 asilama ardindan 2. Tüp bebek denemesiyle hamile kaldim 2.5 aylik oldu bebeğim. Bebek için okadar ugrasmis olmama ragmen ben bile bazen annelik bana gore değilmiş diyorum. Bu duygular çok normal eşin payı da büyük. Benim esim de surekli ben zaten cocuk istemiyordum cocuga karşı bişey hissetmiyorum diyor ama aslında oyle değil ilgi bölündü bebeği kiskaniyor ve sorumluluk üstlenmek istemiyor sırf bu yuzden ben istemiyodum sen istedin simdi de bakacaksin tarzinda konuşuyor. Oyle olunca da anne de etkileniyor ister istemez. Ama bu gunler geçici ve o bebek bize muhtaç ve gülüşü herşeye değer.
 
Padagog degil pedagogtur o. Daha meslegini yazmaktan acizsin gelmis burada ahkam kesiyorsun.
2 aylik bebek gayette birakilir. Dunyada annesi calisan ne ilk ne de son bebek olur. Dramatize etmeye gerek yok. Annesi ona fistik gibi bir gelecek hazirlar calisip kazandigi parayla. Kariyeri ogretir ayaklari ustunde durmayi ogretir. Uretmeyi ogretir. Ogretirde ogretir. Kaldi ki koalina zaten ogretmen. Gayet guzel yetistirir cocugunu.
:)) Almancasini yazmis. Ustu noktali a seklinde. Pedagogsunuz hanimefendi ama muhtemel bir logusa depresyonundaki anneye calismak zorunda oldugu icin Canavar yaftasini yapistirmaniz hic ama hic hos olmadi.
Pädagog seklinde yazdiginiz icin muhtemelen Almanyada oldugunuzu dusunuyorum.
Almanyada dogum yapan annelere saglanan haklar (Elternzeit vs) ve de maddi kaybin cok olmamasi her yerde gecerli olmayabiliyor. Kimse 2 aylik kuzusunu birakip ise gitmek istemez yoksa.
 
6 yıl sonunda 4-5 asilama ardindan 2. Tüp bebek denemesiyle hamile kaldim 2.5 aylik oldu bebeğim. Bebek için okadar ugrasmis olmama ragmen ben bile bazen annelik bana gore değilmiş diyorum. Bu duygular çok normal eşin payı da büyük. Benim esim de surekli ben zaten cocuk istemiyordum cocuga karşı bişey hissetmiyorum diyor ama aslında oyle değil ilgi bölündü bebeği kiskaniyor ve sorumluluk üstlenmek istemiyor sırf bu yuzden ben istemiyodum sen istedin simdi de bakacaksin tarzinda konuşuyor. Oyle olunca da anne de etkileniyor ister istemez. Ama bu gunler geçici ve o bebek bize muhtaç ve gülüşü herşeye değer.
 
Öncelikle Allah evladınızı bağışlasın... İyi insanlarla karşılaştırsın dileklerimi iletmek isterim:) Oğlum 4 yaşında.. Onu ilk kucağıma verdiklerinde hem çok şaşkın, hem mutlu hem de korkaktım...Eve geldik.. Kayınvalidem,annem yanımdaydı.. Ve çok iyi baktılar bana... Ama içimdeki o garip his gitmiyordu... Çok iyi hatırlıyorum .. Oğlum bir buçuk iki aylık falandı... Bana yatılı misafir gelmişti... Ben tabi misafirle ilgilenmek istiyorum ayıp olacak diye Halbuki gelen can arkadaşım ve eşi... Yabancı değil yani.. Ama ben illa her şeyi kendim yapacağım.. Neden? Ayıp olmasın... Oğlum durmuyordu... Mutfakla bebek odası arasında gidip geliyorum... Arkadaşım diyor bırak çocuğa bak.. Ben yok... Ağzımdan şöyle bir cümle çıktı...Hala düşündükçe hem kızarım kendime hem de gülerim.. " offf yaaaa... Bu hep böyle ağlayacak mı? Ben hiç ilgilenemeyecek miyim evime gelenle? Bu ne yaaa offf.!" demiştim... Kayınvalidem karşı dairede oturuyor.. Verdim bebeği böyle söyleyerek...Kadın ağlamıştı...Sonra dedim ki sinope sen hayırdır..? Allah sana eli ayağı düzgün , sağlıkı bir evlat vermiş... Şükret....Oluyor öyle hisler.. Üzülmeyin.. Geçecek... Şu an tepki vermiyor henüz.. Hele bi ele avuca gelsin... Gülücükler saçsın.. Hepsi geçecek... Annelik böyle bir şey.. Ne olursa olsun...Ne yaparsa yapsın.. Koşulsuz seveceğiniz tek şey evladınız olacak.. Buna emin olun .. Sevgiler... :)
 
X