- 16 Mayıs 2022
- 1.580
- 1.088
- 36
Bende size yazıları anlayarak okumanızı tavsiye ediyorum. Selametle
Bende size yazıları anlayarak okumanızı tavsiye ediyorum. SelametleBen sizinle hala aynı fikirde değilim fikirlerinizi de normal bulmuyorum. Ve bu konuda terapi almanızı tavsiye ediyorum. Başka da bir yorumum yok.
Okudukça empati yapmaya çalışıp boğuldum . Yaşadığınız ağır şeyler rabbim tez zamanda kucağınızı doldursun inşallah hamilelerin duası kabul olurmuş derler bunu size bebeğinin haberini daha yeni almış biri olarak çok içten yapıyorum ve bence çok kısa bir süre sonra mutlu haberinizide okuyacağız buradan :) imtihan dünyasındayız hepimizin bir sınavı var ben üç senedir depremle boğuşuyorum Elazığ depremini , Maraş depremlerini çok acı şekilde yaşadım Çok ağır psikolojik travmalar bıraktı bana . Elazığ depremi sonrası bir daha deprem yaşayacak gücüm kalmadı Allahım aklımı kaybederim derken üstüne iki koskoca deprem daha yaşadım. Eşimin ve benim bütün ailemiz o 11 il içinde üstelik velhasıl demem o ki biz sandığımızdan çok daha güçlüyüz. Hele ki kadınlar olarak . Öldüm bittim dediğimiz noktada sabrınıda gücünüde buluyoruz.Merhaba hanımlar.
Sebepsiz infertilite ile 3 yıl olacak bebek özlemi çekiyorum. Öncesinde de 2 yıl gibi bir süre şartların iyi olması için sabrettik korunduk. Adetlerim düzenliydi, sigara, sağlıksız yiyecek alışkanlığımız felan yok eşimle. İstediğimiz zaman 3 4 ay içinde olur İnşaAllah diye düşünüyordum hep. İlk 2 yıl sabrederken benden sonra evlenip hamileyim haberleri alınca üzülüyordum ama çok takmıyordum. Soranlara borcumuz çok şimdi acele etmiyoruz diyorduk. "bebek rızkıyla gelir, yap gitsin" "hadi daha neyi bekliyorsunuz ki!" vs. gibi söylemler sinirlendiriyordu ama gülüp geçiyordum.Rızkı veren Allah ama güzel şartlar sunmak önemsemek bizim elimizde. Arkadaşlardan , komşulardan aldığım gebelik haberleri, misafirlikte ilk defa tanıştığım gebelerin konuşmaları, eşimin akrabalarından gelen haberler, kuzenlerimin olan bebekleri... Bu süreçte hem isteyip hem sabretmek içine atmak hep. Çok hayal kurdum bu sürede. Normalde 1 yıl bekleme süresi her ay %15 20 gibi bir ihtimalin olduğunu bilmiyordum bu geç kalmış endişesiyle karışık stres üzüntü verdi. Daha 6, 7 ay olmuş denerken bir teyzenin yolda arabada oturup eşimi beklerken "sen niye yalnız oturuyorsun, çocuk yok mu?" demesi... Yok demem karşılığında "niye olmuyor mu?" diye sorması...
Ev tutacağım emlakçı nın 3. Çocukları olacakmış bize ondan bahsetmesi ve "sizde çocuk yok mu? Niye olmuyor mu yoksa?" demesi herkes içinde... (adam o kadar patavatsız biriydi ki ev için mecbur sabrettik.) Kayınvalidem normalde anlayışlı biridir ama bizi düşünüp incelik göstermediği şeyler oldu içim acıdı, çok üzüldüm hep. İlk yıl eşimin kuzeninin ultrason fotosunu attı bana sende gör diye. Öylesine meraktan gönderdi nisbet yapacak biri değil ya da ima. Ama ben üzülürüm diye düşünmedi, beklemek zorundayız biliyordu. Denemeye başladık olmuyor 7 ay olmuş, eşimin kuzeninin birinin ikizleri olacak bekliyorlar, diğerinin büyüdü 1 yaşına gelecek onun lafı sözü sevmeler... anlatmalar... Yine bizde üzülürüz belki demedi...
Biraz geç evlendim arkadaşlarıma göre onların bebekleri oldu, büyüdü ilkokula giden bile vardır. Çoğuyla irtibatım koptu ama insan yaşıtları olarak düşününce bir üzüntüye kapılıyor. Herkes evleniyor sende bu kervana katılmak istiyorsun. Zamanı gelip içgüdüsel fıtraten sende anne olmak istiyorsun. O sürede bende çok isterken o ikizlere kendimin olacak gibi hediye hazırlık yaptım. 2 yaşına gelecekler benim hala içim acıyor.Geçen hafta hepsi zorunlu gittiğim bir nişanda karşımda foto çekildiler. Kayınvalidem yanımda yine onları seslenerek sevdi, benim içim acıdı. Hepsi bize uzak ama sosyal medya, profil fotoları görmek altına yazılan iyi ki annen oldumla başlayan methiyeler, anneler günü... Bir Dr sonrası ağlarken ikizlerin Doğumgünü daveti için gelen fotolu kartpostal ile içinin acıması...
"hadi daha yok mu? Ne bekliyorlar?" demeleri...
Muhabbet kuşu aldım besliyorum 3 yıldır. Onların bile 3. Kez yavruları olduyeğenlerim yok kimsenin çocuğunu öyle sevemiyorsun kuşlarımız sevdim hep. Şehir dışındaki anneme kafes taşıdım ve beni gören komşular "kuş bakıyor ama çocuğu yok mu vs " diyorlarmış...
Tek kardeşimi kaybettim. Daha ilk gün cenaze evinde tanımadığım üst komşunun 7, 8 torunu varmış en sonuncusu 20 günlükmüş bana onu anlatması...
Akrabaların imalı konuşmaları, hiç torunu olmayan 70 yaşında annemin yanında torunlarının fotolarını gösterip konuşmaları. Hele birinin dayanamayıp cenaze arabası gelecekken "göbeğin var yoksa hamile misin?" demesi, bir başkasının aynı şekilde "sen hamile misin? " diye atlaması. (sanki haberleri olmayacak hiç. )
Çocuğun çok olduğu en az 3, 5 çocuk düşünen ve olan bir şehirdeyim. Bazen el ele tutuşmuş 3, 4 kardeş yanlarında anneleri gider sen bakakalırsın. Yürüyüşe çıkarsın parklarda hep bebek arabalılar... Yalnızsın, kimsen yok olsaydı şimdi şöyle yapardık büyüdü vs diye düşünürsün içinden atamazsın.
Dr a gidersin her seferinde kayıtta "gebe misiniz?" sorusu (prosedür ama can yakıyor işte)
ailesiyle gelmiş cinsiyet öğrenecekler, sevinçle çıkıp birbirine sarılanlar, konuşmalar,
Nst odası dibimizde içeriden gelen sesler, mutlu çıkan gebeler...
Karşıdaki çocuk polikliğine pusetlerle gelenler... Dr un dediğine üzülerek çıkmışsın, bekleyeceğiz demiş. O an önünden yenidoğan bebeğini sarmalamış, koridorda yol boyu sesli severek giden kadın... Senin tarifsiz bir eksiklik, burukluk, acı hissetmen...
Artık topluma karışayım nereye kadar demişsin ve ilim okunan bir meclise gitmişsin orda bile düşüncesiz insanların seni bulması... Soranlara cocuk yok deyince "AA yeni mi evlisiniz?" demelerine karşı buz gibi "Hayır" demek..
2 yaşında çocuğunu "havalara uçuracak kadar kurban olurum sana diye sevip, öpen" anne... (toplum içinde bunu hoş karşılamıyorum herşeyin ölçülüsü güzel.) bu ortamda da pek çok gebenin karşına çıkması... Gelen çocuklar ve onlarla ilgilenen anneler...
Senin bana birşey söyleyip sormasınlar sakın diye kendini sıkman... 2.çocuğu konuşmaları ve çok kısa sürede 2. Çocuğa hamile kaldıklarını öğrenmen. Eşinin kuzeninin bile daha 3, 4 haftalık Ken, sana pat diye 2.yi bekliyoruz diye yazması....
Sende istiyoruz demişsin seni hiç düşünmeyen empati yapmayan biri kapıdan girer girmez nasılsın derken boynuna sarılıp "Ay ben 2. Ye hamileyim!!" demesi sevinçle... Kendini insanlar kapatırsın kağıt gibi duvarları olan evin yan komşusundan gelen bebek neşeleri, kuvak vak vak şarkıları, bebeği son ses sevmeler felan... Seni anlayan ağlayabildiğin bir tek eşin olur.
Senin içinin buz kesmesi zamanla... Hissizleşiyorum artık acıda duymuyorum galiba diye düşünmen...
İyi ki imanımız var! Bunların hepsi imtihan biliyorum. Allah böyle takdir etti. Günahımız çok belki bu üzüntüler kefaret olacak. Hayırlı zamanda diye dua ediyordum o zamanı bekliyor belki. İnsanız, acisiz üzülüyoruz malesef. Keşke daha duyarlı, düşünceli empati yapan kişiler olabilsek... Hiçbirşey bizim elimizde değilken "senin çocuğun yok olmuyor mu" demek nedir? olduran ben miyim!? "Allah vermiyor mu canı yaratan Allah" denilse ya!
Doğal yolla olmasını çok istedim hala istiyorum. Aşılama hariç her yöntemi denedim, Tüp bebeği maddi manevi içime sindiremedim epey bir zaman.
Allah isteyene istediği kadar versin kimseye haset etmiyoruz kıskanmıyoruz kötü niyetle konuşmuyoruz.
Ama insan KENDİNE üzülüyor, içi buruluyor... Keşke bu kadar düşüncesiz olmasa insanlar ve zalimce konuşmasalar... Herkesle konuşamıyorum etrafımda beni anlayacak biri de yok içimi döktüm buraya. Uzun oldu okuyanlar için teşekkürler. Hakkımızda hayırlısı olsun.
Cnm benim cok sevindim inşallah Rabbim kucagina almayi nasip etsin cok sevindimEvliliğimde 8 yılım bitmek üzere. Başıma gelmeyen kalmadı. 2 spontan gebelik geçirdim birinde kese bozuldu diğerinde kalbi durdu. İlk gebeliğimde kürtaj olmak zorunda kaldım. Kürtaj sonrası 4.5 ay regl olamadım. Meğerse rahim ağzım yapışmış bu sorunu aşıp tüp bebeğe başladığımda rahmimin kürtajla hasar gördüğünü ve inceldiğini öğrendim. Taşıyıcı anne bul dediler. İspatlanmış ve deneysel bir sürü tedavi gördüm. Bir dolu zaman, para harcadım. 7 transfer, 8 yumurta toplama, 4 histereskopi, 7 rahim filmi çektirdim. 6 opu da embriyolarıma genetik test yapıldı. Psikolojim yıprandı. Evliliğim ve işimle ilgili sorunlarım vardı. Yaklaşık 1.5 sene psikiyatrik tedavi gördüm. Kendimi çok üzdüm. Bir baktım hayatımın 8 koca senesi heba olmuş. Şu an hamileyim, Allah nasip ederse anne olacağım. Evliliğimde koca 8 sene geçmiş ve o 8 sene çok kötü geçmiş. Hayatımda büyük bir kayıp o 8 sene. Şimdi düşünüyordum da kendimi neden o kadar yıpratmış ve üzmüşüm. Yine elimden geleni yapsaydım ama akışta olabilseydim keşke diyorum. Bu hayata bir kere geliyoruz. Elimden geleni yaptığım şeyler için neden kendimi bu kadar üzmüşüm anlayamıyorum. Demem o ki bu iş nasip işi. 15-20 sene sonra çocuğu olan da var. Hiç olmayan da. O nedenle özellikle ilk birkaç sene çocuk olmuyor diye bu kadar kendini üzmemek lazım. Elinden geleni yapıp, akışa bırakmak lazım. Hayat devam ediyor ve kaybolan yıllar yerine gelmiyor çünkü. Bir bakıyorsun o kadar üzüntü, hormon ve ameliyatla sağlığına da zarar vermişsin. Elinizden geleni yapın ama hayatınızı da yaşayın derim.
Allah razı olsun samimi yorumunuz duanız için.Okudukça empati yapmaya çalışıp boğuldum . Yaşadığınız ağır şeyler rabbim tez zamanda kucağınızı doldursun inşallah hamilelerin duası kabul olurmuş derler bunu size bebeğinin haberini daha yeni almış biri olarak çok içten yapıyorum ve bence çok kısa bir süre sonra mutlu haberinizide okuyacağız buradan :) imtihan dünyasındayız hepimizin bir sınavı var ben üç senedir depremle boğuşuyorum Elazığ depremini , Maraş depremlerini çok acı şekilde yaşadım Çok ağır psikolojik travmalar bıraktı bana . Elazığ depremi sonrası bir daha deprem yaşayacak gücüm kalmadı Allahım aklımı kaybederim derken üstüne iki koskoca deprem daha yaşadım. Eşimin ve benim bütün ailemiz o 11 il içinde üstelik velhasıl demem o ki biz sandığımızdan çok daha güçlüyüz. Hele ki kadınlar olarak . Öldüm bittim dediğimiz noktada sabrınıda gücünüde buluyoruz.
AminCnm benim cok sevindim inşallah Rabbim kucagina almayi nasip etsin cok sevindim
Bende 6 yillik evliyim hamileyim ilk bebegim cnmAminÇok teşekkür ederim
Allah sağlıkla bebeğinizi kucağınıza almayı nasip etsinBende 6 yillik evliyim hamileyim ilk bebegim cnm
Amin cnm seninki kac haftalikAllah sağlıkla bebeğinizi kucağınıza almayı nasip etsin
24. Haftadayım. Sizin?Amin cnm seninki kac haftalik
23 .haftadayim cnm ne kadar yakiniz24. Haftadayım. Sizin?
Evet23 .haftadayim cnm ne kadar yakiniz
Bazen hic hareket etmiyor bugün etmedi mesela sizdede oluyormu acaba
Benimki bazen hic hareket etmiyor bugün mesela etmedi sizinki ediyormu korkuyorum böyle olunca
senin yaşadıklarını ben 10 senedir yaşıyorum canım demediğim söz görmediğimiz muamele kalmadı taş olsa çatlardım ikiye diyorum da işte çatlasak da birşey değişmiyor..Merhaba hanımlar.
Sebepsiz infertilite ile 3 yıl olacak bebek özlemi çekiyorum. Öncesinde de 2 yıl gibi bir süre şartların iyi olması için sabrettik korunduk. Adetlerim düzenliydi, sigara, sağlıksız yiyecek alışkanlığımız felan yok eşimle. İstediğimiz zaman 3 4 ay içinde olur İnşaAllah diye düşünüyordum hep. İlk 2 yıl sabrederken benden sonra evlenip hamileyim haberleri alınca üzülüyordum ama çok takmıyordum. Soranlara borcumuz çok şimdi acele etmiyoruz diyorduk. "bebek rızkıyla gelir, yap gitsin" "hadi daha neyi bekliyorsunuz ki!" vs. gibi söylemler sinirlendiriyordu ama gülüp geçiyordum.Rızkı veren Allah ama güzel şartlar sunmak önemsemek bizim elimizde. Arkadaşlardan , komşulardan aldığım gebelik haberleri, misafirlikte ilk defa tanıştığım gebelerin konuşmaları, eşimin akrabalarından gelen haberler, kuzenlerimin olan bebekleri... Bu süreçte hem isteyip hem sabretmek içine atmak hep. Çok hayal kurdum bu sürede. Normalde 1 yıl bekleme süresi her ay %15 20 gibi bir ihtimalin olduğunu bilmiyordum bu geç kalmış endişesiyle karışık stres üzüntü verdi. Daha 6, 7 ay olmuş denerken bir teyzenin yolda arabada oturup eşimi beklerken "sen niye yalnız oturuyorsun, çocuk yok mu?" demesi... Yok demem karşılığında "niye olmuyor mu?" diye sorması...
Ev tutacağım emlakçı nın 3. Çocukları olacakmış bize ondan bahsetmesi ve "sizde çocuk yok mu? Niye olmuyor mu yoksa?" demesi herkes içinde... (adam o kadar patavatsız biriydi ki ev için mecbur sabrettik.) Kayınvalidem normalde anlayışlı biridir ama bizi düşünüp incelik göstermediği şeyler oldu içim acıdı, çok üzüldüm hep. İlk yıl eşimin kuzeninin ultrason fotosunu attı bana sende gör diye. Öylesine meraktan gönderdi nisbet yapacak biri değil ya da ima. Ama ben üzülürüm diye düşünmedi, beklemek zorundayız biliyordu. Denemeye başladık olmuyor 7 ay olmuş, eşimin kuzeninin birinin ikizleri olacak bekliyorlar, diğerinin büyüdü 1 yaşına gelecek onun lafı sözü sevmeler... anlatmalar... Yine bizde üzülürüz belki demedi...
Biraz geç evlendim arkadaşlarıma göre onların bebekleri oldu, büyüdü ilkokula giden bile vardır. Çoğuyla irtibatım koptu ama insan yaşıtları olarak düşününce bir üzüntüye kapılıyor. Herkes evleniyor sende bu kervana katılmak istiyorsun. Zamanı gelip içgüdüsel fıtraten sende anne olmak istiyorsun. O sürede bende çok isterken o ikizlere kendimin olacak gibi hediye hazırlık yaptım. 2 yaşına gelecekler benim hala içim acıyor.Geçen hafta hepsi zorunlu gittiğim bir nişanda karşımda foto çekildiler. Kayınvalidem yanımda yine onları seslenerek sevdi, benim içim acıdı. Hepsi bize uzak ama sosyal medya, profil fotoları görmek altına yazılan iyi ki annen oldumla başlayan methiyeler, anneler günü... Bir Dr sonrası ağlarken ikizlerin Doğumgünü daveti için gelen fotolu kartpostal ile içinin acıması...
"hadi daha yok mu? Ne bekliyorlar?" demeleri...
Muhabbet kuşu aldım besliyorum 3 yıldır. Onların bile 3. Kez yavruları olduyeğenlerim yok kimsenin çocuğunu öyle sevemiyorsun kuşlarımız sevdim hep. Şehir dışındaki anneme kafes taşıdım ve beni gören komşular "kuş bakıyor ama çocuğu yok mu vs " diyorlarmış...
Tek kardeşimi kaybettim. Daha ilk gün cenaze evinde tanımadığım üst komşunun 7, 8 torunu varmış en sonuncusu 20 günlükmüş bana onu anlatması...
Akrabaların imalı konuşmaları, hiç torunu olmayan 70 yaşında annemin yanında torunlarının fotolarını gösterip konuşmaları. Hele birinin dayanamayıp cenaze arabası gelecekken "göbeğin var yoksa hamile misin?" demesi, bir başkasının aynı şekilde "sen hamile misin? " diye atlaması. (sanki haberleri olmayacak hiç. )
Çocuğun çok olduğu en az 3, 5 çocuk düşünen ve olan bir şehirdeyim. Bazen el ele tutuşmuş 3, 4 kardeş yanlarında anneleri gider sen bakakalırsın. Yürüyüşe çıkarsın parklarda hep bebek arabalılar... Yalnızsın, kimsen yok olsaydı şimdi şöyle yapardık büyüdü vs diye düşünürsün içinden atamazsın.
Dr a gidersin her seferinde kayıtta "gebe misiniz?" sorusu (prosedür ama can yakıyor işte)
ailesiyle gelmiş cinsiyet öğrenecekler, sevinçle çıkıp birbirine sarılanlar, konuşmalar,
Nst odası dibimizde içeriden gelen sesler, mutlu çıkan gebeler...
Karşıdaki çocuk polikliğine pusetlerle gelenler... Dr un dediğine üzülerek çıkmışsın, bekleyeceğiz demiş. O an önünden yenidoğan bebeğini sarmalamış, koridorda yol boyu sesli severek giden kadın... Senin tarifsiz bir eksiklik, burukluk, acı hissetmen...
Artık topluma karışayım nereye kadar demişsin ve ilim okunan bir meclise gitmişsin orda bile düşüncesiz insanların seni bulması... Soranlara cocuk yok deyince "AA yeni mi evlisiniz?" demelerine karşı buz gibi "Hayır" demek..
2 yaşında çocuğunu "havalara uçuracak kadar kurban olurum sana diye sevip, öpen" anne... (toplum içinde bunu hoş karşılamıyorum herşeyin ölçülüsü güzel.) bu ortamda da pek çok gebenin karşına çıkması... Gelen çocuklar ve onlarla ilgilenen anneler...
Senin bana birşey söyleyip sormasınlar sakın diye kendini sıkman... 2.çocuğu konuşmaları ve çok kısa sürede 2. Çocuğa hamile kaldıklarını öğrenmen. Eşinin kuzeninin bile daha 3, 4 haftalık Ken, sana pat diye 2.yi bekliyoruz diye yazması....
Sende istiyoruz demişsin seni hiç düşünmeyen empati yapmayan biri kapıdan girer girmez nasılsın derken boynuna sarılıp "Ay ben 2. Ye hamileyim!!" demesi sevinçle... Kendini insanlar kapatırsın kağıt gibi duvarları olan evin yan komşusundan gelen bebek neşeleri, kuvak vak vak şarkıları, bebeği son ses sevmeler felan... Seni anlayan ağlayabildiğin bir tek eşin olur.
Senin içinin buz kesmesi zamanla... Hissizleşiyorum artık acıda duymuyorum galiba diye düşünmen...
İyi ki imanımız var! Bunların hepsi imtihan biliyorum. Allah böyle takdir etti. Günahımız çok belki bu üzüntüler kefaret olacak. Hayırlı zamanda diye dua ediyordum o zamanı bekliyor belki. İnsanız, acisiz üzülüyoruz malesef. Keşke daha duyarlı, düşünceli empati yapan kişiler olabilsek... Hiçbirşey bizim elimizde değilken "senin çocuğun yok olmuyor mu" demek nedir? olduran ben miyim!? "Allah vermiyor mu canı yaratan Allah" denilse ya!
Doğal yolla olmasını çok istedim hala istiyorum. Aşılama hariç her yöntemi denedim, Tüp bebeği maddi manevi içime sindiremedim epey bir zaman.
Allah isteyene istediği kadar versin kimseye haset etmiyoruz kıskanmıyoruz kötü niyetle konuşmuyoruz.
Ama insan KENDİNE üzülüyor, içi buruluyor... Keşke bu kadar düşüncesiz olmasa insanlar ve zalimce konuşmasalar... Herkesle konuşamıyorum etrafımda beni anlayacak biri de yok içimi döktüm buraya. Uzun oldu okuyanlar için teşekkürler. Hakkımızda hayırlısı olsun.
Allah sabrı cemil versin. En kısa zamanda en güzel haberi almayı nasip eylesin. İnşaAllah sende anne olursun. O kayınvalide görümceler peygamber eşleri ve Aişe annemizinde çocuğu olmamış onlara birşey desinler bakalım. Olmuyor mu Allah mı vermiyor!? Onların cahilliklerine aldırış etmeyin artık bilakis cevap vermeyin değmez. Ben bu üzüntülerin karşılığını Allah tan bekliyorum deyin. Ahirette bunların mükafatı önünüze çıkacak sabredin. Çok duasenin yaşadıklarını ben 10 senedir yaşıyorum canım demediğim söz görmediğimiz muamele kalmadı taş olsa çatlardım ikiye diyorum da işte çatlasak da birşey değişmiyor..
2 aşılama 4 tüp bebek histeroskopi tüp mide ameliyatı oldum şimdi 5. tüp bebeğe başlamayı planlıyoruz şimdi maddi manevi yıprandık ama yapacak hiçbir şey yok ...kaynanam her gelirdi gelinler kıt çıktı görümceler çocuksuz hayata kendini alıştır kpss ye çalışırım nasibinde yok memur olmak boşa konuşma diyordu görümcem bana insan içinde anca küçümseme babasızım diye arkada aile zayıf annem vardı rahatsız onu da 3 sene önce kaybettim şimdi kimsen kalmadı ya çocuğu kendin için istiyorsun diyorkardeşin baba olmak istemiyor mu yani dedim ..bunların kafasından altın yağsın al şu da olsun senin demezler bir arkadaşım yeni yeni bebek kıyafetlerini bana getirmişti bebeğin olunca giydir ben olsam almam ne gerek var diyip duruyor adam çocuğum olacağına inanmıyor ki..
banyo boşluğuna güvercinler yuva yaptı guk guk ötüyorlar aha bunlar da çoğalıyor dedim çatlıyorum gülüyorum ağlıyorum tüm karışık duygular bende ama sabretmeyi öğrendim bol bol dua ederek kendimi rahatlatmaya çalışıyorum el işi seccade işliyorum kafa m dağılsın diye...
birkaç yakın arkadaşım var onlarla dertleşiyorum yoksa kafayı yerim
ALLAH razı olsun canım ALLAH tüm isteyenlere hayırlı sağlıklı evlatlar versin inşallah amin...Allah sabrı cemil versin. En kısa zamanda en güzel haberi almayı nasip eylesin. İnşaAllah sende anne olursun. O kayınvalide görümceler peygamber eşleri ve Aişe annemizinde çocuğu olmamış onlara birşey desinler bakalım. Olmuyor mu Allah mı vermiyor!? Onların cahilliklerine aldırış etmeyin artık bilakis cevap vermeyin değmez. Ben bu üzüntülerin karşılığını Allah tan bekliyorum deyin. Ahirette bunların mükafatı önünüze çıkacak sabredin. Çok duaçok Allah a sığınıp yalvarmak. Daha güzel derman çare yok Hakkımızda hayırlısı olsun. Hayırlı olanı isteyin.
Üzüntünü anlıyorum ama insanlara çocuğum olmuyor desen belki ona göre davranırlar birşeyden haberleri yok muhabbet gereği yap falan demeleri normal kayınvaliden de torun istediği için baskı yapıyordur aklınca ama o kadar okudum hep bi kıskançlık sezdim içindeki o kötülüğü at önce ayrıca yumurtlama gününü hesapla flo diye bir uygulama var orda hamile kalma şansının en yüksek olduğu günü gösterir o günden 2 gün önce başla ilişkiye ve 2 günde bir gir mesela 2 gün önce girdin birde o yüksek olduğu gün gir sonra 2 gün 2 gün git 1 hafta 10 gün boyunca yüzde 20 olur sana yüzde 90 inşallah kavuşursun yavruna bakalım bende denicem deneyenler var hepsi de tuttuMerhaba hanımlar.
Sebepsiz infertilite ile 3 yıl olacak bebek özlemi çekiyorum. Öncesinde de 2 yıl gibi bir süre şartların iyi olması için sabrettik korunduk. Adetlerim düzenliydi, sigara, sağlıksız yiyecek alışkanlığımız felan yok eşimle. İstediğimiz zaman 3 4 ay içinde olur İnşaAllah diye düşünüyordum hep. İlk 2 yıl sabrederken benden sonra evlenip hamileyim haberleri alınca üzülüyordum ama çok takmıyordum. Soranlara borcumuz çok şimdi acele etmiyoruz diyorduk. "bebek rızkıyla gelir, yap gitsin" "hadi daha neyi bekliyorsunuz ki!" vs. gibi söylemler sinirlendiriyordu ama gülüp geçiyordum.Rızkı veren Allah ama güzel şartlar sunmak önemsemek bizim elimizde. Arkadaşlardan , komşulardan aldığım gebelik haberleri, misafirlikte ilk defa tanıştığım gebelerin konuşmaları, eşimin akrabalarından gelen haberler, kuzenlerimin olan bebekleri... Bu süreçte hem isteyip hem sabretmek içine atmak hep. Çok hayal kurdum bu sürede. Normalde 1 yıl bekleme süresi her ay %15 20 gibi bir ihtimalin olduğunu bilmiyordum bu geç kalmış endişesiyle karışık stres üzüntü verdi. Daha 6, 7 ay olmuş denerken bir teyzenin yolda arabada oturup eşimi beklerken "sen niye yalnız oturuyorsun, çocuk yok mu?" demesi... Yok demem karşılığında "niye olmuyor mu?" diye sorması...
Ev tutacağım emlakçı nın 3. Çocukları olacakmış bize ondan bahsetmesi ve "sizde çocuk yok mu? Niye olmuyor mu yoksa?" demesi herkes içinde... (adam o kadar patavatsız biriydi ki ev için mecbur sabrettik.) Kayınvalidem normalde anlayışlı biridir ama bizi düşünüp incelik göstermediği şeyler oldu içim acıdı, çok üzüldüm hep. İlk yıl eşimin kuzeninin ultrason fotosunu attı bana sende gör diye. Öylesine meraktan gönderdi nisbet yapacak biri değil ya da ima. Ama ben üzülürüm diye düşünmedi, beklemek zorundayız biliyordu. Denemeye başladık olmuyor 7 ay olmuş, eşimin kuzeninin birinin ikizleri olacak bekliyorlar, diğerinin büyüdü 1 yaşına gelecek onun lafı sözü sevmeler... anlatmalar... Yine bizde üzülürüz belki demedi...
Biraz geç evlendim arkadaşlarıma göre onların bebekleri oldu, büyüdü ilkokula giden bile vardır. Çoğuyla irtibatım koptu ama insan yaşıtları olarak düşününce bir üzüntüye kapılıyor. Herkes evleniyor sende bu kervana katılmak istiyorsun. Zamanı gelip içgüdüsel fıtraten sende anne olmak istiyorsun. O sürede bende çok isterken o ikizlere kendimin olacak gibi hediye hazırlık yaptım. 2 yaşına gelecekler benim hala içim acıyor.Geçen hafta hepsi zorunlu gittiğim bir nişanda karşımda foto çekildiler. Kayınvalidem yanımda yine onları seslenerek sevdi, benim içim acıdı. Hepsi bize uzak ama sosyal medya, profil fotoları görmek altına yazılan iyi ki annen oldumla başlayan methiyeler, anneler günü... Bir Dr sonrası ağlarken ikizlerin Doğumgünü daveti için gelen fotolu kartpostal ile içinin acıması...
"hadi daha yok mu? Ne bekliyorlar?" demeleri...
Muhabbet kuşu aldım besliyorum 3 yıldır. Onların bile 3. Kez yavruları olduyeğenlerim yok kimsenin çocuğunu öyle sevemiyorsun kuşlarımız sevdim hep. Şehir dışındaki anneme kafes taşıdım ve beni gören komşular "kuş bakıyor ama çocuğu yok mu vs " diyorlarmış...
Tek kardeşimi kaybettim. Daha ilk gün cenaze evinde tanımadığım üst komşunun 7, 8 torunu varmış en sonuncusu 20 günlükmüş bana onu anlatması...
Akrabaların imalı konuşmaları, hiç torunu olmayan 70 yaşında annemin yanında torunlarının fotolarını gösterip konuşmaları. Hele birinin dayanamayıp cenaze arabası gelecekken "göbeğin var yoksa hamile misin?" demesi, bir başkasının aynı şekilde "sen hamile misin? " diye atlaması. (sanki haberleri olmayacak hiç. )
Çocuğun çok olduğu en az 3, 5 çocuk düşünen ve olan bir şehirdeyim. Bazen el ele tutuşmuş 3, 4 kardeş yanlarında anneleri gider sen bakakalırsın. Yürüyüşe çıkarsın parklarda hep bebek arabalılar... Yalnızsın, kimsen yok olsaydı şimdi şöyle yapardık büyüdü vs diye düşünürsün içinden atamazsın.
Dr a gidersin her seferinde kayıtta "gebe misiniz?" sorusu (prosedür ama can yakıyor işte)
ailesiyle gelmiş cinsiyet öğrenecekler, sevinçle çıkıp birbirine sarılanlar, konuşmalar,
Nst odası dibimizde içeriden gelen sesler, mutlu çıkan gebeler...
Karşıdaki çocuk polikliğine pusetlerle gelenler... Dr un dediğine üzülerek çıkmışsın, bekleyeceğiz demiş. O an önünden yenidoğan bebeğini sarmalamış, koridorda yol boyu sesli severek giden kadın... Senin tarifsiz bir eksiklik, burukluk, acı hissetmen...
Artık topluma karışayım nereye kadar demişsin ve ilim okunan bir meclise gitmişsin orda bile düşüncesiz insanların seni bulması... Soranlara cocuk yok deyince "AA yeni mi evlisiniz?" demelerine karşı buz gibi "Hayır" demek..
2 yaşında çocuğunu "havalara uçuracak kadar kurban olurum sana diye sevip, öpen" anne... (toplum içinde bunu hoş karşılamıyorum herşeyin ölçülüsü güzel.) bu ortamda da pek çok gebenin karşına çıkması... Gelen çocuklar ve onlarla ilgilenen anneler...
Senin bana birşey söyleyip sormasınlar sakın diye kendini sıkman... 2.çocuğu konuşmaları ve çok kısa sürede 2. Çocuğa hamile kaldıklarını öğrenmen. Eşinin kuzeninin bile daha 3, 4 haftalık Ken, sana pat diye 2.yi bekliyoruz diye yazması....
Sende istiyoruz demişsin seni hiç düşünmeyen empati yapmayan biri kapıdan girer girmez nasılsın derken boynuna sarılıp "Ay ben 2. Ye hamileyim!!" demesi sevinçle... Kendini insanlar kapatırsın kağıt gibi duvarları olan evin yan komşusundan gelen bebek neşeleri, kuvak vak vak şarkıları, bebeği son ses sevmeler felan... Seni anlayan ağlayabildiğin bir tek eşin olur.
Senin içinin buz kesmesi zamanla... Hissizleşiyorum artık acıda duymuyorum galiba diye düşünmen...
İyi ki imanımız var! Bunların hepsi imtihan biliyorum. Allah böyle takdir etti. Günahımız çok belki bu üzüntüler kefaret olacak. Hayırlı zamanda diye dua ediyordum o zamanı bekliyor belki. İnsanız, acisiz üzülüyoruz malesef. Keşke daha duyarlı, düşünceli empati yapan kişiler olabilsek... Hiçbirşey bizim elimizde değilken "senin çocuğun yok olmuyor mu" demek nedir? olduran ben miyim!? "Allah vermiyor mu canı yaratan Allah" denilse ya!
Doğal yolla olmasını çok istedim hala istiyorum. Aşılama hariç her yöntemi denedim, Tüp bebeği maddi manevi içime sindiremedim epey bir zaman.
Allah isteyene istediği kadar versin kimseye haset etmiyoruz kıskanmıyoruz kötü niyetle konuşmuyoruz.
Ama insan KENDİNE üzülüyor, içi buruluyor... Keşke bu kadar düşüncesiz olmasa insanlar ve zalimce konuşmasalar... Herkesle konuşamıyorum etrafımda beni anlayacak biri de yok içimi döktüm buraya. Uzun oldu okuyanlar için teşekkürler. Hakkımızda hayırlısı olsun.
Sağol bu kadar yıl olmuş biz bilmiyoruz yumurta günü, hesabı uygulaması vs. Çok Dr lar gittim çok aşamalardan geçtim.Kadın doğum uzmanı olacak kadar bilgimiz var.Üzüntünü anlıyorum ama insanlara çocuğum olmuyor desen belki ona göre davranırlar birşeyden haberleri yok muhabbet gereği yap falan demeleri normal kayınvaliden de torun istediği için baskı yapıyordur aklınca ama o kadar okudum hep bi kıskançlık sezdim içindeki o kötülüğü at önce ayrıca yumurtlama gününü hesapla flo diye bir uygulama var orda hamile kalma şansının en yüksek olduğu günü gösterir o günden 2 gün önce başla ilişkiye ve 2 günde bir gir mesela 2 gün önce girdin birde o yüksek olduğu gün gir sonra 2 gün 2 gün git 1 hafta 10 gün boyunca yüzde 20 olur sana yüzde 90 inşallah kavuşursun yavruna bakalım bende denicem deneyenler var hepsi de tuttu
Ah canım benimSağol bu kadar yıl olmuş biz bilmiyoruz yumurta günü, hesabı uygulaması vs. Çok Dr lar gittim çok aşamalardan geçtim.Kadın doğum uzmanı olacak kadar bilgimiz var.Kayınvalidem de insanları da kendimi de senden iyi tanıyorum. Sen benim kalbimi yarıp mı baktın aklınca kötülük sezmişsin. Bende sende akıl bedava herkese dağıtma eğilimi gördüm. Bu aklına yazık etme